ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

คาทินTalk
     ผมคงบ้าไปแล้วทำอะไรลงไปผมเป็นห่วงเธอมากตอนนี้ตอนนี้ผมกำลังจับมือเธอที่ร่างตอนนี้นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยที่กำลังแล่นไปห้องตรวจผมกำมือเธอแน่นพร้อมมองใบหน้าอันซีดของเธอริมฝีบากที่เคยแดงระเรื่อเพราะการที่มีเลือดไปเลี้ยงแต่ตอนนี้กลับขาวซีดเพราะไม่มีเลือดไปเลี้ยงที่ปากเธออย่างเพียงพอเพราะเลือดตอนนี้กำลังออกนอกร่างกายโดยที่ผ่านทางแผลที่มีเลือดไหลไม่อยู่มีผ้าหนึ่งผืนคอยกั้นเลือดเอาไว้ตอนนี้ผมต้องนั่งรอข้างนอกผมไม่กล้าที่จะโทรไปที่บ้านเธอเพราะกลัวไม่นานนักผมก็มาคิดทบทวนว่าทำไมตัวเองถึงต้องมานั่งเศร้ามากแบบนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันเลยขนาดเพื่อนผมที่สนิทตั้งนานโดนรถชนผมยังไม่ห่วงขนาดนี้หรือว่าผม.........ชอบมารีนแล้วจริงๆ
''ใครเป็นญาติผู้ป่วยค่ะ''
เสียงพยาบาลเดินออกมาจากห้องตรวจเดินเข้ามาตรงหน้าผม
''ผมครับผู้ป่วยเป็นไงบ้างครับ''
''ผู้ป่วยไม่เป็นอะไรแล้วค่ะแต่อีกประมาณ 2-3 วันก็น่าจะฟื้นค่ะ''
''ครับ  ขอบคุณครับ''
''เดี่ยวเราจะย้ายเตียงผู้ป่วยไปที่ห้อง140นะค่ะ''
''ครับขอบคุณครับ''
''ค่ะ''
   ไม่นานเตียงก็ได้ย้ายมาอยู่ที่ห้องๆหนึ่งที่หมายเลข140ผมนั่งจับมือเธอที่นอนหลับตาพริ้มแต่ตอนนี้สีหน้าเริ่มที่จะมีสีสันกว่าเดิมแล้วผมนั่งมองหน้าเธอจนหลับไป
ขอข้ามมาวันที่3ของมารีนนะค่ะ
มารีนTalk
    ตอนนี้ฉันลืมตาขึ้นมาก็เงยหน้าไปมองรอบๆห้องที่นี่ที่ไหนมาอยู่ที่นี่ได้ไงมองไปคิดไปแต่ต้องมาสดุดอยู่ที่ใครคนหนึ่งที่แสนจะคุ้นเคยนายคาทินฉันเกือบจะยิ้มออกมาแต่เมื่อคิดถึงวันนั้นรอยยิ้มนั้นกลับหายไปนายทำอย่างนั้นทำไมนั้นคือคำถามแรกและประโยคแรกที่ฉันพูดออกมาจากปากฉันจะเอาคืนนายคอยดู
''ฟื้นแล้วหรอ!!!!!''
จากที่เหม่อลอยนายคาทินก็ตะโกนเข้าหูฉัน
''นายทำแบบนั้นทำไม''
''ฉันขอโทษน่ะ''
''เพราะอะไรฉันแค่อยากรู้เหตุผลไม่ได้อยากได้ยินคำขอโทษ''
นายคาทินเข้ามากอดฉันทันทีและพูดว่า
''ฉันแค่อยากทดสอบอะไรนะ''
''ทดสอบอะไร''
''ก็ทดสอบว่าเธอเป็นอะไรที่มีพลังที่สามารถพังประตูเพื่อช่วยเหลือตัวเองได้อย่างที่ฉันได้ยินมาบ้างรึเปล่า''
''ฉันถึงจะไม่ใช่มนุษย์แต่ฉันก็ไม่ได้มีพลังอะไรหรอกนะ''
''คับรู้แรว อยากทานไรไหม''
''น้ำ''
''จริงสิ''
แล้วเขาก็หยิบแก้มน้ำมาให้ฉันดื่มแล้วยิ้มไปพลางน่ารักดีแต่ยังไงฉันจะแก้แค้นนายอยู่ดีไม่ต้องมายิ้มหรอกย่ะ
 
 
เอารูปมารีนมาฝากค้าา⇓⇓
 

คาทินด้วย