Attack me! รักร้ายพุ่งชนหัวใจยัยลูกแกะ

3
ลูกแกะในกำมือ
12.25 น.
ฉันนั่งกินขนมในโรงอาหารที่ตอนรี้คนน้อยแล้วกับปอเปี๊ยะ
“ว่าแต่ทำไมไม่ชวนเลย์มากินขนมล่ะ เขาก็ชอบกินขนมไม่ใช่หรอ?” ฉันถามปอเปี๊ยะ พลางมองขนมบนโต๊ะที่พวกฉันนั่งอยู่ เพราะตอนนี้มันเต็มไปด้วยขนม
“มาก็ขนมหมดน่ะสิน่อ” ปอเปี๊ยะพูดไปแกะห่อขนมไป “ทำไมไม่พาพี่ฟ้าใสหรือพี่ลีมากินด้วยกันล่ะน่อ”
“พี่ฟ้าใสน่ะ ถูกเพื่อนพาไปไหนก็ไม่รู้ ส่วนเฮียไปหาพวกลูกพี่ลูกน้องที่ฝรั่งเศส” ฉันเป็นพวกญาติเยอะน่ะ ^^;;;
“กินนะ” เลย์ที่ไม่รู้มาจากไหนเดินมานั่งข้างๆปอเปี๊ยะ
“ตามใจเลยน่อ -*-” ปอเปี๊ยะพูดจบก็กินขนมอย่างหงุดหงิด เพราะแฟน เอ๊ย! เลย์มานั่งข้างๆเธอ แล้วแย่งขนมไปจากมือเธอทุกครั้ง จนเกือบจะมีเรื่องกันแล้ว
Line~
ใครไลน์มานะ?
ฉันหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากระโปรงของตัวเอง เปิดหน้าจอปรากฏว่าพี่ฟ้าใสไลน์มาหา
Fahsai_Bluesky : สโนวไวท์ ประธานนักเรียนเรียกให้มาที่ห้องสภานักเรียนน่ะ
มอนสเตอร์ให้ฉันมาที่ห้องสภานักเรียนทำไมกัน??? แล้วบอกให้พี่ฟ้าใสไลน์มาบอกฉัน ประชาสัมพันธ์อ่ะ โอ้ยยยยย ตูงงโว้ยยย T[]T งงไอ้ตรงที่มอนสเตอร์เป็นอะไรกับพี่ฟ้าใส
สโนว์ไวท์กับพี่ชายทั้งสอง : ทำไมอ่ะ?
Fahsai_Bluesky : ไปเถอะ เดี๋ยวก็รู้
ถ้าพี่ไม่รู้ แล้วฉันจะไปถมใคร เอ๊ะ! ก็ไอ้มอนสเตอร์ไง หมอนั่นมันให้เราไปหานี่นา เซ่อจังเรา =_=
 
ห้องสภานักเรียน
ก๊อกๆ
....เงียบ
ก๊อกๆ
....เงียบ
เงียบจัง ขอเสียมารยาทเลยล่ะกันนะ :P
แอ๊ด
ในห้องไม่มีใครเลยไง ถึงได้เงียบอย่างกับป่าช้าขนาดนี้ แต่ว่าแอร์ก็เปิดอยู่นะ แสดงว่าคงออกไปก่อนฉันจะเข้ามาสินะ #สกิลพิจารณาแห่งเดาล้วนๆ อาจจะเปิดเพื่อเปลืองค่าไฟโรงเรียนก็ได้ แต่ห้องนี้ก็มีคนใช้ห้องตลอดนี่นา ว่าแต่เริ่มหนาวแล้วนะ
ปึก
เอ๋ 0.0
นะ...นะ....นี่มันหนังสือการ์ตูนวายนี่นา แถมหน้าปกก็มีอักษรบอกไว้ว่าติดเรท แต่มอนสเตอร์เนี่ยนะจะเป็นเกย์ ไม่มั้ง อาจจะก็ได้เพราะต้องมีซัมซุงซัมติงอะไรกับพี่ฟ้าใสก็เป็นได้ ฉันรับบ่ด้ายยยย >_< แถมยังมีรูปผู้ชายกับผู้ชายจูบกันอีกด้วย!!! พระเจ้าช่วย! มอนสเตอร์ต้องเป็นเกย์ร้อยเปอร์เซ็นต์
แอ๊ด
“ขอโทษทีนะ พอดีติดธุระนิดหน่อย” เสียงของมอนสเตอร์ ทำให้ฉันที่กำลังอึ้งอยู่นั้นรีบหันไปมองหน้าเขา โดยที่ไม่ลืมเก็บของให้เรียบร้อย
“ธุระของนายคือพี่ฟ้าใสสินะ” ฉันถามออกไป ทำให้มอนสเตอร์ขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ไอ้ฟ้าใสน่ะหรอ หวงพี่ชายขนาดนั้นเชียว” ทำไมจะไม่หวงล่ะ ก็นายเป็นเกย์ แถมพี่ฟ้าใสออกจะหน้าหวานเหมือนผู้หญิง ตัวบอบบางอีก ใครๆก็พูดเป็นเสียงเดียวกันเมื่ออยู่กับฉันว่า ‘ฟ้าใส ถ้านายแต่งหญิงนะ นายกับสโนว์ไวท์เป็นฝาแฝดกันเลยล่ะนะ’
“ใช่! ฉันไม่ยอมใหพี่ฟ้าใสเป็นแฟนกับนายหรอก” คำพูดของฉัน ทำให้มอนสเตอร์ทำตาโตแล้วกระพริบตาปริบๆ สงสัยจะอึ้งไปหน่อย (มั้ง)
“พูดอะไรของเธอ” มอนสเตอร์เดินเข้ามาหาฉัน จนฉันถอยหลังไปติดผนังห้อง แถมเขายังเอาแขนทั้งสองข้างมากักตัวฉันอีก
“ก็หนังสือการ์ตูนเกย์ รูปเกย์นั่นน่ะ” ฉันชี้ปี่พวกของเหล่านั้นบนโต๊ะทำงาน ทำให้มอนสเตอร์ขยี้หัวฉันแล้วหัวเราะหึๆ
“บ้า! อันนั้นพวกกรรมการนักเรียนยึดมาจากพวกม.4น่ะ” มอนสเตอร์พูดจบ ทำให้ฉันก้มหัวไม่กล้ามองหน้า อายค่ะ อาย หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ ._.
“งั้นหรอ ._.” ฉันตอบกลับไป แล้วยังก้มหน้าเหมือนเดิม จนมอนสเตอร์เอามือมาจับคางของฉันให้ฉันเงยหน้ามองเขา
“หึ” เขากระตุกยิ้มแล้วลูบแก้มฉันอย่างเบามือ
“นายเรียกฉันมาทำไม?=///=” หน้าแดงอีกแล้ว ยัยสโนวไวท์
“ยัยลูกแกะ” เมื่อกี้มอนสเตอร์พูดอะไรนะ!?
“เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ!?” ฉันทำตาโต จนมอนสเตอร์บีบแก้วฉัน
“ลูกแกะไง ลูกแกะของฉัน” ลูกแกะ!!! ทำไมหมอนี่ต้องเรียกฉันอย่างนั้น
“ทำไมต้องเป็นลูกแกะ!?”
“เปล่า เธอน่ะดูอ่อนแอ” อ่อนแอ!O_O ฉันเนี่ยนะ อ่อนแอ
“อ่อนแอตรงไหนกัน!” ฉันปัดมือมอนสเตอร์ที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายกับหน้าของฉัน
“ไม่รู้” อ้าว!? งงเว้ย -*-
“=*=”
“ฉันเรียกเธอมาเพราะว่าเราจะมาตกลงกัน” ตกลงอะไรของเขากัน
“ตกลง?” ฉันเอียงคอมองหน้ามอนสเตอร์อย่างงงๆ
“ตกลงว่าเธอจะเป็นลูกแกะของ...ฉัน” เขาเอานิ้วชี้ที่ฉันแล้วก็ชี้ตัวเองเมื่อบอกว่า ‘ฉัน’
“ไม่-มี-ทาง” ฉันพูดจบก็เดินออกจากห้อง แต่เสียงของมอนสเตอร์กลับทำให้ฉันหยุดเดิน
“งั้นก็แล้วแต่นะ พี่ชายของเธอจะเดือดร้อนนะ” ฉันหันกลับไปมองเขา
“อะไรนะ!?” ฉันเดินไปหาเขา แล้วจับไหล่ของเขาทั้งสองข้าง
“พี่เธอเป็นเบ๊ยังไงล่ะ” ห๊ะ!?
“ไม่จริง...หรือเปล่าว่ะ” มันก็ถูกนะ พี่ฟ้าใสออกจะบอบบาง แล้วก็ถูกรังแกบ่อยๆ จนเกือบจะไปหาเรื่องกับคนพวกนั้นซะแล้ว แต่พี่ฟ้าใสห้ามเอาไว้ แถมเป็นคนยอมคนง่ายซะด้วย
“จริง หมอนั่นเป็นเบ๊ของฉัน” มอนสเตอร์กระตุกยิ้ม “แค่เธอเป็นลูกแกะของฉัน พี่เธอก็จะไม่เป็นเบ๊ จบนะ”
“แล้วต้องทำยังไงบ้างล่ะ”
“ง่ายๆแค่ทำตามคำสั่งของฉันเท่านั้น” มอนสเตอร์จับคางของฉัน
“ตกลง” ฉันตอบออกมา ทำให้มอนสเตอร์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วขยี้หัวฉัน
“ดีมาก ขอมือหน่อย” มอนสเตอร์แบมือเพื่อให้ฉันวางมือบนมือของเขา
“ฉันไม่ใช่หมานะ” ฉันตีไหล่ของหมอนั่น
“ไปเถอะ จะหมดคาบเรียนแล้ว ยัยลูกแกะ” มอนสเตอร์ไล่ฉัน ทำให้ฉันหันหลังแล้วออกจากห้องสภานักเรียน
สุดท้ายก็ตอบตกลง เฮ้อ
[Monster>>>say]
พอยัยลูกแกะออกจากห้องผมไป ผมก็เดินไปนั่งบนโซฟาแล้วมองไปที่ชั้นหนังสือ
“สรุปน้องสาวนายตอบตกลง” ผมกระตุกยิ้มให้กับฟ้าใสที่ถูกผมให้มาหลบอยู่ชั้นหนังสือ
“ทำไมนายต้องทำอย่างนั้นล่ะ?”
“ความลับ” ผมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้ฟ้าใส “ไปได้แล้วล่ะ” ผมไล่คนพี่
“อะ...อืม” ฟ้าใสตอบแล้วก็เดินออกไป
“ยัยลูกแกะผู้เข้มแข็ง” ผมหยิบภาพของยัยลูกแกะจากกระเป๋ากางเกงแล้วกระตุกยิ้มออกมา