เมื่อฉันมีเพื่อนเป็นผี

"อื้มมมม"
เอิ๊ก! ฉันรู้สึกตัวอีกทีก็ตื่นมาใสภาพที่หัวฟูยุ่งเหยิงแถมน้ำยังไม่ได้อาบอีกซะด้วย
ฉันมองไปยังนาฬิกาพบว่านี่มันก็เวลาสีทุ่มกว่าแล้ว
"ตื่นแล้วหรอกินข้าวหน่อยมั้ย" 
"ไม่อ่าไม่หิว.."
"....."
"แว้กกกกก!!!"
"เห้ยยย!!"
ภาพที่ฉันเห็นคือผู้หญฺิงคนหนึ่งผมสีน้ำตาลยาวถึงหลังใส่ชุดนักศึกษาที่เดียวกับที่ฉันสอบติดแถมหน้าตายังถึงขั้นกับนางฟ้าอีกด้วยถ้าฉันเป็นผู้ชายละตื่นมาเจอแบบนี้คงกอดหมับแน่ๆทั้งจมูกที่โด่งปากก็กระจิบสวยตาคม อ๊ากกก!! นางเพอร์เฟคเกินไป!
"ธะ..เธอเป็นใครเนี่ย" ฉันถามผู้หญิงตรงหน้า
"ฉันชื่อโมจ้าเป็นเจ้าของห้องเก่า" เธอตอบกลับมา
"แล้วเธอมาทำอะไรล่ะลืมของหรอ" ฉันถามเธอต่อ
"ของน่ะเอาไปหมดแล้วแต่ฉันกลับไปไหนไม่ได้น่ะสิ" เธอตอบ
"เอ้าไปไหนไม่ได้หมายความว่าไงล่ะหนิ - - "
"ก็ฉันตายที่นี่น่ะสิ"
"อ้อ..."
"..............."
"เธอว่าอะไนะเมื่อกี้อะไรตายๆ.." ฉันย้ำคำตอบเธอ
"ก็ฉันตายที่นี่น่ะสิไปไหนไม่ได้ด้วยพูดกับเธอเธอก็ดันมาเป็นลมอีกฉันออกจะสวยกว่าผีตัวอื่นเสียอีก"
"ธะ..เธอเป็นผีหรอ?"
"ก็ใช่น่ะสิ" เธอตอบ
"เอื้ออออ!!"
ลมแทบจะจับฉันนี่ฉันนั่งคุยกีับผีอย่างงั้นเรอะ! บ้าบอ
"นี่ๆเลิกแกล้งเถอะนะเธอมาทำอะไรที่นี่อย่าอำล่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เธอไม่เชื่อฉันงั้นหรอ?"
"ก็ใช่น่ะสิ่!"
"งั้นดูนี่นะ"
จากนั้นพูดเสร็จโมยืนขึ้นละเริ่มมีหน้าตาที่เปลี่ยนไปจากหน้าตาสะอาดสะอ้านเริ่มมีสีคล้ำดวงตาเริ่มโพลนออกมาและมีเลือดไหลออกที่ด้วงตาคอเริ่มตกและหมุนได้รอบทิศเสื้อผ้าที่ใส่ก็เปลี่ยนเป็นสีหมองเลือด
"กรี๊ด!!!!"
.........