เมื่อฉันมีเพื่อนเป็นผี
เขียนโดย 
อยากตดอัดหน้าเธอ
วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.35 น.
แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 23.15 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) ตกลงเป็นมิตร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันกรี๊ดแบบสุดเสียงตั้งแต่เกิดมาตดผีฉันก็ยังไม่เคยแม้จะได้กลิ่นนี่มาเป็นเนื้อเป็นร่างเลยมันน่าสยองแท้
ฉันหลับตาปี๋แถมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างหนักหน่วงพรางท่องบทสวดร้อยแปดที่วกวงวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน
"เชื่อรึยังล่ะ"
"ชัะ..เชื่อแล้ว..ฮึก..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ!" ฉันหลับตาและพนมมืออ้อนวอนผีตรงหน้า
"ลืมตาเถอะฉันเปลี่ยร่างแล้ว"
"ฮึก..."
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆละพบว่าจากผีที่หน้าตาสยดสยองนั้นก็กลับมาเป็นหญิงสาวสวยที่เห็นมาแต่แรก
"เธอฟังฉันนะฉันมาดีและฉันต้องการให้เธอช่วยฉันและฉันจะให้สิ่งที่เธออยากได้" โมเริ่มพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่นิ่งและเย็นยะเยือก
"หมายความว่าไง"
ฉันเริ่มไม่กลัวเธอและฟังอย่างตั้งใจ
"ถ้าเธอช่วยฉันว่าใครเป็นฆาตกรที่ฆ่าฉันฉันก็จะหลุดพ้นจากบ่วงกรรมที่ติดอยู่เพราะคนร้ายยังไม่ได้รับโทษฉันจึงไปไหนไม่ได้"
"แล้วเธอรู้ไหมว่าคนร้ายเป็นใคร?"
"ไม่...ฉันไม่รู้.."
"แล้วฉันจะช่วยเธอได้ยังไงล่ะ?"
"มันมีวิธีหนึ่งคือเธอจะต้องสืบตั้งแต่ตอนที่ฉันยังไม่ตายช่วงนั้นฉันรู้สึกว่ามีคนแอบตามมานานแล้วและช่วงที่ฉันใกล้ตายมันถอดหน้ากากออกและฉันเห็นว่าเป็นผู้หญิง..."
"ผู้หญิงงั้นหรอ..."
"ใช่!"
"ความทรงจำก่อนตายของฉันมันจำอะไรไม่ค่อยได้น่ะระหว่างที่ฉันออกจากร่างฉันรู้สึกตัวอีกทีก็กลายเป็นฉันกลับมาอยู่กับครอบตรัวที่ต่างจังหวัดซะแล้วตอนแรกฉันก็งงอยู่แต่ฉันก็รู้แหละว่าก่อนตายฉันคิดถึงครอบครัวมากที่สุด..."
"......"
บรรยากาศในห้องเงียบงันสุดฉันรู้สึกจุกกับคำพูดของเธอมากทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเธอกันนะ
"แล้วเธอโดนข่มขืนจริงหรอในข่าวบอกเธอโดนข่มขืนนี่แล้วจะเป็นผู้หญิงได้อย่างไร" ฉันถามเธอ
"ไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะผู้หญิงที่ฉันเห็นนั้นร่างใหญ่มากไม่แน่อาจใส่วิกอำพรางตัว" โมตอบ
"เธอจะให้ฉันรื้อคดีงั้นหรอ?" ฉันถามโมตรงๆ
"ใช่! ฉันจะให้เธอสืบสวนอย่างจริงจังและฉันมีรางวัลให้เธอ"
"รางวัลอะไรหรอ?"
"เธออยากได้อะไรกันล่ะ?" โมถาม
"เงินสิบล้านบ้านหนึ่งหลังสิบห้องนอนสิบห้องน้ำสิบห้อง@#$^$#!!"
"พอๆๆๆๆ!!" โมห้ามปราม
"แหะๆๆ" ฉันหัวเราะแหะออก
'กล้าลองดีหรออยากโดนหลอกล่ะสิ!" จากนั้นผมเธอเริ่มชี้ฟูขึ้น
"ดะ...เดี๋ยวๆ ฉันล้อเล่น T T" ฉันรีบหยุดเธอทันที
"เอาดีๆอยากได้อะไร?" โมถามอย่างจริงจัง
"อัลบั้มBTSไม่ก็โปสเตอร์ของSISTARวงแม่ๆงี้อะ" ฉันตอบกลับทันที
"โว้ววว ชอบวงเดียวกะฉันเลยนะ BTS เนี่ย"
"จริงอะ! เธอเมนใคร!!"
"จองกุกจ้า" โมตอบ
"เราชอบพี่ชูก้านะสามีเราเลยอิอิ"
ระหว่างนั้นเราจึงได้คุยกันจนดึกเวลาล่วงเลยเกือบเที่ยงคืน
"เธอชื่ออะไรนะ" โมถาม
"ฉันชื่อแอม" ฉันตอบโม
"ฉันชื่อโมยินดีที่ได้รู้จัก"
"เช่นกันๆ"
จากนั้นเราสองคนจึงจับมือกันแต่มือของโมก็ทะลุผ่านมือฉันไป...
"เธอต้องเตรียมพร้อมนะพรุ่งนี้ฉันจะพาเธอทัวร์วิทยาลัยและสืบของมูลของฉัน"
"โอเช"
พูดเสร็จเธอก็ลอยหายไปมันทำให้ใจของฉันกระตุกวูบเพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันจะช่วยผีหาฆาตกร!!
......
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
