เมื่อฉันมีเพื่อนเป็นผี

9.2

วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.35 น.

  14 ตอน
  4 วิจารณ์
  18.32K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 23.15 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) ตกลงเป็นมิตร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฉันกรี๊ดแบบสุดเสียงตั้งแต่เกิดมาตดผีฉันก็ยังไม่เคยแม้จะได้กลิ่นนี่มาเป็นเนื้อเป็นร่างเลยมันน่าสยองแท้

ฉันหลับตาปี๋แถมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างหนักหน่วงพรางท่องบทสวดร้อยแปดที่วกวงวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน

"เชื่อรึยังล่ะ"

"ชัะ..เชื่อแล้ว..ฮึก..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ!" ฉันหลับตาและพนมมืออ้อนวอนผีตรงหน้า

"ลืมตาเถอะฉันเปลี่ยร่างแล้ว"

"ฮึก..."

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆละพบว่าจากผีที่หน้าตาสยดสยองนั้นก็กลับมาเป็นหญิงสาวสวยที่เห็นมาแต่แรก

"เธอฟังฉันนะฉันมาดีและฉันต้องการให้เธอช่วยฉันและฉันจะให้สิ่งที่เธออยากได้" โมเริ่มพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่นิ่งและเย็นยะเยือก

"หมายความว่าไง"

ฉันเริ่มไม่กลัวเธอและฟังอย่างตั้งใจ

"ถ้าเธอช่วยฉันว่าใครเป็นฆาตกรที่ฆ่าฉันฉันก็จะหลุดพ้นจากบ่วงกรรมที่ติดอยู่เพราะคนร้ายยังไม่ได้รับโทษฉันจึงไปไหนไม่ได้"

"แล้วเธอรู้ไหมว่าคนร้ายเป็นใคร?"

"ไม่...ฉันไม่รู้.."

"แล้วฉันจะช่วยเธอได้ยังไงล่ะ?"

"มันมีวิธีหนึ่งคือเธอจะต้องสืบตั้งแต่ตอนที่ฉันยังไม่ตายช่วงนั้นฉันรู้สึกว่ามีคนแอบตามมานานแล้วและช่วงที่ฉันใกล้ตายมันถอดหน้ากากออกและฉันเห็นว่าเป็นผู้หญิง..."

"ผู้หญิงงั้นหรอ..."

"ใช่!"

"ความทรงจำก่อนตายของฉันมันจำอะไรไม่ค่อยได้น่ะระหว่างที่ฉันออกจากร่างฉันรู้สึกตัวอีกทีก็กลายเป็นฉันกลับมาอยู่กับครอบตรัวที่ต่างจังหวัดซะแล้วตอนแรกฉันก็งงอยู่แต่ฉันก็รู้แหละว่าก่อนตายฉันคิดถึงครอบครัวมากที่สุด..."

"......"

บรรยากาศในห้องเงียบงันสุดฉันรู้สึกจุกกับคำพูดของเธอมากทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเธอกันนะ

"แล้วเธอโดนข่มขืนจริงหรอในข่าวบอกเธอโดนข่มขืนนี่แล้วจะเป็นผู้หญิงได้อย่างไร" ฉันถามเธอ

"ไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะผู้หญิงที่ฉันเห็นนั้นร่างใหญ่มากไม่แน่อาจใส่วิกอำพรางตัว" โมตอบ

"เธอจะให้ฉันรื้อคดีงั้นหรอ?" ฉันถามโมตรงๆ

"ใช่! ฉันจะให้เธอสืบสวนอย่างจริงจังและฉันมีรางวัลให้เธอ"

"รางวัลอะไรหรอ?"

"เธออยากได้อะไรกันล่ะ?" โมถาม

"เงินสิบล้านบ้านหนึ่งหลังสิบห้องนอนสิบห้องน้ำสิบห้อง@#$^$#!!" 

"พอๆๆๆๆ!!" โมห้ามปราม

"แหะๆๆ" ฉันหัวเราะแหะออก

'กล้าลองดีหรออยากโดนหลอกล่ะสิ!" จากนั้นผมเธอเริ่มชี้ฟูขึ้น

"ดะ...เดี๋ยวๆ ฉันล้อเล่น T T" ฉันรีบหยุดเธอทันที

"เอาดีๆอยากได้อะไร?" โมถามอย่างจริงจัง

"อัลบั้มBTSไม่ก็โปสเตอร์ของSISTARวงแม่ๆงี้อะ" ฉันตอบกลับทันที

"โว้ววว ชอบวงเดียวกะฉันเลยนะ BTS เนี่ย" 

"จริงอะ! เธอเมนใคร!!"

"จองกุกจ้า" โมตอบ

"เราชอบพี่ชูก้านะสามีเราเลยอิอิ" 

ระหว่างนั้นเราจึงได้คุยกันจนดึกเวลาล่วงเลยเกือบเที่ยงคืน

"เธอชื่ออะไรนะ" โมถาม

"ฉันชื่อแอม" ฉันตอบโม

"ฉันชื่อโมยินดีที่ได้รู้จัก" 

"เช่นกันๆ"

จากนั้นเราสองคนจึงจับมือกันแต่มือของโมก็ทะลุผ่านมือฉันไป...

"เธอต้องเตรียมพร้อมนะพรุ่งนี้ฉันจะพาเธอทัวร์วิทยาลัยและสืบของมูลของฉัน"

"โอเช"

พูดเสร็จเธอก็ลอยหายไปมันทำให้ใจของฉันกระตุกวูบเพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันจะช่วยผีหาฆาตกร!!

......

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา