ศึกมารสะท้านยุทธภพ

ครั้นออกจากเหยียนเจียวมา ฮันโซก็ได้แต่กลัดกลุ้ม ครุ่นคิด ปีที่ผ่านๆมา นางเอาแต่คร่ำเคร่งกับการฝึกยุทธ หมกมุ่นแต่กับการออกรบ ไล่ล่าเอาชัยชนะอย่างบ้าคลั่งจนหลายๆครั้งที่หลงลืมเหยียนเจียวไป ปล่อยให้เขาได้แต่นั่งรอคอยนาง
แต่ถึงกระนั้นนางก็ละวางเป้าหมายไม่ได้ ที่เมืองนี้ นางนำทัพให้แก่เจ้าเมืองทุกครา ไม่เคยมีครั้งใดที่ไม่สามารถกำชัยชนะ นางต้องการเป็นดังตำนาน นี่อาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่นางต้องการเข้าร่วมพรรคพิรุณสวรรค์ เมื่อได้มาถึงจุดสูงสุดของที่แห่งหนึ่งแล้ว วันหนึ่งข้างหน้า อาจมีคลื่นลูกหลังเกิดขึ้นมาลบชื่อเสียงของเราสิ้น แต่หากเราจากไปตอนนี้ ชื่อตนจะยังคงถูกจารึกไว้ไม่เสื่อมคลาย และก้าวต่อไปคือการสร้างตำนานยังที่แห่งใหม่
บิดานางเสียชีวิตไปนานแล้ว นางอาศัยอยู่กับมารดาแก่เฒ่าและน้าสาวที่พิการ มันเป็นปมอดีตในใจที่ฮันโซเข้าใจว่าตนเป็นสาเหตุให้พ่อตนต้องตาย นางจึงต้องการกอบกู้ความยิ่งใหญ่ของครอบครัว ที่ผ่านมา นางนำความปลาบปลื้มสู่ครอบครัว แม้นเป็นเพียงสตรีกลับเข้มแข็ง และนางยังต้องการแข็งแกร่งขึ้นไปอีกเรื่อยๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุด บางครั้ง... เหยียนเจียวอาจพูดถูกบางส่วน ฮันโซนั้นไม่ได้ทำ "เพื่อเรา" อย่างที่นางคิดไปเองหรอก หากแต่ทุกสิ่งที่ทำไป อาจล้วนเพื่อตัวนางเองทั้งสิ้น
 
ก่อนวันเดินทางไปพรรคพิรุณสวรรค์ 1 วัน ฮันโซแอบไปพบเหยียนเจียวอีกครั้ง โดยมิได้นัดหมายไว้ก่อน
 
"...บางที บางที...หากเขาต้องการรั้งนางไว้จริงๆ หรือนางอาจเปลี่ยนใจ ยอมทำเพื่อเขา เพื่อมิให้มารดาเขารังเกียจนางไปมากกว่านี้ ที่ผ่านมา อาจเป็นความผิดของตัวข้า หรือข้าควรจะละทิ้งสิ่งเหล่านี้เพื่อรัก เพื่อใช้ชีวิตอย่างสงบเคียงข้างกันไปจนแก่เฒ่า" นางคิด
 
แต่สิ่งที่นางไปพบอย่างไม่คาดคิด คือเขากำลังคลอเคลีย พรอดรักอยู่กับหญิงอื่น ฮันโซแอบดูอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ หัวใจร้าวราน สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากฮันโซนัก แลดูอ่อนหวาน สุภาพเรียบร้อย แต่งกายงดงาม ดังเช่นกุลสตรีพึงเป็น ดูแล้วเป็นสตรีที่ชายปกติทั่วไปต้องการเคียงคู่ ผิดจากฮันโซที่เอาแต่แต่งกายเป็นชาย หลงใหลสงครามจนไม่มีเวลาสนใจเรื่องความสวยความงาม ส่วนเรื่องความอ่อนหวานนับวันก็ยิ่งมีลดน้อยลงเรื่อยๆ
 
ฮันโซแอบดูคนรักของตนพรอดรักกับหญิงอื่นอยู่ได้พักใหญ่ ...นี่หรือคนที่นางต้องการแต่งงานและใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วย นี่หรือสหาย หากแม้นเหยียนเจียวไม่คิดว่านางเป็นคนรัก อย่างน้อยๆก็ควรเห็นแก่ความเป็นเพื่อนบ้าง เพราะมั้งสองเป็นเพื่อนกันมานานก่อนจะมาคบหากัน
 
ฮันโซรู้สึกเหมือนถูกทรยศ นางเก็บความโกรธแค้นไว้ไม่ไหว จึงได้ทะยานออกไป ซัดฝ่ามือใส่สตรีนางนั้นและเหยียนเจียวล้มลง ฮันโซตามเข้าไปเหยียบหน้าอกเหยียนเจียวกดไว้ สตรีนางนั้นตกใจกลัว เตลิดหนีไป ฉับพลันเพียงพริบตา ฮันโซตวัดนิ้ว ซัดพลังวัตรใส่เหยียนเจียว ปลิดชีพจรเขา 8 จุด ตัดสิ้นวรยุทธทั้งร่างโดยไม่กระพริบตา ปราศจากความลังเล เหยียนเจียวกระอักเลือดออกมา เขาไม่สามารถสู้นางได้อยู่แล้ว เหยียนเจียวบาดเจ็บสาหัส
 
เหยียนเจียว : เหตุใดเจ้าจึงทำกับข้าเช่นนี้
 
ฮันโซ : แล้วเหตุใด เจ้าจึงทำกับข้าเช่นนี้? ตลอดเวลาที่ผ่านมา ข้ารักเพียงแต่เจ้า มีเพียงแต่เจ้า ทุกสิ่งที่ข้าทำไปก็เพื่อเรา
 
เหยียนเจียว : ฮึ.. ใจเจ้ารู้ดีว่าแท้จริงเจ้าทำเพื่อผู้ใด เจ้ามันบ้าสงคราม นับวันก็มีแต่ความอำมหิตขึ้นเรื่อยๆ
 
ฮันโซ : (ตะคอก) ใช่! ข้าจะอำมหิต และยิ่งจะอำมหิตมากขึ้นกว่านี้ ข้าจะเข้าสู่พรรคมาร ข้าไม่ฆ่าเจ้าที่ทรยศข้ามันก็ดีเพียงใดแล้ว ข้าได้ทำลายวรยุทธเจ้าจนสูนสิ้น คนอ่อนแอ โลเลเยี่ยงเจ้า จะได้ฝึกวิชาสายบุ๋นไปสอบจอหงวนเสียให้สมใจ ชายเช่นเจ้า มีวรยุทธไปก็เท่านั้นแหละ หาได้มีประโยชน์อันใดไม่
 
นับแต่นี้ไป ข้ากับเจ้าขาดกัน หากวันข้างหน้า ข้าพบเจอเจ้าผู้ใดเฉียดไปใกล้พรรคพิรุณสวรรค์แม้เพียงก้าวเดียว พี่ชายเจ้า พี่สาวเจ้า มารดาเจ้า คนในครอบครัวของเจ้าที่หยามหยันข้า ข้าจะฆ่าให้สิ้น ไม่ว่าผู้ใด!!!
 
พูดจบฮันโซก็ทะยานจากไป น้ำตาหนึ่งหยดไหลลงมาที่แก้ม ใจเจ็บปวดรวดร้าว เย็นชาดุจน้ำแข็ง ดังนี้... ข้าจะสิ้นรักและหมดกังวล ได้ทุ่มเทแก่การศึกและชีวิตใหม่ในพรรคพิรุณสวรรค์อย่างเต็มที่
 
เช่นนี้เองหรือ ที่มาของความเฉยชา เพราะใจของเขาแปรเปลี่ยน สุดท้ายผู้ชายทุกคนก็ต้องการแต่หญิงงามที่ฉอเลาะอ่อนหวาน แม้นแต่เพื่อนรัก ที่เป็นคนรัก ยังทรยศหลอกลวง แต่นี้ไปข้าจะไม่เชื่อถือ ไม่รักชายใดอีกแล้ว
 
 ฮันโซคิดอย่างเด็ดเดี่ยว
 
แต่ทว่า... นางจะไร้รักได้ จริงหรือ?
 
 
--- โปรดติดตามตอนต่อไป ----