หลงรักนายขี้กวน

แผนของฉันก็คือ สเปร คีมและก็ขวดน้ำทีนี้ฉันอยากจะรู้นักว่านายจะคงทนอยู่ได้อีกซักแค่ไหนกันเชียวฉันว่าเรามาเริ่มแผนการกันเลยดีกว่าเริ่มจากไหนดีนะ เอาตรงนี้ก่อนละกันแต่ก่อนขอบอกรายละเอียดของห้องนี้ก่อนละกันนะค่ะ บรรยากาศก็อยู่ในระดับไม่ค่อยน่าอยู่ แอร์ไม่มี มีพัดลม มีเก้าอี้อยู่6ตัวมีเครื่องเปิดเพลง1เครื่องมีหน้าต่าง4บาน มีตู้เก็บของ 2ตู้ มีชั้นวางรองเท้า1ตู้และก็มีโต๊ะน่าจะไว้ตั้งกระเป๋าหนังสือประมาณนั้น งั้นเริ่มจากคีมเอามาตัดเกาอี้สัก3ตัว ตัดชั้นวางรองเท้าไป2ชั้นละกันต่อไปสเปร เขียนบนพื้นดีกว่าเขียนว่าอะไรดี อ๋อ เรลคิงสร้างแต่ความวุ่นวาย ต่อไปเอาเป็นขวดน้ำเทน้ำไปในเครื่องเล่นเพลงแล้วก็ราดบนพื้นดีกว่า อะพอแล้วละพวกนั้นจะได้ไม่ต้องมารบกวนพวกเราแล้วละจะได้หลาบจำว่าอย่ามาเล่นกับฉันอีก ก๊อก ๆๆ นายเคาะประตูแล้วไปดีกว่าฉันไม่ได้ตะโกนบอกแต่นายคงรู้แหละเพระาเราเตรียมแผนการมาแล้วอิอิ ฉันรีบผ่านทางประตูลับทันทีแล้วคอยรอดูพฤติกรรมกับนายเพรามันมีช่องให้นั่งดูได้ทีนี้ละสนุกแน่
ลีจอง talk
ผมทานเข้าเสร็จกับเพื่อนอีก5คนมี เนม ปาย เปน หร่าย ทราย เพื่อนผมเองและผมชื่อลีจองผมเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากเกาหลีเพิ่งมาอยู่ได้2-3วันได้ละครับผมนะนิสัยก็งั้นๆยังไม่มีแฟนหรอกครับเพราะไม่รู้ใครมันจะชอบคนแบบผมนะกลุ่มเราชอบเต้นครับเราจะซ้อมทุกๆวันหลังจากที่เรียนตอนเช้าไปแต่เรานะเพิ่งโดนพวกเด็กเรียนห้องข้างๆด่าไปเมื่อวาน ผมนะรู้จักทุกคนในกลุ่นนั้นยกเว้นอยู่2คนคือประธานชุมนุมแบล็กโฮและผู้ชายอีกคนที่ดูจะชอบเธอแต่ผมไม่สนหรอกเพราะผมนะ .................
ผมนะเข้ามาในห้องผมเข้ามาหลังคนอื่นๆย่างเข้ามาถึงกับตกใจเพราะอะไรนะหรอ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันพื้นเปียกแถมยังโดนเขียนว่า เรียลคิงสร้างแต่ความวุ่นวาย  แถมอีกเก้าอี้โดนตัด3ตัวและอีกหลายอย่าง หึ ผมรู้แล้วว่าฝีมือใครผมทายไม่ผิดหรอกเชื่อสิมีศัตรูอยู่กลุ่มเดียว 
"นี่มันจะมากไปแล้วเว้ย"
ไอ้เนมเพื่อนชายผมมันพูดขึ้นมาพร้อมขมวดคิ้วเข้าหากันแสดงถึงความไม่พอใจอย่างหนักเลยทำไงได้ถ้าไม่โกรธก็มันนะดั้นไปนั่งบนเก้าอี้ที่โดนตัดแล้วล้มลงแรงเลยใครใช้ให้มันนั่งไม่ดูเอง ผมว่าป่านนี้พวกเเบล็กโฮคงหัวเราะกันฟันร่วงแล้วมั้งอย่าให้ผมเอาคืนได้เถอะแล้วจะเอาให้หนักเลยเอาให้เกินกว่านี้เป็น10เท่าเลยแต่ตอนนี้ผมเข้าไปปลอบไอ้เนมก่อนที่มันจะสะบัดก้นไปหายัยนั่นดีกว่า เดี่ยวเป็นเรื่อง 
"เฮ้ยช่างเถอะเดี่ยวค่อยเอาคืนกัน"
ผมพูดเอาใจเพื่อนไปอย่างนั้นแต่ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน
"ยังไงวะไอ้ลี"
เอาแล้วไงทำไงดี ตอบไปตรงๆไปเลยดีกว่าจะเป็นยังไงก็ช่างมัน
"กูเองก็ไม่รู้วะ (ผูุ้แต่ง : ขอใช้คำที่ไม่ค่อยสุภาพนิดนึงนะค่ะ) "
"เอ้าแล้วมึงจะพูดหาอะไรวะเนี้ย โถเอ้ย"
"เอ้ามึนึกออกมึงก็บอกสิกูยังนึกไม่ออกเลย"
"งั้นกูว่าเอาแผนนี้ดีไหม"
"แผนอะไรของมึงวะ"
ไอ้เนมมันชอบทำให้ผมงงทุกทีเลย
"แผนกูคือเราจะไปป่วนยัยพวกกลุ่มแบล็กโฮกัน"
"หะป่วน"
เราทุกคนประสานเสียงด้วยความงงป่วนอะไรวะหรือว่ามันแอบชอบใครในนั้นแล้วจะไปตีสนิทรู้แล้วว่าเขาไม่สนใจและกลับโดนเพื่อนล้อใช่แน่ๆไอ้นี้นิเนียนจริงๆแต่ผมก็ได้ประโยชน์ด้วยคนนะที่จะได้สนิทกับยัยนั่นและจะไปชัดขวางไอ้นั่นด้วยที่มันสนิทกับเธอนะคราวนี้เธอไม่รอดแน่