หลงรักนายขี้กวน

ระหว่างกลับบ้านความจำก็เริ่มกลับมานายนั่นยังคงเดินตามฉันอยู่
"นายชื่อลีจองใช่ไหม"
ฉันถามออกไปหันไปมองนายนั่น
"เธอจำได้แล้วหรอ"
"......"
ฉันไม่ได้ตอบอะไรแล้วเดินต่อไป
"นายมอบสร้อยคอนี้ให้ฉันใช่ไหม"
"ใช่"
เขาตอบออกมาแล้วลากมือฉันมานั่งข้างๆเขาที่ไม้หินอ่อนข้างถนน
''นายชอบแกล้งฉัน''
''เธอจำได้แล้วหรออีฟ''
''นายพาเพื่อนนายมานั่งที่ห้องเรียนฉันแล้วฉันก็จัดการต่อยพวกนายหน้าบวดหน้าช้ำหมด55555แล้วฉันก็ไปทำลายห้องนายด้วยแล้วจากนั้นนายพยายามจะบอกอะไรฉันแต่นายมาต่อยนายแล้วนายก็หายตัวไปไหนไม่รู่ใช่ไหม''
''ใช่คือฉันต้องไปดูแลแม่เลยไม่ได้มาเรียนนะ''
''และตอนนั้นฉันรู้ว่าวันไหนไม่มีนายมันจะรู้สึกขาดหายอะไรไปลีจองฉันรักนายนะ''
''...............''
ลีจองเงียบไปไม่พูดอะไร
''แล้วนายล่ะรัก.....''
ฉันพูดยังไม่จบลีจองก็เข้ามากอดเอาไว้อุ่นจังอ้อมกอดของนายขี้กวนคนนี้
''ฉันก็รักเธอนะ''
จากนั้นเราก็เข้าใจกันจนวันนีเป็นงานวันเกิดของลีจอง เพื่อนๆฉันต่างมากันรู้สึกว่าตอนฉันความจำเสื่อมทุกคนจะรกกันเป็นคู่เลยอะ เนมแฟนพิมพ์ เดเเฟนทราย ปายแฟนอาย เปนแฟนฝน ส่วนนายนะไม่มีคู่และหร่ายก็ไม่มีคู่ทั้งคู่เลยโสดค่ะ
''ไอ้ลีหายหัวไปไหนฟะปล่อยให้เพื่อนรอ''
ปายเป็นคนบ่น
''เออนั่นสิวะไอ้ปาย ''
เนมเพื่อนสนิมนายลีจองเห็นด้วย
''มาแล้ว''
ลีจองเดินมาพร้อมกับกล่องเล็กๆสีแดงอะไรนะ
''มาสักทีนะมึงแล้วอะไรนะ''
เปนหันไปถาม  แล้วลีจองก็เดินมาตรงหน้าฉันแล้วคุกเข่าลงกับพื้น
''เธอช่วยหมั่นกับฉันไว้ก่อนได้ไหมอีฟ''
ลีจองพูดพร้อมกับเปิดกล่องนั้นออกแล้วเอาแหวนออกมา
''โห้ หมั่นเลยๆ ๆ ๆ ๆ''
โหได้ทีเอาใหญ่เลยนะยะคุณเพื่อนทั้งหลาย
''ก็ได้''
''ลีจองสัญญาว่าจะดูแลอีฟให้ดีที่สุด''
''อื้ม''
แล้วเราทั้งหมดก็ฉลองวันเกิดกันอย่างมีความสุขฉันรักนายนะ 
ฉันรักเธอนะ
 
 
 
จบ
ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะค่ะ ของคุณค่ะ