หลงรักนายขี้กวน

ระหว่างกลับบ้านความจำก็เริ่มกลับมานายนั่นยังคงเดินตามฉันอยู่

"นายชื่อลีจองใช่ไหม"

ฉันถามออกไปหันไปมองนายนั่น

"เธอจำได้แล้วหรอ"

"......"

ฉันไม่ได้ตอบอะไรแล้วเดินต่อไป

"นายมอบสร้อยคอนี้ให้ฉันใช่ไหม"

"ใช่"

เขาตอบออกมาแล้วลากมือฉันมานั่งข้างๆเขาที่ไม้หินอ่อนข้างถนน

''นายชอบแกล้งฉัน''

''เธอจำได้แล้วหรออีฟ''

''นายพาเพื่อนนายมานั่งที่ห้องเรียนฉันแล้วฉันก็จัดการต่อยพวกนายหน้าบวดหน้าช้ำหมด55555แล้วฉันก็ไปทำลายห้องนายด้วยแล้วจากนั้นนายพยายามจะบอกอะไรฉันแต่นายมาต่อยนายแล้วนายก็หายตัวไปไหนไม่รู่ใช่ไหม''

''ใช่คือฉันต้องไปดูแลแม่เลยไม่ได้มาเรียนนะ''

''และตอนนั้นฉันรู้ว่าวันไหนไม่มีนายมันจะรู้สึกขาดหายอะไรไปลีจองฉันรักนายนะ''

''...............''

ลีจองเงียบไปไม่พูดอะไร

''แล้วนายล่ะรัก.....''

ฉันพูดยังไม่จบลีจองก็เข้ามากอดเอาไว้อุ่นจังอ้อมกอดของนายขี้กวนคนนี้

''ฉันก็รักเธอนะ''

จากนั้นเราก็เข้าใจกันจนวันนีเป็นงานวันเกิดของลีจอง เพื่อนๆฉันต่างมากันรู้สึกว่าตอนฉันความจำเสื่อมทุกคนจะรกกันเป็นคู่เลยอะ เนมแฟนพิมพ์ เดเเฟนทราย ปายแฟนอาย เปนแฟนฝน ส่วนนายนะไม่มีคู่และหร่ายก็ไม่มีคู่ทั้งคู่เลยโสดค่ะ

''ไอ้ลีหายหัวไปไหนฟะปล่อยให้เพื่อนรอ''

ปายเป็นคนบ่น

''เออนั่นสิวะไอ้ปาย ''

เนมเพื่อนสนิมนายลีจองเห็นด้วย

''มาแล้ว''

ลีจองเดินมาพร้อมกับกล่องเล็กๆสีแดงอะไรนะ

''มาสักทีนะมึงแล้วอะไรนะ''

เปนหันไปถาม  แล้วลีจองก็เดินมาตรงหน้าฉันแล้วคุกเข่าลงกับพื้น

''เธอช่วยหมั่นกับฉันไว้ก่อนได้ไหมอีฟ''

ลีจองพูดพร้อมกับเปิดกล่องนั้นออกแล้วเอาแหวนออกมา

''โห้ หมั่นเลยๆ ๆ ๆ ๆ''

โหได้ทีเอาใหญ่เลยนะยะคุณเพื่อนทั้งหลาย

''ก็ได้''

''ลีจองสัญญาว่าจะดูแลอีฟให้ดีที่สุด''

''อื้ม''

แล้วเราทั้งหมดก็ฉลองวันเกิดกันอย่างมีความสุขฉันรักนายนะ 

ฉันรักเธอนะ

จบ

ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะค่ะ ของคุณค่ะ