สัญญาใจ ฉันและเธอ

"แย่แล้ว แย่ แย่แน่ๆ"
"อะไรแย่ฮะรินลูก"
"จะ8โมงแล้วค่ะม๊า จะ8โมงแล้ว"
"อ้าวก็รีบๆไปสิลูก ม๊าไม่อยากให้รินสายนะ"
"รินไปนะคะม๊า สวัสดีค่ะ"
ม๊าพยักหน้ารับแล้วหันไปวุ่นอยู่กลับขนมหวานของตัวเอง
ตายแน่เลยอีก10นาที8โมง ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะไปถึงโรงเรียนภายใน10นาทีนี้หรอกนะ รถเมล์ก็ยังไม่มาด้วยฉันคงต้องหาทางไปวิธีอื่นแล้วล่ะนะ สงสัยคงต้องไปวินมอเตอร์ไซค์ เฮ้อ เสียค่ารถเพิ่มหน่อยก็ดีกว่าไปสายล่ะนะ และใช่ฉันก็มาโรงเรียนกับวินมอไซค์ค่ะ ให้ทายว่าผลเป็นไง ใช่แล้ว ฉันสายยยยย!!!!! และตอนนี้ฉันก็ยืนอยู่ในแถวคนมาสายนี่ฉันสายตั้งแต่วันแรกเลยหรอเนี่ย ชีวิตม.ปลายฉันพังแล้วววว!!
"อ้าว ม.4นี่ มาสายตั้งแต่วันแรกเลยหรอเธอน่ะ เป็นน้องใหม่ทำตัวดีๆหน่อยสิ ไม่ใช่มาวันแรกก็สายซะแล้ว แล้วแบบนี้จะอยู่ในโรงเรียนนี้ได้หรอห๊ะ โรงเรียนนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่ง่ายนักหรอกนะ"
"ค่ะ ขอโทษค่ะอาจาย์" ฉันโดนดุท่ามกลางสายตาของรุ่นพี่ที่มองมา แต่อาจารย์ก็พูดถูกแหละนพฉันเป็นน้องใหม่ ไม่ควรมาสายตั้งแต่วันแรกแบบนี้
สุดท้ายก็โดนหักคะแนนไปตามระเบียบแหละนะ แต่ก็ชั่งเถอะ ฉันกลับไปแก้อะไรไม่ได้อยู่แล้ว ฉันเดินเข้าามาในห้อง ม.4/7 ห้องเรียนใหม่ของฉันเมื่อเดินเข้าไปทุกสายตาก็จับจ้องมาที่ฉัน และใช่ฉันไม่ชอบสายตาพวกนั้น 
"นี่เธอน่ะ มาสายตั้งแต่วันแรกเลยนะ เธอชื่ออะไร คนอื่นเค้าเช็คชื่อกันไปหมดแล้ว"
"เอ่อ..นิรินดา สวัสดิ์ภักดีค่ะ"    โอ๊ย มาวันแรกก็ดูเหมือนอาจารย์จะไม่ชอบขี้หน้าฉันแล้วสิ
"นี่ แล้วจะมายืนอยู่ทำไม ไปนั่งสิ"
"ค่ะ"
ดูเหมือนสิ่งที่ฉันคิดไว้จะไม่เป็นจริงสักอย่างเลย สายตาพวกนั้นที่เพื่อนๆมองมา สายตาและคำพูดถากถางของครู และดูเหมือนฉันจะไม่ชอบชีวิตม.ปลายนี่อีกแล้วสิ...