สัญญาใจ ฉันและเธอ

เช้าวันใหม่สดใส วันนี้เป็นวันเปิดเอทมในการขึ้นม.4ของฉันสิน้า ชั้นเรียนใหม่เพื่อนใหม่ ทุกๆคนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้นะ มันคงไม่เป็นเหมือนที่ผ่านมาใช่มั้ย ฉันคงไม่ต้องนั่งเรียนคนเดียวใช่มั้ยฉันจะไม่ต้องไปกินข้าวคนเดียว ทำงานกลุ่มคนเดียวใช่มั้ย..

"ฮะ..ฮึก ฉะ..ฉันเกลียดการไปโรงเรียน.."

คนที่มีเพื่อนคงไม่รู้ว่าการต้องใช้ชีวิตอยู๋คนเดียวมันเป็นอะไรที่ไม่ดีเอาเสียเลย...

ก๊อก ก๊อก

"ริน ตื่นหรือยังลูก ได้เวลาไปโรงเรียนแล้วนะจ๊ะสาวม.ปลายของม๊า"

"ค่ะม๊า รินกำลังจะออกไปค่ะ"

ฉันมองตัวเองในกระจก ใช่ค่ะฉันเพิ่งขึ้นมัธยมปลายมันทำให้ฉันคิดว่าฉันจะได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ฉันจะได้มีเพื่อนรักแบบคนอื่นเขาบ้างหลังจากฉันย้ายโรงเรียนมาอยู่ในกรุงเทพ ตอนม.1เทอม2ทำให้คนอื่นๆเค้ามีเพื่อนกันอยู่แล้วส่วนฉันก็ใช้ชีวิตในโรงเรียนคนเดียวตั้งแต่นั้นมา มันทำให้ฉันเกลียดการไปโรงเรียนที่สุด...ฉันต้องการเพื่อน

"อรุณสวัสดิ์ค่ะม๊า ยินดีต้อนรับสู่เช้าวันเปิดเทอมนะอันนา"

"มาๆ ทานอาหารเช้าก่อนสิรินลูก ไม่ต้องตื่นเต้นมากก็ได้น่าลูกแค่เปลี่ยนที่เรียนเท่านั้น"

"ฮะๆ นั่นสินะคะ แล้วป๊าล่ะคะ ไปทำงานแล้วหรอ"

"ป๊าออกไปแต่เช้าแล้วจ้ะ"

ม๊าก็พูดได้น่ะสิ ม๊าไม่ใช่ฉันนี่นา การเปลี่ยนโรงเรียนถือเป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ฉันรอเกือย3ปีเลยนะ วันนี้มันจะเป็นยังไงบอกนะ จะพูดไปฉันก็อดคิดไม่ได้หรอกนะ ว่าชีวิตม.ปลาบฉันจะเป็นยังไง จะดีหรือจะร้าย

"รินดา มีจดหมายถึงลูกน่ะจ้ะ"

"หืม? จดหมายหรอคะ"

ฉันรับจดหมายมาเปิดอ่าน เอ๋?แต่ทำไมไม่มีชื่อผู้ส่งกันล่ะ มันมาจากใครกันนะ

"หวัดดี ยัยรินดาจอมบื้อ ฉันมาทวงสัญญาที่เธอเคยให้กับฉันไว้ หวังว่าเธิจะไม่ผิดสัญญานะ"

เอ๋?สัญญางั้นหรอ? -.-

 สัญญาอะไรกันนะ แล้วเจ้าของจดหมายนี้คือใคร เอาแล้วสิเหมือนชีวิตม.ปลายของฉันจะไม่สวยหรูอย่างที่คิดซะแล้วล่ะ