Call us The L.o.u.d.

          CLASS A Room 9
          ระหว่างที่เหล่านักเรียน สนทนากันอย่างอลหม่าน พร้อมเสียงสนทนาที่เปล่งออกมาดัง
ที่ป่นเปลกันคล้ายเสียงฝูงนกแตกรัง ก็หยุดลงด้วยเสียงตะคอกดังมาจากคนที่เดินมาในห้อง
     " เอาล่ะพวกเธอเงียบได้แล้ว! วันนี้เรามีเด็กใหม่ย้ายเข้ามา "  ดูเหมือนคนที่เข้ามาภายใน
ห้องลักษณะจะเป็นอาจารย์ของห้องนี้ เขาเป็นคนตัวสูงสง่าผมยาว สวมเสื้อคลุมแขนยาวสีแดง
ชายเสื้อยาวถึงหัวเข่าแขนขวาถือเอกสารกับหนังสือไว้ข้างลำตัว แล้วเขาชี้มาทางพวก limbo
โดยเจาะจงมาที่ 
 
     " พ่อหนุ่มผมดำคนนั้นชื่อ อิจฉิ มิโค คาปิโคเอล พึ่งมาจาก Class C "
     " ชื่อผมคือ คาปิโคเนล ครับ "  แต่ดูเหมือนเขา จะเมินคำพูดของ อิจฉิแล้วชี้มาทาง ลิมโบ
     " ส่วนเด็กที่นั่งข้างๆ เขาชื่อ ลิมโบ ทั้งสองพึ่งย้ายเข้ามาพร้อมกันฝากดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ
 ส่วนฉันชื่อ คาเอะ อย่าลืมเติมคำว่าอาจารย์นำหน้าด้วย ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นพวกเธอทุกคน
 เข้าใจ?! "
เหล่านักเรียนต่างตอบเข้าใจ 'อย่างเข้าใจ' อิจฉิก็เช่นกัน นี้ก็คงจะเป็นเรื่องใหม่สำหรับเขาเพราะ
ในคลาสของเขาไม่ค่อยมีแรงกดดันในห้องซะเท่าไหร่ ต่างกับตอนนี้ ในขณะนั้นเอง ลิมโบ รู้สึก
บางอย่างจากอาจารย์ คาเอะ เขาคือคนที่เคยคว้าเสื้อคลุมของ ลิมโบ เมื่อวันก่อนหน้านี้
เหมือนมาเรียเคย  พูดถึงว่าเขาคือคนที่เดินเรื่องที่ ลิมโบ ทำไว้เมื่อวาน แต่ตัว ลิมโบ เองก็
ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรไว้
     " เอาล่ะฉันแนะนำเด็กใหม่ให้แล้ว ฉันจะต่อจากเมื่อวานที่ค้างไว้ " เขาเริ่มจากการนั่งลงบน
เก้าอี้หน้าห้อง พร้อมเปิดหนังสือ
     และตอนนั้น ลิมโบได้รับรู้ถึงอะไรบางอย่าง
     " อืม... ฉันขอทบทวนพวกเธอหน่อย อย่างที่รู้กันกรดอนินทรีย์เป็นที่ได้มาจากแร่ธาตุ พวก
เธออาจเรียกว่ากรดแร่ก็ได้ มันก็มีบางพวกที่ใช้สมบัติ ของกรดมาแปรผันกับเวทแบบผิดๆ... "
     " อนินทรีย์?.. (นกอินทรีย์?) " เหล่าคำถามมากมายผุดขึ้นมาจากหัวของ ลิมโบ หลังจาก
ที่ อาจารย์ คาเอะอธิบายต่อไปอีกขั้น
     ...
     10 นาทีต่อมา
     " เอาล่ะจบแล้วสำหรับเรื่องนี้ "  ลิมโบ ในหัวของเขามีแต่สิ่งแปลกใหม่ที่รับเข้ามาซึ่งเขาไม่
อาจทำความเข้าใจได้ ถ้าจะอธิบายง่ายๆ คือไม่รู้เรื่องนั้นเอง
     " แต่หลังจากนี้ไปจะเป็น บทเรียนสำหรับวันนี้ "  ลิมโบที่ นั่งเงียบตลอดสิบนาที ที่กำลังมี
สีหน้าที่แย่สุดๆ ต้องเตรียมพร้อมสำหรับบทเรียนต่อไป
     ...     
     50 นาทีต่อมา
     คาบเรียนภายในห้อง นั้นได้จบไปแล้วสำหรับวันนี้ เหล่านักเรียนต่างพากันเหนื่อยล่าสำหรับ
บทเรียนในช่วงเช้าวันนี้ แต่คนที่ดูเหนื่อยล่าที่สุดก็คงจะเป็น
     " บทเรียนของ Class A ก็ไม่ต่างจาก Class C เท่าไหร่ แต่ดูเหมือนพวกเขาจะเรียนนำ
หน้า Class C ไปเยอะเลย ผมต้องกลับไปอ่านเพื่มเติมก่อน แต่คนที่ Class นี้ต้องเก่งจริงๆ
นั้นเหละ ที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ได้ "  อิจฉิ หันไปมองที่ลิโบ 
     " คุณ limbo ครับ ผมว่าพวกเราควรจะไปศึกษาเพิ่มเติม... "
     " ข้าไม่เข้าใจ... "  สภาพของเขาในตอนนี้ เขามือกุมศรีษะไว้แล้วมีเพียงสีหน้าตึงเครียด
ของเขาที่แสดงให้เห็นเด่นชัด
     " อะ.. นั่นสินะครับ ก็มีบางเรื่องที่ผมไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน ฮ่ะ.. ฮ่ะ... "  อิจฉิหัวเราะ
ออกมาเบาๆ สภาพของ ลิมโบในตอนนี้อาจผิดไปอย่างที่เขาคิดไว้เด็กหนุ่มก้มลงไปหยิบอะไร
บ้างอย่างในกระเป๋า
     " นี่ครับ "  อิจฉิ ยื่นผ้าคลุมมาให้ ลิโบ มันคือผ้าคลุมของ ลิมโบ
     " โอ้.. เจ้าเอามันมาด้วยข้าคิดคงหายไปแล้วซะอีก "  เขารับมันไว้แต่ไม่ได้สวม
     จู่ๆ ก็มีนักเรียน 3 คนเดินมาหาพวกเขา หนึ่งในนั้นเป็น มนุษย์
     " ไง! พวกนายจะไปจะไปศูนย์อาหารด้วยกันไหม? " ทั้ง 3 คนนั้นเป็นทั้งคนที่เคยหรือรู้จัก
ไม่นานมานี้ ตอนที่เข้ามาในห้องนี้ครั้งแรกกับทาโกะ คนที่เดินถามพวกเขาชื่อ  เอดัส เขามีเขา
ทั้งสองข้างบนหน้าผาก ส่วนผู้ชายที่อยู่ทางด้านขวาข้างๆเขาคือ คนที่เขาเห็นมาหลายครั้ง
บากอส ชายผู้สวมเสื้อขนสัตว์สีขาว ซึงไม่รู้ว่ามันคือขนเกะ หรือเพะ อีกคนหนึ่งชื่อ เชอา 
เธอเป็น มนุษย์ limbo มองลงไปเบื่องล่าง เพราะมีหนึ่งสายตาที่มองเขาด้วยความเกียจชั่ง
risk มองมาที่พวกเขา ก่อนที่ที่จะเดินออกจากห้องไป แทนที่มันจะทำ ลิมโบกังวลใจกลับทำให้
เขารู้สึกถูกรังควานเหลือเกิน และนั้นไม่ใช่เรื่องดีที่ทำให้เขารู้สึกเช่นนั้น
 
          ณ ห้องสภานักเรียนฝั่งมนุษย์
     ภายในห้องมีโต๊ะยาวหนึ่งคัว พร้อมเก้าอี้หลายตัวไว้สำหรับประชุม เหล่าคนของประธาน
นักเรียนนั่งประชุมด้วยความเเงียบครึม มาเรีย นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ มาเรียทำสีหน้าเหมือนจะ
เดือดสุดๆ ทำให้เหล่าสมาชิกของเธอไม่กล้าเอ่ยคำพูดใดๆออกไป เดิมทีเธอเองก็มีหน้าตาและ
ท่าทีเหมือนคนเย็นชา ตอนนี้ทุกๆคนในห้องบอกได้เลยลว่าแย่สุดๆ
     (เสียงประตูเปิดออก)
     " มาแล้วค่า! (=w=) "  โลลิ ถือเครื่องเล่นเกมเข้ามาในห้องด้วยความร่าเริง
     " ! " มาเรียลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเธอ
     " มีอะไรเหรอค่ะ ประธาน? (O o O) "
     " เมื่อวานเธอทำอะไรลงไปเธอรู้ไหม!!!!!! "  มาเรียใช้ มือทั้งสองข้างหยิกแก้มที่ดูนุ่มนิ่ม
ของโลลิ แล้วก็เธอเริ่มร้องโวยวาย
     " อ่า! เจ็บ! ฉันทำอะไรผิดเหรอค่ะ!? (> w +) " มาเรียไม่สนใจก็ยังหยิกต่อไป เหล่า
สมาชิกไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับเธอในตอนนี้พวกเขามองดูอย่างเงียบๆ มาเรีย ปล่อยจากแก้มของ
โลลิ เธอเอาประกบแก้มทั้งสองของเธอไว้แต่ก็ไม่ได้ช่วยบรรเท่าอาการเจ็บเลย มาเรียนั่งลง
บนเกาอี้พร้อมถอนหายใจกับใบหน้าที่หดหู่ ผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่กับเหล่าสมาชิกเข้ามาหาโลลิ
     " ยูจัง ประธานคงจะโกรธเธอเรื่องเมื่อวานที่เธอปล่อยให้พวกนักเรียนประลองกันโดยที่
เธอไม่อยู่คอยคุมพวกเขา "
     " เอ๋? เรื่องนั้นเหรอ "  มาเรีย มองกับมาที่เธอ
     " ขอโทษค่ะประธาน! "  แต่คำขอโทษนั้นมิอาจทำการแสดงสีหน้าที่หดหู่ของ มาเรียหยุด
ลงได้ จนทุกคนเริ่มเป็นห่วง
     " เป็นอะไรรึเปล่าครับประธาน "
 
          ช่วงเช้าก่อนเข้าเรียน
     ' อาจารย์มีเรื่องเรื่องจะคุยกับฉันในวันตอนเช้า ฉันพอจะเข้าใจว่าอาจารย์จะพูดเรื่องอะไร '
     มาเรีย เปิดประตูเข้าไปในห้องของ Diara เธอเดินเข้าไปเป็นบรรยากาศที่คุ้นเคย แต่เหมือน
จะมีอะไรบ้างอย่างเพิ่มเข้ามา
     " อาจารย์ค่ะ "  มาเรีย เห็นผู้หญิงสวมเสื้อคลุมสีน้ำตาลอ่อน เช่นเดียวกับผมหางม้าที่มี
สีใกล้เคียงกัน
     " มาเรียเหรอ? "  เธอหันมาเห็นมามองที่มาเรีย
     " อาจารย์ค่ะ เธอมาทำอะไรที่นี่ "
     " ฉันมารายงานผลน่ะ "
     " ยูกิ ช่วยรออยู่ข้างนอกก่อน ฉันมีเรื่องคุยกับมาเรีย "
     " ค่ะ แล้วเจอกันข้างนอกนะ "  เธอหันมาบอกมาเรีย แล้วเดินออกจากห้องไป
     Diara ตอนนี้แว่นของเธอได้ถูกถอดออก ทำในตอนนี้สายของ diara ดูเฉียบคมมากกว่า
เก่า และมาเรียรู้ดีว่าการที่อาจารย์ของเธอทำแบบนี้เป็นเรื่องที่ไม่ดีนัก
     " ที่ฉันเรียกเธอมาก็เพราะเรื่องท่าน limbo เมื่อวานเธอไม่ได้อยู่กับเขาสินะ ยูกิ บอกฉัน
ว่ามีนักเรียนประลองกันที่อารีน่า โดยที่ไม่มีประธานนักเรียนหรือผู้คุม ดูแลแล้วอีกหนึ่งเหตุผลที่
เรียกมาเพราะท่าน limbo ได้รับบาดเจ็บ "
     " ฉันได้เข้าไปขัดขวาง และช่วยรักษาแผลให้เขาแล้วค่ะ "
     " ใช่เธอเข้าไปขัดขวางแล้วช่วยเขา แต่ก่อนหน้านั้นเหมือนเธอจะรอให้เขาได้รับบาดเจ็บ
ก่อนเข้าไปช่วย "
     " เดียวก่อนสิค่ะอาจารย์?! "
     " เรื่องทั้งหมดฉันพอจะให้อภัยได้ หากมันได้เกิดขึ้นครั้งแรก "  มาเรีย พยายามจะโต้กลับ
เรื่องที่อาจารย์ของเธอพูดมา แต่สิ่งที่อาจารย์ของเธอพูดออกมาก็เป็นเรื่องจริงในอีกมุมหนึ่ง 
มาเรียพยายามจะอธิบายแต่
     " ช่วยตอบฉันอย่างหนึ่งได้ไหมมาเรีย ช่วยตอบความจริง "
     " ได้ค่ะ "
     " ช่วงเช้าของเมื่อวาน เธอได้ตบหน้าเขารึเปล่า "
       มาเรียเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วตอบคำถาม
     " ใช่ค่ะ "  Diara หยิบแว่นของเธอขึ้นมาสวมแล้วนั่งลงที่นั่งเดิมของเธอ
     " การที่ฉันให้เธอรับหน้าที่เป็นผู้ช่วยเขา มันเป็นวิธีหนึ่งที่เธอจะได้รับการเลื่อนขั้นที่เร็วที่สุด
เพราะมันเป็นงานที่ทรงเกียรติเทียบเท่ากับการได้เป็นองค์รักษ์ ของกษัตริย์ในเมื่อเธอ
ไม่สามารถทำหน้าที่ที่ฉันมอบหมายให้ได้ ฉันต้องหาคนอื่นมาแทน "
     " หาคนอื่นมาแทนเหรอค่ะ? "
     " ขอบใจมาก มาเรีย ตอนนี้เธอไปได้แล้วล่ะ "
     " ค่ะ "  มาเรีย เดินออกไปจากห้อง หร้อมกับเห็น Yuki ยื่นอยู่ที่หน้าประตู มาเรียมองเธอ
ด้วยสายตาที่เย็นชา สีหน้า ยูกิสามารถอธิบายได้เลยว่าเธอกำลังรู้สึกผิด
     " มาเรีย... ฉันขอโทษ " ถึงคำพูดจะออกมาจากเธอ แต่มาเรียก็ไม่ได้อยู่รอฟังคำพูดนั้น
เธอจึงไม่ได้ยิน มันจึงเป็นได้แค่เพียงเสียงลม
 
     
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
มุมนักเขียน
ยังมีใตรติดตามอยู่รึเปล่าเอย