คุณเชฟสาวที่รัก

กับไปที่ร้าน อาหารไทย
เจ้าของร้าน : ติติติติ .. เฮ่มันคิดไงของมันเเวะ เรายังไม่รับปากสักคำเลย. ดูนะดู. ทำตัวตัวยังกะเป็นเจ้าของร้านเองเลยย นี่รุ้ไหมว่าเพิ่มอีกคนก็เริ่มเงินเดือนอีกทีงี้รำไรฉันก็ลดลงดิ 
บอย : เเหม... เฮีย.... เเค่คนเดียวมันไม่ทำให้เฮียจนลงหรอกนะ เฮียมาบ่นงี้เจ้เเกได้ยินระวังนะจะได้พนักงานลดลง. ฮาๆๆ
เจ้าของร้าน : ไอ้ปากเสียเดะ ปัก ไปเก็บจานล้างไป
เสียงประตูเปิด. เจ้าของร้านเเละบอยหัดไปมอง
ติม : เอ่อ...ผมลืมของครับ. / เขารีบเดินไปเก็บของเเละรีบเดินไปที่น่าประตู้ร้าน หัดมามอง. ขอบคุณนะครับสำหรับอาหารมื้อนี้เเลพขอบคุณนะครับที่รับเขาทำงาน. เจ้านาย ผมให้เเละ. อาทิตน่าเจกกันนะคับบ
เจ้าของร้านยังไม่ทันพูดเขาก็รีบเดินไป. เรียกเซนซี่ และเขาก็ขึ้นรถ
พี่เซนซี : ไปไหนครับ
ตินนั้งคิดอยู่นาน / เเล้วพุดว่า : อื้มมม... ไป
บ้านสวนครับ
เซซี่หัดมามอง : บ้านสวนไหนพี่เร็วๆเเก๊งจะหมด
ตินนั้งอยู่เเล้วนึกขึ้นได้ : เออไปส่งผมที่...... สุขคุมวิท 101 ครับ / ยิ้ม
 ....
ตัดไปที่พิม / ประตูห้องเปิด / พิมอยู่ในคอนโดนเล็กๆ นึ่งห้องนอน 1 ห้องน้ำ สิ่งที่สวยที่สุดในห้องก็คงจะเป็นห้องครัวละมั้ง....
เดินรีบเดินไปที่โซฟาทิ้งตัวลงนอน 
พิม : เห้ยย ปวดคอจัง ใข้สิก็ปวดเเบบนี้อยู่ทุกวันเเล้วเห้ยยย 
พิมนั้งคิดเรื่องที่ขึ้นวันนี้ เเละพูดคนเกียวในห้อง
พิม : เห้ยนายคนนี้เขาเป็นไรของเขา มาชิมอาหาร. เเล้วจะมาเป็นพนักงานอีก. จบจากที่ดีดีมานั้นมันความฉันของฉันเลย. ท่าเป็นฉันนะไปเป็เชฟระดับ 5 ดาวเเล้ว ฉันว่านะไม่โง่ก็โง่บ้าเฮ้ยย ที่ฉันรับนายไม่ใช้อะไรนะ ฉันเเค่จะลองฝืนมือเท่านั้นเองเเละ ชิ /^
เมี้ยววว เมี้ยววววว พิมหัดลงมองเเล้วยิ้มม
พิม : เอ้าชิมจังง /อุ้มขึ้นมา / เเกคงจะหิวสินะเเหม..คงจะติดใจไก่ต้มฉันสินะมะเดะเอามาใฟ้ฉันต้มเเช่ตู้เย็นให้เเกเรียบร้อยเเล้ว / เมี้ยววววววววว 
..........
ตัดไปที่ 101 ณ . บ้าน วินอินกุ๊ก

เเจ๊วรีบวิ่งไปที่ห้องรับเเขน : คุณนายค๊าาา คุณนายค๊าาา
คุณนายรัตนกร : อะไรนี้หะฉันดูนาคีอยู่ดูสิสงสารคำเเถ้วเนอะ เเละดูดูๆสิไปทำไรไรมาเหนือยมาเชี่ยวว
เเจ๊ว : คือ.....
เสียงเเสกมาทันที
ติน : ก็เขาจะบอกว่านายเล็กกลับบ้านสิครับ
คุณนายได้ยินเเบบนั้นรีบหัดมาเเล้วมอง ตกใจ ประโดดกอดทันที
คุณนายรัตรกร : ตาเล็กกกกกกกกกกกกกก โอ๊ยเเม่คืดถึงจัง. กับมาทำไหมไม่โทรบอกละ หื้ม
ตินมองเเล้วยิ้ม : โทรก่อนก็ไม่เซอร์ไพร์สิคับ
คุณนาย รัตรกร : มาๆๆให้เเม่กอดหอมให้ชืนใจสิ / หื้มมมม
เสียงดังขึ้น
พ่อวิน : หึๆผมกับมาจากต่างประเทศไม่เห็นจะทำเเบบนี้เลย
ตินหัดไปมอง เเล้วดีใจ
ติน : ป๊าาาา รับเดินไปกอด
พ่อวิน : ไงไอ้ตัวเเสบ. ไง ตัวสูงขึ้นเยอะเลย
ติน : คุณพ่อผึ่งกับจาก อังฤษหรอครับ
พ่อวิน : ช่ายๆ มันหมดน่าทีของคนเเก่ของฉันเเล้วพี่เเกไฟเเรงเฟ่ออยู่ที่นั้นเเทนฉันเเล้ว / หัวเราะ
เเม่รัตร : เอาล๊ะๆๆ เเละคุณกับลูกจะมาอยู่ถึงเมือไรละ
พ่อวินกระชิบข้างหู : ผมก็ว่าจะมาอยู่จนคุณจะเบื่อผม
เเม่รัตน : บ้าคุณ ยิ้มเขิน
ติน : ผมจะย้ายมาอยู่นี้ชั่วควาวคั
พ่อวิน : เอ้าเเละงานเเกทำอยู่ละไม่มีปัญหาหรอ
ติน : ไม่หรอกครับถึงผมตก งานพ่อผมก็รวยเกาะกินสบาย
พ่อวิน : ไอ้คนนี้นีไม่ยอมโตเลย
เเม่รัตน : เอาละๆอย่าเถี่ยงกันเลย ปะไปผักผ่อนได้เเละ กินไรกันยาง พ่อลูกพุดพร้อมกัน : ยางง
เเม่รัตน : งั้นไปที่โต๊ะอาหารรอฉันทำนะวันนี้จะทำอื้มม ข้าวผักเเฮมที่คุณลูกๆชอบนะ / หัดไปมองเเจ๊ว/ เดียวไปทำความสะอาดห้องคุณตินนะ /เเจ๊ว / ค๊าาาา
ผ่านไป2ชั่วโมงหลังจากการรับประทานอาหารเสร็จทุกคนก็ต่างกันเข้าห้อง
ห้องติน
ติน : เห้ยย คิดถึงจังห้องนอนของฉัน /ยิ้ม / ยังเหมือนเดิมสินะ เเม่นิผมโตเเล้วนะครับไปอาบน้ำดีกว่า
30 นาที ต่อมา
ตินล้มตัวนอนที่เตียง
ติน : เห้ย. เชฟคนสวยกำลังทำไรอยู่น้าา คนอะไรสวยจัง / ยิ้ม/ เขาเอาโทรสับขึ้นมากดโทรหา / Pชิน/ ตุ๊ดดดด ตุ๊ดดด
ณ ลอนดอน
เสียงโทรสับ..... เจ้าติน กดรับ
ติน : หัดพี่ครับ...
ชิน : ไงไหนถึงโทรมาได้ละ
ติน ; ให้ทายผมอยุ่ไหน
ชิน : บ้าน
ติน : นี่พี่รุ้ได้ไงนิหรือติด PGS ผมไว้
ชิน : แม่ทโทรมาบอกฉันหมดเเล้วเเละ
ติน : โห่คุณเเม่นิเร้วว่า 4 G ประเทศไทยอีก
ชิน : เเละนายไม่กลัวเขาพาไปหาคุ่หรอ
ติน : ท่าไปอีกนะผมจะหนีอีก5555
ชิน : และเเกมีธุระอะไร
ติน : นีคิดถึงไม่ได้หรอ
ชิน : 100วัน1000ปีฉันไม่เห้นเเกมาสักสาย
ติน : ก็วันนี้นะผมไปถ่ายรายการมาไปเจอ ผญ คนนึ่งคือเเบบเขาววยมากๆเลยเเบบนางแบบเลย
ชิน : นิเเกอย่าบอกว่าเเกจะหม่ำอีกเเล้ว เห้นเเกโทรมาทีไรก็เรื่องผู้หญิงทุกที
ติน : โห่พี่เเต่คนนี้ไม่ใช้เเค่น่าหม่ำนะ. คือเเบบเเม่ของลูกเลยอะ
เสียงประตู้เปิด
โยเกริย์ : รอบกวนไหมคะ ผอ ชิน ยิ้ม
ผอ ชิน หัดหลังมอง : อ้อไม่เลย
โยเกยร์: ไม่คุยธุระให้เสร็จก่อนก็ได้
ผอ ชิน : ไอ้เจ้าตินโทรมาว่าจะหมำสาวๆอีกเเล้วละสิ
ตินพุดมนโทรสับ : ไม่ใช้นะพี่ๆผมเดค่บอกเธอสวยเท่านั้น
ผอ ชิน : แค่นี้นะเเขกคนพิเศษฉันมาวะ / กดวาง/
โยเกยร์ : หึตาเล็กนี้ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะคะ โทรมาเเต่เรื่องสาวๆตลอด
ผอชินยิ้ม : ก็แบบนี้เเละถึงหาใครจิงจังไม่ได้สักที
โยเกยร์ : หรอคะ หึ วันนี้ว่างไหมคะ
ชิน : ทำไหมหรอ
โยเกยร์ : ไปชอปปิ้งกันฉันอยากได้รองเท้าออกใหม่เลยนะคะ ชุดฤดูหนาวออกใหม่ด้วยสิ / ไปนะคะ
ชิน : คุณก็เป้นดีไซเนอร์ดังทำไหมต้องไปชื้อของคู่เเข่งคุณด้วยละ
โยเกยร์ : คือ... งั้นไปท่านข้าวก็ได้คะ
ชิน : คือผมท่านกับ เลขารีเรียบร้อยเเล้ว ขอโทษด้วยนะ
โยเกยร์ : พี่คะ ฉันสักจะสงใสเเล้วว่าเรายังคบกันอยู่หรือป่าว ตั้งเดต่พี่ ขึ้นเป็น ผอ เวลาเราก็ลดน้อยลงนะคะ
ชินมอง : ผมยุ้งจิงๆ งานเติมโต๊ะเลย เอางี้วันอาทิตนี้ไปตีกอฟกัน
โยเกยร์ : ตีกอฟกับลูกค้าหรอคะ ไม่ว่าจะวันไหนๆลูกค้าก็ยังสำคัญต่อพี่สินะ คะขอตัวคับก่อนนะ
เธอรีบเดินเเละปิดประตูเสียงดัง ปึก!!

ชิน : เอาเเต่ใจจิงๆเลย ยิมโทรสับ โทรหาเลขาชิน / ตุ๊ดๆๆๆ
เลขารี : คับ ผอ
ชิน : ชื้อดอกไม้ไปส่งให้หน่อยนะ 1000 ดอก ดอกกุหลาบขาว
เลขารี : ง้อคุณโยเกิอย์อีกเเล้วใช้ไหมครับเมื่อวานยังออกงานดีดีด้วยกันอยู่เลย 
ชิน : ตาม ที่ผมบอกครับ