รักร้ายนายตัวร้าย

          เมื่อฉันได้ยินเสียงที่แนะนำตัวและชื่อนั้นเอง ทำให้ฉันถึงกับช๊อกอีกครั้งเมื่อคนที่ฉันเกลียดมากที่สุดมาเรียนห้องเดียวกับฉัน ฉันที่ลืมเรื่องเมื่อตอนนั้นไปแล้วมันกลับมาเป็นภาพที่หลอกหลอนฉันอีกครั้งเขาคนนั้นที่ฉันเคยรักมากที่สุดและฉันก็เกลียดเขามากที่สุดเช่นเดียวกัน ทำไมเขาต้องมาเรียนที่นี้ด้วยนะฉันไม่เข้าใจและไม่อยากเข้าใจด้วย
          "ผมพึ่งย้ายมาจากโรงเรียนเอ็มพาทเพราะปัญหาทางบ้านนิดหน่อย ยังไงผมก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"
          "ได้เลยค่ะ มีแฟนหรือยังค่ะ" เสียงของนักเรียนหญิง
          "ผมโสดครับ ผมยังไม่มีแฟนครับ"
          "อ๊ายยยย หล่อจังเลยค่ะ" เสียงของนักเรียนหญิง
          "อุ๊ย ยังไม่มีแฟนด้วยอ่ะแก" เสียงของยัยเมลบี
          "ใช่ๆอ่ะแก ฉันอยากเป็นแฟนกกกับเค้าจัง" เสียงของยัยนามิ
          "แต่ฉันเกลียดเขา ฉันเกลียดเขามากที่สุด" ฉันที่พูดในอารมณ์ที่โกรธและหงุดหงิดมากๆเพราะภาพที่ฉันไม่อยากจำกับมาหลอกหลอนฉันอีกครั้ง 
          "เอาล่ะๆพอได้แล้ว อากิระคุงเธอไปนั่งข้างซากุระจังก็แล้วกันนะ"
          "ได้ครับ"
          "อาจารย์ค่ะ ทำไมต้องให้เขามานั่งข้างหนูด้วยล่ะค่ะ"
          "ก็ที่นั่งข้างเธอมันว่างนี่จ้า แล้วก็เหลือที่ของเธอที่เดียวด้วยน่ะสิจ้า
          "อาจารย์ค่ะ แต่ว่าหนู..."
          "ซากุระจัง มันไม่มีแต่อะไรนั้นตกลงตามนี้นะ"
          "ก็ได้ค่ะ อาจารย์"
          "สวัสดีซากุระ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เธอเปลี่ยนไปมากเลย"
          "........"
          "เป็นอะไรเหรอ หรือเป็นเพราะเรื่องวันนั้น"
          "........"
          "เห้ยนี้เธอจะไม่คุยกับฉันจริงๆเหรอ"
          "ฉันเกลียดนาย!! ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีก" ฉันพูดจบ ฉันก็เดินออกจากห้องมาทันทีและไม่สนใจอาจารย์ด้วยซ้ำว่าจะว่ายังไง ยัยนามิและยัยเมลบีก็ไลน์มาหาฉันว่าฉันเป็นอะไรทำไมถึงออกจากห้องเรียนมาแบบนั้น ฉันโกรธและโมโหมากไม่รู้จะไปไหนไม่รู้จะทำอะไรแต่ที่รู้ๆก็คือฉันไม่อยากอยู่ตรงนั้น ไม่อยากเห็นหน้าเขาและอยู่น้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง
                                   โปรดติดตามตอนต่อไป