รักร้ายนายตัวร้าย
2) เกลียด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อฉันได้ยินเสียงที่แนะนำตัวและชื่อนั้นเอง ทำให้ฉันถึงกับช๊อกอีกครั้งเมื่อคนที่ฉันเกลียดมากที่สุดมาเรียนห้องเดียวกับฉัน ฉันที่ลืมเรื่องเมื่อตอนนั้นไปแล้วมันกลับมาเป็นภาพที่หลอกหลอนฉันอีกครั้งเขาคนนั้นที่ฉันเคยรักมากที่สุดและฉันก็เกลียดเขามากที่สุดเช่นเดียวกัน ทำไมเขาต้องมาเรียนที่นี้ด้วยนะฉันไม่เข้าใจและไม่อยากเข้าใจด้วย
"ผมพึ่งย้ายมาจากโรงเรียนเอ็มพาทเพราะปัญหาทางบ้านนิดหน่อย ยังไงผมก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"
"ได้เลยค่ะ มีแฟนหรือยังค่ะ" เสียงของนักเรียนหญิง
"ผมโสดครับ ผมยังไม่มีแฟนครับ"
"อ๊ายยยย หล่อจังเลยค่ะ" เสียงของนักเรียนหญิง
"อุ๊ย ยังไม่มีแฟนด้วยอ่ะแก" เสียงของยัยเมลบี
"ใช่ๆอ่ะแก ฉันอยากเป็นแฟนกกกับเค้าจัง" เสียงของยัยนามิ
"แต่ฉันเกลียดเขา ฉันเกลียดเขามากที่สุด" ฉันที่พูดในอารมณ์ที่โกรธและหงุดหงิดมากๆเพราะภาพที่ฉันไม่อยากจำกับมาหลอกหลอนฉันอีกครั้ง
"เอาล่ะๆพอได้แล้ว อากิระคุงเธอไปนั่งข้างซากุระจังก็แล้วกันนะ"
"ได้ครับ"
"อาจารย์ค่ะ ทำไมต้องให้เขามานั่งข้างหนูด้วยล่ะค่ะ"
"ก็ที่นั่งข้างเธอมันว่างนี่จ้า แล้วก็เหลือที่ของเธอที่เดียวด้วยน่ะสิจ้า
"อาจารย์ค่ะ แต่ว่าหนู..."
"ซากุระจัง มันไม่มีแต่อะไรนั้นตกลงตามนี้นะ"
"ก็ได้ค่ะ อาจารย์"
"สวัสดีซากุระ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เธอเปลี่ยนไปมากเลย"
"........"
"เป็นอะไรเหรอ หรือเป็นเพราะเรื่องวันนั้น"
"........"
"เห้ยนี้เธอจะไม่คุยกับฉันจริงๆเหรอ"
"ฉันเกลียดนาย!! ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีก" ฉันพูดจบ ฉันก็เดินออกจากห้องมาทันทีและไม่สนใจอาจารย์ด้วยซ้ำว่าจะว่ายังไง ยัยนามิและยัยเมลบีก็ไลน์มาหาฉันว่าฉันเป็นอะไรทำไมถึงออกจากห้องเรียนมาแบบนั้น ฉันโกรธและโมโหมากไม่รู้จะไปไหนไม่รู้จะทำอะไรแต่ที่รู้ๆก็คือฉันไม่อยากอยู่ตรงนั้น ไม่อยากเห็นหน้าเขาและอยู่น้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ