สุภาพบุรุษหน้าหนวด

          วันต่อๆมา บริษัทสำนักพิมพ์ลูกหมู ในแผนกธุรการมีเสียงสาวอายุเกือบจะเยอะแล้วเรียกพนักงานโต๊ะใกล้สุดในแผนก

"เกว ..... เธอไปแจ้งเรื่องที่ห้องไอทีให้ฉันหน่อยซิว่าตอนนี้ไฟล์ข้อมูลบางส่วนมันหายไปในถังขยะก็ไม่มีเผื่อเขาจะมาหาเจอมากู้ข้อมูลนี้ได้ ฉันไม่อยากไปเองเบื่อตาแว่นหัวหน้าแผนกทำตัว   ขรำขรึเหมือนวัตถุโบราณ"

"ออ... ได้ค่ะ" เกวรับคำแต่ก็แอบขำเบาๆ กับพูดของหัวหน้าไม่ได้ แล้วรีบเดินไปยังห้องแผนกไอที

"สวัสดีค่ะคุณหัวหน้าประดิษฐ์ คือคุณมาลัยให้มาแจ้งว่าข้อมูลบางส่วนในคอมหายไปน่ะค่ะ" เกวบอก

"อืม เขาได้ดูถังขยะใจคอมรึยังมันอาจจะไปอยู่ในนั้นก็ได้" คุณประดิษฐ์กล่าว

"หัวหน้าบอกว่า ดูในถังขยะแล้วก็ไม่มีนะค่ะ เลยให้มาแจ้ง" เกวพูดต่อ

"ถ้างั้นเดี๋ยวบอกให้คนไปดูให้ที่เครื่องแล้วกันนะ" คุณประดิษฐ์รับคำ

          ก่อนที่จะออกจากห้อง เกวก็แอบเหลือบตาไปหานายไท..นายไทก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาพอดี ต่างคนจึงต่างยิ้มให้กันแล้วเกวก็ได้กลับไปยังแผนกตน หัวหน้าประดิษฐ์ส่งให้นายโอ๋มาดูอาการคอมคุณมาลัยให้ นายโอ๋ก็ตรวจดูเช็คดูแก้ปัญหาให้ตามประสาช่างคอมพิวเตอร์ เวลา 12.00 น. นายโอ๋ที่นั่งซ่อมอยุ่ลุกขึ้นทันที

"อ้าวเที่ยงแล้วครับคุณมาลัย ผมก็ไปพักก่อนนะครับหาอาหารเติมกระเพาะสักหน่อยจะได้มีแรงเดี๋ยวบ่ายนี้จะกู้ข้อมูลให้เสร็จให้เรียบร้อยเลยครับ" นายโอ๋บอกคุณมาลัย

"ได้บ่ายนี้มาซ่อมให้เสร็จล่ะ.... ลงไปกินข้าวก็กินปลาบำรุงสมองด้วยล่ะจะได้ฉลาด ได้หาวิธีซ่อมคอมให้เร็วมากกว่านี้" คุณหัวหน้ามาลัยกล่าวตอบแล้วเดินจากไปพักกลางวัน

เวลา 12.00 น.ที่โรงอาหารบริษัท ที่กลุ่มเดิม 4 สาว 2 นาย

"ฮึ่ม........" นายโอ๋นั่งฟืดฟาด......ฟืดฟาด..... หน้าดำอยู่อย่างนั้นโดยยังไม่ได้ตักข้าวเข้าปากสักคำ

"เป็นอะไรวะโอ๋" นายไทถามไถ่

"ใช่ นั่งฟืดฟาดเป็นกระทิงดุเชียว 5555 " น้องจุ๊บว่าแซวพี่ชายตนพูดจบนายโอ๋ก็รีบเอื้อมมือมาเขกหัวน้องจุ๊บทันที "โอ๊ยเจ็บนะพี่โอ๋"

"ก็หัวหน้าป้ามาลัยไง ก็ฉันยังกู้ข้อมูลไม่เสร็จพอเที่ยงก็ขอมากินข้าวก่อนจะไปทำต่อตอนบ่ายไม่พอใจอะไรไม่รู้ไล่ให้ฉันไปกินปลาจะได้ฉลาดได้ซ่อมคอมเร็ว คนแก่ก็อย่างงี้แหละ ฮึ!" นายโอ๋บอกด้วยน้ำเสียงอารมณ์ขึ้นทีเดียว 4สาวได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มหัวเราะคิกคักกันใหญ่

" ถึงจะป้าแต่ก็สวยไม่เบาเลยนะ ถ้าเขามาได้ยินพี่โอ๋เรียกป้าพี่โดนเชือดแน่ 555555" ยิ้มพูดบอก ต่างคนก็ต่างหัวเราะร่วนกัน

"กินข้าวเหอะไอ้โอ๋ ..... " นายไทพูด

"พี่ไท เจ้ากล้ามปูเป็นไงบ้าง" เกวเอ่ยถามนายไท

"ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะเกว หายงัวเงียแล้วไม่มีน้ำมูกแล้วล่ะ แต่ยังไงพี่ก็จะไปหาหมอวันอาทิตย์ตามนัดแหละ" นายไทตอบ

"ถ้างั้นก็เจอกันที่คลินิกนะคะ" เกวบอก นายไทยิ้มพยักหน้ารับคำ มาแล้วค่ะๆๆๆๆๆๆ รังศรีของนางพญามารแววตาคมเฉียบมากๆ เป็นมีดก็คมพอไว้หั่นหมูเลยล่ะ

          ครู่หนึ่งก็ต่างกินอาหารกันจนสำราญเป็นที่เรียบร้อยก็แยกกันทำภาระกิจในห้องน้ำ ฝ่าย4สาว เกวกับน้องจุ๊บ เสร็จก่อนก็เดินขึ้นไปที่แผนกก่อน ตอนนี้ก็เหลือ ยัยยิ้มกับวดีนี่แหละที่ถ่ายทุกข์กันยังไม่เสร็จอยู่ในห้องน้ำ เวลาผ่านไป ยิ้ม วดี ก็ทำธุระเรียบร้อยก็พร้อมเดินไปยังแผนกด้วยกัน

"วดี แกว่ามะฉันว่ายัยเกวอ่ะ ต้องชอบพี่ไทแน่เลย" ยิ้มกล่าวกระซิบ

"ไม่รู้สิ่ ...." วดีตอบหน้านิ่ง

"ก็แกดูสิ่ คุยกันหวานกันอย่างนี้จะเป็นไปได้มั๊ยเหมือนเพราะหมาทำให้เราได้รักกันแบบเนี๊ยะ" ยิ้มพูดไปยิ้มไป

"โรแมนติกไปป่ะยิ้ม .... เลี่ยนอ่ะ" วดีหันมาพูดบอก ยัยยิ้มก็หัวเราะเบาๆ คิดว่าตอนนี้กำลังซุบซิบด้วยความสนุกกับวดีแต่หารู้ไม่ว่า.......วดีไม่ได้สนุกด้วยหรอกนะ

             หวานเข้าไปหวานเข้าไป.......... เชิญตามสบาย ฮึ! (นางพญามาร)

                 *โปรดติดตามตอนต่อไป นักเขียนมือใหม่ ขอบคุณมากค่ะ*