สุภาพบุรุษหน้าหนวด

 
    ( ต้องขอโทษผู้อ่านติดตามทุกท่านด้วยนะคะ  รอบนี้อัพตอนลงช้ามากต้องขอโทษด้วยเนื่องจากผู้เขียนเพิ่งได้งานประจำใหม่เลยไม่ค่อยมีเวลามาลงให้ขอโทษด้วยนะคะ)
               ในค่ำวันหนึ่งที่บ้านนายศร ค่ำนี้ก็ยังเป็นเหมือนเดิมที่นายศรมักจะกลับบ้านดึกเป็นประจำก็เหมือนจะเป็นปกติในชีวิตนี้ด้วย ภายในห้องนอนที่เริ่มแรกเคยเป็นห้องหอแสนหวานของอิ๊บกับนายศรที่แต่ทุกวันนี้กลับกลายเป็นเพียงสถานที่ไว้ซุกหัวนอนพักกายเท่านั้น
"ทำไงดี.... เฮ้อ..." อุ๊บอิ๊บนั่งถอนหายใจอยู่บนขอบเตียงนอนหลังจากที่กลับมาจากข้างนอกและกินอาหารมื้อค่ำเป็นที่เรียบร้อยเข้าอาบน้ำชำระกายให้สบายแล้วล้มตัวลงพักกาย
"เราก็เหมือนอยู่กันแค่สองคนแม่ลูกแหละนะ หนูมีพ่อก็จริงแต่ก็เหมือนไม่มี" อิ๊บเอ่ยเบาๆ กับตัวเองและลูกน้อยในท้องด้วยความสลดในชีวิตคู่ แล้วก็ค่อยๆ เผลอหลับไป
                 จนเวลาในยามดึกนายศรก็กลับมาซุกหัวนอนในบ้านตามปกติ เนื้อตัวก็มีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์จนคลุ้ง เดินก้าวเข้าบ้านขึ้นห้องชั้น2 ก็เดินสะเปะสะไม่ลงรอยไปมา พอถึงบนห้องก็ล้มตัวผึ่งบนเตียงนอนทันที
                 
                  ถึงเวลาเช้าตรู่ในอีกวัน เหมือนวันนี้จะเป็นวันพิเศษที่นายศรตื่นแต่เช้าก่อนอุ๊บอิ๊บ เพราะปกติในทุกๆ วันจะเป็นฝ่ายอิ๊บที่ต้องร้องปลุกเขย่าร่างคนเมาให้ตื่นอาบน้ำไปทำงาน
"มาปวดท้องอะไรตอนเช้าวะ โอ้ยง่วงไว้ย" นายศรตื่นมาด้วยอาการปวดท้องจะถ่ายหนักโวยวายกับตัวเอง หลังจากที่ทำธุระเสร็จนายศรก็มานั่งที่ขอบเตียงเตรียมจะล้มตัวนอนอีกครั้ง แต่ก็ต้องชะงักลงเมื่อเห็นสิ่งหนึ่งที่ดูจะสะดุดตานักมันคือถุงกระดาษจากโรงพยาบาลแห่งหนึ่งวางไว้ที่บนโต๊ะริมเตีย เขารีบคว้าหยิบมาเปิดสำรวจทันที
"นิ่ เธอท้องหรอ " นายศรเอ่ยขึ้นเมื่อได้เห็นยาบำรุงครรภ์และแก้อาเจียน
"อิ๊บ ตื่นได้แล้ว " นายศรรีบปลุกให้อิ๊บตื่นจากนิทรา อิ๊บก็ตื่นมางัวเงียด้วยความแปลกใจที่วันนี้เป็นฝ่ายนายศรที่ต้องมาปลุกเธอในยามเช้า
"ท้องแล้วทำไมไม่บอก" นายศรกล่าวเสียงเข้ม
"ฉันเพิ่งรู้ ดูที่ถุงยาก็ได้ฉันไปตรวจมาเมื่อวาน" อุ๊บอิ๊บรีบกล่าวตอบ
"ท้องแล้วก็ดี จะได้ไม่ต้องไปหากินของเก่าที่ไหนอีก" นายศรดุใส่ อุ๊บอิ๊บก็พลางมองนายศรด้วยสายตาโกรธเคือง
                     แม้นายศรจะดูเหลวไหลทำตัวเพลบอยกระเป๋าหนักได้แต่เที่ยวเมาไปทุกค่ำคืน แต่อาการของเขาก็ดูเหมือนเขาจะดีใจอยู่ไม่น้อยกับการได้รับรู้ว่าตัวเองกำลังจะมีลูกน้อยๆ ของตัวเอง ก็รีบไปบอกข่าวนี้กับแม่ทันที
"แม่ครับแม่...." นายศรเดินไปห้องครัวหามารดาที่กำลังชิมกับข้าวที่ร่วมทำกับป้าแม่บ้านที่จ่ายเป็นรายเดือน
"ดีใจอะไรมาล่ะ" ผู้เป็นแม่หันมามองเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
"ผมมีลูกแล้วแม่ อิ๊บท้องแล้วแม่! " นายศรพูดบอกเสียงดังด้วยความอิ่มใจ
"ก็ดีสิ่ แม่ก็จะได้มีหลานมาวิ่งเล่นในบ้านแก้เหงาสักที" แม่กล่าวด้วยความดีใจเหมือนกัน และคิดว่าโซ่ทองน้อยๆ คล้อยใจที่กำลังจะออกมาอาจจะทำให้ทั้งนายศรและลูกสะใภ้ได้กลับมามีความสุขกันเหมือนเดิม
 
               หลังจากทุกคนได้กินข้าวมื้อเช้ากันเรียบร้อย ทั้งสองคนคือนายศรกับอิ๊บก็เตรียมตัวออกบึ่งกันไปทำงานทันที ขณะที่อิ๊บกำลังจะเดินขึ้นรถเพื่อขับไปทำงาน นายศรก็รีบเดินเข้ามาแย่งกุญแจรถออกจากมืออิ๊บทันที
"วันนี้ฉันไปส่งเอง แล้วเลิกงานจะไปรับ" นายศรกล่าว
"ไม่ต้อง...... ฉันไปกลับเองได้" อุ๊บอิ๊บเอ่ยกระชากเสียง
"ตอนนี้ลูกฉันอยู่ในท้องเธอฉันปล่อยให้ลูกฉันกระทบกระเทือนอะไรไม่ได้หรอก" นายศรตะคอกใส่ ทำให้อิ๊บจำต้องขึ้นรถไปกับนายศรใหเนายศรไปรับส่งที่ทำงานในวันนี้
"ทำตัวดีได้ก็แค่วันนี้แหละ" อิ๊บนึกคิดในใจ แล้วทั้งสองคนก็ต่างแยกย้ายกันไปสถานที่ทำงานของแต่ละคนหลังจากที่นายศรไปส่งอิ๊บที่บริษัทเรียบร้อย
                เวลาผ่านไปยามพักกลางวันพักงาน ขณะที่อิ๊บนั่งกินข้าวที่โต๊ะร้านอาหารเธอก็ครุ่นคิดเรื่องราวต่างๆ ว่าเธอจะทำอย่างไรดี เธอรู้แต่ว่าตอนนี้ถึงเธอจะท้องมีลูกน้อยกับสามีเรื่อยเปื่อยที่ไม่เคยเห็นค่ากันแต่ใจเธอสิ่กลับไปอยู่กับนายไทแล้วเต็มดวงและในช่วงเวลานี้เธอโหยหานายไทเท่านั้น และคนที่จะมาเป็นพ่อของลูกได้อยู่กันอย่างมีความสุขเป็นพ่อแม่ลูกได้ ก็ยังเป็นนายไทเท่านั้นจริงๆ
"เย็นนี้ ฉันจะไปหานะไท" อิ๊บนึกในใจ
                             เสี่ยงแล้วสิ่นายไท เด็กน้อยกำลังมาแล้ว
            ***** โปรดติดตามตอนต่อใหม่ นักเขียนมือใหม่ ขอบคุณค่ะ *****