สุภาพบุรุษหน้าหนวด

          วันต่อมาที่บริษัท
"นี่วดี..... ทำไมวันนี้พี่ไทไม่มาทำงานล่ะเห็นมาส่งแล้วก็กลับไป" ยัยยิ้มเพื่อนสาวเอ่ยถาม
"ก็ไปมีเรื่องกับแฟนยัยอิ๊บนั่นน่ะสิ.... เลยน่วมกันทั้งคู่วันนี้หน้ายังช้ำไม่หายถ้ามาทำงานหัวหน้ารู้ว่ามีเรื่องชกต่อยต้องโดนเตือนหรือโดนออกแน่ ดีนะหมอให้ใบแพทย์มาลาหยุด 2 วัน" วดีสาธยายตอบให้ฟัง
"อ้าว เขาแย่งยัยนั่นก็หรอพี่วดี" น้องจุ๊บรีบถาม
"ไม่ใช่........ ก็แฟนยัยอิ๊บมาฉุดกระชากลากถูทะเลาะกันในวัดฉันกับพี่ไทเลยต้องไปช่วยก็มีเรื่องแบบนี้แหละ แต่มันก็เหมือนพี่ไทกับแฟนยัยอิ๊บจะรู้จักกันมาก่อนนะ" วดีเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง
"เธอไม่ลองถามพี่ไทดูล่ะวดี" เกวชี้ทาง
"ถามไปเขาก็คงไม่ถามหรอก.......... เรื่องของเขาเถอะ" วดีพูดทิ้งท้าย
"ฮะแอ่ม...... เม้าท์เรื่องอะไรกันงานไม่ทำรึไงงานไม่คืบไม่เสร็จพวกเธอโดนแน่" หัวหน้าแผนกเดินมาดุถึงโต๊ะงานของ 4 สาวที่กำลังจับกลุ่มเสวนา ทำเอาสี่สาวตกใจหน้าซีดรีบหันกลับมาก้มหน้าก้มตาทำงานกันอย่างว่องไว
         
          เวลาพักเที่ยง ที่โรงอาหาร
"อ้าว...... วันนี้พี่โอ๋ไม่มานั่งนี่หรอจุ๊บ" วดีเอ่ยถามเพราะปกติโต๊ะกินข้าวก็จะมีสี่สาวและสองนาย คือนายไทกับนายโอ๋เสมอ
"อ๋อ.............. เขาว่าจะไปดูอาการพี่ไทแล้วก็ไปกินข้าวด้วยกัน" น้องจุ๊บตอบ
"อืม... ก็ดีฉันมีอะไรอยากจะถามพวกแกอ่ะ" วดีพูดเสียงอ่อย
"เอ้า ว่ามาเลย" ยัยยิ้มเอ่ยตอบ
"พวกแกว่าฉันจะสู้ยัยอกใหญ่นั่นได้มั๊ย" วดีบอก
"นี่แกไม่มั่นใจตัวเองอีกแล้วหรอ ถ้าแกไม่มั่นใจในตัวเองแกก็ไม่มีวันชนะยัยนั่นได้หรอก" ยัยยิ้มกล่าว
"ทำไมอยู่ดีๆ เธอก็เกิดไม่มั่นใจตัวเองขึ้นมาล่ะวดี" เกวเอ่ยถาม
"ก็คิดดูสิ่ยัยนั่นเคยเป็นแฟนเก่าพี่ไท แล้วก็สามารถทิ้งพี่ไทไปหาหนุ่มไฮโซอีกคนได้เหมือนเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายคนไหนก็ชอบก็อยากได้แสดงว่ายัยอิ๊บคงสวยมาก แล้วฉันล่ะยังไม่เคยมีใครมาจีบมีแฟนคนแรกก็พี่ไทแบบนี้ฉันจะสู้ยัยนั่นได้หรอ" วดีพูดบอกความในใจหน้าเศร้า
"แล้วเธอไม่พอใจหรอที่ได้พี่ไทเป็นแฟน เธออยากทิ้งพี่ไทไปหาคนใหม่เหมือนยัยนั่นหรอวดี" เกวกล่าว
"เปล่านะ ฉันพอใจแล้วแต่ฉันกลัวว่าวันนึงยัยอิ๊บจะมาทวงคืนพี่ไทไปจากฉัน" วดีบอก
"อย่าเพิ่งไปคิดกังวลเรื่องอะไรที่มันยังไม่เกิดหรอก ทำทุกวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ" ยัยยิ้มชี้แนะ
"พี่วดี ก็ทำคะแนนให้ได้เยอะๆ สิ่" น้องจุ๊บเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม วดีได้ฟังคำบอกคำชี้แนะของเพื่อนๆ แล้วก็ทำให้วดีรู้สึกดีขึ้นรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น วดีคิดว่าเธอจะไม่ยอมแพ้แน่นอนและจะไม่ยอมให้ยัยอกอึ๋มก้นกะละมังหุ่นนาฬิกาทราย มาเอาความรักแรกรักเดียวของเธอไปได้.......
 
          ที่วัดกุฏิหลวงตาจั่น
"เป็นไงไปกัดกับใครมาวะไท" นายโอ๋เอ่ยถามทันทีเมื่อมาถึงหน้ากุฏิแล้วได้เห็นใบหน้าที่ฟกช้ำของนายไท
"ไปหากินอะไรข้างนอกก่อนไป เดี๋ยวจะหมดเวลาพักเข้าบริษัทสาย... ไป!" นายไทพูดจบก็พากันไปร้านอาหารตามสั่งริมคลองฝั่งตรงข้ามวัด
"ดีนะโดนเต็มๆ เข้าที่ปากไม่ได้โดนเข้าที่ตาตกลงใคร?.." นายโอ๋กล่าว
"สามียัยอิ๊บ........ เขามาทะเลาะกันในวัดฉันกับวดีก็เลยต้องไปช่วยเลยเป็นแบบที่แกเห็นนี่แหละ" นายไทพูดตอบ
"สามีเลยหรอ....... โอ้โหไม่เบานี่หว่าสงสัยไอ้คนนั้นมันคงโมโหที่แกไปยุ่งเรื่องผัวเมียเขาล่ะสิ่" นายโอ๋พูดต่อ
"ที่แกก็รู้ว่าอิ๊บเป็นแฟนเก่าฉัน วันนั้นอิ๊บมาหาฉันที่วัดมันคิดว่าอิ๊บกลับมาหาฉันสิ่งที่ฉันยอมไม่ได้คือ มันพูดว่าอิ๊บกลับมาหาของเก่ากิน มันดูถูกกันเกินไปฉันเลยเข้าก่อน" นายไทเล่าให้ฟัง
"เจ๋งว่ะไท.... แกก็เลิกยุ่งกับแฟนเก่าแกสิ่ผู้หญิงคนนี้เคยทำให้แกเจ็บแล้วแกจะไปเจ็บเพื่อเขาอีกหรอ" นายโอ๋พูด
"ฉันไม่ได้ยุ่ง อิ๊บเขามาหาฉันเองแล้วฉันก็ไม่คิดจะกลับไปหาเขาอีกหรอก" นายไทพูดย้ำชัดเจน
"เออ......... ให้มันแน่เหอะถ้าแกกลับไปเผลอๆ เจ็บอีกแถมต้องเสียยังวดีไปอีกคน จำไว้ๆ" นายโอ๋บอก พอได้ยินชื่อของวดีก็ทำให้ไทฉุกคิดขึ้นมาได้เหมือนกันว่าเขาจะไม่กลับไปหาอิ๊บอีกเด็ดขาดเพราะด้วยความเจ็บและจำ และจะรักษาความรักของเขากับยัยดำบ๊องไว้ให้ได้นานที่สุดหรือตลอดไป..... จะไม่ยอมเสียรักนี้ไปแน่นอน.........
                               รักด้วยความมั่นใจ มั่นใจด้วยความรักที่มั่นคง
               ***** โปรดติดตามตอนต่อไป นักเขียนมือใหม่ ขอบคุณค่ะ *****