สุภาพบุรุษหน้าหนวด

     หมดเวลาพักเที่ยงๆๆๆๆ....... พนักงานออฟฟิศทุกคนก็ต่างแยกย้ายไปที่แผนกของตนเองเพื่อปฏิบัติงาน ก่อนที่ วดี จะไปนั่งประจำที่โต๊ะงานของเธอ เธอก็แอบกระซิบน้องจุ๊บเบาๆ
"พี่ไทอยู่กับพี่โอ๋ แสดงว่าก็อยู่แผนกไอทีอ่ะสิ" น้องจุ๊บพยักหน้าพร้อมเอ่ยขึ้น
"ใช่แล้วจ้า" ได้ยินเช่นนั้น วดี ก็เดินไปประจำที่ทันทีพร้อมแอบมองๆ เหล่ๆ ไปทางฝั่งแผนกไอทีที่มีกั้นห้องมิดชิดพร้อมยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่คนเดียว
               วดี . ยิ้ม . เกว . น้องจุ๊บ ปฏิบัติงานในแผนกเดียวกันคือแผนกธุรการ จัดส่ง ประสานงานนอก/ใน เดินเอกสาร มีหัวหน้าแผนกคือ คุณมาลัยจะว่าอาวุโสสักหน่อยก็ได้40 กว่าแล้วเป็นหัวหน้าแผนกที่คุยเก่งพูดหวานประสานงานเก่งหาลูกค้าเก่งเลยทีเดียว
"นี่คอมฉันเป็นอ่ะไรเนี่ย... ทำไมอยู่ดีๆดับไปล่ะ ตายแล้วคีย์ข้อมูลกำลังจะเสร็จแล้วฉันยังไม่ได้เซฟเลยนะ บ้าจริง" วดีหน้ากังวัลเครียดกับงานพึมพำอยู่คนเดียว
"เป็นอะไร วดี" ยัยยิ้ม โต๊ะหน้าหมุนเก้าอี้หันหลังมาถาม วดี เมื่อได้ยินเสียงพึมพำ วดีรีบตอบ
"คอมฉันเป็นอะไรไม่รู้ดับไปงานฉันยังไม่ได้เซฟด้วยทำไงดี"
"เอ้า!.....แกก็เดินไปห้องไอทีสิ่อยู่แค่นี้"ยิ้มรีบบอก วดีนึกในใจ...จริงสิ่นะ คอมพิวเตอร์มีปัญหาแผนกไอทีก็แก้ไขได้นิ่..... วดีรีบเดินไปแผนกไอทีทันที เคาะประตูก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
"ขอโทษนะคะจะมาแจ้งน่ะค่ะ คอมเป็นอะไรไม่รู้ค่ะคีย์งานอยู่ดีๆ ยังไม่ได้เซฟเลย จู่ๆเครื่องก็ดับเลย จะเสร็จแล้วด้วยแล้วนี่เดี๋ยวก็5โมงเย็นเลิกงานแล้วด้วยทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ด้วย คอมต้องเก่าแน่ๆ เลยถึงเป็นแบบนี้ แล้ว....." วดีพูดไปโดยไม่ได้ดูเลยว่าหน้าคนที่กำลังฟังอารมณ์ไหนแล้ว
"stop....... พอๆ บอกคอมดับก็พอนะบ่นอะไรเหยียดยาวเลยเนี่ยเมื่อไหร่จะได้ไปทำล่ะ โหะ!" หัวหน้าแผนกไอทีคือคุณประดิษฐ์ หน้าตาอารมณ์เซ็งกับวดี ที่มักคุ้นอยู่บ้าง คุณประดิษฐ์เรียกโอ๋ พี่ชายน้องจุ๊บให้ไปดูซ่อมคอมให้วดี แต่โอ๋ ก็โบ้ยโยนงานให้ อธิพันธ์ก็คือไทนั่นเอง เมื่อ ไท เดินมาถึงโต๊ะงานของวดี
"ไหนคอมเป็นอะไร" ไทถาม แต่ก็ต้องรอคำถามเพราะตอนนี้วดี เหมือนจะหลุดไปอยู่ไหนไม่รู้เหมือนสติสตังจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไหร่ พอได้เห็นสุภาพบุรุษ นายไท มาอยู่ใกล้หน้าใกล้ตาซะขนาดนี้ วดีรู้สึกเหมือนใจเต้นเร็วมากหน้าชาแก้มจะแดงก็ไม่ได้ เพราะสีผิวคล้ำขนาดนี้
"นิ่ คอมเป็นอะไร"ไทกระแทกเสียงถามอีกครั้ง เท่านั้่นวดี ก็ตื่นสติ
"ออ.... คอมดับมันดับค่ะพี่ไทพิมพ์งานอยู่ แล้วมันก็ดับไปเลยคงอาจเป็นเพราะเครื่องมันเก่าก็ได้นะคะ" วดีพูด นายไทก็พลางเช็คดูครู่หนึ่งตัวคอมพิวเตอร์ก็กลับมาติดใช้งานได้เหมือนเดิม "อุ๊ย.... พี่ไทเก่งจังเลยแป๊บเดียวกันซ่อมเสร็จแล้ว"วดีพูดชื่นชม นายไทมองหน้าวดี จนเหมือนโลกนี้มีแค่2เรา
"คอมดับอ่ะ... ปลั๊กหลุด! ก้มดูซะบ้างนะไม่ใช่อะไรๆ ก็ไอที" ไทพูดขึ้นแล้วเดินหลับแผนกไป ชึ่งๆๆๆๆๆๆ ความรู้สึกวดี ในขณะนั้นคือเหมือนตกจากสวรรค์ดังตุ้บ! อายก็อายที่ปัญหาคือปลั๊กหลุด
"อายเขามั๊ยล่ะ 55555" ยัยยิ้มพูดสนุกสนาน พร้อมเกวกับน้องจุ๊บก็หันมามองเพื่อนสนิทอย่างวดีพลางยิ้มคิกคักกันไป
                 หลังเลิกงานต่างคนต่างกลับบ้าน คืนนั้นเองบนเตียงนอนวดี "คอยดูนะทีหลังมีอะไรจะซ่อมเอง จะไม่ไปเรียกไปขอความช่วยเหลือแล้ว แค่นี้ก็ต้องมาพูดว่า ชิ!" วดีนึกในใจ ก็เหมือนกับว่าความชื่นชอบแอบหวังจะก่อกองรักก็จะกลับกลายเป็นก่อกองอริซะแล้ว.........                      โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ จะลงให้เรื่อยๆนะคะ
                         ขอบคุณค่ะ ฝากติชมให้ด้วยนะคะ มือใหม่ค่ะ