สุภาพบุรุษหน้าหนวด

 
          
           เมื่อจุดที่ตรงนั้นทุกคนต่างแยกย้ายกันไปก็เหลือแต่เพียงตัวเธอเองคนเดียวเท่านั้น อุ๊บอิ๊บที่ยังยืนอยู่พร้อมความระอุในอกแล้วเดินกลับขึ้นขับรถเก๋งคันงามของเธอเองตลอดระยะทางที่ขับรถอุ๊บอิ๊บก็ได้นึกถึงสิ่งต่างๆ มากมายที่ผ่านมา 
"ขอโทษนะไท เรารู้ว่าตลอดที่ผ่านมาเราเป็นคนผิดแต่ยังไงเราก็จะเอาไทคืนกลับมาให้เหมือนเดิม" อุ๊บอิ๊บคิดในใจ
          เอี๊ยด! เสียงจอดพาหนะที่ร่อนมาส่งคนงามถึงหน้าไม้
"ขอบใจนะพี่หนวดไท" วดีพูดจบก็หันหลังเข้าบ้านทันทีพร้อมยิ้มเล็กยิ้มน้อยความเขินอายบนใบหน้า
"เดี๋ยว............" นายไทรีบพูดเรียกขึ้น
"อะไรพี่ไท" วดีถาม ด้วยความงง
"พ่อกับแม่อยู่รึเปล่า" นายไทถาม
"อยู่ค่ะ... "
"ถ้างั้นพี่จะขอเข้าไปไหว้พ่อกับแม่ได้มั๊ย สะดวกรึเปล่า" นายไทเอ่ยถาม
"ได้สิ่" วดีตอบตกลงด้วยความดีใจแล้วพานายไทเดินเข้าไปในบ้านเพื่อไปเจอไปไหว้พ่อกับแม่ตามที่นายไทต้องการ ขณะนั้นผู้เป็นแม่ของวดีกำลังทำกับข้าวอยู่ในห้องครัวพอดี วดีก็รีบเดินนำทางนายไทไปที่ห้องครัว
"แม่คะ......" วดีเรียกแม่ที่กำลังหันหลังทำผัดทำแกงกับข้าวซะหอมฉุย แม่ของวดีก็รีบหันกลับมาหาตามเสียงเรียก ส่วนนายไทก็รีบยกมือไหว้สวัสดีด้วยความเคารพทันที
"นี่พี่ไท รุ่นพี่ที่บริษัทค่ะกลับทางเดียวกันพี่เขาเลยให้ติดรถมาด้วย" วดีพูดแนะนำพร้อมรอยยิ้ม
"อืม......จ้ะนั่งพักกินน้ำก่อนสิ่" แม่ของวดีพูดและยิ้มให้
"แล้วพ่อล่ะแม่ไปไหน" วดีชะเง้อมองหาพ่อแต่ไม่เจอ
"ที่เดิมบ่อลูกๆ เขานั่นแหละ" แม่พูดประชดประชันแกมเล่นหน่อย
"ไปพี่ไท เดี๋ยวพาไปหาพ่อ" วดีบอกพร้อมพานายไทเดินไปหลังบ้าน แล้วก็เจอผู้เป็นพ่อกำลังนั่งดูบ่อน้ำที่มีปลาสวยงามหลายชนิดแวกว่ายอยู่ในสายน้ำอย่างสบายจนเพลินตา
"พ่อคะ นี่พี่ไทรุ่นพี่ที่บริษัทเขาให้หนูติดรถมาด้วยส่งที่หน้าบ้าน" วดีบอกแนะนำ นายไทก็รีบยกมือไหว้ทันทีเช่นเดียวกัน
"อืม..... ขอบใจนะเจ้าหนุ่ม" พ่อเอ่ยขึ้นสีหน้ายิ้่มแย้ม
"ไม่เป็นไรหรอกครับพ่อ ผมเต็มใจมาส่งอยู่แล้ว" นายไทกล่าวถ่อมตน เมื่อวดีได้ยินนายไทเรียกพ่อของเธอว่าพ่อ... ก็อดที่จะแอบเขินอายในใจไม่ได้
"อืม พ่อครับ" นายไทเอ่ยขึ้นเหมือนมีอะไรที่อยากจะพูดอยากจะบอก
"ว่าไงไท สนใจปลาหรอเป็นตัวไหนบอกได้นะถ้าอยากได้พ่อให้" พ่อกล่าวขึ้น
"คือผมจะมาขออนุญาติพ่อกับแม่ครับ" นายไทพูด ทำเอาวดีตกใจ กลัวในใจว่านายไทจะบอกออกไปเรื่องที่เธอตกลงเป็นแฟนกับนายไท เพราะเธอกลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่พอใจถึงตัวเธอจะโตแล้ว.......
"อืมถ้างั้นก็เข้าบ้านสิ่ แม่อยู่ในบ้านพ่อชักอยากรู้แล้วว่าเรื่องอะไรที่จะต้องมาขออนุญาติกัน" เสียงของพ่อเริ่มเข้มขึ้นแต่หน้าก็ยังยิ้มแย้มเหมือนเดิมพลางก็เดินเข้าบ้าน
          เมื่อเสียงของพ่อเข้มขึ้นก็ทำให้วดีรู้สึกไม่สบายใจไม่กล้าไปเผชิญหน้าพ่อกับแม่แน่ถ้านายไทจะไปบอกอะไรแบบนั้น ก่อนเดินเข้าไปในบ้าน วดีก็รีบสะกิดหลังนายไท
"พี่ไทจะไปบอกอะไรกับพ่อกับแม่อ่ะ บอกมาเลยนะ" วดีรีบถาม แต่นายไทก็ไม่ตอบได้แต่หันมามองด้วยรอยยิ้มเล็กๆ แล้วเดินดิ่งเข้าบ้าน
"แม่..... แม่ออกมานี่หน่อยสิ่" พ่อเอ่ยเรียกแม่ในห้องครัว
"มีอะไรหรอพ่อ.......... " แม่เอ่ยถามพลางก็เดินมาหาพ่อที่บริเวณที่นั่งเล่นพร้อมนายไทและวดี
"คือ.. วันนี้ผมมีเรื่องจะมาขออนุญาติพ่อกับแม่ต้องรบกวนด้วยนะครับ" นายไทกล่าวด้วยความอ่อนน้อม
"ไม่รบกวนหรอกจ้ะ บอกมาเถอะเรื่องอะไร" แม่ถาม
"คือ..... ผมจะมาขออนุญาติพ่อกับแม่คบกับวดีเป็นแฟนน่ะครับ" นายไทบอกด้วยความจริงใจ ทำเอาพ่อกับแม่อึ้งรู้สึกแแปลกใจที่ผู้ชายคนนี้จริงใจและกล้าหาญไม่เบาพลางก็หันหน้าไปมองวดีพร้อมๆ กัน ส่วนวดีได้ยินแบบนี้ก็ช็อกกลางอากาศ ทั้งความกลัวความเขินอายจนหน้าชามันพรุ่งปรี๊ดปั่นป่วนในตัวไปหมด..........
"หนูดี... ตกลงเป็นแฟนกับพี่ไทไปรึยัง" แม่เอ่ยถาม วดีไม่กล้าที่จะพูดจะบอกอะไรได้แต่ยิ้มให้ผู้เป็นแม่และพ่อ เท่านี้ก็พอจะทำให้พ่อกับแม่รู้แล้วว่าตอนนี้สถานะของนายหน้าหนวดคนนี้กับหนูดีลูกรักลูกหวงคืออะไร....
"อืม... ในเมื่อตกลงเป็นแฟนกันไปแล้วจะมาขออนุญาติกันทำไมล่ะ แต่ก็ยังดีนะที่กล้ามาบอกให้พ่อกับแม่รับรู้ก็ถือซะว่าเป็นลูกผู้ชายพอตัว" พ่อทำเสียงเข้มในตอนต้นแต่ก็ค่อยๆ เป็นเสียงอ่อนโยนและยิ้มในตอนท้าย
"จะคบหาดูใจกันก็ศึกษากันให้ดีล่ะโตกันแล้วฝากดูหนูดีด้วยล่ะ อืมเดี๋ยวอยู่กินข้าวกันด้วยเลยสิ่" แม่กล่าวสอนพร้อมเอ่ยชวนกินข้าวมื้อเย็น นายไทก็กล่าวตกลงเมื่อว่าที่พ่อตากับแม่ยายกล่าวชวนแบบนี้ถึงจะเกรงใจแต่ก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ซะแล้ว
 
          หลังจากมื้อเย็นของบ้านวดีจบลงด้วยดี นายไทก็กล่าวลาพร้อมยกมือไหว้พ่อและแม่ของวดีเสร็จแล้ววดีก็เดินไปส่งนายไทหน้าบ้านที่มีรถคู่ใจจอดรอเจ้านายให้ขึ้นขี่พากลับบ้าน
"นิ่ พี่หนวดวันนี้พี่ทำไปแบบนี้อ่ะวดีกลัวพ่อกับแม่จะดุจะว่าเอาจะตาย อายก็อาย" วดีต่อว่านายไท
"ถ้าพี่ตัดสินใจจะคบกับผู้หญิงสักคนพี่ก็จะขอดูแลผู้หญิงคนนี้จากพ่อแม่เขาตั้งแต่เริ่มคบไม่ใช่เพิ่งจะไปขอดูแลตอนที่จะแต่งงานกัน จำไว้หนูดี" นายไทบอกด้วยความจริงใจสีหน้ามุ่งมั่นเข้มลึกซึ้งและความเป็นตัวของตัวเองพร้อมทิ้งท้ายด้วยการเอ่ยเรียกชื่อเล่นๆ ที่พ่อและแม่เรียกวดีว่าหนูดี มันดูน่ารักเหมือนกันนะ จบการส่งการลานายไทก็ออกรถไปตามสายทางกลับวัดที่พักพิงทันที.......................................
 
                                  เขารู้กันทั้งบ้านละ สุภาพบุรุษจริงหนวด              *****โปรดติดตามตอนต่อไป นักเขียนมือใหม่ ขอบคุณมากค่ะ****