สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )
9.5
เขียนโดย 1day2time
วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 19.08 น.
30 ตอน
13 วิจารณ์
36.24K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2562 19.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
20) สะดุดหัวใจนายจอมกวน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมต้องทำข้อตกลงกับพวกนั้นไว้ว่าถ้ามันบอกว่าผมอยู่กับพวกมัน...
คนที่จะโดนฆ่าคือพวกมันที่กล้าโกหกไอ้ภัทร เพราะไอ้ภัทรไม่ชอบที่สุดคือคนโกหก
" ไอ้ชิดนี่ย์เมื่อคืนมึงไปนอนไหนมา" ผมนอนอยู่ที่โต๊ะนักเรียนเพราะเมื่อคืน
ไอ้สองตัวนั้นเล่นกันทั้งคืนทำให้ผมนอนไม่หลับ จึงต้องหอบสังขารมานอนที่นี่
" ไปเช่าโรงแรมนอน"ผมคงไม่บอกหรอกว่านอนบ้านไอ้เลโอ
" มึงรู้ไหมกูตามหามึงทั้งคืน โทรหาคนที่มึงพอจะไปหา เพราะมึงปิดมือถือ"
" มึงตามหากูทำไมว๊ะ มึงเป็นห่วงกูเหรอ"
" เปล่า"ผมนิจุเลย
" นั้นไงมึงไม่ได้เป็นห่วงกู กูจะไปไหนก็เรื่องของกูป๊ะว๊ะ"
" ก็..ถ้ามึงเป็นไรไปกูก็ห่วง"
" แต่มึงกลัวแม่มึงด่า"
" ก็ เออ สิ "
" มึงจำไว้นะภัทร...กูไม่ทำให้มึงเดือดร้อนหรอก" ผมพูดจบแค่นั้น...ผมก็เดินออกไปโดนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
" ไอ้ชิดนี่ย์" ต่อให้มันตะโกนไล่หลังผมยังไง ผมก็ไม่หัน
.......
ภัทรพูด
ผมยอมความเอาแต่ใจของไอ้ชิดนีย์เลย...ตลอดทั้งวันมันไม่เข้าเรียนแล้วมันไปอยู่ไหน พอมาห้องก็ไม่เจอ พอผมเลิกเรียนมา มาดูในห้องก็ไม่เจอไอ้ชิดนี่ย์ มันเลยทำให้ผมมารอมันที่หน้าคอนโด
นั้นไงโจทย์ผมมาแล้ว..ทำไมไอ้ชิดนี่ย์มากับไอ้เอ็มได้ยังไง
" ไอ้ชิดนี่ย์..มึงไปไหนมาไม่เข้าเรียน" ผมยืนคอยไอ้ชิดนี่ย์หน้าคอนโดตั้งนานแต่สิ่งที่ผมเห็นคือไอ้เอ็มมาส่งชิดนี่ย์
" ขอบใจนะเอ็ม" ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์ขอบใจไอ้เอ็มแล้วเดินมุ่งหน้าเข้าคอนโด
" โอเครนะ...ชิดนี่ย์"
ผมอยากบอกไอ้เอ็มไปนะตอนนั้นเลยว่ามึงต่างหากละที่จะไม่โอเคร ไอ้ชิดนี่ย์เดินดุ่มๆเข้าห้องตลอดทางที่เดินผมไม่มีโอกาสคุยกับมัน
" ไอ้ชิดนี่ย์มึงไปกับไอ้เอ็มได้ไงว๊ะ" ด้วยความที่ผมอยากรู้อยากเห็นเรื่องมันด้วยแหละ พอมาถึงห้องผมเปิดฉากถามมันก่อนแต่ที่แน่ๆ ผมบอกเลยผมโครตเหม็นขี้หน้าไอ้เอ็มเลย
" แล้วไง..กูจะไปกับใครมันก็เรื่องของกู"
" มันก็เป็นเรื่องของกู"
" มึงไม่ต้องกลัวหรอกว่ามึงจะโดนแม่มึงด่า...กูไม่ทำให้มึงเดือดร้อนหรอก"
" ชิดนี่ย์มันไม่ใช่เวลาประชดนะ" ผมนิคิดว่าไอ้ชิดนี่ย์มันเข้าใจอะไรยากเย็นขนาดนี้ว๊ะ
" กูไม่ได้ประชด"
" มึงมีอะไรมึงก็บอกกูดิ..กูคอยรับฟังมึงเสมอ"
" รับฟังกู...อย่าเลยมึง"
ไอ้ชิดนี่ย์พูดยังไม่ทันรู้เรื่องเลย..มันเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเฉยเลย ที่สำคัญมันแสย่งยิ้มด้วย
ตึ๊ง (เสียงข้อความไลน์)
ชิน : กูรู้แล้วไอ้ชิดนี่ย์ไปกับไอ้เอ็ม
ภัทร : กูรู้แล้ว
ชิน : แฮร่ๆๆๆกูช้าไป
ภัทร: ช้ามาก
....
ผมนั่งเล่นเกมส์รอให้ไอ้ชิดนี่ย์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ แล้วผมก็ไปอาบน้ำ
หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ..ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์นอนแหละ..ผมคิดว่ามันดูเศร้าๆแบบบอกไม่ได้ว่าเศร้าเรื่องอะไร
" ไอ้ชิดนี่ย์มึงหลับยังว๊ะ" ผมมานั่งที่เตียงและมองหน้ามัน
มันไม่ลืมตาฟังผมแต่มันกลับพลิกตัวไปอีกด้าน
" ชิดนี่ย์..กูรู้ว่ามึงยังไม่นอน"ผมเขย่าตัวมันเพราะยังไงมันก็ได้ยินที่ผมพูด
" มึงเป็นบ้าอะไรกูรำคาญ" อยู่ๆไอ้ชิดนี่ย์ก็ลุกขึ้นมานั่ง
" ก็กูเป็นห่วงมึง"
" ห่วงกูทำไม...ถ้ามึงห่วงกูจริงมึงไม่กวนกูแบบนี้หรอก"
" กูแค่อยากรู้ว่ามึงเป็นอะไร...กูทำอะไรให้มึงเศร้าหรือเปล่า"
" มึงทำแบบนี้ทำไมว๊ะ"
" กูทำแบบไหน"
" ก็แบบที่มึงทำแบบนี้ มาห่วงกู...มึงต้องการอะไรจากกู" ผมดูท่าแล้วน่าจะไม่จบง่ายๆ
" เอางี้กูให้มึงอารมณ์ดีก่อนแล้วกัน นอนเถอะกูไม่กวนละ "
เมื่อมันนอนลงผมเอาผ้าห่มๆให้มัน...ผมเองก็งง เพราะไอ้ชิดนี่ย์ไม่เคยเป็นแบบนี้ สรุปแล้วผมเองก็ไม่รู้อะไร
ตึ๊ด ๆ ตึ๊ด ๆ (ไอ้โทระ)ผมเดินออกมารับโทรศัพท์ที่ระเบียง...เพราะไอ้ชิดนีย์มันนอนอยู่
" ว่าไง "
( มึงออกมาข้างนอกหน่อยสิ...กูมีเรื่องจะคุยด้วย)
" เรื่องไรว๊ะ"
( เรื่องไอ้ชิดนี่ย์)
" โอเคร..เจอกันที่เดิม "
ผมวางสายแล้วรีบไปที่ร้านพี่ชายไอ้โทระ
...
ผมออกมาตามนัดหมายที่ร้านเหล้าปั่น...ทำไงได้ละเข้าผับไม่ได้นิ
" ไงชิน โทระ " ผมคิดว่าผมมาเร็วสุดแล้วแต่ก็ยังไม่วายมาช้าสุด
" มึงสั่งอะไรไหม"
" ยังอ๊ะ...ไหนมึงลองพูดเรื่องไอ้ชิดนี่ย์มาดิ"
" แหม..พ่อหนุ่ม...มาถึงละถามเลยนะ"
" เงียบปากมึงเลยไอ้ชิน"
" อุ๊ย..ท่าจะซี"
" มึงเงียบๆ...มึงก็รู้อารมณ์มัน"พวกมันลีลาฉิบหาย...จะบอกก็ไม่รีบบอก
"คือ..ไอ้ชิดนี่ย์มัน...."
" น้องค่ะ...ได้แล้วค่ะ" โอ๊ยคุณพี่เด็กเสริ์ฟมาขัดจังหวะอยู่ได้
" ขอบคุณครับ"
" ไอ้โทระ..รีบพูดมา"ผมเขย่าแขนไอ้โทระ
" ไอ้ชิดนี่ย์..มันคงเสียใจที่พ่อมันไม่กลับมา"
" มิน่าละมันเศร้าๆ"อยู่ๆไอ้ชินก็พูดขึ้นมา
" ชินมึงรู้ได้ไงว่ามันเศร้า"
" ก็เมื่อคืน.."
" เมื่อคืนอะไรไอ้ชิน"
" ไม่มีไร...แค่ไอ้เลโอเล่าให้ฟังว่าไอ้ชิดนี่ย์ดูเศร้าๆน่าจะมาจากเรื่องนี้"
" เมื่อคืน...ไม่น่าจะเศร้าเรื่องพ่อนะ" ไอ้โทระพูดมาทำให้ผมยิ่ง งง กว่าเดิมอีก
" เมื่อคืนกูหาไอ้ชิดนี่ย์ทั้งคืนเลย กูถามใครก็ไม่มีใครเจอ"
" ทำไมมึงต้องหาว๊ะ...มึงห่วงมันเหรอ"ไอ้โทระมันก็ถามออกมาบ้าๆ
" ห่วงมันก็ห่วงแหละ...แต่ถ้ามันเป็นไรไปแม่กูเอาตายแน่"
" ว่าแต่ไอ้โทระมึงรู้ได้ไงว่าไอ้ชิดนี่ย์เศร้าเรื่องพ่อ"ผมก็สงสัยเหมือนกันกับไอ้ชิน
" เมกาไงบอกกูว่าชิดนี่ย์เศร้าเรื่องพ่อ..เพราะตอนสายพ่อมันโทรมา"
ถ้ามันเศร้าตอนสายๆ แล้วเมื่อคืนมันมีเรื่องกลุ้มใจอะไรว๊ะ ทำไมมันไปนอนข้างนอก
ผมคาใจมากแล้วเรื่องวันนี้มันทำให้ผมคิดว่ามันจะไปนอนบ้านไอ้เอ็มหรือเปล่า แต่พูดถึงมันไปสนิทกับไอ้เอ็มตอนไหนว๊ะ
" มึงกูกลับก่อนนะ" ผมรู้สึกเป็นห่วงไอ้ชิดนี่ย์
ขอกลับไปดูมันก่อนแล้วกัน
" มึงจะรีบไปไหนไอ้ภัทร"
" ใช่....มึงยังไม่ได้กินไรเลย"
" เอาไว้ก่อน....มื้อนี้กูเลี้ยง"
" นั่นแหละสิ่งที่กูอยากได้ยิน" ตลอดเลยไอ้ชิน
ผมกลับมาถึงห้องผมไม่เจอไอ้ชิดนี่ย์ มันไปไหนของมัน
" เลโอ...ชิดนี่ย์อยู่กับมึงป๊ะ" ผมไม่รู้ว่ามันไปไหน ผมได้แต่หยิบโทรศัพท์ โทรหาคนนั้นทีคนนี้ที
(ไม่อ๊ะมึง) ผมเองไม่เชื่อไอ้เลโอเท่าไหร่เลยมันเพื่อนรักกันนิ
" โอเคร...ขอบใจนะ"
ผมจะโทรกลับบ้านก็ไม่ได้เพราะแม่ก็ต้องเป็นห่วง...งั้นผมกลับบ้านไปดูเองดีกว่า
........................
" สวัสดีครับป้าแหว๋ว" ผมสร้างความลำบากให้คนอื่นหรือเปล่าเนี้ยเวลานี้น่าจะเป็นเวลานอนของคนอื่นแต่ผมดันมารบกวน
" ไอ้ลูกชาย...กลับมานอนบ้านเหรอ "
" เปล่าครับมาเอาของ "
ผมตอบแม่เสร็จผมก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อดูว่าไอ้ชิดนี่ย์อยู่ในห้องไหม
ผมเห็นไฟในห้องเปิดอยู่...ผมเลือกที่จะเข้าห้องแล้วมุดไปหามันแล้วกัน..เพราะขืนผมเคาะห้องมันไม่เปิดเป็นแน่แท้
" คุณเป็นใคร มาอยู่ห้องนี้ได้ยังไง "เมื่อผมเข้ามาก็ต้องคกใจ เพราะผมเห็นชายวัยกลางที่ผมไม่เคยเห็นหน้า
" อาเป็นเพื่อนพ่อหนูนะ"
" อ๋อครับ ทำไมแม่ให้มาอยู่ห้องนี้ ผมต้องไปเคลียร์กับแม่ " ผมได้แต่บ่นพรึมพรัม
" อ้าวไอ้ภัทร" ผมกะจะเดินออกไปแล้วแต่อยู่ๆไอ้ชิดนี่ย์เดินออกจากห้องน้ำพอดี
" มึงมาทำไมไม่บอกกู กูเป็นบ้าเป็นบอตามหามึง จนหอบสังขารมาถึงนี่"
" มึงลำบากมากก็ไม่ต้องตามหา" มันยังมีอารมณ์ประชดกูอีก
" มึงอย่าประชด"
" กูไม่ได้ประชด"
" ลูกๆจะให้พ่อลงไปก่อนไหม"
" ไม่ต้องครับ"ผมกับไอ้ภัทรพูดพร้อมกัน
ผมเลือกที่จะเดินออกมา ผมไม่รู้ว่าพ่อไอ้ชิดนี่ย์มาทำไม...ผมเองอยากรู้มากเพราะดูสีหน้าเครียดกันมาก
ครืด ๆ ๆ
ผมเดินไปที่โต๊ะเพื่อหยิบโทรศัพท์
" ว่าไงไอ้ชิน"
( ไอ้ชิดนี่ย์ไม่ได้อยู่กับไอ้เลโอ)
" เออ...กูรู้แล้ว"
(กูช้าอีกแล้ว)
" อืม...ขอบใจ...ว่าแต่มึงรู้ได้ไง"
( กูมาถามมัน)
" อืม..."
( ไอ้ชินเอามือมึงออกดิ)ผมได้ยินเสียงของไอ้เลโอแทรกเข้ามา
" มึงอยู่ด้วยกันเหรอ"
( เออ...แค่นี้แหละ)
ตุ๊ด ๆๆ
ผมว่าแล้วไอ้ชินกับไอ้เลโอมันอยู่ด้วยกันแต่พอผมวางสายจากไอ้ชินมันทำให้ผมต้องกลับมาคิดว่าพ่อไอ้ชิดนี่ย์มาทำอะไร
คนที่จะโดนฆ่าคือพวกมันที่กล้าโกหกไอ้ภัทร เพราะไอ้ภัทรไม่ชอบที่สุดคือคนโกหก
" ไอ้ชิดนี่ย์เมื่อคืนมึงไปนอนไหนมา" ผมนอนอยู่ที่โต๊ะนักเรียนเพราะเมื่อคืน
ไอ้สองตัวนั้นเล่นกันทั้งคืนทำให้ผมนอนไม่หลับ จึงต้องหอบสังขารมานอนที่นี่
" ไปเช่าโรงแรมนอน"ผมคงไม่บอกหรอกว่านอนบ้านไอ้เลโอ
" มึงรู้ไหมกูตามหามึงทั้งคืน โทรหาคนที่มึงพอจะไปหา เพราะมึงปิดมือถือ"
" มึงตามหากูทำไมว๊ะ มึงเป็นห่วงกูเหรอ"
" เปล่า"ผมนิจุเลย
" นั้นไงมึงไม่ได้เป็นห่วงกู กูจะไปไหนก็เรื่องของกูป๊ะว๊ะ"
" ก็..ถ้ามึงเป็นไรไปกูก็ห่วง"
" แต่มึงกลัวแม่มึงด่า"
" ก็ เออ สิ "
" มึงจำไว้นะภัทร...กูไม่ทำให้มึงเดือดร้อนหรอก" ผมพูดจบแค่นั้น...ผมก็เดินออกไปโดนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
" ไอ้ชิดนี่ย์" ต่อให้มันตะโกนไล่หลังผมยังไง ผมก็ไม่หัน
.......
ภัทรพูด
ผมยอมความเอาแต่ใจของไอ้ชิดนีย์เลย...ตลอดทั้งวันมันไม่เข้าเรียนแล้วมันไปอยู่ไหน พอมาห้องก็ไม่เจอ พอผมเลิกเรียนมา มาดูในห้องก็ไม่เจอไอ้ชิดนี่ย์ มันเลยทำให้ผมมารอมันที่หน้าคอนโด
นั้นไงโจทย์ผมมาแล้ว..ทำไมไอ้ชิดนี่ย์มากับไอ้เอ็มได้ยังไง
" ไอ้ชิดนี่ย์..มึงไปไหนมาไม่เข้าเรียน" ผมยืนคอยไอ้ชิดนี่ย์หน้าคอนโดตั้งนานแต่สิ่งที่ผมเห็นคือไอ้เอ็มมาส่งชิดนี่ย์
" ขอบใจนะเอ็ม" ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์ขอบใจไอ้เอ็มแล้วเดินมุ่งหน้าเข้าคอนโด
" โอเครนะ...ชิดนี่ย์"
ผมอยากบอกไอ้เอ็มไปนะตอนนั้นเลยว่ามึงต่างหากละที่จะไม่โอเคร ไอ้ชิดนี่ย์เดินดุ่มๆเข้าห้องตลอดทางที่เดินผมไม่มีโอกาสคุยกับมัน
" ไอ้ชิดนี่ย์มึงไปกับไอ้เอ็มได้ไงว๊ะ" ด้วยความที่ผมอยากรู้อยากเห็นเรื่องมันด้วยแหละ พอมาถึงห้องผมเปิดฉากถามมันก่อนแต่ที่แน่ๆ ผมบอกเลยผมโครตเหม็นขี้หน้าไอ้เอ็มเลย
" แล้วไง..กูจะไปกับใครมันก็เรื่องของกู"
" มันก็เป็นเรื่องของกู"
" มึงไม่ต้องกลัวหรอกว่ามึงจะโดนแม่มึงด่า...กูไม่ทำให้มึงเดือดร้อนหรอก"
" ชิดนี่ย์มันไม่ใช่เวลาประชดนะ" ผมนิคิดว่าไอ้ชิดนี่ย์มันเข้าใจอะไรยากเย็นขนาดนี้ว๊ะ
" กูไม่ได้ประชด"
" มึงมีอะไรมึงก็บอกกูดิ..กูคอยรับฟังมึงเสมอ"
" รับฟังกู...อย่าเลยมึง"
ไอ้ชิดนี่ย์พูดยังไม่ทันรู้เรื่องเลย..มันเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเฉยเลย ที่สำคัญมันแสย่งยิ้มด้วย
ตึ๊ง (เสียงข้อความไลน์)
ชิน : กูรู้แล้วไอ้ชิดนี่ย์ไปกับไอ้เอ็ม
ภัทร : กูรู้แล้ว
ชิน : แฮร่ๆๆๆกูช้าไป
ภัทร: ช้ามาก
....
ผมนั่งเล่นเกมส์รอให้ไอ้ชิดนี่ย์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ แล้วผมก็ไปอาบน้ำ
หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ..ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์นอนแหละ..ผมคิดว่ามันดูเศร้าๆแบบบอกไม่ได้ว่าเศร้าเรื่องอะไร
" ไอ้ชิดนี่ย์มึงหลับยังว๊ะ" ผมมานั่งที่เตียงและมองหน้ามัน
มันไม่ลืมตาฟังผมแต่มันกลับพลิกตัวไปอีกด้าน
" ชิดนี่ย์..กูรู้ว่ามึงยังไม่นอน"ผมเขย่าตัวมันเพราะยังไงมันก็ได้ยินที่ผมพูด
" มึงเป็นบ้าอะไรกูรำคาญ" อยู่ๆไอ้ชิดนี่ย์ก็ลุกขึ้นมานั่ง
" ก็กูเป็นห่วงมึง"
" ห่วงกูทำไม...ถ้ามึงห่วงกูจริงมึงไม่กวนกูแบบนี้หรอก"
" กูแค่อยากรู้ว่ามึงเป็นอะไร...กูทำอะไรให้มึงเศร้าหรือเปล่า"
" มึงทำแบบนี้ทำไมว๊ะ"
" กูทำแบบไหน"
" ก็แบบที่มึงทำแบบนี้ มาห่วงกู...มึงต้องการอะไรจากกู" ผมดูท่าแล้วน่าจะไม่จบง่ายๆ
" เอางี้กูให้มึงอารมณ์ดีก่อนแล้วกัน นอนเถอะกูไม่กวนละ "
เมื่อมันนอนลงผมเอาผ้าห่มๆให้มัน...ผมเองก็งง เพราะไอ้ชิดนี่ย์ไม่เคยเป็นแบบนี้ สรุปแล้วผมเองก็ไม่รู้อะไร
ตึ๊ด ๆ ตึ๊ด ๆ (ไอ้โทระ)ผมเดินออกมารับโทรศัพท์ที่ระเบียง...เพราะไอ้ชิดนีย์มันนอนอยู่
" ว่าไง "
( มึงออกมาข้างนอกหน่อยสิ...กูมีเรื่องจะคุยด้วย)
" เรื่องไรว๊ะ"
( เรื่องไอ้ชิดนี่ย์)
" โอเคร..เจอกันที่เดิม "
ผมวางสายแล้วรีบไปที่ร้านพี่ชายไอ้โทระ
...
ผมออกมาตามนัดหมายที่ร้านเหล้าปั่น...ทำไงได้ละเข้าผับไม่ได้นิ
" ไงชิน โทระ " ผมคิดว่าผมมาเร็วสุดแล้วแต่ก็ยังไม่วายมาช้าสุด
" มึงสั่งอะไรไหม"
" ยังอ๊ะ...ไหนมึงลองพูดเรื่องไอ้ชิดนี่ย์มาดิ"
" แหม..พ่อหนุ่ม...มาถึงละถามเลยนะ"
" เงียบปากมึงเลยไอ้ชิน"
" อุ๊ย..ท่าจะซี"
" มึงเงียบๆ...มึงก็รู้อารมณ์มัน"พวกมันลีลาฉิบหาย...จะบอกก็ไม่รีบบอก
"คือ..ไอ้ชิดนี่ย์มัน...."
" น้องค่ะ...ได้แล้วค่ะ" โอ๊ยคุณพี่เด็กเสริ์ฟมาขัดจังหวะอยู่ได้
" ขอบคุณครับ"
" ไอ้โทระ..รีบพูดมา"ผมเขย่าแขนไอ้โทระ
" ไอ้ชิดนี่ย์..มันคงเสียใจที่พ่อมันไม่กลับมา"
" มิน่าละมันเศร้าๆ"อยู่ๆไอ้ชินก็พูดขึ้นมา
" ชินมึงรู้ได้ไงว่ามันเศร้า"
" ก็เมื่อคืน.."
" เมื่อคืนอะไรไอ้ชิน"
" ไม่มีไร...แค่ไอ้เลโอเล่าให้ฟังว่าไอ้ชิดนี่ย์ดูเศร้าๆน่าจะมาจากเรื่องนี้"
" เมื่อคืน...ไม่น่าจะเศร้าเรื่องพ่อนะ" ไอ้โทระพูดมาทำให้ผมยิ่ง งง กว่าเดิมอีก
" เมื่อคืนกูหาไอ้ชิดนี่ย์ทั้งคืนเลย กูถามใครก็ไม่มีใครเจอ"
" ทำไมมึงต้องหาว๊ะ...มึงห่วงมันเหรอ"ไอ้โทระมันก็ถามออกมาบ้าๆ
" ห่วงมันก็ห่วงแหละ...แต่ถ้ามันเป็นไรไปแม่กูเอาตายแน่"
" ว่าแต่ไอ้โทระมึงรู้ได้ไงว่าไอ้ชิดนี่ย์เศร้าเรื่องพ่อ"ผมก็สงสัยเหมือนกันกับไอ้ชิน
" เมกาไงบอกกูว่าชิดนี่ย์เศร้าเรื่องพ่อ..เพราะตอนสายพ่อมันโทรมา"
ถ้ามันเศร้าตอนสายๆ แล้วเมื่อคืนมันมีเรื่องกลุ้มใจอะไรว๊ะ ทำไมมันไปนอนข้างนอก
ผมคาใจมากแล้วเรื่องวันนี้มันทำให้ผมคิดว่ามันจะไปนอนบ้านไอ้เอ็มหรือเปล่า แต่พูดถึงมันไปสนิทกับไอ้เอ็มตอนไหนว๊ะ
" มึงกูกลับก่อนนะ" ผมรู้สึกเป็นห่วงไอ้ชิดนี่ย์
ขอกลับไปดูมันก่อนแล้วกัน
" มึงจะรีบไปไหนไอ้ภัทร"
" ใช่....มึงยังไม่ได้กินไรเลย"
" เอาไว้ก่อน....มื้อนี้กูเลี้ยง"
" นั่นแหละสิ่งที่กูอยากได้ยิน" ตลอดเลยไอ้ชิน
ผมกลับมาถึงห้องผมไม่เจอไอ้ชิดนี่ย์ มันไปไหนของมัน
" เลโอ...ชิดนี่ย์อยู่กับมึงป๊ะ" ผมไม่รู้ว่ามันไปไหน ผมได้แต่หยิบโทรศัพท์ โทรหาคนนั้นทีคนนี้ที
(ไม่อ๊ะมึง) ผมเองไม่เชื่อไอ้เลโอเท่าไหร่เลยมันเพื่อนรักกันนิ
" โอเคร...ขอบใจนะ"
ผมจะโทรกลับบ้านก็ไม่ได้เพราะแม่ก็ต้องเป็นห่วง...งั้นผมกลับบ้านไปดูเองดีกว่า
........................
" สวัสดีครับป้าแหว๋ว" ผมสร้างความลำบากให้คนอื่นหรือเปล่าเนี้ยเวลานี้น่าจะเป็นเวลานอนของคนอื่นแต่ผมดันมารบกวน
" ไอ้ลูกชาย...กลับมานอนบ้านเหรอ "
" เปล่าครับมาเอาของ "
ผมตอบแม่เสร็จผมก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อดูว่าไอ้ชิดนี่ย์อยู่ในห้องไหม
ผมเห็นไฟในห้องเปิดอยู่...ผมเลือกที่จะเข้าห้องแล้วมุดไปหามันแล้วกัน..เพราะขืนผมเคาะห้องมันไม่เปิดเป็นแน่แท้
" คุณเป็นใคร มาอยู่ห้องนี้ได้ยังไง "เมื่อผมเข้ามาก็ต้องคกใจ เพราะผมเห็นชายวัยกลางที่ผมไม่เคยเห็นหน้า
" อาเป็นเพื่อนพ่อหนูนะ"
" อ๋อครับ ทำไมแม่ให้มาอยู่ห้องนี้ ผมต้องไปเคลียร์กับแม่ " ผมได้แต่บ่นพรึมพรัม
" อ้าวไอ้ภัทร" ผมกะจะเดินออกไปแล้วแต่อยู่ๆไอ้ชิดนี่ย์เดินออกจากห้องน้ำพอดี
" มึงมาทำไมไม่บอกกู กูเป็นบ้าเป็นบอตามหามึง จนหอบสังขารมาถึงนี่"
" มึงลำบากมากก็ไม่ต้องตามหา" มันยังมีอารมณ์ประชดกูอีก
" มึงอย่าประชด"
" กูไม่ได้ประชด"
" ลูกๆจะให้พ่อลงไปก่อนไหม"
" ไม่ต้องครับ"ผมกับไอ้ภัทรพูดพร้อมกัน
ผมเลือกที่จะเดินออกมา ผมไม่รู้ว่าพ่อไอ้ชิดนี่ย์มาทำไม...ผมเองอยากรู้มากเพราะดูสีหน้าเครียดกันมาก
ครืด ๆ ๆ
ผมเดินไปที่โต๊ะเพื่อหยิบโทรศัพท์
" ว่าไงไอ้ชิน"
( ไอ้ชิดนี่ย์ไม่ได้อยู่กับไอ้เลโอ)
" เออ...กูรู้แล้ว"
(กูช้าอีกแล้ว)
" อืม...ขอบใจ...ว่าแต่มึงรู้ได้ไง"
( กูมาถามมัน)
" อืม..."
( ไอ้ชินเอามือมึงออกดิ)ผมได้ยินเสียงของไอ้เลโอแทรกเข้ามา
" มึงอยู่ด้วยกันเหรอ"
( เออ...แค่นี้แหละ)
ตุ๊ด ๆๆ
ผมว่าแล้วไอ้ชินกับไอ้เลโอมันอยู่ด้วยกันแต่พอผมวางสายจากไอ้ชินมันทำให้ผมต้องกลับมาคิดว่าพ่อไอ้ชิดนี่ย์มาทำอะไร
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ