สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )
เขียนโดย 
1day2time
วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 19.08 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2562 19.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) สะดุดหัวใจนายจอมกวน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" อ้าวทุกคนนั่งที่ " ผมได้ยินเสียงของคุณครูมาทำให้ผมต้องรีบนั่งที่ของตัวเอง
ตึก
ตึก
ผมชักรำคาญไอ้ภัทรแล้วแหละมันจะถีบโต๊ะอะไรของมัน แต่ที่ผมรู้มันคงแค้นใจผ้าปูที่นอนแน่ เพราะผมเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ ผมเอาสีน้ำเงินที่มันชอบและสีขาวที่ผมชอบมาเย็บใส่กันครึ่งใครครึ่งมัน ผมว่ามันแฟร์ดีออก
ตึก
ตึก
มันยังไม่หยุดถีบอีก ได้เดี๋ยวผมจัดให้
" โอ๊ย "
" คุณภัทร" เสียงร้องของไอ้ภัทรร้องลั่นจะไม่ให้มันร้องได้ไงละเพราะผมเองยกเก้าเหยียบเท้ามัน มันร้องดังจนครูต้องหันมาดุตลอดคาบเรียนช่วงเช้าผมเองก็ไม่มีสมาธิในการเรียนเพราะไอ้ภัทรมันกวนผมตลอดคาบเรียน
" ชิดนี่ย์ มึงกินไรว๊ะ " เลโอเพื่อนสนิทที่ซุ๊ด ชวนผมกินข้าว มันเองเป็นคนที่ผมสนิทมากที่สุด
" ไอ้เลโอมึงไม่คิดชวนกูเลยนะมึง" ไอ้ชินเดินมาเกาะไหล่ไอ้เลโอแต่ไอ้เลโอสะบัดไหล่เอามือไอ้ชินออกและเดินไปผมต้องรีบลุกออกจากโต๊ะเพื่อเตรียมเดินตามไอ้เลโอไป
" อะไรว๊ะ " อยู่ๆขณะที่ผมเดินผ่านไอ้ภัทร ไอ้ภัทรมันกระซากกระเป๋าผม
" มึงเป็นอะไรของมึงไอ้ภัทร เอาของกูคืนมา" ผมดึงกระเป๋าผมคืนแต่มันไม่ให้
" กูถือให้"
" ไม่จำเป็น" แต่แล้วสรุปมันถือกระเป๋าผมเดินไปที่โรงอาหาร ผมก็ต้องเดินตามมันไป
................................
หลังจากที่ผมกินข้าว และเรียนคาบบ่ายเสร็จผมก็ต้องเข้าชมรม บาส เพื่อไปฝึกซ้อม จริงๆแล้วผมไม่ได้เก่งอะไรหรอกแต่เพียงแค่ผมมีความเร็วเป็นทุนเดิม วันนี้ผมต้องซ้อมซู๊ดอย่างเดียวเลย เพราะผมเองยังไม่ค่อยแม่นในการซู๊ดเท่าไหร่
" อ๊ะ...เราให้" อยู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงเอาน้ำมาให้ผมและก็ผ้าเย็น ผมนี่ยืน งง เลย ไม่รู้ว่าใคร
" นายเป็นใคร ไม่ใช่คนในชมรมนิ"ผมสงสัยผมเลยถามออกไปแบบนั้น
"เราชื่อเอ็ม อยู่ ห้อง หกทับหนึ่งนะ เธอชื่อชิดนี่ย์ป๊ะ"
" อืม"
" รับไว้เถอะไม่ใส่ยาเสน่ห์ลงไปหรอกน๊า" ผมกลัวใส่อย่างอื่นมากกว่า แต่มันฟังดูขัดๆหูยังไงไม่รู้ที่บอกว่าใส่ยาเสน่ห์แต่ผมเองก็เอื้อมมือไปหยิบน้ำกับผ้า
" ขอบใจน่ะ"
"กำลังร้อนพอดีเลย" อยู่ๆไอ้ภัทรก็เดินมาหยิบน้ำผมไปดื่ม
" เสียมารยาทว๊ะมึง" แต่ผมเองน่าจะชินกับนิสัยมันนะ แต่คนที่ไม่ชินคือ เอ็ม เพื่อนใหม่ที่ผมเพิ่งรู้จัก
" เตี๊ย..มึงมาซ้อมได้แล้วอย่าฮู้" ไอ้ภัทรมันกอดคอผม เดินไปที่สนาม
" ขอบใจนะ" ผมบอกเอ็มได้แค่นั้นจริง เพราะผมไม่รู้กับพฤติกรรมไอ้ภัทรมาก ผมซ้อมเสร็จแมร่งโครตเหนื่อย แต่เหนื่อยการซ้อมไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยใจกับไอ้ภัทรนี้สิ ผมกำลังก้มเก็บของเพื่อเตรียมตัวจะกลับหอพัก จริงๆแล้วอย่างเรียกว่าหอดีกว่าเรียกคอนโดเลย ไอ้ที่ว่าหอพักนักกีฬามันแค่ชื่อเรียกชั่วคราว
" เตี้ย...ไปกินข้าวไหนดี "
" กูไม่หิว"
"แต่มึงต้องไป "
" มึงเลิกบังคับกูดิ กูไม่หิว " ผมซักจะรำคาญมันแล้วแหละ
" ชิดนี่ย์ ไปกินข้าวกัน" ไอ้เลโอตะโกนมาแต่ไกลเลย
" ไปดิ "
" เดี๋ยวเตี๊ยเมื่อกี้มึงบอกกูว่ามึงไม่หิว มันคือไรว๊ะ" เอาแล้วไงละ ผมลืมตัวเผลอตอบไอ้เลโอไปอย่างงั้น
" ไอ้ภัทร " วันนี้มันเป็นวันรวมญาติกันไงว๊ะ
" มีไรโทระ"
" มีคนมาหา" ผมรู้เลยผมรอดแล้ว ไม่ต้องไปกับมันแล้วโว๊ย
" ใครว๊ะ "
" ไม่รู้ มาดูเอง" ผมเห็นไอ้ภัทรเดินตามโทระไปผมเลยรอดไงผมกับไอ้เลโอเดินเพื่อนจะไปหาอะไรกิน แต่เดินไปได้ไม่นานปมก็แอบไปเห็นไอ้ภัทรคุยกับสาวสวยที่หหนไม่รู้
" ใครว๊ะ สวยจัง " ผมหันไปถามไอ้เลโอผู้รอบรู้
" อ๋อ กริ๊ง แฟนเก่า ภัทร"พอผมได้ยินคำนี้ทำให้ผมใจเจ็บแปล๊บๆ โดยไม่รู้สาเหตุผมเดินต่อโดยไม่ถามอะไรเลโอต่อ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนมันมีอะไรมากรีดที่หัวใจผม
" ไอ้เตี๊ย" ผมได้ยินเสียงไอ้ภัทรเรียกผม แต่ผมเดินต่อ
" ชิดนี่ย์หยุดก่อน" เลโอเป็นคนดึงแขนผมไว้ ไอ้ภัทรกับกริ๊งผู้หญิงที่ผมเพิ่งรู้จักชื่อเมื่อกี้เดินมาหาผม
" เตี๊ย เลโอ ไปกินข้าวกัน"
" เออ"
"มึงอย่าบอกนะว่าไม่หิว กูรู้นะว่ามึงจะไปกินข้าวกัน" ผมยังไม่ได้เอ่ยอะไรเลย
" เลโอ ไม่เจอกันนาน ไปด้วยกันน่ะ"ในที่สุดผมก็มาจนได้ เพราะไอ้เลโอผู้ไม่ปฎิเสธคน
.....................
" จะสั่งอะไร สั่งเลย กูเลี้ยง" หน้าใหญ่ใจปั้มต่อหน้าสาวเชียวนะมึงไอ้ภัทร
" ไม่เกรงใจนะคะภัทร "ทุกคนต่างสั่งอาหารกันตามที่ตัวเองชอบเหลือแต่เพียงเพราะผมยังๆไม่สั่ง
" ชิดนี่ย์คะ กินไรอ๊ะ สั่งดิ" กริ๊งยื่นเมนูมาให้ผมผมเปิดดูไปเรื่อยๆ แต่ไม่รู้จะกินอะไร
" งั้นเอาปลาทับทิมสามรสครับ"
" ชิดนี่ย์ชอบทานปลาเหรอคะ"ผมอยากบอกว่าก็ชอบสิถึงสั่ง ถ้าไม่ชอบจะสั่งไหม นั่นคือสิ่งที่ผมอยากตอบ
" ครับ"
"แต่น่าเสียดายเน๊าะ ไม่มีปลาทะเล"
" ทำไมคะภัทร ภัทรอยากทานเหรอ"
" เปล่าจะสั่งให้ไอ้ชิดนี่ย์ มันจะได้ฉลาด"
" แหม ภัทรก็ว่าไปนั่น"ทุกคนต่างหัวเราะ สาบานเถอะว่าคุณกริ๊งไม่รู้เรื่องพออาหารมาเต็มโต๊ะ พวกเราก็เริ่มทานกันเลยแต่ที่จะมีความสุขน่าจะเห็นเป็นไอ้ภัมรคุยกันหัวล่อต่อกระซิก
" เลโอ...มึงกินเบียร์ป๊ะ"
" ตามนั้น "ผมกับไอ้เลโอสั่งเบียร์มากิน ผมรู้แต่ปมไม่อยากรับรู้เรื่องของสองคนนั่น ผมกินเอากินเอา สลับกับไอ้เลโอ
" เตี๊ย..พอแล้วมั้ง"
" เรื่องของกู"ผมไม่ได้สนใจในสิ่งที่ไอ้ภ้ทรพูด ผมเพียงแต่สนใจเบียร์ที่อยู่ต่อหน้าผม
" ไอ้เลโอ มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี้ย" อยู่เหมือนผมได้ยินเสียงไอ้ชิน ผมกับไอ้เลโอหันไปตามเสียง
" อ้าว หวัดดีชิน"
" พวกมึงเป็นอะไรกันว๊ะ ป๊ะไอ้เลโอกลับ" ผมเห็นไอ้ชินพยายามจะให้ไอ้เลโอกลับ
" เดี๋ยวสิชิน" ผมดึงแขนไอ้ชินไว้
" พอแล้วชิดนี่ย์"
" เรื่องของกู"ในที่สุดก็เหลือแต่ผมคนเดียวเพราะเลโอกลับไปแล้ว และจนในที่สุดทุกคนกลับหมด เหลือแต่ผมกับไอ้ภัทร
......................
ผมนั่งรถกลับหอกับไอ้ภัทร ไอ้ภัทรขับรถมาจนถึงหอ
" เตี๊ยไหวไหม "
" สบาย"
" อ๊ะ ขึ้นหลังกู"ผมก็ขี้หลังไอ้ภัทร
" มึงก็น่ารักดีนะ" ผมเอามือหยิกแก้มไอ้ภัทร
" แต่มึงหนักมาก"
" ไอ้บ้า ปล่อยกูลง" ผมพยายามจะลงจากหลังมัน แต่มันไม่ยอมปล่อยผมลง จนเดินมาถึงลิฟ
" มึงว่ากูน่ารักเหรอ" ไอ้ภัทรถามผมย้ำอีกที
" ไม่มึงว่ากูหนัก" ผมก็เอามือตีมันยังกะในหนังที่ผมเคยดู มันก็จับมือผมไว้ แล้วเอาปากมาประกบปากผม ผมรู้เพียงแค่สมองผมเบลอไปหมด สมองว่างเปล่า สติหลุดไปไหนก็ไม่รู้
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
