สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

ผมกับไอ้ชิดนีย์กลับมาถึงคอนโดอย่างปลอดภัย  ผมมองภาพว่าพวกผมจะซื้ออะไรมานักหนา ทั้งที่ตอนแรกบอกไปซื้อแค่ของตกแต่งห้อง

 

" มึงได้อะไรมามั้ง  ตอนกูชวนไปไปอยากไปแต่พอซื้อของเยอะกว่ากูอีกน่ะมึง"

 

" ไม่มีอะไรขอใช้ส่วนตัวกู"ไอ้ชิดนี่ย์ไม่เพียงแค่พูดแต่เดินมาเอาถุงของตัวเองที่วางบนเตียงเพื่อเอาไปเก็บในพื้นที่ของมัน

 

" มึงมีพิรุทน่ะ  ไหนกูดูสิ" ผมพยายามแย่งของมันมาดู  มันได้แต่หลบและพยามยามปกป้องถุงมัน    อาการของมันผมคิดว่ามันต้องมีแผนอะไรสักอย่าง

 

" มีที่ไหน"

 

" งั้นมึงไปอาบน้ำก่อน  เดี๋ยวกูเปลี่ยนผ้า.... "

 

" อย่าเพิ่งน่ะถ้ามึงจะเปลี่ยนผ้าปูทั้งทีอย่าเพิ่งเปลี่ยน"ผมพูดยังไม่ทันจบ  ไอ้ชิดนี่ย์ก็แทรกขึ้นมา  ยังไงๆผมก็ว่ามันมีแผนอะไรสักอย่าง ผมลองแหย่มันดูแล้วกัน

 

" ทำไมล่ะ.  เมื่อกูซื้อมา  กูก็ต้องปูสิ มึงมีอะไรหรือเปล่า " " เปล่า...ก็แค่  ก็แค่มึงยังไม่ซัก  ใช่มึงยังไม่ซักผ้าปู  ถ้ามึงปูเวลานอนก็คันดิ" ผมว่าใช่เลยมันมีพิรุท

 

" เออ..ได้กูยังไม่ปูก็ได้  รอซักก่อนก็ได้" ผมยอมมันไปก่อน  ยังไงใจผมก็คิดว่ามันยังมีพิรุทอยู่ดี

 

" แน่น่ะมึง..." มันเดินไปอาบน้ำ  มันยังหันมาถามผมอีก

 

" เออ..น๊า  เชื่อกู  กูไม่ปูหรอกมั้ง" ผมชอบมากเวลามันมีพิรุทผมแกล้งมันไปงั้นแหละ

 

" มึงมีมั้ง...กูไม่เชื่อ  มึงมาอาบน้ำพร้อมกูเลย กูไม่ไว้ใจมึง" มันเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมาลากแขนผมไป

 

" มึงเชื่อกูเถอะ..กูอ่ะสัญญาก็ได้ว่าจะไม่ปู  แต่กูไม่รู้น่ะว่ากูจะทำได้ไหม" ผมได้แต่ต่อปากต่อคำกับไอ้ชิดนี่ย์  มันคงไม่รู้ว่ามันเป็นคนโกหกไม่เนียน ไอ้ชิดนี่ย์มันยังไม่ยอมเข้าห้องน้ำไปอาบ ผมดูจากระยะเวลาแล้วเวลาที่มันกับผมคุยกับมันคงอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วมั้ง

 

" มึงมาอาบน้ำกับกู" ไอ้ชิดนี่ย์มันเดินมาลากแขนผมไปเข้าห้องน้ำ

 

" เดี๋ยวก่อนมึง..."

 

" อะไรของมึง" ไม่ใช่ผมไม่อยากไปอาบกับมันน่ะ  แต่ผมยังไม่ได้เอาผ้าเช็ดตัว

 

" ถ้ามึงไม่เดี๋ยวกูก็จะเอาผ้าเช็ดตัวกับมึงน่ะ " ผมมองไปที่ผ้าเช็ดตัวมันที่มันนุ่งไว้ปิดเพียงแค่ช่วงล่าง มันสะดุ้ง  แล้วเอามือปิดเป้าปิดอกตัวเองไว้  มันอายเหมือนผู้หญิงเลย

 

" มึงไปนั่งเฉยๆเลย  กูอาบคนเดียว" แล้วหลังจากนั้นมันไอ้ชิดนี่ย์ไปอาบน้ำ ผมนั่งรอไอ้ชิดนี่ย์จนมันอาบน้ำออกมาเรียบร้อยแล้วผมก็ไปอาบน้ำต่อจากมัน มันดูมีเสน่ห์มากเลย เวลาที่ผมมันเปียกออกมาจากห้องน้ำ  ผมมองมันก้มห้มเช็ดผมที่เปียกจองมันแบบไม่ละสายตา  ผมเองก็ งง  ว่าทำไมผมถึงชอบมองมัน  

 

" มึงมองกูทำไม" ผมสะดุ้งเพราะอยู่ดีๆมันก็เงยหน้าขึ้นมาเจอกับผมพอดี

 

" ป่าว..ไม่มีอะไรกูจะไปอาบน้ำแล้ว " ผมทำเนียนกลัวมันจับได้ว่าผมมองมัน  ผมเลยหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อไปอาบน้ำ หลังจากผมอาบน้ำเสร็จแล้ว  

 

 

 

ผมเดินออกจากห้องน้ำแล้วพบว่าไอ้ชิดนีย์นอนเล่นเกมส์อยู่ที่โซฟา  แต่ผมไม่ได้กวนมันหรอก ผมก็ไปแต่งตัว

 

" เขยิบไปดิมึง "ผมไปบอกมันเขยิบให้ผมบ้างเพราะมันนอนขายาวเหยีดเล่นเกมส์บนโซฟาเต็มเลย

 

" อะไรของมึง  มึงก็ไปนั่งบนที่นอนมึงดิ"

 

" ไม่เอา  กูจะนั่งตรงนี้" ผมไม่รอมันอนุญาติผมไปนั่งบนปลายเท้ามัน  และค่อยๆยกขามันมาทายาเพราะยาทั้งหลายที่ผมไปซื้อมา ล้วนแต่ยามันทั้งนั้นเลย

 

" แมร่ง...กูแพ้เลย เพราะมึงอ่ะ" ผมเชื่อว่าที่มันแพ้เกมส์เพราะผมแน่นอน  เพราะนอกจากผมจะยกขามันมาวางบนหน้าตักผมแล้ว  ผมยังนวดให้มัน

 

" กูทำมึงแพ้ยังไง " ผมถามมันด้วย นวดมันไปด้วย

 

" เหี้ย..จักกะจี๋ " มันพยามดึงขาออกแต่ผมไม่ยอม สรุปผมก็นวดให้มันจนเสร็จเรียบร้อย  เพราะมันไม่เคยออกกำลังกายมันน่าจะปวดพอตัว ผมเดินไปแบ่งเขตที่นอนและเขตการวางของๆมัน

 

" อ๊ะมึงมานอนตรงนี้น่ะ  กูแบ่งให้แล้ว" 

 

" เออ...ตอนแรกเห็นเฉยๆนึกว่าจะไม่แบ่งที่นอนให้กู"

 

" ก็กูบอกมึงแล้วว่าจะแบ่งคือแบ่งอ๊ะ"

 

" งั้นพรุ่งนี้กูจะส่งของมึงซักและปูที่นอนให้มึง  เป็นการตอบแทนที่มึงทำดีกับกู " ผมยัง งง ว่าไอ้ชิดนี่ย์มันเป็นอะไรกับที่นอนนักหนาแต่เมื่อมันอยากทำผมก็ให้ทำ คืนนี้ผมยังคงนอนบนที่นอนกับมันตามเคย

 

........... ชิน Talk

 

      เมื่อคืนผมไม่หาไอ้เลโอที่บ้านเพราะบ้านผมกลับบ้านมันใกล้กันและพ่อแม่พวกผมก็สนิทกันด้วย  แต่ด้วยพ่อแม่ผมไม่อยู่บ้านผมเลยไปอยู่กับไอ้เลโอบ่อยๆ  อย่างวันนี้ผมกะจะมาเรียนพร้อมไอ้เลโอแต่มันแมร่ง.. บอกให้มาก่อน

 

" อัยยะ...เป็นไปได้ไงเนี้ย...พ่อรูปหล่อ  แม่รวย  มาก่อนเพื่อนได้ไง "

 

" มึงเป็นไรไอ้ชินกูมาก่อนมึงมันผิดนักเหรอ" ผม  งง  ไง  ว่าทำไมไอ้ภัทรมันมาเช้ากว่าปกติ  และไม่ใช่แค่มาเช้าธรรมดา  แมร่งยังมานอนอีก  ผมไม่เคยเห็นภาพนี้มันเลย

 

" เมื่อคืนมึงไม่ได้นอนเหรอว๊ะ " ผมสงสัยว่าเมื่อคืนมันมัวทำอะไรอยู่กับไอ้ชิดนี่ย์  

 

" นอนดิ.." ผมไม่ค่อยได้เจอภาพนี้ของไอัภัทรสักเท่าไหร่  แต่ไม่เป็นไรผมปล่อยให้มันนอนดีกว่า  

 

ตุ๊บ 

 

"   อ๊ะมึง...มีคนฝากมาให้ "ตอนแรกผมเห็นไอ้เลโอเดินมาผมยิ้มเลย  ความสัมพันธ์ผมกับมันน่ะเหรอ  มันเป็นแบบลับ   แต่พอมันโยนขอให้ผมเท่านั่นแหละ ผมนี้หน้านิ่งเลย

 

" อะไรของมึงเวลามึงให้ของกูมึงก็ให้ดีๆหน่อย  มึงให้อะไรกู  " ผมหยิบของขวัญพลิกไปพลิกมา  ก็ไม่มีอะไรเขียนไว้

 

" กูไม่ได้ให้มึง  สาวๆฝากมาให้ " ผมเห็นหน้าไอ้เลโอแล้วผมขำมันมาก  มันทำหน้าเซ็งๆ  ทำให้ผมอดขำไม่ได้

 

" มึงหึงกูเหรอ" ผมพูดไปยิ้มไป

 

"หึงพ่องมึงดิ "

 

" เฮ้ยพวกมึงทำอะไรกัน" ผมเห็นหน้าไอ้ชิดนี่ย์เดินมาด้วยความอารมณ์ดี  ผมไม่รู้หรอกมันอารมณ์ดีเพราะอะไร  แต่ที่แน่ๆ ผมหมั่นไส้มัน เพราะการที่มันเดินมาทำใฟ้ไอ้เลโอไม่สนใจผมเลย

 

" มึงยิ้มอะไรไอ้ชิดนี่ย์ " นั่นไงโจทย์ไอ้ชิดนี่ย์มาแล้ว  พอมันได้ยินเสียงไอ้ชิดนี่ย์ มันก็เงยหน้าจากโต๊ะมัน  หลังจากที่มันคุยกับโต๊ะมันตั้งนาน

 

" เออกูก็ว่างั้นแหละ  กูว่าวันนี้มึงมาแปลกน่ะ" ผมผู้ที่ชอบเผือกเรื่องคนอื่น

 

 

" เออ..ภัทรกูให้ดูนี่ "  หลังจากเสียงข้อความเข้า ไอ้ชิดนี่ย์ก็หยิบโทรศัพท์ให้ไอ้ภัทรดู  ผมคิดว่าน่าจะเรื่องใหญ่แน่

 

" ห๊า .....ไอ้เตี้ย...มึงทำอะไรกับที่นอนกู" มันเป็นอะไรทำไมมันตกใจขนาดนั้น

 

" ที่นอนมึงที่ไหนที่นอนเราสองคนต่างหาก"

 

" ไหนกูดูดิ " ผมอยากรู้ว่าคืออะไรผมเลยรีบวิ่งไปดูที่โทรศัพท์ไอ้ชิดนี่ย์

 

" มึงกูกลับไปกูจัดการกับมึงแน่"ไอ้ภัทรท่าทางอาฆาตจริงๆ

 

 

" แมร่ง...มึงเจ๋งว๊ะชิดนี่ย์ " ผมยอมรับไอ้ชิดนี่ย์มากเลยแมร่งกล้าทำกับที่นอนไอ้ภัทรได้ไง  แล้วผมอยากรู้แล้วสิว่าไอ้ภัทรจะทำอะไรกับไอ้ชิดนี่ย์