The Demola Phase 4 มหากาพย์มนุษย์เหนือโลก เฟส 4

          ณ โรงเรียนมัธยมมาฮาระกุชิ ในชนบทที่ห่างใกลจากเมืองใหญ่อยู่มาก นักเรียนนับสิบต่างรีบกันวิ่งเข้าไปในโรงเรียนช่วงเช้า เนื่องจากฝนนั้นตกหนักมาก... 
 
 
 
          ห้องเรียนที่ตอนนี้มีแต่เสียงพูดคุยกันเรื่องต่าง ๆ ในขณะที่ฝนก็ตกต่อไป ก่อนที่ช่วงโฮมรูมจะเริ่ม
 
" เมื่อวานเป็นการทัศนะศึกษาที่น่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิตชั้นเลยล่ะ... "
 
 เด็กหนุ่มผมตั้งพูดกับเรย์ที่นั่งอยู่ด้านหน้าของเขาด้วยน้ำเสียงบ่งบอกถึงความความหวาดเสียวเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เพื่อนเขาเกือบโดนรถชนเพราะทะเล่อทะล่าวิ่งข้ามถนน
 
" นายจะแขวะฉันไปถึงใหนกันเนี่ยคาวาระ ?  "
 
เรย์หันไปถามด้วยความรำคาญ เพราะเจ้าตัวรู้อยู่แล้วว่า เพื่อนคนนี้เป็นคนที่ทั้งขี้กวน และ ขี้แหย่ อีกทั้งยังชอบพูดแขวะให้คนอื่นรำคาญ แต่ถึงมีนิสัยแบบนั้น เขาเป็นถึงที่นิยมชมชอบของผู้หญิงส่วนใหญ่ในโรงเรียน
 
" ตอบแทนที่ฉันช่วยเธอ เย็นนี้เธอต้องเลี้ยงไอศกรีมฉันนะ ! "
 
 คาวาระพูดกับเรย์ด้วยความสนุกที่ได้แกล้งเพื่อนของเขา
 
" เรื่องอะไรฉันต้องเลี้ยงนายด้วย " 
 
" โถ่ ~~~~~ " 
 
หลังจากการสนทนากันของคนในห้องผ่านไปได้สักพัก อาจารย์ประจำห้องก็มาเข้าโฮมรูมพอดิบพอดี 
 
" สวัสดี ยามเช้านะทุกคน วันนี้ครูมีข่าวจะต้องแจ้งด้วย ถึงมันจะกระทันหันไปหน่อย จะมีนักเรียนชั่วคราวย้ายมาเรียนที่นี่สักพักหนึ่งที่ห้องของเรานะ.... " 
 
ระหว่างครูกำลังโฮมรูมเหล่านักเรียนต่างก็พากันซุบซิบพูดคุยถึงเรื่องนักเรียนย้ายเข้าชั่วคราว
 
" นี่ ๆ เธอว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง " 
 
" ถ้าเป็นผู้ชายละก็ ฉันก็อยากได้หล่อ ๆ ซักคน... " 
 
" นักเรียนใหม่งั้นเหรอ ถ้าเป็นผู้หญิงก็ดีสิ ..."
 
" นักเรียนใหม่งั้นเหรอ....เธอว่าไงละเรย์ ? "
เฟย์สะกิดถามเรย์จากด้านหลังด้วยความอยากรู้ถึงความเห็น
" ฉันไม่ค่อยสนใจหรอก..."
เรย์ที่พูดด้วยใบหน้าที่ไม่สนใจอะไรเลย แต่กับหยุดชะงักลงกับภาพข้างหน้า
มีคน ๆ หนึ่งก้าวเดินเข้ามาอย่างช้าและเรย์ก็ต้องถึงกับตกใจ เพราะคน ๆ นี้คือคนเดียวกับที่เธอวิ่งตามในวันนั้น !!!
" สวัสดีครับ ชื่อเอกครับ ขอฝากตัวด้วยครับ "
เอกแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงที่แหบและน่าขนลุก บ่งบอกความไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
เรย์ในตอนนี้ก็ยังคงตกใจไม่หาย
" เอ่อ เธอชื่อเอกอย่างเดียวงั้นเหรอ ? "
อาจารย์ถามเอกด้วยความรู้สึกหวั่นเล็กน้อย
" ครับ เอกเฉย ๆ "
เอกตอบด้วยนำเสียงเรียบเหมือนอย่างเมื่อครู่
อาจารย์ที่เห็นท่าไม่ค่อยดีจึงพยายามจะจบการสนทนาระหว่างเขาทันที
" งั้นเอก ! ที่นั่งเธอเอาเป็น....ตรงนั้นไง !! "
อาจารย์ชี้มาทางที่โต๊ะว่างที่อยู่ข้างเรย์
เอกเดินไปที่ ๆ นั่งอย่างเงียบกริบและนั่งลงโดยที่สายตาไม่ได้โฟกัสไปที่ใหนเลย นอกจากมองตรงไปข้างหน้า จนทำเอาคนทั้งไม่กล้าพูดอะไร
" อ...เอ่อ..สะ..สวัสดี...ยะ..ยินดีที่ได้รู้จักนะ... "
เรย์กล่าวทักทายกับเอกด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักและใบหน้าที่เปื้อนยิ้มแบบแปลก ๆ แต่ดูเจ้าตัวจะไม่ได้สนใจ
" นาย จำฉันได้หรือเปล่า ? "
" ..... "
" เราเคยเจอกันแล้วไง...ที่ชิบุยะ "
เรย์ที่ดูเหมือนเคยเจอเอกมาแล้วพยายามทวนคำถามเอกไปเรื่อย โดยที่เอกเอาแต่เงียบท่าเดียว
จนกระทั่งเอกหันมาหาเรย์ด้วยใบหน้าฉงน
" เธอเป็นใคร ฉันเคยเจอเธอมาก่อนหรอ ? "
เอกถามเรย์ด้วยความสงสัย ผิดกับเรย์ ที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจมากที่ดูเหมือนเขาจะจำตัวเธอไม่ได้อย่างที่เธอคิดไว้...
" ...โทษที ฉันอาจจะผิดนะ ขอโทษที่รบกวนนะ... "
เรย์ล้มเลิกความคิดของเธอไปพลางกล่าวขอโทษเอก เธอคิดว่านี่อาจจะไม่ใช่คน ๆ เดียวกับที่เธอรู้จัก


หลังเลิกเรียน

ฝนหยุดตกแล้ว ประจวบเหมาะกับบรรยากาศช่วงเย็นมีแสงแดดสีแดงอ่อน ๆ ส่องสว่างไปทุก ๆ ที่ นักเรียนต่างพากันเดินกลับบ้าน บ้างก็เดินคนเดียว บ้างก็เดินเป็นคู่ หรือบ้างก็เดินเป็นกลุ่ม
เรย์ในตอนนี้กำลังจะเดินพ้นประตูโรงเรียน เธอได้ยินเสียงใครบางคนกำลังวิ่งมาหาเธอโดยวิ่งย่ำพื้นที่ยังแฉะและเปียกอยู่
" เรย์จัง รอก่อน !!! "
เสียงของหญิงสาวที่วิ่งมาหาเรย์ ดังขึ้น เสียงนั้นทำให้เรย์ถึงกับเปิดยิ้มกว้าง
" ชิฮิโระจัง !! "
เรย์พูดชื่อของเธอคนนั้นขึ้นในขณะที่เธอกำลังวิ่งอยู่จนวิ่งมาถึงตัวของเรย์ เธอหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยโดยจับไหล่ของเรย์เป็นการพยุงตัวไว้
" ชิฮิโระจัง ทำงานที่ห้องสภานักเรียนเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ ? "
เรย์ถามเพื่อนของเธอในขณะที่เธอยังหอบเหนื่อยจากการวิ่งอยู่
" อืม ! แฮ่ก ๆ ๆ ฉันทำเสร็จ...แล้วล่ะ...แฮ่ก ๆ "
ชิฮิโระตอบไปพลางหอบเหนื่อยไป
ชิฮิโระ เป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนแห่งนี้ และเป็นเพื่อนสนิทของเรย์ สองคนนี้มักจะกลับบ้านด้วยกันเสมอถ้าหากว่าชิฮิโระทำงานของเธอเสร็จแล้ว
" เอาล่ะ กลับกันเถอะ "
" อื้ม !! "
ชิฮิโระหลังจากหายเหนื่อยก็ได้พูดชวนเรย์เหมือนอย่างทุกวัน
ระหว่างที่ทั้งคู่เดินกลับกันอยู่ต่างพูดคุยเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ตามประสาเพื่อน
" วันนี้ฉันได้ข่าวว่ามีนักเรียน ย้ายมาที่ห้องเธอด้วยนี่ "
ชิฮิโระถามเรย์ถึงนักเรียนใหม่ที่เพิ่งมาวันนี้
" อืม ! ใช่แล้วล่ะ แต่ดู ๆ ไปเขาก็น่ากลัวเหมือนกันนะ "
เรย์พูดถึงเอกให้ชิฮิโระฟังจนกระทั่งทั้งสองคนเดินมาถึงหน้าบ้านเรย์พอดี
" ถ้างั้น พรุ่งนี้เจอกันนะ ! "
" จ้า บาย ~~~ "
ทั้ง 2 คนกล่าวลากัน เรย์มองดูภาพเพื่อนสาวของเธอค่อย ๆ วิ่งออกห่างจากเธอไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเรย์มองไม่เห็นเธอแล้ว ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเรย์ค่อย ๆ หายไป ก่อนเธอจะจับสร้ายที่คอของเธอขึ้นมาและก้มลงดูมัน พร้อมทั้งนึกถึงคำพูดของเอกที่พูดกับเธอไว้เมื่อเช้า
' เธอเป็นใคร ฉันเคยเจอเธอมาก่อนด้วยเหรอ ? '
" หรือว่าจะคนละคนกัน...ไม่หรอก...ก็ในเมื่อเขาใช้ชื่อนั้น ก็ต้องเป็นคนเดียวกัน...หรือว่า...เขาลืมเรื่องของเราไปแล้ว... "
เธอพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าซ้ำแล้วซ้ำอีก จนกระทั่งเธอรู้สึกว่ายากเกินไปที่เธอจะเข้าใจ
" เฮ้อ !...ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจเลย "
เธอเลิกครุ่นคิดถึงเรื่องนี้และเดินเข้าบ้านของตัวเองไป

" กลับมาแล้วค่ะคุณแม่ "
เรย์ ขานเรียกแม่ก่อนที่จะก้มถอดรองเท้าออก แต่ก็ต้องสะดุดตาเข้ากับรองเท้าปริศนาคู่หนึ่งที่เหมือนจะไม่เคยมีมาก่อนในบ้านนี้
" มีแขกงั้นเหรอ ? ... "
เรย์ พูดขึ้นด้วยความฉงนก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปถามแม่ในห้องนั่งเล่น
" คุณแม่คะ มีแขกมางั้นเหรอ...??!! "
เรย์ถึงกับตกใจอีกครั้ง ว่าเจ้าของรองเท้าปริศนาคู่นั้นคือ เอก และตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่กับแม่ของเรย์ !!
" ทะ..ทำไมนาย !? "
เรย์ลนจนทำอะไรไม่ถูก ทำเอาแม่ของเธอที่หันมามองหลุดหัวเราะอ่อน ๆ ออกมา
ก่อนที่เอกที่นั่งอยู่จะลุกขึ้นมา

" ตั้งแต่นี้ไปฉันจะมาอยู่ที่นี่ชั่วคราว ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย ! "