The Demola Phase 4 มหากาพย์มนุษย์เหนือโลก เฟส 4

         การแนะนำตัวของนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ทำเอาคนเกือบทั้งห้องตกตะลึง
 
บ้างตะลึงในความสวย บ้างก็ตกตะลึงถึงความดูเป็นมิตร
 
     " โอ้วว !!! นี่มันนางฟ้าในฝันชัด ๆ "
 
เฟย์ที่ตอนแรกดูเหมือนจะไม่สนใอะไร กลับเงยหน้าทำตาเคลิ้ม จ้องมองไปที่นักเรียนแลกเปลี่ยนอย่างไม่ลดละ ไม่ต่างจากเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ
 
" นี่เอก เธอไม่สนใจเหรอ ? "
 
เฟย์หันไปถามเอกที่เอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงและขมวดคิ้วตลอดเวลา
 
" ไม่... "
 
เอกตอบโดยที่ใบหน้าเขาก็ยังคงเหมือนเดิมต่อไป
 
" ....นายนี่มันคนตายด้านรึไงเนี่ย ? "
 
เรย์บ่นพึมพัมเกี่ยวกับเอก ก่อนที่จะหันหน้าไปข้างหน้า
 
" เอาล่ะ คานาอิ เดินไปหาที่นั่งได้เลยนะ "
 
" ค่ะ "
 
อาจารย์สั่งให้คานาอิเดินตามหาโต๊ะเอง เธอเดินตรงไปที่โต๊ะว่าง ๆ ที่อยู่ตรงข้ามกับโต๊ะของเรย์
 
" เอาล่ะ ฟังก่อนนะทุกคน มีอีกอย่างที่ฉันอยากจะแจ้งอีกคือ...อีก 3 เราจะมีงานโรงเรียน ฉะนั้น ตั้งแต่วันนี้ก็อยากให้พวกเธอดำเนินการเตรียมงานให้เสร็จ      คิดซะว่าเป็นการกระชับมิตรกับเด็กใหม่เลยก็ได้ " 
 
ทุกคนในห้องต่างฮือฮากับเรื่องนี้มาก ต่างคนต่างคิดถึงวันที่งานจะเสร็จกันไปก่อนแล้ว
 
" งั้นครูก็จะ จัดการทำงานเลยละกันนะ "
 
อาจารย์ตัดสินใจใช้วิธีจับกลุ่มสามคน เพื่อไปทำงานส่วนต่าง ๆ ตามหน้าที่ ๆ ได้รับ...
 
เวลาล่วงเลยไป...ตอนนี้เหลือเพียงแค่ 5 คนในห้อง 
 
" ต่อไป...........
.หน้าที่ทำความสะอาดห้องวิทยาศาสตร์ เอาเป็น เรย์ เฟย์ แล้วก็ชิฮิโระล่ะกัน "
 
" หา!?!!? "
 
หนุ่มสาว 3 คน อุทานด้วยความตกใจ ผิดกับคานาอิที่ยังคงนั่งยิ้มแบบไม่พูดอะไร
 
" เดี๋ยวสิอาจารย์ ทำไมไม่ให้เอกเข้ากับเราล่ะ ? "
 
เฟย์พยายามถามเพื่อให้อาจารย์เปลี่ยนใจให้ได้อยู่กับเอก
 
" อาจารย์คิดว่าการให้นักเรียนชั่วคราวอย่างเอกทำงานกับนักเรียนแลกเปลี่ยนมาใหม่อย่างคานาอิ น่าจะต่างคนต่างเข้าใจการทำงานสำหรับคนที่มาใหม่ ๆ ได้ดีออกนะ " 
 
ทางฝั่งเรย์ไม่สามารถคัดค้านการตัดสินใจของอาจารย์ได้ คนอื่น ๆ ห่วงเอกว่าจะมีปัญหาเรื่องการทำงานกับคนที่ไม่คุ้นเคย
ผิดกับเฟย์ที่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมเอาซะเลยที่เขาไม่ได้ทำงานกับคานาอิ
 
" งั้นเอกกับคานาอิไปเตรียมงานที่ห้องศิลปะนะ...เอาล่ะ !! แยกย้ายไปทำงานกันได้แล้ว !! "
 
กลุ่มของเรย์และเอก ต่างพากันแยกย้ายไปทำงานที่ได้รับมอบหมายทันทีที่อาจารย์ให้สัญญาณ
แม้ว่าตัวเอกอาจจะไม่คิดอะไรมาก แต่เรย์กลับรู้สึก
ว่ามีสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
 
 
 
 
 
เวลา 13.27 น.
ห้องศิลปะ โรงเรียนมาฮาระกุชิ
 
 
 
 
 
 
เอกกำลังเก็บรูปวาดพู่กันที่อยู่รวมกันให้เป็นระเบียบ ส่วนคานาอิกำลังทำการเก็บอุปกรณ์สำหรับวาดรูป
 
" อะ..เอ่อ เธอ..ชื่ออะไร..เหรอ ? "
 
น้ำเสียงที่ดูตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้นเล็ก ๆ ของคานาอิ ที่พยายามถามชื่อเพื่อนร่วมงาน ที่ตั้งแต่เข้ามายังไม่ได้คุยกันสักคำ
 
" .....เอก "
 
" เอก...เอกคุงงั้นสินะ "
 
 
คานาอิพยายามเรียกชื่อของเขาด้วยสีหน้าที่แจ่มใส ผิดกับเจ้าตัวที่ยังหน้าคิ้วขมวดไม่เลิก แต่เขาก็ยังทำงานตามปกติ
 
" ทำไมมาเรียนที่นี่ละ  "
 
คานาอิเริ่มยิงคำถามใส่เอกเรื่อยๆ โดยที่เจ้าลืมที่จะโฟกัสไปที่ตัวเอก
 
" ..... " 
 
" อ่า..นี่ฉันถามมากไปเหรอ ? "
 
" ไม่..เป็นอะไรหรอก...ฉันแค่ไม่ค่อยถูกกับคนแปลกหน้าช่วงแรกซักท่าไหร่ "
 
เอกนั้นอธิบายถึงเหตุผลของเขา ในขณะที่ยังก้มหน้าก้มตาเก็บของต่อไป
 
" หืม ? สีหน้าดูดีขึ้นเยอะเลยนะ "
 
คานาอิก้มลงมาจ้องที่หน้าของเอกที่หลังจากได้เริ่มพูดกับเธอ ใบหน้าตึง ๆ เขา ก็ดูผ่อนคลายลง
 
" อะ..อะไรเล่า ? "   
 
เขาพยายามหลบหน้าคานาอิด้วยความเขินอายเล็กน้อย ประหนึ่งพยายามเก็บกั้นความรู้สึกของตัวเอง
 
" ...เธอดูเศร้านะ "
 
" !?! " 
 
" ก็นะ...สายตาเธอเหมือนจะแลดูไม่รับแขกก็จริง..แต่ลึก ๆ หน้าของเธอมันกลับไปเต็มด้วยความเศร้าที่กำลังมาจากการแบกรับอะไรสักอย่าง... "
 
คานาอิเดินไปที่รูปวาดพู่กันรูปหนึ่งที่เป็นรูปใบหน้าของคนที่กำลังร้องไห้ 
เธอค่อย ๆ ใช้มือที่ขาวเนียนของเธอลูบไล้ภาพนั้น
 
" แต่ถึงอย่างนั้น ความเศร้าของมนุษย์...เนี่ยล่ะ ที่เป็นหลักฐานยืนยันถึงการมีความรู้สึก... ก็นะ มันยังดีกว่ามนุษย์ที่ไม่มีความรู้สึก...แล้วเธอละเอก ? ความเศร้าของเธอมันเป็นเครื่องบ่งบอกถึงการมีความรู้สึกหรือเปล่า ?  หรือความเศร้าบนใบหน้าเธอเป็นเพียงแค่ใบหน้าที่แสร้งทำเพื่อหลีกหนีผู้คนกันละ ?  "
 
" นี่เธอ... "
 
เอกที่ได้แต่นั่งอึ้งที่จู่ ๆ คนที่ตนเองรู้จักได้ไม่กี่นาที อยู่ ๆ ก็พูดบางอย่างออกมาชนิดที่ว่าไม่ให้โอกาศเขาคิดเรื่องอื่นเลย
 
" โทษทีนะ...มันเป็นนิสัยเสียของฉันาแต่ใหนแต่ไรแล้วล่ะนะ "
 
คานาอิกล่าวกับเอกด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มแห้ง ๆ แฝงอยู่ ก่อนที่เธอหันมาจ้องเอกที่ตอนนี้ได้แต่นั่งฟังเงียบ ๆ
 
" ฉันนะ....เอื้อกกก !!!!???? "
 
ยังไม่ทันทีที่เอกจะเล่าให้คานาอิฟัง จู่ ๆ เอกห็เกิดอาการแบบเดียวกันกับเมื่อคืนก่อน
 
" เอก !! เธอเป็นอะไรรึเปล่า ? "
 
 
คานาอิวิ่งเข้าไปหาเอกที่กำลังนั่งกุมขมับอยู่ที่พื้น
เธอวิ่งและดันไปสะดุดกับหุ่นหินที่นำไว้ใช้เรียน สัดส่วนกายภาพ จนเธอเซไปข้างหน้า
 
" อ่า...ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรแล้วล...!!!! "
 
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดเสร็จเอกถึงกับผงะเมื่อหญิงสาวคนนั้นได้พุ่งเข้าทางเขา
เธอล้มค่อมตัวเอกไว้ หัวของเธอและเอก ชนกันจนเกิดเรื่องเหนือคาด
 
" อ้ากกกกกกก "
 
เสียงร้องของเอกดังไปทั่วโรงเรียนทำให้ส่วนใหญ่ได้ยินเสียงร้องนั้น นั่นรวมไปถึงพวกเรย์ที่กำลังทำความสะอาดห้องวิทยาศาสตร์ ด้วยเช่นกัน โดยที่ห้องนี้กับห้องศิลปะนั้นอยู่ติดกันแค่กำแพงกั้น
 
" เสียงเอกร้อง !!?! "
 
เฟย์อุทานอย่างตกใจ
 
" เป็นอย่างที่ฉันคิดจริง ยับเด็กแลกเปลี่ยนนั่นต้องลอบทำร้ายเอกแน่ ไปกันเถอะพวกเรา !! "
 
พวกเรย์ออกจากห้อง วิ่งตรงไปที่ห้องศิลปะที่มีเสียงเอกร้อง
เรย์เปิดประตูด้วยความรุนแรงเพื่อเป็นการข่มเล็ก ๆ น้อย ๆ
 
" อย่าขยับนะ !! "
 
เธอตะโกนนำร่องเข้าไปก่อน แต่ภาพที่เธอ,เฟย์และชิฮิโระเห็น กลับเป็นภาพชายหญิงที่กำลังนอนค่อมตัวและจูบกันอยู่ที่พื้น 
 
"  นะ...นี่มันบ้าอะไรกันนะ !!?? "
 
เรย์แผดเสียงตะโกนจนทำให้คานาอิลุกออกมาจากตัวเอก 
 
" อะ..เอ่อ..พวกเธอ นี่มันเป็นอุบัติเหตุนะ "
 
คานาอิพยายามอธิบายเหตุผล ในขณะที่เอกก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นมา
จู่ ๆ เฟย์ก็เดินตรงมาจับไหล่เอกด้วยใบหน้าบูด ๆ เบี้ยว ๆ 
 
" เอก...ฉันว่าแล้วเชียว แกต้องมีแผนอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ไอหื่นเอ้ยยย !!! " 
 
" ฟังก่อนสิเฟ้ย !!! ....เธอแค่สะดุดล้มมาทับฉันเฉย ๆ ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้ ฉันสาบานเลย !! "
 
เรย์นั้นจ้องเขม็งไปที่เอก ราวกับพยายามกดดันเพื่อเช็คความแน่ใจว่าเขาจะไม่โกหก
 
" ฉันพูดจริง ๆ นะ ! "
 
เอกพยายามพูดยืนยันถึงความบริสุทธิ์ของตัวเอง
 
" ชิ ! ทุกคนกลับไปทำงานต่อเถอะ.... "
 
เรย์ ที่ตอนนี้เหมือนกำลังโกรธจัดได้บอกให้คนอื่น ๆ กลับไปทำงานต่อคงมีแต่เฟย์ที่ดื้อด้านไม่ไปจนเธอต้องกระชากคอเสื้อไป
 
" เฮ้ออ..ทำไมมันวุ่นวายขนาดนี้ฟ่ะ ?  "
 
เอกบ่นอุบอิบหลังจากที่คนอื่นออกไปทำงานต่อแล้ว
 
" จูบเมื่อสักครู่.. "
 
คานาอิกำลังพึมพำอะไรบางอย่างในขณะที่หน้าของเธอนั้นก็แดงก่ำ
 
" หืม !??! "
 
 
" การจูบเมื่อสักครู่นี้ คือการหมั้นหมายสินะคะ ! "
 
" หา !!?? "