ยัยนักข่าวจอม B*tch!! (18+)

 
(3 อาทิตย์ต่อมา)
 
               นับตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น ฉันก็แจสเปอร์ก็ไม่ได้พูดถึงมันอีก แจสเปอร์มักจะส่งข้อความมาหาฉันประมาณว่า พี่สาวตื่นรึยัง ไปทำงานรึยัง ทานข้าวรึยังผมเป็นห่วงอะไรประมาณนี้แต่ฉันก็พยายามบอกเค้าว่า อย่าส่งอะไรแบบนี้มาเยอะเลยฉันมีงานต้องทำนะ แต่ดูเหมือนว่าเค้าจะส่งสติ๊กเกอร์หงอยๆมาให้บ้าง ร้องไห้บ้าง
    แต่เค้าก็ยังบอกกับฉันเค้าจะพยายามหาผู้หญิงที่เหมาะกับเค้าและภาวนาให้ฉันหาแฟนได้ไวไวจะได้ไปร้องเพลงให้ที่งานแต่งของฉัน เฮ้อ ฉันควววรจะเชื่อเค้าดีมั้ยเนี่ย แต่ช่างเถอะแล้วสักพักเค้าจะคงจะลืมฉันไปเอง
   โอ้! จริงสิช่วงนี้ฉันได้เจอกับแดเนียลบ่อยขึ้นมากเลย จนบางทีฉันก็คิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือพระเจ้าจะประทานผู้ชายที่ฉันแอบปลื้มมาเป็นว่าที่สามีของฉันกันละ ว้ายๆๆ คิดแล้วก็รู้สึกเขินจังเลย แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้งเพราะอาจจะแต่งงานไปแล้วก็ได้ใครจะไปรู้ แต่จำได้ว่าฉันไม่เคยเห็นแหวนบนนิ้วนางข้างซ้ายของแดเนียลเลยนะ
   โธ่! นี่ฉันเพ้ออะไรของฉันอยู่เนี่ยไม่ได้ๆ ต้องรีบไปอาบน้ำและก็เตรียมตัวทำงานสักหน่อยแล้ว ส่วนสกู๊ปเด็ดที่ฉันเขียนไปในนิตยสารเล่มนี้ ได้รับฮือฮากันอย่างล้นหลามเลย เรื่องสาวปริศนาเจ้าของจูบแรกของแจสเปอร์และเป็นแรงบรรดาลใจให้กับแจสเปอร์ในการแต่งเพลงใหม่จนดังสั่นไปทั่วเมือง และการปฏิวัตครั้งใหญ่ของนักร้องเพลงป๊อปอย่างแจสเปอร์ โหว ฉันนี่มันตำนานจริงๆเลย!!!! เอ่อ จริงสิช่วงนี้เดลตัน เริ่มกลับมาวุ่นวายในชีวิตของฉันอีกแล้ว......เฮ้อ...ทำยังไงถึงจะสลัดเค้าออกไปจากชีวิตได้สักทีนะ!!!!!
  ฉันหยิบผ้าขนหนูสำหรับเช็ดตัวและกำลังเดินเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำสักหน่อย ถึงแม้ว่าจะไม่อยากจะอาบก็เถอะ และอีกอย่างนี่ก็เริ่มเข้าใกล้หน้าหนาวแล้วด้วย เฮ้อ ถึงแม้ว่าใกล้จะหนาวแล้วแต่ฉันก็ยังไม่มีคนให้กอดเลย ฮือ.....
 
“พระเจ้า!!! โปรดประทานคนที่ใช่สำหรับลูกมาให้หน่อย ลูกเหง้า!! เหงา เงาเหลือเกินอยากได้หนุ่มหล่อๆมานอนกอดแนบกายสักคน สัญญาว่าลูกจะเป็นภรรยาที่ดีไม่ยอมให้ผิดหวังแน่นอน!!!!!”  ฉันตะโกนภาวนาเล่นขณะที่กำลังจะเปิดฝักบัวเพื่ออาบน้ำ เฮ้อ นี่ฉันโสดจนเพ้อหรอเนี่ย!!!
 
“กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!!”
 
      ฉันตะโกนลั่นจนสุดเสียงเมื่อร่างกายของฉันสัมผัสกับน้ำเย็นจากฝักบัว!! เล่นเอาฉันรีบปิดแทบไม่ทัน!! นี่ฉันลืมเปิดน้ำอุ่นหรอเนี่ย!!!!
 
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
 
   เสียงเคาะประตูดังขึ้นในขณะที่กำลังผวาน้ำเย็นอยู่ โอ้! นี่ฉันเสียงดังเกินไปงั้นหรอ ฉันไม่รีบรอช้ารีบคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมไว้และเดินไปเปิดประตูห้องเพื่อจะดูว่าใครมาเคาะประตูห้องของฉัน
 
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
 
“มาแล้วๆ!” ฉันตะโกนขึ้นเพื่อให้คนที่อยู่หน้าประตูห้องของฉันรู้ว่าฉันกำลังเดินไปหา เฮ้อ ใจเย็นๆหน่อยสิ ฉันเปิดประตูออกไปและเห็นผู้ชายคนหนึ่งสวมเสื้อโค๊ชตัวใหญ่สีน้ำตาลอ่อน กำลังยืนหลังให้ฉันอยู่
“เฮ้! คุณใช่คนที่มาเคาะประตูห้องของฉันใช่มั้ย”
“ใช่ครับ...พอดีผมเอ่อ....”
 
“คุณแดเนียล!!”
 
“คุณเจสซิก้า! คุณพักอยู่ที่นี่หรอครับ!”
 
“เอ่อ...ใช่แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่”
“พอดีผมมาหาเพื่อนนักเล่นดนตรีของผมที่อยู่ข้างบนห้องของคุณแล้ว เผอิญได้ยินเสียงคุณร้องตอนกำลังลงมาถึงชั้นนี้พอดีก็เลยจะมาดูว่าคุณอะไรไปรึเปล่าถึงได้ร้องกรี้ดออกมา”
“เอ่อ...คือ...ฉันลืมเปิดน้ำอุ่นก็เลย..โดนน้ำเย็นไปเต็มๆเลย”
“โอ้ว ผมก็เคย! จริงๆนะแบบว่าไม่ชินกับสภาพอากาศที่เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวแบบนี้ ยังไงก็อย่าลืมดูสุขภาพด้วยนะครับคุณเจสซิก้า”
“คะ คุณก็ด้วย โอ้ว! จริงสิฝากนี่ไปให้น้องสาวของคุณหน่อยจะได้มั้ยคะ”
     ฉันรีบวิ่งหน้าตั้งไปที่ลังกระดาษที่วางอยู่บนโซฟาของฉันเพื่อจะหยิบนิตยสารของบริษัทฉันไปให้กับคุณแดเนียล
“ว้าว! นี่มัน!”
“เล่มนี้จะวางจำหน่ายอาทิตย์หน้า ฉันอยากให้น้องสาวของคุณได้อ่านมันก่อน”
“จริงหรอ ขอบคุณน้องสาวของผมต้องดีใจมากแน่ๆ ผมเดาว่าเธอคงอยากจะเจอคุณบ่อยๆแน่”
“ได้ทุกเมื่อเลยคะ ถ้าฉันอยู่บ้านนะ”
“แหม คุณนี่ชอบมีอารมณ์ขันดีจริงๆ”
“ก็ฉันเป็นคนแบบนี้นี่แหละ ถ้าใครที่สนิทกับฉันก็จะรู้ว่าฉันนิสัยเป็นยังไง”
“อื้มครับ ถ้าผมขอไปก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับนิตยสารครับคุณเจสซิก้า”
“ด้วยความยินดีคะ!” หลังจากที่แดเนียลลงบันไดไปฉันก็จัดการปิดประตูห้องทันที
    และตอนนี้ฉันรู้สึกอยากจะกรี้ด!!!!!!!!! พระเจ้า!!!! ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นเนื้อคู่ของลูกแน่!!!!! ขอบคุณที่ประทานมาให้นะคะ!!!!!!! เย้!!!!!!!! อร๊าย!!!!!!!!!!!!! แต่ว่าเมื่อกี้ฉันยังไม่ได้แปรงฟันเลย!!!!!!!!!!!!!!! แต่ช่างเถอะมาอาบน้ำต่อดีกว่า!!!!!!!
   แต่ฉันก็ยังไม่ทันจะได้อาบน้ำต่อก็มีคนโทรเข้ามาที่มือถือของซะก่อน ฉันจึงเดินไปหยิบมือถือของฉันที่วางอยู่บนโต๊ะกาแฟ ที่อยู่หน้าโซฟา ว่าแต่ใครเอ่ยที่เป็นคนโทรมา หืม!! แจสเปอร์งั้นหรอรับสายหน่อยก็ได้
 
“ฮัลโหลว่าไง”
 
[ฮัลโหล เจสซี่!!! วันนี้คุณว่างมั้ย!!]
 
“เอ่อ วันนี้ฉันต้องไปทำงานอาจจะไม่ว่างหรอก ทำไมหรอมีอะไร”
 
[เอ่อ....พอดีว่าช่วงนี้ผมอยู่ในช่วงพักจากการโปรโมทเพลงใหม่ก็เลยอยากจะชวนคุณไปเดทสักหน่อย....]
 
“และคำตอบของฉันก็คือไม่!!!”
 
[ใจเย็นๆ เจสซี่ผมแค่ล้อเล่นเอง]
 
“แล้วตกลงมีเรื่องอะไรงั้นหรอ”
 
[ป่าวๆ ผมแค่จะบอกว่าวันนี้ผมจะไปหาคุณที่บริษัทนะ แล้วเจอกัน บาย!]
เฮ้อ อะไรกันเจ้าเด็กนี่ อะไรของเค้ากันนะ!
 
 
(เวลาต่อมา)
 
               เฮ้อ......วันนี้ทั้งวันฉันต้องนั่งเคลียร์งานของนาตาชาเนื่องจากวันนี้เธอขอลาไปตรวจครรภ์กับสามีของเธอที่โรงพยาบาล ภาระทั้งเลยตกอยู่ที่ฉันนี่ไง โธ่!! ให้ตายสิทำไมฉันจะต้องมานั่งเคลียร์ตัวเลขบัญชีพวกนี้ด้วย ไม่เข้าใจเลย!!! วันๆพวกคนในแผนกของฉันเค้าเบิกอะไรกันไปบ้างเนี่ย!!!
   เฮ้อ แต่พูดถึงมีลูกงั้นหรอ อื้ม มันก็น่ามีเหมือนกันนะเพียงแต่ว่าฉันไม่อยากจะมีภาระเพิ่มสักเท่าไหร่ อยู่แบบนี้แหละดีแล้วไม่ต้องคอยให้นม ไม่ต้องคอยอดหลับอดนอน หรือแบ่งค่าขนมให้ลูกอะไรประมาณนี้
 
“เจสซี่!!!!!!!!!!”
 
“ว๊าย!!!!!!”
 
     ฉันต้องวี้ดอุทานขึ้นเมื่อจู่ๆแจสเปอร์ก็เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของฉันโดยที่ไม่ได้บอกกล่าว อีเด็กบ้า!!!!!!
“ตกใจอะไรเจสซี่!!!”
 
“ฉันตกใจเธอนั่นแหละ!!! จู่ๆก็เข้ามาในห้อง!!! ประตูมีให้เคาะก็ไม่เคาะ!!!”
 
“คือผมรีบวิ่งมาหาเพื่อจะบอกให้คุณหนี!!!!”
 
“หนีอะไร!!!!!” เมื่อฉันได้ยินที่แจสเปอร์พูดขึ้นทำให้ฉันถึงกับต้องลุกขึ้นยืน
“แม่ผม!!!!!” และยังไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อ หญิงวัยกลางคนแต่งตัวมาดเนี๊ยบ เนี๊ยบมากในชุดสูทสีน้ำตาลเข้มกับผมสีน้ำตาลเข้มสั้น เดินเข้ามาในห้องทำงานของฉันในมาดที่ดูเชิ่ด!!!!
“นี่หรอ ผู้หญิงที่ทำให้ลูกชายของฉันเสียคน!”
“แม่อย่า!!!!”
“เงียบไปเลยแจสเปอร์!!!!”
“เอาละเธอคือ...”
“ฉันมีชื่อว่าเจสซิก้า บริเทลและไม่ทราบว่าคุณต้องการอะไรจากดิฉัน”
“เดี๋ยวๆ บริเทลงั้นหรอ! เหมือนฉันจะรู้จักนามสกุลนี่ อ๋อ! ใช่! เธอเป็นเป็นลูกสาวของนังเพศยาเอ็มม่าใช่มั้ย!!!!”
“คุณรู้จักแม่ของฉัน งั้นก็แสดงว่า.....”
“แม่ของหล่อนแย่งรอนไปจากฉัน!!!!!!!!!” ยังไม่ทันที่ฉันพูดจะขาดคำยัยมนุษย์ป้าแซนดรา
“อื้ม......นั่นพ่อของฉันเอง”
“ฉันไม่เคยลืมกับสิ่งสิ่งที่แม่ของแกเคยทำเอาไว้!!!! นังตัวดี!!!! และแกก็เลวเหมือนกับ...”
“ฟังฉันนะคะ คุณนายกริมฟ์!!!!! ฉันไม่รู้ว่าในอดีตเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่ตอนนี้พ่อกับแม่ของฉันรักกันดี และอีกอย่างถึงแม่ของฉันจะเป็นยังไงก็ไม่ควรจะเหมารวมในรุ่นลูกหรอกนะ”
 
“งั้นหรอ!!!! แล้วอย่างหล่อนมีอะไรจะเถียงฉันได้บ้างละ!!!! พาแจสเปอร์เสียการเรียน แถมยังพาไปยุ่งเกี่ยวกับเอ่อ...เรื่องเพศ...แล้วไหนจะแนวดนตรีที่มันดูอุบาศแบบนั้น!!!”
     คำพูดของยัยมนุษย์ป้าทำให้ฉันต้องหลุดหัวเราะออกมา ไม่แปลกใจเลยทำไมพ่อถึงเลือกแม่ของฉันมากกว่ายัยมนุษย์ป้าที่อยู่ตรงหน้าของฉันในตอนนี้นะ สงสัยต้องโทรไปเล่าให้ฟังสักหน่อยแล้วมั้ง!
 
“ว้าว! คุณรู้อะไรมั้ยคุณนายกริมฟ์ว่าคุณกำลังด่าคนอื่น! ทั้งที่คุณก็ทำตัวทุเรศเหมือนกัน!!! เพราะที่นี่คือห้องทำงานของฉัน!!! ยอมรับใช่ ฉันพาแจสเปอร์โดดเรียน พาเค้าไปเที่ยวในที่ที่เค้าไม่เคยไป เพราะตลอดทั้งชีวิตคุณขังเค้าไว้ในกรงที่คุณสร้างขึ้น!!!!!”
 
“ว่ายังไงนะ!!!!! หล่อนเอาอะไรมาพูด!!!! ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้เค้าได้เป็นศิลปินอันดับต้นๆของโลก!!!!!”
 
“แล้วยังไงละ!!!!! ถ้าในเมื่อสิ่งที่คุณยัดเหยียดให้เค้าแต่เค้าไม่ต้องการมันละ!!!!!!”
 
“นี่หล่อนจะหาว่า!!!!”
 
“หยุด! หยุดเลยคุณนายกริมฟ์ฟังที่ฉันพูดให้จบ ก่อนอื่นเลยต้องขอบอกว่าเคสของแจสเปอร์เป็นอะไรที่แย่มากสำหรับฉัน เค้าถูกคุณสั่งห้ามนู่น ห้ามนี่ แจสเปอร์กลายเป็นเด็กที่ไม่รู้จักโลก! ไม่รู้จักความสุขที่แท้จริงเพียงเพราะสิ่งที่คุณคิดว่าดีต่อลูกคุณ!!! และในวันนี้!!! สิ่งที่คุณยัดเหยียดให้เค้ามันกลับมาทำร้ายตัวแจสเปอร์และตัวคุณเอง!!!!”
 
“นี่เป็นวิธีเลี้ยงลูกในแบบของฉัน!!!!”
 
“หรือเลี้ยงลูกแบบคนเอเชียกันแน่ละคุณนายกริมฟ์!!!!! กฏ กฏ กฏ มีแต่กฏเต็มไปหมด!!! ฉันรู้ว่าสิ่งที่คุณทำมันจะช่วยให้คุณสบายในภายภาคหน้า แต่ในทางกลับกันแจสเปอร์จะเกลียดคุณไปตลอดชีวิต หรือถ้าเลวร้ายที่สุด! แจสเปอร์จะหนีคุณไป! เหมือนกับที่คุณสตีเฟน สามีเก่าของคุณทิ้งคุณไปยังไงละคุณนายกริมฟ์!”
 
“นี่หล่อนรู้!!!” ฉันหยักคิ้วให้มนุษย์ป้าข้างหน้าหนึ่งครั้งเป็นเชิงเยาะเย้ย โธ่ๆ เผอิญว่าดิฉันเป็นนักขุดขุ้ยข้อมูลเชียวนะ
“ก็เพราะดิฉันเป็นนักข่าวยังไงละคะ แถมสายข่าววงในของดิฉันก็มีเยอะด้วย ไม่ต้องแปลกใจหรอกคะเพราะดิฉันสามารถสืบได้ทุกเรื่องและพร้อมจะนำทุกสิ่งที่ฉันได้ข้อมูลมา มาแฉต่อสาธารณะได้ ว่ายังไงละคะคุณนายกริมฟ์”
“....” ฉันจ้องมองไปที่มนุษย์ป้าที่กำลังโกรธจัดและกัดฟันแน่น
“และสุดท้ายฉันอยากให้คุณช่วยใส่ใจกับลูกชายของคุณหน่อยว่าเค้าต้องการอะไร อยากทำอะไร ช่วยเปิดใจรับฟังเค้าสักนิดก่อนที่มันจะสายเกินไป ฉันเตือนด้วยความหวังดีนะคะคุณนายกริมฟ์”
“หล่อน! ไม่ต้องมาสอนฉัน! แจสเปอร์กลับบ้าน!!!” มนุษย์รีบตรงมากระชากแขนแจสเปอร์เพื่อจะพากลับบ้าน
“บายนะ....เจสซี่...” แจสเปอร์หันมาโบกมือร่ำลาฉันก่อนที่จะโดนแม่ของเค้ากระชากแขนออกไปจากห้องทำงานของฉัน
“โชคดี...” เฮ้อ.....มีเรื่องให้ปวดหัวตั้งแต่เช้าเลย ให้ตายสิอยากได้กาแฟร้อนๆสักแก้วจังเลย และดูท่าว่าวันนี้ฉันคงจะเลิกงานดึกแน่ๆเลย เพราะต้องทำงานของนาตาชาด้วยยิ่งแย่ใหญ่ด้วย
ริ๊งๆ!
    ว้าวๆๆ เสียงสวรรค์ลอยมาแล้ว ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะหันไปมองมือถือของฉันว่าใครโทรมา และแล้วเบอร์ที่โทรเข้ามาก็ต้องทำให้ฉันรู้สึกกรี้ดกร้าด! เพราะนั่นก็คือเบอร์ของแดเนียล! เนื้อคู่ของฉันแน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ! ต้องการเมื่อไหร่ก็โผล่เข้ามาทุกทีเลย ว่าแล้วฉันก็กดรับสายทันที
[สวัสดีครับคุณเจสซิก้า]
 
“สวัสดีคะ คุณแดเนียล”
 
[เอ่อ...คือผมรบกวนคุณอยู่รึเปล่า]
 
“อ๋อ ไม่เลยคะ ว่าแต่มีอะไรรึเปล่าคะ คุณแดเนียล”
 
[คือผมอยากจะชวนคุณไปดื่มกาแฟเป็นเพื่อนผมหน่อยพอดีผมแวะมาใกล้ที่ทำงานคุณ ก็เลยโทรมาชวนว่าแต่คุณจะสะดวกมั้ย]
 
“เอาจริงๆ คือฉันกำลังนั่งเคลียร์ให้เลขาที่ลาหยุดงานไปโรงพยาบาล แต่ถ้าไม่รังเกียจดิฉันว่าเรามานั่งทานกาแฟในห้องทำงานของดิฉันดีมั้ย”
 
[เอาแบบนั้นก็ได้ครับว่าแต่คุณทำงานอยู่ชั้นไหน]
 
“ชั้น 7 คะ”
 
[โอเคครับ แล้วคุณอยากได้กาแฟแบบไหน]
 
“ฉันขอลาเต้คะ ขอโทษที่รบกวนนะคะ”
 
[ไม่เป็นไรหรอกครับ อันที่จริงผมเองก็รบกวนคุณเหมือนกัน แล้วเจอกันครับ]
 
“คะ แล้วเจอกันคะ”
     ฉันกดวางสายของแดเนียลไปเพื่อที่จะหันมาทำงานต่อ เอาละ! ทีนี้ละ! ฉันจะได้แต่งงานสักที!!!!!!! คนนี้แหละว่าที่สามีในอนาคต!!! ชายในฝันของฉัน!!! ว่าแล้วฉันก็รีบจัดการเคลียร์งานต่อโดยไว เอาละ! ฉันจะต้องวางแผนหาทางไปเดทกับเค้าให้ได้
    ว่าแต่จะทำยังไงดีนะ ลองชวนเค้าคุยไปเรื่อยๆดีมั้ยนะ เอ๊ะ! ไม่สิหรือเราจะรุกดี ไม่ๆๆ แดเนียลเป็นคนดีเกินไปฉันจะไม่รุกเข้าเด็ดขาด! แต่จะว่าไปถ้าเกิดแดเนียลรู้เรื่องที่ฉันชอบไปอึ้บกับคนที่ฉันเคยไปสัมภาษณ์ละก็เค้าจะต้องเกลียดฉันไปตลอดชีวิตแน่ๆ โธ่ ไม่นะฉัน!!! ฉันเลื่อนคีย์บอร์ดออกและก้มหน้าลงกับพื้นโต๊ะ เฮ้อ......ฉันจะทำยังไงดีหรือก็คงต้องดูสถานการณ์ไปเรื่อยๆดีละ เพราะเดี๋ยวอาทิตย์หน้างานสัมภาษณ์ใหม่ก็ต้องมาแล้ว โอย...........
 
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
 
“เชิญเข้ามาคะ” ฉันรีบยกหัวขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงเคาะเรียกที่ประตู
 
“สวัสดีครับคุณเจสซิก้า”
 
“สวัสดีคะ คุณแดเนียลสำหรับกาแฟนะคะ งั้นเดี๋ยวฉันหยิบเงินให้สักครู่นะคะ”
 
“อ๋อ! ไม่ต้องหรอกครับ แก้วนี้ผมเลี้ยงคุณเอง”
 
“ถ้างั้นก็ต้องขอบคุณมากเลยเชิญนั่งก่อนสิคะ”
   ฉันเดินไปรับเก้ากาแฟจากแดเนียลและยืนพิงโต๊ะทำงานของฉันเพื่อจะได้ยืนคุยกับแดเนียลได้สะดวกมากยิ่งขึ้น
“ได้เลยครับ”
 
“แล้วคุณมาทำอะไรแถวๆนี้หรอคะ คุณแดเนียล”
 
“พอดีผมพึ่งจะถูกเรียกให้ไปออดิชั่นซีรี่ย์เรื่องใหม่ แล้วก็เดินผ่านมาแถวนี้แล้วนึกถึงคุณก็เลยว่าจะชวนคุณมาดื่มกาแฟด้วยกันประมาณนั้น”
 
“ว้าว ดีใจด้วยนะคะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับกาแฟอีกครั้งหวังว่าฉันจะได้บทสัมภาษณ์ของคุณลงในนิตยสารนะคะ”
 
“ผมก็หวังเอาไว้แบบนั้นเหมือนกัน เอาเป็นว่าผมรีบไปดีกว่าเดี๋ยวจะรบกวนเวลาคุณทำงานเปล่าๆ”
 
“อ้อ ไม่หรอกคะคือก็แค่ได้งานเพิ่มมาหน่อยแต่ก็ ถ้ามีเพื่อนช่วยคุยมันอาจจะทำให้ทำงานเสร็จได้ไวขึ้นและฉันอาจจะเลี้ยงข้าวเย็นคุณเป็นการตอบแทนอะไรแบบนี้ดีมั้ย”
 
“ก็ดีนะครับ แต่ว่าช่วงบ่าย 2 ผมต้องไปรับน้องสาวกลับจากโรงเรียนถ้ายังไงก็ โทรหาผมด้วยละกันถ้าคุณเสร็จงานแล้ว”
 
“ได้คะ ได้เลยแล้วเจอกันตอนเลิกงานนะคะ”
      ฉันโบกมือลาคุณแดเนียลที่กำลังเดินออกไปจากห้องทำงานของฉัน เฮ้อ....ผู้ชายอะไรเนี่ยนิสัยดีจัง ฉันรู้ว่าฉันอาจจะคลั่งไคล้เค้าเพราะเป็นนักแสดงคนโปรดนะ
    แต่ว่ายิ่งได้คุยแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกชอบ เค้าไม่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับการที่ได้เจอคนอื่นๆ ที่ฉันเคยสัมภาษณ์มาเลยสักนิด เอาเป็นว่าฉันรีบเคลียร์งานตรงนี้ให้เสร็จก่อนดีกว่า จะได้โทรไปชวนแดเนียลเพื่อจะดินเนอร์ในวันนี้