ยัยนักข่าวจอม B*tch!! (18+)

 

(เช้าวันต่อมา)

 

               แสงแดดในช่วงสายของวันสาดส่องเข้ามาในห้องนอนของฉันทางหน้าต่าง ผ่านผ้าม่านสีขาว ฉันที่ค่อยๆลืมตาขึ้นพยายามมองไปรอบๆว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และก็พบแดเนียลในสภาพเปลือย! นอนอยู่ใต้ผ้าห่มข้างๆตัวฉันและตัวฉันเองก็อยู่ในสภาพเปลือยเหมือนกัน

   โอ๊ย! ปกติเวลาฉันไปทำแบบนี้กับใครก็ไม่เคยเมาหนักขนาดนี้มาก่อนนะ! และนี่มันกี่โทงแล้วเนี่ย! ฉันพยายามหามือถือของฉันแต่ก็ไม่เห็นมันอยู่บนที่นอนเลย สงสัยคงวางอยู่บนโต๊ะมั้ง

    จริงสิ! มือถือของแดเนียลไง! ว่าแล้วฉันก็จัดการคว้ากางเกงยีนของแดเนียลขึ้นมาเพื่อจะดูว่ามีมือถืออยู่ข้างในกระเป๋ากางเกงมั้ย โอเค! ฉันเจอละ ว่าแต่ใครส่งข้อความมาหาแดเนียลกัน! ฉันเพ่งมองไปที่ข้อความที่ถูกส่งมาที่มือของแดเนียล อื้ม........แจนนิส........น้องสาวของแดเนียลงั้นหรอ...ชื่อคุ้นๆนะ ขอลองอ่านของความหน่อยละกัน

 

‘พี่แจ็ค!!! พี่อยู่ไหน!!! ทไมไม่กลับมาบ้าน!!’

 

    ฉันอ่านข้อความของแดเนียลเสร็จและฉันก็นั่งคิด อื้ม.........ส่งมาผิดรึเปล่า แต่ก็ไม่นะเพราะมีประวัติการคุยอยู่....แต่ว่าเดี๋ยวนะ!!! ว่าแล้วฉันก็จัดการหากระเป๋าเงินของแดเนียลที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงและหยิบขึ้นมาดู หวังว่าคงจะไม่ใช่แบบที่ฉันคิดนะ....บัตรประชาชนอยู่ไหน!

   ฉันค้นในกระเป๋าเงินอันแสนจะรกที่เต็มไปด้วยเต็มไปด้วยบัตรต่างๆจนกระทั้งเจอบัตรประชาชนของเค้า....นั่นไง!!!! อย่างที่ฉันคิดไว้!!! มันเป็นไปไม่ได้!!!! ‘แจ็คสัน บรูค เซอร์ควิล!!!!!’

    ชื่อแฟนเก่าของฉันเอง!!!!!!! กรี้ด!!!!!!!!!! อกอีแป้นจะแตก!!!!!!! เพราะฉันจำได้ที่เจอกันครั้งสุดท้ายแจ็ค มีผมสีน้ำตาล..แบบว่าน้ำตาลอ่อนหน่อยแล้วก็ผิวสีเข้มกว่านี้ กล้ามเยอะกว่านี้ แถมดัดฟันด้วย!!!!

   พระเจ้าช่วย!!!! ส่างเมาเลยฉัน!!!!! เอาละหายใจเข้าลึกๆนะเจสซี่!! ใจเย็นๆ เอาละลองเขย่าตัวและเรียกชื่อเค้าดีกว่า ฉันหยิบเสื้อกันหนาวที่วางเอาไว้หัวเตียงมาสวมทับเอาไว้ก่อนที่จะเริ่มการปลุกคนข้างๆ

 

“แจ็ค!!!!! ตื่นเดี๋ยวนี้!!!!!!!!” ฉันจัดการเขย่าตัวคนที่อยู่ข้างๆ

 

“ยังเช้าอยู่เลยขอ...........” เมื่อฉันเห็นคนข้างๆยังอยู่ในอาการงัวเงียอยู่ฉันจึงหันมาค่อมบนตัวเค้าและจัดการเขย่าให้แรงกว่าเดิม!

 

“ไม่มีขออะไรทั้งนั้นรีบตื่นเดี๋ยวนี้แจ็ค!!!!!!!”

 

“คุณจะโวยวายไปทำไมเจส..........” ชายที่อยู่ตรงหน้าของฉันพูดขึ้นพร้อมกับรั้งแขนของฉันเอาไว้เพื่อให้ฉันหยุดเขย่าตัวเค้า

 

“จะไม่ให้ฉันโวยวายได้ยังไงแจ็ค!!!!!!!! ฉันรู้ความจริงหมดแล้ว!!!!!!”

 

“ว่ายังไงนะ!!!!!!!!” แดเนียล ไม่สิ แจ็ค!!! ที่พึ่งจะรู้สึกตัวลืมตาขึ้นและเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายจับกดฉันลงไปกับเตียงแทน!!!

 

“ฉันพูดว่า! ฉันรู้เรื่องหมดแล้วแจ็ค! แดเนียล บริค! เป็นชื่อในวงการของคุณ! เอาละปล่อยฉันก่อน แล้วก็หาอะไรมาใส่ช่วงล่างของคุณสักนิดสิ!!”

 

“ได้ เอาละเชิญเลย”

 

    ฉันลุกขึ้นนั่งและปล่อยให้แจ็คจัดการใส่กางเกงให้เรียบร้อย บ้าจริงๆ! ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย! อุตส่าห์คิดว่าเจอผู้ชายในฝัน แต่เปล่าเลยเค้าคือแฟนเก่าของฉันเอง และเป็นแฟนแฟนคนแรกด้วย!!

 

“คือ...ฉันอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ!! เมื่อก่อนคุณไม่ได้ผมสีนี้นี่!!!”

 

“ใช่...คือก็ต้องเข้าใจเป็นดาราก็ต้องย้อมสีผมหน่อย ไปๆมาๆผมเลยกลายเป็นสีน้ำตาลบลอนด์ออกทองนิดๆ”

 

“แล้วสีผิวคุณละ”

 

“เพราะผมไม่ได้ออกแดดและทาครีมเยอะมาก ตั้งแต่ตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆ”

 

“แล้วที่คุณเลิกกับฉันตอนนั้นคุณก็ไม่ได้มีแฟนใหม่ด้วย!!! แต่แค่คุณเริ่มเข้าวงการ!!!”

 

“ใช่ ถูกต้องและที่ผมต้องทำอย่างนั้นเพราะต้นสังกัดเค้าขอมา และผมก็อยากได้งานด้วย”

 

“โอเค.....ฉันเข้าใจละ....งั้นข้อสุดท้ายเมื่อคืนเรามีเซ็กซ์กันใช่ม๊ะ”

 

“ใช่”

 

“แล้วคุณได้ใส่ถุงยางมั้ย”

 

“ไม่”

 

“โอ้ พระเจ้าช่วย!!!!! นี่เราทำบ้าอะไรลงไป!!!!!!!!”

 

“เฮ้ๆ! ใจเย็นๆก่อนเจสซี่!!! อย่าพึ่งโวยวายก่อนได้มั้ย!!! เมื่อคืนเราก็เมาทั้งคู่!!!!! เรื่องนี้เราไม่มีใครผิดอะไรทั้งนั้น!!!!!”

 

“หรือจะว่าฉันโง่ที่ฉันจำคุณไม่ได้ละแจ็ค!!!! ใช่ ฉันมันโง่มากที่ลืมหน้าตาแฟนคนแรกของฉันไป!!!!!!”

 

“นั่นมันก็ 10 ปีมาแล้ว!!!!!!!! คุณจำไม่ได้ก็ไม่แปลก!!!”

 

“ใช่...แต่ว่าคุณจำฉันได้นี่!! คุณถึงได้พยายามกลับมาตีสนิทกับฉันเพื่อจะขอโทษใช่ม๊ะ!”

 

“นั่นก็จริงอยู่”

 

“ให้ตายสิ........ที่นี้ฉันจะทำยังไงดี”

 

“ไม่เอาน่าเจสซี่....อย่าพึ่งคิดมากพยายามผ่อนคลายเข้าไว้”

     แจ็คพยายามดึงตัวฉันให้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเค้า แต่ฉันก็ไม่ยอมพยายามที่จะสะบัดออกและลุกขึ้นหนีออกไปจากตรงนั้น ในตอนนี้ภายในหัวของฉันสับสนไปหมดรวมทั้งคำถามมากมายที่เกิดขึ้นในใจ และที่สำคัญสิ่งที่ฉันกังวลมากที่สุดว่าในอีก 2 เดือนข้างหน้าฉันจะท้องรึเปล่า.......

 

(1 อาทิตย์ต่อมา)

               หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นฉันก็ได้ปฏิเสธการติดต่อจากแจ็คแทบจะทุกอย่าง ไม่ว่าจะทางโซเชียลมีเดียหรือว่าทางมือถือก็ตาม บอกตามตรงนะฉันนอนแทบจะไม่หลับ

     และประเด็นมันอยู่ตรงนี้ฉันดันเดินเข้าร้านขายยาเพื่อจะซื้อยาโฟลิกมาทานแทนที่จะซื้อยาคุมฉุกเฉินมาทาน โธ่! ใจหนึ่งฉันก็ไม่ได้อยากท้องนะ แต่อีกใจหนึ่งก็คิดอยู่ว่าถ้าเกิดฉันท้องขึ้นมาจริงๆ

    ก็อยากให้ลูกของฉันเกิดมาสมบูรณ์ครบ 32 อะไรประมาณนี้แหละ ฉันนั่งพิมพ์งานไปเรื่อยๆในขณะที่กำลังคิดอะไรหลายๆอย่างอยู่ เฮ้อ ฉันละเบื่อชีวิตฉันในตอนนี้จังเลย อยากจะโทรกลับไปหาที่บ้านจังเลย.....

 

“ฮัลโหลยัยบิทช์!!!!!!!!”

 

     ยัยตุ๊ดมโหรีนามว่ามอร์แกนเดินเข้ามาในห้องทำงานของฉันแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง ถึงจะแบบนั้นก็เถอะแต่ฉันก็ไม่สนใจหรอกนะ

 

“อืม....หวัดดี”

 

“เดี๋ยวๆๆ!!!! เดี๋ยวนี้ไม่มีรีแอคชั่นต่อการกระทำของฉันสักหน่อยหรือไงยะ!!!!”

 

“ก็ไม่”

 

“อะไรทำให้หล่อนทำหน้าเซ็งกะตายมิทราบคะ!!!!!! เอาละตื่นๆ!!!!! แล้วรับงานใหม่ได้แล้วนังบิทช์!!!!!!”

     ว่าแล้วมอร์แกนก็จัดการโยนแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะทำงานของฉัน เฮ้อ ไม่มีอารมณ์ให้ตื่นเต้นเลยสักนิด

 

“แล้ว.....ใครละรอบนี้ถึงได้หอบงานมาให้ฉันเองแบบนี้”

 

“เค้ามีชื่อว่า ชาร์ล!!!!! ชาร์ล มิคาเอล ซารุสโซ!!!! เป็นนายแบบหนุ่มสุดฮอตลูกครึ่งอเมริกันกับรัสเซีย อยากจะบอกว่าหล่อมาก!!!!!! ยิ่งกว่าชายใดทั้งปวง!!!!”

 

“อื้ม....พอแค่นั้นแหละ เดี๋ยวฉันดูเอง”

 

“นี่หล่อนจะไม่คิดยอกย้อนสักนิดเลยหรอยะ!!!!!”

 

“ไม่ละ....ฉันจะนั่งพิมพ์งานต่อ”

 

“เออดี!!!!!! เชิญหล่อนอยู่ในโลกอันมืดมนต่อไปละกัน!!!!!!!!!!”

    จากนั้นยัยมอร์แกนก็รีบเดินสบัดตูดออกไปจากทำงานของฉันทันที เฮ้อ.........ฉันเบื่อที่จะทำงานแบบนี้แล้วสิเนี่ย

 

“กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

         เสียงของยัยมอร์แกนกรี้ดดังลั่นออกมาจากข้างนอกห้องทำงานของฉันชนิดที่โคตรจะดังสะทกสะท้านไปทั่วทั้งโลกได้เลย ซึ่งมันทำให้ฉันต้องลุกขึ้นออกจากเก้าอี้และเปิดประตูออกไปเพื่อจะดูว่าข้างนอกนั่นมันเกิดอะไรขึ้น!!!

 

“ว๊าย!!!!!!!! คุณแดเนียลมา!!!!!!!!!!!”

     เมื่อได้ยินชื่อที่ยัยมอร์แกนตะโกนออกมาทำให้ฉันถึงกับตาสว่าง! ใช่ แจ็ค! กำลังเดินมาที่ห้องทำงานของฉันพร้อมกับดอกกุหลาบสีขาวที่อยู่ในมือ เดี๋ยวๆจะมัวบรรยายอยู่ทำไม!!! รีบปิดประตูห้องสิ!!!

 

“เดี๋ยว!!!!” แจ็คเข้ามารั้งประตูเอาไว้เมื่อเห็นฉันทำท่าว่ากำลังจะปิดประตูอัดหน้าเค้า!!!

 

“ปล่อย!!!!” ฉันพยายามยื้อ

 

“ไม่!!!! จนกว่าผมจะได้คุยกับคุณ!!!” ว่าแล้วแจ็คก็ใช้แรงของเค้ากระแทกไปที่ประตูจนทำให้ฉันต้องเซถอยหลังออกไป ส่วนแจ็คเองก็รีบพรวดเข้ามาในห้อง จัดการปิดประตูและล็อคมันทันที

 

“ไม่ แจ็คฉันไม่อยากคุยกับคุณตอนนี้!!”

 

“ทำไมละ เจสซี่!!! นี่คุณยังไม่หายโกรธผมอีกหรอ!!!!”

 

“ไม่ ฉันไม่ได้โกรธคุณ!!! ฉันแค่ไม่อยากเห็นหน้าคุณ!!!”

    ฉันก้าวถอยหลังออกไปชนไปชิดกับโต๊ะทำงานของฉัน ทำให้แจ็คต้องรีบตามเข้ามาสวมกอดฉันเอาไว้ก่อน

 

“แล้วทำไมคุณถึงไม่อยากเห็นหน้าผมละ”

 

“แล้วที่ผ่านมาทำไมคุณถึงไม่ยอมบอกฉันละ บอกว่าจำคุณได้มั้ย จำคุณได้รึเปล่า แต่คุณกลับเงียบไม่พูดอะไรเลย นี่ละเหตุผล...พอใจรึยังคุณแดเนียล บริค.......”

 

“เจสซี่......ผมขอโทษ”

 

“มันทำใจยากแจ็ค....คุณปล่อยให้ฉันต้องเจออะไรบ้างคุณรู้บ้างมั้ย ฉันเจอกับผู้ชายเลวๆคนหนึ่งและผู้ชายคนนั้นเปลี่ยนให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงแบบนี้ ผู้หญิงที่ยอมใช้ร่างกายเข้าแลกเพื่อให้ได้ข่าว เพื่อจะได้มีฐานะเงินเดือนที่สูงขึ้นโดยที่ไม่สนว่าใครจะมองฉันว่ายังไง คุณขอโทษช้าไป 10 ปี แจ็ค...คุณขอโทษช้าไป คุณพูดความจริงช้าไปและตอนนี้ฉันต้องการเวลาในการให้อภัยคุณ............”

 

“ก็ได้เจสซี่....แต่ในระหว่างนี้ผมจะมาเจอคุณทุกวัน...”

 

“อย่า....ขอร้องอย่าให้การขอโทษฉันมาทำให้คุณเสียงานเลย”

 

“เฮ้อ....ผมจะไม่ให้เสียงานแน่นอน...แต่ผมจะมาแบบไหนคุณจะไม่มีทางรู้เลยแต่ผมอยากให้คุณรู้ไว้...ทุกๆวันหลังจากนี้ผมจะพยายามขอโทษคุณอย่างถึงที่สุด......”

 

“พอได้แล้วแจ็ค....ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว”

 

“ได้....ดูแลตัวเองด้วยเจสซี่ และก็ยาลืมทานยาด้วย”

 

      แจ็ควางดอกกุหลาบสีขาวเอาไว้ข้างๆตัวฉัน และเดินออกไปจากห้องทำงานของฉันโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลยอีกเลย เฮ้อ......ฉันถอนหายใจเล็กน้อยก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มเอกสารที่ยัยมอร์แกนเอามาให้ฉัน

    เฮ้อ.....ชาร์ล งั้นหรอ.......เหมือนฉันจะเคยเจอกับเค้ามาก่อนนะ แต่จำไม่ได้ว่าที่ไหน ให้ตายสินี่ฉันเครียดว่าจนลืมเรื่องอื่นไปได้ยังไงกัน แต่เอาละฉันต้องไปบอกให้นาตาชาจัดการนัดคิวสัมภาษณ์ให้กับฉันซะก่อน เฮ้อ....ไม่เครียดนะเจสซี่! ยังมีงานที่ต้องทำอยู่อีก โอเคต้องสู้หน่อย!