ELIXIR EP.1 เปิดศึก 3 พิภพ

          เวลาเช้าตรู่ของวันที่ 10 ตุลาคม 10 ปีก่อนคริสตศักราช ชีวิตเด็กชายคนหนึ่งได้ถือกำเนิดขึ้นในหมู่บ้านเล็กๆใกล้กับเทือกเขาแอลป์ฝั่งตะวันออก ช่วงแรกที่เขาออกมาจากท้องแม่เขามีสุขภาพที่แย่จนเกือบจะไม่รอดแล้ว เขาเกิดมาในครอบครัวที่ยากจนไม่มีปัญญาซื้อยาหรืออาหารมาบำรุงลูกในครรภ์ทำให้มีร่างกายซูบผอมและตัวเล็กมาก มีหมอในหมู่บ้านท่านหนึ่งกล่าวกับครอบครัวนี้ว่า “ถ้าหากจะรักษาชีวิตของลูกชายของคุณไว้ก็ต้องหาทางทำให้อาการเจ็บป่วยนี้หายให้ได้ภายใน 10 วัน เป็นเรื่องที่...เป็นไปได้ยากมากๆ ผมเองก็ไม่รู้จะทำไงดี ขอโทษด้วยครับ”
แม้แต่หมอเองก็ไม่รู้จะทำยังไงกับอาการของเด็กคนนี้เหมือนกัน เอลิน่า ผู้เป็นแม่ได้ฟังก็ได้แต่ร้องไห้เพราะครอบครัวไม่มีปัญญาจะหาจ้างหมอที่ไหนมารักษาอีกแล้ว แต่ในขณะนั้นเอง เคราส์ ผู้เป็นพ่อก็ไม่อาจทนนั่งรอดูความตายของลูกชายตัวเองเฉยๆได้ เขาเลยพยายามสอบถามผู้รู้หลายคนในหมู่บ้าน แต่ทุกคนก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ไม่มีทางหรอก ถึงแม้จะรู้เช่นนั้นแต่จะทำไงได้ในเมื่อลูกก็คือลูก ด้วยหน้าที่ของพ่อ ลูกจะเป็นจะตายยังไงก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด “งั้น...คงเหลือทางเลือกเดียวแล้วล่ะ” เคราส์คิดได้ดังนั้นก็เดินอุ้มทารกน้อยขึ้นเขาหลังหมู่บ้านเพื่อไปพบกับผู้เฒ่านักปราชญ์ที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่งนามว่า ผู้เฒ่าแซค ท่านรู้จักกับเคราส์มาตั้งแต่เกิด และเมื่อไปถึง...


“อ้าว เจ้าหนุ่มเคราส์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ตัวโตปึ๋งปั๋งแล้วนี่หว่า เจ้าหนูที่อุ้มอยู่นั่น...ลูกเจ้าใช่ป่ะ?” ผู้เฒ่าเอ่ยปากทักทายเคราส์อย่างเป็นกันเองในท่านั่งขัดสมาธิ ”ฮ่าๆ ใช่ครับ นี่ลูกชายผมเอง...นี่มันก็ผ่านมาจะ20ปีแล้วจากวันที่ผมกับแม่ขึ้นมาพบท่านครั้งนั้น ท่านยังดูแข็งแรงดีนะครับ” “โฮ่ๆ แน่นอน ก็ข้ายังหนุ่มอยู่นี่นะ...แล้ววันนี้เจ้า มีเรื่องอะไรจะให้ข้าช่วยงั้นรึ?” ผู้เฒ่าเริ่มถาม “พอดี..คือว่า” เคราส์ก้มมองไปที่ลูกในอ้อมแขนตน ”เด็กคนนี้เขา..เขาป่วยน่ะ ทั้งที่เพิ่งจะคลอดออกมาเมื่อช่วงเช้าของวันนี้แท้ๆ แต่ดูร่างกายเขาสิ ผอมซูบซีดเซียวไปหมด แถมบางทีก็มีหยุดหายใจไปด้วย เมื่อช่วงเช้าถามคนในหมู่บ้านก็ไม่มีใครรู้เลยว่าจะรักษายังไง” เคราส์บอกอาการของทารกกับท่านผู้เฒ่า “ฮื่อ...งั้น เจ้าวางเจ้าหนูคนนั้นลงบนเบาะนี้ก่อนสิ เดี๋ยวข้าจะดูให้” ท่านผู้เฒ่าได้ตรวจครำดูชีพจรของทารก “ อืม...” ผู้เฒ่าลูบคางตัวเอง “อาการเขาเป็นไงมั่งครับท่านผู้เฒ่า” หลังจากตรวจคลำอยู่หลายนาทีผู้เฒ่าแซคก็เริ่มขมวดคิ้วแล้วส่ายหัว “เคราส์เอ๋ย ทำใจเถอะ... ไม่มีทางไหนที่จะยื้อชีวิตเด็กคนนี้ไว้ได้ ยื้อเต็มที่ก็ไม่เกิน 10 วันหรอก” ท่านผู้เฒ่าเห็นอาการของเด็กน้อย ก็ไม่รู้จะรักษาให้ด้วยวิธีไหนดี ได้แต่บอกให้เคราส์เผื่อใจไว้ “...แย่จัง ผม...ผมควรจะต้องทำยังไงดี..” เคราส์เริ่มหลั่งน้ำตาออกมาต่อหน้าท่านผู้เฒ่าแซค ผู้เฒ่าเห็นแบบนี้ก็อดสงสารไม่ได้ จึงลุกเดินไปที่หน้าต่างของบ้านทอดสายตาออกไปยังป่าเขาด้านนอก “แต่บางที...อาจจะยังมีก็ได้ ยาวิเศษที่รักษาได้ทุกอย่าง...” ผู้เฒ่าพูดขึ้นมาหลังจากยืนเหม่อได้พักหนึ่ง “เมื่อครู่ ท่านพูดว่าอะไรนะครับ?” เคราส์สงสัยกับสิ่งที่ผู้เฒ่าพูด “ข้าว่ามันก็มีทางอยู่นะ เพียงแต่มันค่อนข้างเสี่ยงเกินไปหน่อย ” “มันคืออะไรหรือครับท่าน!? ได้โปรดบอกผมมาเถิด จะเป็นทางไหนก็ตามแต่ผมพร้อมจะเสี่ยงเพื่อลูกของผม!” ”อืมม์... โอเคๆ ใจเย็นๆ ฉันจะเล่าอะไรบางอย่างให้ฟังละกัน ตั้งใจฟังดีๆล่ะ “ ผู้เฒ่าแซคหยิบแผนที่ใบหนึ่งจากตะกร้าข้างหน้าต่างขึ้นมากางให้เคราส์ดู ”ข้าเคยได้ยินเรื่องราวเรื่องหนึ่งนานมาแล้ว เป็นตำนานที่มีอยู่ในป่าทางฝั่งตะวันตก ว่ากันว่าที่นั่นมีถ้ำแห่งหนึ่งซ่อนอยู่ในป่าลึกที่เต็มไปด้วยอันตราย ถ้ำนี้ถูกเรียกว่า ถ้ำสองพิภพ ข้างในถ้ำมีบ่อคริสตัลที่ใส่น้ำยาวิเศษเอาไว้ น้ำยาที่ว่ามีคุณสมบัติรักษาได้ทุกโรคทุกบาดแผลและยังสามารถชุบชีวิตคนตายได้อีกด้วย นอกจากนี้ใครที่ดื่มมันเข้าไปจะได้พลังวิเศษมาเป็นของแถม แต่ก็มีข้อแม้....” ผู้เฒ่ามองหน้าเคราส์ “ข้อแม้...อะไรหรอครับท่านผู้เฒ่า?” เคราส์ถามด้วยความสงสัย “ ก็...มันมีเงื่อนไขอยู่ว่าผู้ที่จะเข้าไปดื่มน้ำในถ้ำได้ต้องมีเชื้อสายของเทพสวรรค์หรือยมบาลอย่างใดอย่างหนึ่ง หากคนธรรมดาเข้าไปละก็...อาจตายตั้งแต่ยังไม่เข้าถึงถ้ำเลยก็เป็นได้ ” เคราส์เมื่อได้ฟังที่ผู้เฒ่าแซคพูดจบ ก็นั่งเงียบอยู่สักพัก ก่อนจะเดินไปอุ้มลูกขึ้นจากเบาะ “ท่านผู้เฒ่า..งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ...แล้วก็ เจ้าแผ่นนี้ผมขอยืมนะครับ ไปล่ะ!” ...พรึ่บ! “อ่าวเฮ้ยย เจ้าหนู!! เดี๋ยวก่อนน เจ้าจะหยิบแผนที่ข้าไปทำไม๊เคราส์!!ข้ายังไม่ได้พูดอีกเรื่องนึงเลย!!...เฮ่อ.. มันไปซะละ ” ผู้เฒ่ายังไม่ทันได้พูดจบ เคราส์ก็วิ่งลงเขาไปจนลับตาแล้ว พร้อมกับหยิบแผนที่เดินป่าจากบ้านของผู้เฒ่าแซคติดมือมาด้วย ในเมื่อท่านผู้เฒ่าไม่มีโอกาสจะได้ห้ามหรือแนะนำอะไรเขา ก็ได้แต่ภาวนาอย่าให้มีเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับเขา เคราส์เมื่อวิ่งกลับลงมาถึงบ้านก็ส่งลูกน้อยให้กับเอลิน่าเป็นคนอุ้มแทน แล้วก็จัดการเดินไปเก็บข้าวของใส่ย่ามเพื่อเตรียมออกเดินทาง "นี่ เคราส์! เธอจะเก็บของไปไหน?" “แฮ่กๆ...เอลิน่า.. เมื่อกี้ที่ขึ้นเขาหลังหมู่บ้านไป ฉันได้ปรึกษากับผู้เฒ่าแซคมา ท่านบอกว่ามียาวิเศษที่รักษาได้ทุกอย่างอยู่ที่ป่าทางตะวันตก...ฉันจะขอออกเดินทางไปที่นั่นสัก 4-5 วันนะ.” เคราส์เล่าเรื่องที่ได้ฟังจากผู้เฒ่าแซคให้กับเอลิน่าทั้งเหงื่อโทรมกาย “เคราส์...ฉันคิดว่ามันอันตรายเกินไปนะ...เธอจะไปจริงๆน่ะหรือ..” เคราส์เล็งเห็นว่าครอบครัวเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ลูกเขาจะเป็นหรือตายก็ขึ้นอยู่กับมือเขาแล้ว “ฮื่อ คงต้องลองเสี่ยงดูแหล่ะ...พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว” เคราส์เดินเข้าไปกอดเอลิน่าเอาไว้ “เอาน่ะ ฉันไปไม่กี่วันหรอก ฉันจะรีบกลับมาหาเธอนะ เราจะต้องช่วยลูกของเราไว้ให้ได้” “สัญญากับฉันได้ไหมว่าเธอจะต้องปลอดภัยกลับมาบ้านเพื่อช่วยลูกของเรา” เอลิน่าพูดกับเคราส์ด้วยความเป็นห่วง ” จ้า ฉันสัญญา ฉันรักเธอนะ เอลิน่า...ฉันต้องกลับมาแน่” เคราส์จุมพิตที่ริมฝีปากของเอลิน่าเพื่อเป็นการร่ำลาก่อนออกเดินทาง “ ไปละนะ ฝากดูแลเจ้าหนูน้อยด้วยล่ะ”  “อื้อ เดินทางปลอดภัยนะ แล้วจะทำกับข้าวรอ”“จ้า ที่รัก แล้วจะรีบกลับมากิน...ฉันไปก่อนนะ” ในเย็นวันนั้นเองเคราส์ได้เดินทางออกจากหมู่บ้านมุ่งหน้าไปยังป่าฝั่งตะวันตกเพื่อตามหาถ้ำสองพิภพ ทิ้งให้ลูกกับภรรยาตั้งหน้าตั้งตารอวันที่เขาจะกลับมาด้วยความหวัง....