E-Ped Story สวัสดีความรัก
เขียนโดย 
Limbo
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลา 04.14 น.
แก้ไขเมื่อ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) บทที่1 แอดเฟรนด์ (Part2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันถัดมา ฉันถูกแยกกับเดอะแก๊งให้ไปเรียนห้องอื่น (คนอื่น ๆ ก็โดนแยก ไม่ต่างกันหรอก -_-;) แต่ฉันโชคดีหน่อยที่ห้องเรียนยังมีคนที่ฉันรู้จักอยู่ 1 คน ซึ่งคนคนนั้นคือ ‘หลิงหลิง’
ถึงฉันจะไม่ค่อยอยากคุยกับเธอด้วยความอคติส่วนตัวก็เถอะ แต่เธอก็พอมีประโยชน์กับฉันบ้าง เนื่องจากฉันโง่เลข แต่หล่อนเก่งมาก นั่นทำให้ฉันมีคนให้ลอกการบ้าน
ถามว่าเป็ดเลวไหม? ก็นิดหน่อยนะ -_-
ที่ฉันไม่ค่อยชอบเธอเพราะเธอทำตัวใสใสจนน่ารำคาญ ทำเป็นแอ๊บ ทำเป็นดี ทำเป็นไร้เดียงสา และที่ทำให้ฉันหงุดหงิดมากก็คือ เธอไม่ได้หน้าตาดี ไม่มีอะไรเด่น ดูเหมือนเด็กเอ๋อด้วยซ้ำ กางเกงวอร์มเอวสูงงี้ มัดผมรวบตึงงี้ ใส่แว่นเหมือนเด็กเรียนงี้ มันติ๋มอ่ะ! แต่เวลานางลุกขึ้นแนะนำตัวเมื่อไหร่ ทำไมมีแต่เสียงผู้ชายกรี๊ดให้วะ เดี๋ยวนี้เขานิยมเด็กเรียบร้อยแล้วเหรอ?
ขัดใจว้อยยย!
เย็นวันหนึ่ง
ห้อง 2-204
ห้องของฉันกับกวาง
ก่อนหน้านั้นเราไปนั่งเม้ามอยฝอยแตกที่ห้อง 203 ห้องของหลิงหลิงกับโลตัสมา ระหว่างที่เรากำลังคุยกันอย่างออกรสนั้น มันทำให้ใครบางคนรำคาญ!
“คุยกันเบา ๆ ได้ไหม? คนจะนอน!” เสียงหงุดหงิดลอดออกมาจากปากของสาวหงิมที่ชื่อ หลิงหลิง
เหตุการณ์นั้นทำให้ทั้งห้องเงียบลง แล้วเปลี่ยนห้องมาคุยที่ห้องของฉันแทน...
“กูว่ากู...ไม่ชอบหลิงหลิงว่ะ” โลตัสที่เป็นรูมเมทของหลิงเริ่มเปิดประเด็น
“ทำไมวะ?” กวางถาม
“มันชอบชักสีหน้าใส่กู”
“มึงคิดไปเองเปล่า?” เมย์แย้งบ้าง
“ไม่ว่ะ หลายทีละ มันชอบบ่น แล้วก็ชอบทำหน้าไม่ดีใส่กู อย่างเมื่อกี้แหละ พวกมึงก็เห็น”
“ก็เราคุยกันเสียงดังไง นางจะนอน” ฉันพูดบ้าง
“ตอนแรกมันก็คุยกับเราอยู่มั้ย แล้วอยู่ดี ๆ มันก็ไปนอน พอพวกเราคุยกันสนุกหน่อยก็ทำเป็นโมโหเรียกร้องความสนใจ”
“มึงคิดมากไปมั้ง โลตัส” กวางพยายามเกลี้ยกล่อมให้เพื่อนใจเย็น แต่...
“มึงต้องอยู่กับมันทุกวันแบบกูแล้วมึงจะรู้ เห็นมันใสใสแบบนั้น จริง ๆ แล้วมันแอ๊บเว้ย ดูจากคำพูดคำจามันก็รู้แล้วมั้ย พวกมึงไม่รำคาญกันบ้างเหรอวะ?”
…
เงียบ
ไม่มีใครตอบ แต่เหมือนทุกคนจะเห็นด้วยกับสิ่งที่โลตัสพูด
ถึงฉันจะไม่ได้นอนกับหลิงหลิงทุกคืนเหมือนโลตัส แต่ฉันก็นั่งเรียนข้างหลิงตลอด และพอเข้าใจความรู้สึกโลตัส มันเหมือนเป็นเพื่อนกับคนที่สวมหน้ากากตลอดเวลา เหมือนคุยกับคนที่แกล้งทำเป็นดีด้วย
บอกได้คำเดียวเลยว่า
Fake
“เฮ้ยมึง...” เมย์สะกิดขาโลตัสเบา ๆ แล้วชี้ไปที่เงาหลังม่านตรงหน้าต่าง...
นั่นมัน...
หลิงปะวะ...
ตึกตึกตึกตึก!
ปัง!!
เสียงกระแทกส้นเท้าดังตึก ๆ ด้วยความโมโห และตามมาด้วยเสียงปิดประตูดังปังราวกับตั้งใจให้พวกเรารู้ตัว...
งานเข้าแล้ว...
“ตบมันสักทีดีมั้ยทำตัวแบบนี้มันน่าคบนักเหรอ?” คิ้วโลตัสขมวดกันเป็นปมด้วยความฉุนเฉียว
“ใจเย็นน่ามึง เดี๋ยวค่อยกลับห้องนะ รอใจเย็น ๆ ก่อนแล้วค่อยไปเคีลยร์กัน” ฉันวางมือลงบนตักของโลตัสหวังให้เธอใจเย็น โชคดีที่เธอพยักหน้ารับทำตามที่ฉันขอ
เรื่องแค่นี้เอง ปล่อย ๆ มันไปเถอะ เราต้องอยู่ด้วยกันอีกตั้ง 3 ปี อย่าให้เรื่องแค่นี้ในทำให้เราต้องแตกคอกันเลย
...
เย็นวันหนึ่ง
ที่โรงอาหาร
“นั่งด้วยดิ้” กวางที่เพิ่งเลิกเรียนเดินเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม
“แล้วคนอื่นอ่ะ ยังไม่เลิกเหรอ?” ฉันถามหาพวกตุ๊ด พวกเมย์กับโลตัส เพราะฉันเลิกเรียนนานแล้วยังไม่เห็นหน้าพวกนั้นเลย
“เดี๋ยวก็มามั้ง”
“กวางจ๋า คิดถึงจังเลย >_<” จู่ ๆ ก็มีชะนีผมสั้นติ่งหูมาตรฐานโรงเรียนรัฐบาลเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ กวางแล้วบีบแขนอย่างหมั่นเขี้ยว
“โอ๊ย! อีฟิวส์ กูเจ็บ อีโง่!” อีฟิวส์คือใคร แล้วทำไมด่าแรงขนาดนั้น สนิทกันถึงขั้นนั้นแล้วเหรอ? -O-
ฉันนอนกับกวางทุกวันไม่เห็นสนิทเท่าชะนีผมสั้นคนนั้นเลย อิจฉาว่ะ
“ฮ่า ๆ ขอโทษ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ็บ >_<”
“ไม่รู้บ้าไร มึงเป็นคนทำกูอ่ะ!” กวางหันไปตบแขนฟิวส์ก่อนจะถกแขนเสื้อให้ฉันดูอะไรบางอย่าง
“เนี่ยเป็ดดูดิ รู้จักกันไม่ถึง 3 วันแม่ง สนิทกับกูละ สนิทกันถึงขั้นกัดแขนกูจนช้ำแบบนี้ อะไรวะ! มึงทำกับคนที่เพิ่งรู้จักกันแบบนี้ได้ยังไง!” กวางทำหน้าน้อยใจใส่ฟิวส์ที่นั่งหัวเราะคิกคักข้าง ๆ
“ก็กวางน่าร้าก ใครอยู่ใกล้ก็หมั่นเขี้ยว ^^” ฟิวส์กัดฟันพูด แสดงให้เห็นถึงความหมั่นเขี้ยวมาก =_=;
“โห โคตรช้ำอ่ะ แสดงว่ากัดแรงมาก” หลิงหลิงที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นบ้าง
“นิดหน่อยหน่า ฮ่า ๆ >_<”
“สรุป ฟิวส์เรียนปรับพื้นฐานห้องเดียวกับกวางเหรอ? แล้วเรียนสาขาอะไรอ่ะ?” ฉันถามบ้าง
“บริหารน่ะ เธอสองคนล่ะ?”
“สถาปัตย์” ฉันกับหลิงประสานเสียงตอบพร้อมกัน
“โห...สาวสถาปัตย์เด็ดมาก!” ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ‘เด็ด’ ของนางหมายถึงอะไร แต่จะถือว่าเป็นคำชมนะ -_-;
หลังจากนั้นตัวกวางก็ติดกับฟิวส์ตลอด มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกแย่งเพื่อนรักไป...
ทำไมฉันเป็นคนขี้อิจฉาแบบนี้วะ -_-;
หอพักหญิง 2
19.28
โครมมม!!!
ซ่า!!
แสงฟ้าแลบ ตามด้วยเสียงฟ้าร้อง คืนนี้เป็นคืนที่ฝนตกหนักมาก เสียงฝนกระทบกับพื้นรบกวนการได้ยินของเราทั้งหมด การสื่อสารเป็นไปได้ยาก จะคุยกันทีต้องตะโกนแข่งกับเสียงฝน ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ห้องเดียวกันก็ตาม
“ฮัลโหล? เอางั้นเหรอวะ? เออได้ ออกมารอเลยนะ เดี๋ยวกูไป”
“ไปไหนวะกวาง?” ฉันที่กำลังกวัดแกว่งดินสอไปมาบนกระดาษ เงยหน้าขึ้นถามเพื่อนรักที่ท่าทางรีบร้อนแปลก ๆ
“ไปรับฟิวส์จากหอ 1 ”
“รับทำไมวะ?”
“รูมเมทมันอาบน้ำอยู่ ฟ้าก็ร้อง ฝนก็ตก มันอยู่ในห้องคนเดียว มันกลัวผี มันจะมานอนด้วย”
แบบนี้ก็ได้เหรอวะ -O-
“เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน ไปยืมร่มจากหลิงแป๊บ” ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเสนอตัวออกไปลำบากท่ามกลางสายฝนข้างนอกทำไม แต่ใจมันอยากไปว่ะ
งงใจตัวเองเหมือนกันนะ -_-;
“เชี่ยยย อีเป็ด คนดีว่ะ กูซึ้งมาก!”
“ค่อยมาซึ้งต่อหลังจากไปรับฟิวส์มั้ย เร็ว ๆ ออกมา”
“โอเค ได้ๆ”
แล้วเราก็กางร่มฝ่าพายุฝนเดินไปหอ 1 ซึ่ง หอ1 มันไม่ไกลจากหอสองเท่าไหร่หรอก หอ 1 มันตั้งอยู่ข้างหน้าหอ 2 แค่นี้เอง
“ฟิวส์ มานี่!” ฉันตะโกนเรียกฟิวส์ที่ยืนมึนอยู่ตรงโถงชั้น 1 พอนางเห็นฉันมากันสองคนก้แกยิ้มกว้างดีใจแล้วรีบวิ่งเข้ามาในร่มทันที
“เป็ดก็มารับกูด้วยเหรอ โอ๊ย! ใจดีจังวะ กูรักพวกมึง >_<” ฟิวส์กอดคอฉันกับกวางแน่นจนจะล้มกันทั้งหมด
“โอ๊ย! เดินดี ๆ ก่อน กลับถึงห้องค่อยว่ากัน -_-”
ห้อง 2-204
พรึ่บ!
ฉันตากร่มไว้นอกห้องแล้วเดินกลับเข้ามา สภาพแต่ละคน...กางเกงเปียกหมด แล้วก็อาบน้ำกันมาแล้วด้วยนะ -_-;
“ฟิวส์แม่งวุ่นวายว่ะ มึงออกมาบอกรูมเมทยัง?” กวางถามฟิวส์ที่นอนดิ้นอยู่บนเตียง
“ยังเลย แฮ่ ๆ >_<”
“เอ้า เดี๋ยวก็โดนงอนหรอก” ฉันว่าบ้าง
“นางไม่งอนหรอก นางโลกส่วนตัวสูงจะตาย อารมณ์ศิลปินอ่ะ เรียนสถาปัตย์เหมือนเป็ดเลย อีกเดี๋ยวค่อยโทรไปบอกก็ได้ ตอนนี้มันกำลังอาบน้ำอยู่”
“อ๋อ” ฉันเดินไปล้างเท้าในห้องน้ำก่อนขึ้นเตียง
ฟุ่บ!
“กวาง เป็ด ฉันย้ายมานอนที่นี่เลยได้ปะวะ”
“เอาจริง?” ฉันกับกวางถามกันเป็นเสียงเดียว คิดจะย้ายก็ย้ายได้เลยเหรอวะ? แบบนี้ก็ได้เหรอวะ? -O-
“จริงดิ กูอยากอยู่กับพวกมึงอ่ะ ให้กูอยู่ด้วยนะ” ฟิวส์เอาแก้มมานัวเนียมือฉันแล้วหันไปจับมือกวางต่อ
กวนตีนชิบหาย -_-
“กูแล้วแต่เป็ดอะ”
อ้าว! โยนขี้ให้กูเฉย -O-
“ว่าไงเป็ด ให้กูนอนด้วยคนนะ >_<” ว่าแล้ว นางก็หันมาอ้อนฉันต่อ อยากจะตบหน้ามันสักเปรี้ยง คนอะไรกวนตีนชิบหาย
หล่อนไม่ได้น่ารำคาญเหมือนหลิงหลิง สิ่งที่หล่อนทำ หล่อนไม่ได้เฟค แต่มันคือตัวตนของหล่อนจริง ๆ
ฉันก็ไม่ได้รังเกียจหล่อนหรอกนะ...
“เออได้”
“เย้! งั้นพรุ่งนี้ไปช่วยกูขนของมาด้วย กูจะนอนกับพวกมึง 3 ปีเลย!”
กูว่าวุ่นวายแน่ -_-
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
