E-Ped Story สวัสดีความรัก

          กิจกรรมสุดท้ายก่อนเปิดเรียนของเราคือ กิจกรรมภาษาอังกฤษ Speak English please.
          วันนี้อาจารย์ฝรั่งเต็มวิทลัยเลย ไอ้คนที่พูดได้ก็พูดไป คนที่พูดไม่ได้ก็เงียบไป เหมือนกับฉัน -_-
            วันนี้มีกิจกรรมเยอะแยะมากมาย อย่างกับงานวันเด็กสมัยประถมแน่ะ ใครเล่นเกมแพ้ก็ต้องออกไปเต้น ใครชนะก็ได้รางวัลไป และฉันก็แพ้บ่อยมาก เต้นทุกฐานจนหน้าด้านหมดแล้วค่ะ -_-
         
            ระหว่างที่นั่งดูคนอื่น ๆ กำลังเล่นเกมแข่งกัน จู่ ๆ ก็มีทอมหน้าไก่สะกิดแขนฉัน
            จึก ๆ
            “หวัดดี ชื่อไรอ่ะ?”
            “เป็ด เธอล่ะ?”
            “กิ๊บ...กิ๊บหนีบอ่ะ” ชื่อโคตรแปลก -_-
            “ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ? เพื่อน ๆ หายไปไหนหมด” กิ๊บถามฉัน
            “โนแยกกับเพื่อนอะ อยู่ฐานอื่นคนเดียวเลยเนี่ยะ” ฉันตอบแบบเซ็ง ๆ เพราะฐานที่ฉันอยู่ไม่มีเพื่อนที่ฉันรู้จักเลย ที่มีก็มีแต่ดรั๊มป์ แต่ฉันไม่อยากไปคลุกคลีกับพวกผู้ชายไหม? มันดูไม่งามอ่ะ -O-
            “ทำไมไม่ทำเนียนไปอยู่กับเพื่อนล่ะ เรายังทำเลย” ทอมอีกตาตี๋ผิวแทนอีกคนเข้ามานั่งคุยกับฉันด้วย
            “เธอเนียนมาอยู่กลุ่มเดียวกับกิ๊บหนีบเหรอ?” ฉันถาม
            “ใช่ อยู่คนเดียวมันเหงา ไม่มีเพื่อนอ่ะเออ ชื่ออะไรนะ?”
            “เป็ด แล้วเธออ่ะ?”
            “เบรน” ชื่อคนนี้ก็แปลกไปอีก -_-
            สรุปนะคะคุณผู้อ่าน
            ‘กิ๊บหนีบ’ เป็นทอมตัวเล็ก ผิวขาว ใบหน้ามีกระเบา ๆ ถ้ามองไปที่ตาของหล่อนดี ๆ จะรู้ว่านางเป็นคนตาหวานมาก เนื่องจากนางเป็นทอม นมเลยแบน(บอกทำไม) ที่สำคัญคือนางดัดฟัน และใส่แว่นสีขาว แว่นของนางมันเฉียงขึ้นเล็กน้อยบวกกับปากเล็ก ๆ ของนางทำให้หน้าตาออกมาดูเหมือนไก่ -_-
 

            
            (ตอนแรกคิดว่านางเหมือนไก่ตัวนี้นะ แต่ดูไปดูมา ไก่มันน่ารักว่านางอีก -_-;)
 
            อีกคน ‘เบรน’ เป็นทอมอวบ ผิวแทน ตาเล็กนิดเดียว แต่ตาของหลิงหลิงเล็กกว่ามาก จุดสำคัญของเบรนคือ ‘น่อง’ น่องนางใหญ่มาก เตะคอทีมีสลบอ่ะ อ้อ! แล้วหน้าตานางเหมือนหมีมึนมาก ๆ -_-
            ทอมทั้งสองเป็นเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน เป็นเพื่อนสนิทกัน ตัดผมทรงรากไทรเหมือนกัน และยังเรียนสาขาสถาปัตเหมือนกับฉันอีก เปิดเทอมเราคงได้เจอกันอีกแน่ ๆ
 

      
            นี่แหละ ผมอีทอมสองตัวนั้น -_-
 

 
            ส่วนนี่ผมของฉันเอง น่ารักปะล่ะ? >_<
            (เนื่องจากว่าเรื่องนี้เดินอยู่ในปี 2553 ซึ่งผมทรงนี้มาแรงมากในตอนนั้น)
 
 
            ฉันจะเล่าอย่างย่อที่สุดเพราะอยากให้ถึงบทต่อไปไว ๆ แล้ว -_-
 
         
            กิจกรรมช่วงท้ายของวันนี้ก็คือ “การแสดงละครเป็นภาษาอิงลิช” ซึ่งฉันได้รับบทเป็นคนเกือบเด่นของเรื่อง โดยในเรื่อง ฉันแสดงเป็นเพื่อนเจ้าของวันเกิด แล้วเอาเหล้าไปเซอร์ไพรซ์วันเกิดเพื่อน ทีนี้ เพื่อนฉันกินเหล้าเมา เมามาก เมาแล้วเสือกขับรถด้วย สุดท้ายเพื่อนก็ขับรถชนต้นไม้ตายข้างถนนอย่างน่าอนาถ
            เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
            เมาแล้วขับ ดับไม่รู้ตัวนะจ๊ะ
            จบ...
           
            เรื่องนี้มันสนุกตรงที่ฉันออกไปแสดง แล้วพวกเดอะแก๊ง+พวกเพื่อนผู้ชายที่นั่งดูอยู่หลังห้องคอยกรี๊ดและปรบมือเป็นหน้าม้าให้ฉัน มันช่วยสร้างกำลังใจให้ฉันได้มาก ฮึกเหิมเลยค่า!
            การแสดงของกลุ่มฉันจึงจบลงด้วยดี ขอขอบคุณทุก ๆ กำลังใจนะคะ =w=
 
            “อีเป็ด มึงแสดงตลกว่ะ ฮ่า ๆ” หลังจากที่ฉันแสดงจบก็รีบวิ่งไปนั่งกับพวกเพื่อน ๆ ที่รวมกลุ่มอยู่หลังห้องโถงทันที พอมานั่งปุ๊บ กวางก็เปิดประเด็นปั๊บ!
            “เออใช่ ที่พวกกูหัวเราะนี่ไม่ได้หัวเราะหน้าม้าให้นะ พวกกูหัวเราะให้มึงจริง ๆ ฮ่า ๆ ง” ฟิวส์หัวเราะบ้าง
            สรุปกูตลกเหรอ? -_-;
            “ฟิวส์มึงก็หัวเราะเสียงดังไป เบาๆหน่อยดิ -_-” เมย์หันไปดุฟิวส์ที่อ้าปากหัวเราะเสียงดังจนแสบหู
            “อีฟิวส์มันเรียกร้องความสนใจผู้ชายใส่แว่นที่นั่งข้างหลังนู่นเว้ย” โลตัสยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วชี้นิ้วไปที่หลังห้อง
            “หลิงไปบอกพร้อมให้ไหม ว่าฟิวส์ชอบ >_<”
            “เฮ้ยไม่เอา กูอาย!” ฟิวส์หยิกแขนหลิงทันทีที่หลิงทำท่าเหมือนจะลุกไปด้านหลัง
            “ชอบก็ต้องบอกดิ เดี๋ยวก็อดหรอก >_<”
            “เออน่า บอกไม่เอาก็ไม่เอา”
            “เนี่ย ทำเนียนเอาขนมไปให้ก็ได้นะ เดี๋ยวหลิงช่วยเอง” หลิงหยิบถุงขนมที่วางอยู่บนตักฟิวส์ขึ้นมา แล้วทำท่าเหมือนจะลุกไปด้านหลังจริง ๆ
            “เฮ้ย! บอกไม่เอาก็ไม่เอาดิวะ เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนแล้วค่อยมายุ่งเรื่องของคนอื่นมั้ย?” ฟิวส์ตะคอกใส่หลิงด้วยความโมโห ทำเอาหลิงเงียบกลับมานั่งนิ่งตามเดิม
            ...
            “ฟิวส์...หลิงขอโทษ”
            “เออ ขอโทษเหมือนกัน พอดีเม็นมา เลยหงุดหงิดไปหน่อย”
            เหมือนช่วงนี้หลิงจะทำอะไรก็ดูไม่เข้าตาเพื่อนสักอย่าง ทำอะไรก็ขัดใจเพื่อนไปหมด ฉันคิดว่าพวกเดอะแก๊งคงไม่ชอบที่หลิงทำตัวแอ๊บ
            ฉันว่าพวกเราเริ่มอคติกับหลิงแล้วว่ะ
           
 
            ก่อนเปิดเทอม 2 วัน
            วันนี้อาจารย์นัดทุกคนมารวมตัวกันที่หน้าโรงอาหารเพราะมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบ เกี่ยวกับนักเรียนที่ตกค้างที่จะเข้ามาในวันนี้
            ยังมีนักเรียนตกค้างอีกเหรอวะ? เข้ามาก่อนเปิดเทอม 2 วันเนี่ยนะ?
            พวกเราทั้งหมดนั่งเรียงกันเป็นสาขาหน้าโรงอาหาร โดยมีอาจารย์คอยแนะนำเด็กใหม่ที่ยืนเรียงแถวหน้ากระดานอยู่ด้านหน้า
            คนที่มาใหม่มีประมาณ 10 คนได้ ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนชาย มีแต่พวกไม่ค่อยสูงเท่าไหร่ หน้าตาออกเกย์ ๆ กันทั้งนั้น ไม่เห็นน่าสนใจเลย -_-
            ส่วนผู้หญิงก็มีไม่กี่คน
            และ...
            คนที่ยืนริมขวาสุดนั่น...เพื่อนจากห้อง 8 ไม่เหรอ -O-
            อึ้ง
            อึ้งแป็บค่ะซิส!
            ไม่คิดว่าจะเจอเพื่อน!
            ถึงเราจะไม่สนิทกัน แต่ฉันมั่นใจว่าหล่อนจำฉันได้แน่ เพราะหล่อนชอบมายืมสีเมจิกฉันบ่อย ๆ !
            เธอคนนั้นชื่อ ‘ลูกพีช’ เป็นแฟนเก่าของ ‘โทชิ’ (เพื่อนที่เล่นเกมด้วยกันในบทนำ Part2 *เหตุการณ์ที่ทำให้จ๊อยใน2*)
            นี่หล่อนก็มาเรียนที่นี่ด้วยเหรอ? -O-
            พออาจารย์แนะนำเสร็จ ก็ปล่อยให้เข้าแถวตามสาขา
            และ...
            ลูกพีช เธอเรียนสถาปัตย์...
            สงสัยฉันจะได้เพื่อนเพิ่มอีกแล้ว...
 
            ตัวละครจะเยอะไปไหน -_-;