ถ้าบอกว่า.."ใช่"..แล้วจะ.."เปลี่ยนไป"..ป่ะหล่ะ

          ถึงตอนวันประชุมคณะ...ไอ่เราก้อไม่ค่อยอยากจะเข้าสักเท่าไหร่..ในเมื่อ ประธานมันสั่งให้มาดูน้อง ๆ แล้วให้เราเป็นเฮดกีฬา...ก้อต้องมา...ก้อไม่ค่อยพูดไรมากมาย...ไอ่สรจะพูดถึงเรื่อง กฎ ระเบียบ การเป็นนิสิตในคณะบัญชี ของมหาลัยนี้ ต้องทำตัวยังไง...ต้องมีอะไรติดตัวมั่ง...ประชุมเชียร์กี่ครั้งถึงจะผ่าน...แล้วจากนั้นก้อสาธยาย บลา ๆ ๆ ๆแล้วก้อแยกย้ายน้อง ๆ ที่มีหน้าที่ใครทำอะไรมั่งให้เดินไปหาพี่เฮดของกิจกรรมนั้น ๆ ได้เลย...

Sorn : อ่าครับต่อจากนี้ก้อให้น้อง ๆ กีฬาที่ ใครลงชื่อไว้กีฬาอะไรก้อไปตามกีฬานั้น ๆ นะครับผม...

Aof : วอลเลย์บอลทั้งชายและหญิงครับมารวมตัวกันที่พี่นะครับผม...พี่จะนัดวันซ้อม แล้วก้อบอกวันพัก...

          พอเด็ก ๆ เดินมารวมกัน ก้อหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสกันมาแต่ละคน...

Aof : กฎที่พี่จะให้น้อง ๆ ทำตามนี้ก้อคือ...การรู้จักเคารพรุ่นพี่รุ่นน้อง พี่ไม่สนว่า...น้องจะมาจาก การจบ ม.ปลายมา หรือ ปวส. 2 ปีเทียบเท่า ถ้าน้องเข้ามาในรหัส 59 แล้วน้องจะต้องรุ่นเดียวกันนะครับ...เจอหน้ากันครั้งแรกของวัน ก้อเคารพรุ่นพี่กันด้วยไม่ว่าจะเป็นพี่เฮดของกีฬาอะไรก้อตาม...ไงแล้วกำหนดที่พี่จะซ้อม...ก้อ จันทร์ - ศุกร์ หลังเลิกเรียน ถึง 1 ทุ่มนะครับ ส่วน วันเสาร์ ก้อมาตอนเช้านะ ตั้งแต่ 7.30 ไม่สายไม่เลทนะครับผม ถ้าเลทก้อ ระบบหมู่...ทุกคน..ทราบ..!!!

น้อง : ทราบบบ...!!! 

          เรื่่องประชุมมันจะจบอยู่แล้วเชียว...แต่ต้องมีคนมากวนตีนอยู่ตลอดดดด...น่าจะรู้กันดีต้องมีไอ่คนชื่อ เอ เนี่ยต้องคอยกวนใจตลอด... ในใจก้อคิดวันนี้เหมือนเงียบผิดปกติ...แต่ไม่ มันรอให้เราพูดจบ...

AA : เออ...ทำไมต้องซ้อมทุกวันอ่าพี่...พี่จะไปแข่งโอลิมปิคหรอ 5555+

Aof : บางที ความกวนตีนของน้องมันอาจจะทำให้เพื่อนน้องหลาย ๆ คนเหนื่อยนะครับ...รู้จักกาลเทศะมั่ง You know? 

AA : วันนี้ขรึมแฮะมาแปลก ๆ ไม่กวนละดีกว่า...

         เหมือนน้องมันจะรู้สึกนอยด์ ๆ เน๊าะ...เดินออกไปไม่พูดไม่จา...แต่ก้อไม่ได้สนใจอะไร...

พอจากหลังประชุมเสด...ก้อกลับมานั่งคิดที่ห้อง...ว่าต้องทำยังไง...ทำยังไง...ทำยังไง...ถึงจะได้ Facebook ของน้องมัน น้องมันชื่อว่าอะไร...แหม อย่างก่ะนักสืบ...แต่ก้อพูดกับตัวเองว่า...เออ...กุต้องไม่แรดออกหน้าออกตา...เดี๋ยวจะหาว่าเราไป..."อ้อย"...มันอีกละ...

          (เสียงเตือน Facebook) 

AA : ทำไมวันนี้พี่ดูเย็นชากับผมจัง...ไม่เห็นเหมือนพี่วันก่อนเลยนะ...

Aof : เดี๋ยว ๆ ๆ ทำไมรู้จักเฟสพี่...ไปเอาที่ไหนมา...(ในใจก้อ แอบดีใจอิห่ากุไม่ต้องตามหาให้ยุ่งยาก...) 

AA : ก้อเจอตรงกระดาษถุงกล้วยแขกอ่ะพี่...อ่ะล้อเล่นนนนน...ถามพวกพี่ในคณะอ่ะแหละ...ผมแอดไปได้ป่ะหล่ะ...ถ้าไม่ได้ก้อบอกนะ...ผมจะได้ไม่ต้องกวนพี่อีก...

Aof : (เหี้ยยยยย...กุจะตอบน้องมันไปว่าไงดีวะ...ถ้าบอกว่าได้จะหาว่ากุมีใจให้...อ้าวถ้ากุบอกว่าไม่ได้เดี๋ยวจะหาว่ากุหยิ่ง เล่นตัวไปอี๊กกกก...ก้อเลยตอบไปว่า...) แล้วแต่ดิ...จะแอดหรือไม่แอดก้อเรื่องของน้อง...

AA : งั้นผมแอดไปนะ...

Aof : เออ...แล้วมีธุระไรอีกไหม๊...ไม่มีพี่จะได้นั่งทำงานพี่ต่อ...

AA : ไม่กวนละครับ แค่พี่คุยกับผมก้อดีแล้ววว งั้นผมยังไม่กวนดีกว่า...ไว้..ครั้งหน้าถ้าผมทักมา ตอบไว ๆ นะ...ผมรู้ว่าพี่อยู่คนเดียว แล้วก้อโสด มีรถมอไซด์ด้วยป่ะพี่...งั้นดีเลย...ไว้จะชวนไปกินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อย...ไม่มีเพื่อนเนี่ยมันก้อเหงานะพี่...โอเคนะครับพี่...หวัดดีครับ...

Aof : (อ้าวววว...ห่า เนี่ยเล่นจู่โจมกันขนาดนี้...จะให้กุตอบไงเนี่ย...ก้อเลยตอบไปอย่างงี้)

"........" 

AA : เอ้ออออ พี่ออฟ...หรือว่าเราไปกินข้าวด้วยกันวันนี้เป็นวันแรกเลย...พี่ว่าไง...

Aof : พี่กินมาละ...ไปกินเหอะ...เดี๋ยวนั่งทำงานก่อน...

AA : ใจร้ายยยยย....เชอะ 

          ####บางทีการที่น้องมาอ้อยให้อย่างงี้ แสดงว่าน้องมันคิดไรกับผมป่ะวะ...อย่าเก็บเอาไปคิดมาก...แหนะ จะไม่คิดมากก้อไม่ได้...เฮ้ออออ ทำไงดีเนี่ยยยย...#####

                                  ####To Be Continue####