ถ้าบอกว่า.."ใช่"..แล้วจะ.."เปลี่ยนไป"..ป่ะหล่ะ

          ทุก ๆ วันที่ซ้อม...เราก้อไม่ค่อยจะเริ่มคุยกันเท่าไหร่หรอกครับ...แต่น้องมันก้อมาชวนคุยอยู่ตลอด...ไอ่เราก้อคิดว่า เอ๊ะ ไอ่นี่มันแปลก ๆ ไหนบอกว่ามีแฟนเป็น ผู้หญิง ทำไมต้องมาสนิทสนมกับเราเออ...พึ่งคิดได้ ก้อน้องมันยังไม่รู้ว่า สถานะเพศสภาพเราเป็นยังไง...ฮ่า ฮ่า...

          แต่ก้ออย่างว่าแหละครับ...ซ้อมวอลเลย์บอล / อยู่ในที่คนเยอะ / ยังไงก้อไม่ได้แสดงตัวตนอะไรออกมามากมายอยู่แล้ว...แล้ววันนี้ ก้อเป็นวันซ้อมวอลเลย์บอลครั้งสุดท้ายก่อนไม่ได้มาซ้อมที่สนามอีก...เพราะการแข่งขันกีฬาเฟรชชี่เกมส์ ใกล้จะจบลงแล้วด้วยแหละ...

          หลังจากซ้อมเสร็จตอนเช้า

AA : งั้นก้อจากนี้พี่จะทำไรต่อ...เวลาไม่ได้มาซ้อม พี่จะมาเล่นวอลเลย์บอลทุกเย็นหรือป่าว...หรือยังไง...

Aof : ไม่รู้ดิ...ก้อช่วงนี้ทำงานไปด้วย / เรียนไปด้วย มันก้อมไ่ค่อยจะมีเงวลาไปเที่ยวไหนมากด้วยอ่ะดิ...ทำงานก้อทำงานก่ะกลางคืน อยู่ยันเช้า...แล้วก้อกลับไปนอน...มีเรียนบ่ายต่อ...เรียนเสร็จก้อต้องไปทำงานต่อเลย...ไม่มีเวลาไปเล่นวอลเลย์ตอนเย็นหรอก... (ยิ้มม...)

AA : พี่ควรหาเวลาพักด้วยรู้ป่ะ...ผมเป็นห่วง...พี่อยู่ตัวคนเดียวไม่ใช่หรอ...เวลาเป็นไรพี่จะทำไง...

Aof : อ้าวไอ่นี่...ปากมึงเน๊าะ...(คือเริ่มสนิทกัน..ก้อเลยใช้ มึง/กูกันได้) เออหน่ะ...ไว้ถ้ากูจะเป็นไรเนี่ย กูจะโทรบอกมึงคนแรก โอเค๊?

AA : แน่ใจนะ...ว่าจะโทรหาผมคนแรก...ไม่ใช่ว่าให้ผมเป็นคนรู้คนสุดท้ายหล่ะ...แล้วเย็นนี้พี่เข้างานเลยไหม๊ หลังจากเรียนเสร็จ..???

Aof : ก้อไม่นะ...พอดีว่าทำงานร้านเน็ตอ่ะ เข้าเลทได้นิดหน่อย...ก้อไม่ค่อยรีบอะไรมากมาย...มีไร??

AA : ผมก่ะว่าจะชวนพี่ไปกินข้าวกับผมหน่อยอ่ะ...ไปกินข้าวคนเดียวมันเหงา...

Aof : ก้อไปกินกับเพื่อนดิ...เพื่อนเยอะแยะ นี่ตั้งแต่เล่นวอลเลย์บอลกันมาเนี่ยยังไม่สนิทกับใครอีกหรอออออ...??? 

AA : ก้อผมอยากไปกินกับพี่หนิ...ไอ่พวกนั้น ไม่อยากไปกินด้วยหรอกชอบเสียงดังโวยวาย...เห็นผู้ชายหน่อยก้อร้องกรี๊ดดด...ผมเบื่อมันก้อตรงนี้แหละ  (ต้องทำใจหน่อยนะนักวอลเลย์บอลชายบัญชี...ส่วนมาก ชายจริง ๆ ไม่ค่อยจะมีหรอก)

Aof : งั้นได้ดิ...ว่าแต่ เรียนเสร็จกี่โมง จะได้เอารถมารับแล้วไปด้วยกัน...

AA : รอพี่เรียนเสร็จก้อด้ายวันนี้ผมมีเรียน ถึงเที่ยงเอง...

Aof : เอางั้นก้อด้าย...

AA : Deal ละนะพี่...อย่าผิดนัดผมหล่ะ...งั้นตอนเย็นเจอกันครับ...

Aof : อืออออ...

AA : หรือว่าให้ผมไปรอพี่หน้าห้องเรียน...

Aof : จะมาทำไม...

AA : ก้อรอพี่เรียนเสร็จไงจะได้พร้อมกัน...จะได้มีเวลาอยู่กับผมนาน ๆ 555+ 

 ละแล้วเสียง ชะนี จอมเผือกก้อดังเข้ามา...เหมือนจะได้ยินที่ผมคุยกัน

Prue : แหนะ...จะชวนกันไปไหนเนี่ย... ตั้มหรอ...???

Aof : อิบ้า อกุศล บาปกรรม คิดเหี้ยไรเนี่ย...แค่ไปกินข้าวกันก้อกลับแค่นั้นแหละ คิดไรมากมาย...

AA : งั้นผมกลับหอละ...ไว้เจอกันหลังเลิกเรียนครับ...

Aof : เค ๆ ไงเดี๋ยว เลิกเรียนจะโทรไปและกัน...อย่าหลับหล่ะ...(ยิ้มมมม หน้าชื่นตาบานนน)

     ด้วยความเผือกของอิเพียว...มันก้อเลย ซักไซร้อย่างก่ะเป็นผู้ต้องหา

ต้องขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่า อิเพียวนี่มันรู้ไส้รู้พุง รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผมทั้งหมด...

Pure : Wait wait wait wait wait....นี่มันอะไรกันคะ ขุ่นแม่....ไม่ได้สิ เก็บอาการหน่อยสิ...อะไรยังไงคือ งง ชวนกันไปกินข้าว เหลาให้ ขุ่นลูกฟังหน่อยคร่าาาาา....แล้วก้อเวลาคุยกันเสร็จอ่ะ..ขุ่นแม่เก็บอาการหน่อยก้อด้ายนะคะ...ถ้าไม่อยากให้ เหล่า ตุ๊ดเด็ก พวกนี้รู้...อย่าแสดงอาการค่ะ... You know??

Aof : เออ...กุรู้กาลเทศะป่ะวะ...ไม่ต้องมาย้ำกุมากก้อได้...แหม ปี 4 ละ ใครจะรู้ ใครจะถามก้อเรื่องของมันสิ ให้เข้ามาถามที่กูไม่ต้องสืบให้เสียเวลา...กุจะบอกให้ตรง ๆ เลย ไง...นี่อินี่ ลำไย..ถามนู้นนี่นั่น ฝากคนนั้นมาถามมั่ง คนนี้มาถามมั่ง...So Boring..!!! (มองบน) มึงอยากจะรู้ใช่ไหม๊ว่ากุ กับน้องอยู่ในสถานะไหน... ก้อแค่พี่น้องกัน ไม่เห็นจะมีไรมากมาย...

Pure : แต่ที่มันกำลังทำอยู่มันก้อเกินกว่ารุ่นน้องจะทำนะพี่...หรือพี่ดูไม่ออก ?? 

Aof : ไม่รู้หว่ะ แต่ที่แน่ ๆ ตอนแรกกุก่ะว่าจะไม่คิดเห้ไรละ...แต่มันก้อมา ทำให้กูคิดกับมันเกินพี่น้องหว่ะเพียว...กุต้องทำไงดีวะ...

Pure : แล้วพี่จะเอาไง เห็นบอกว่า นางก้อมีแฟน แถมแฟนเป็นชะนี...ไหวหรอพี่... ถอยม๊ะ???

Aof : ไม่รู้หว่ะ...กูว่า ดู ๆ ไปก่อน...เผื่ออะไรที่มันจะเกิดก้อต้องเกิดป่ะวะ...

Pure : Up to You... ถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา Don't be saddd นะคะ ขุ่นแม่..!!!

Aof : เอออ...กูรู้หรอกหน่ะ...

          เลิกเรียน 4 โมงเย็น...

อาจารย์ : งั้น วันนี้เอาไว้แค่นี้ละกันนะครับ...เดี๋ยว ชั่วโมงหน้าเรามาขึ้นบทต่อไปในเรื่องของ ภาษีรายได้ส่วนบุคคลกับค่าลดหย่อนต่าง ๆ ละกัน...วันนี้เอาไว้แค่นี้ครับ...

          จากนั้นก้อเก็บของอย่างล่าช้า...และมีความเชื่อยมากเนื่องจากง่วงมากกกกก...

Jane : มึงจะไปไหนอีกป่ะเนี่ย...ไปเดิน The mall เป็นเพื่อนกุหน่อย...จะเอาโทรศัพท์เข้าศูนย์ด้วย...

Aof : คง....

Jane : คงเหี้ยไรมึงเนี่ย... อ้ำอึ้ง...ไปกับกู..!!! 

Aof : คงไม่ได้หว่ะมึง...กูมีนัด...

Jane : นัดใคร อะไร ไหนพูด... นัดผู้หรอ...แหนะ อี่นี่ ซุ่มเงียบไปอี๊กกกก....

Aof : ผู้เหี้ยไรหล่ะน้องงง ห่าลาก นี่...ก้ออยากให้กุมีผัวอย่างเดียวเลย...

Jane : เออ...แล้วแต่มึง งั้นเดี๋ยวกุไปกับ มิ้วก้อได้...หุ๊วววว เสียค่ารถอีกละ... มิ้วไปกับกุนะ...เชี่ยออฟมันมีนัดละ...

Milk : นัดหรือร้านเกมส์...ไอ่ห่า...เล่นแต่เกมส์ เหมือนเด็ก ๆ เลย...

Aof : เออ นัดนี่แหละ ...พอไปทำธุระเสร็จ..ก้อกลับมาทำงาน...จบม๊ะ..??? 

          เก็บของเสร็จแล้วจะเดินออกจากห้อง...จู่ ๆ สายตาก้อเหลือบไปเห็น น้องคนนั้นที่เรานัดด้วยมานั่งรอหน้าห้องพร้อมใส่ชุด...Private  เพื่อจะไปกินข้าวกับผม...แล้วไอ่น้องคนนั้นมันก้อหันหน้ามาพอดี...

AA : โด่วววพี่ออฟ ทำไรอยู่เนี่ยพี่...ชักช้า ผมหิวละนะเนี่ย...(เดินมาจับมือแล้วก้อจูงแขนผมไปที่บันไดอย่างรวดเร็ว..)

Aof : เฮ้ยยยย จะรีบไปไหนเนี่ย...แป๊บดิเดี๋ยวคุยกับเพื่อนก่อน...

Jane : แหนะ...ยังไง...อินี่ร้ายกาจจจจจ....

Aof : ร้ายเหี้ยไร...แค่จะพาน้องมันไปกินข้าวแค่นั้นเอง...งั้นกูไปก่อนละกันมึงไว้เจอกันพรุ่งนี้...

Jane : เออ...เจอกันพรุ่งนี้ อย่าทำไรน้องมันหล่ะ ปล่อยให้น้องมันไปมีอนาคตที่ดีกับเพื่อนมันมั่ง ฮ่า ฮ่า 

Aof : อิ Flower...(ทำหน้าเขิน..)

AA : งั้นไปกอ่นนะครับพี่ ๆ หวัดดีครับพี่เจน หวัดดีครับพี่มิ้ว....

          พอถึงร้านข้าว... ณ ฟูดคอร์ด แฮปปี้แลนด์

AA : พี่ออฟ กินไรอ่ะ...ผมได้ทุกอย่าง...

Aof : งั้นกินข้าวราดแกงไหม๊...แต่ ตักเป็นกับข้าว แยกข้าวไป...

AA : ได้ครับพี่..อย่างงี้ก้อดี ผมจะได้รู้ด้วยว่าพี่ชอบทานอะไร หรือไม่ทานอะไร...

Aof : ต้องใส่ใจกูขนาดนั้นด้วย..??? (แอบบสงสัย)

AA : แหนะ...ทำไมถามงี้อ่ะ ก้อ จะรู้ไงถ้ากินครั้งต่อไปผมจะได้ไม่สั่งอย่างที่พี่ไม่กิน...โอเคนะ..

Aof : อืมมม...

AA : งั้นพี่จะกินไร 

     หันไปบอกกันป้าขายข้าวแกง...

Aof : ป้าครับเอา ต้มจืด...ใส่ถ้วยแยกนะครับ...

AA : งั้นผมเอา คั่วกลิ้ง..กับ แกงคั่วไก่ แล้วก้อข้าว 2 จานนะครับป้า...

ป้า : จร้า ๆ ได้จร้าาา งั้นเดี๋ยวไปรอที่โต๊ะนะ เดี๋ยวป้ายกไปให้...

Aof : ไม่เป็นไรครับป้าเดี๋ยวผม 2 คนช่วยกัน ยกไปดีกว่า ลูกค้าเยอะเชียว...

ป้า : เอางั้นหรอ...โทดทีนะ...

          พอยกกับข้าวมาวางที่โต๊ะ เราก้อกินข้าวด้วยกันไปแบบเหมือนจะเงียบ ๆ เน๊าะ...แต่จู่ ๆ ก้ออออ มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมต้องเขินนนน...เพราะว่าไม่เคยมีคนทำแบบนี้กับผม...แต่จะบอกไว้ว่าไอ่คนอย่างผมนี่มันก้อแปลก...เวลา กินเผ็ดหน่อย หรือได้กลิ่นของพริกนิดหน่อย มันทำให้ผมเหงื่อตก...

AA : พี่ออฟไม่ชอบกินเผ็ดหรอครับ... นี่ อร่อย น้าาาา นี่ ๆ ลองชิมดู อร่อยจริง ๆ เชื่อผมดิ๊ (ตักแกงคั่วไก่ มาป้อนให้ ทั้งๆที่ ตักมาใส่จานก้อพอไหม๊...) อ้าว...อ้าปากดิพี่ ผมป้อนให้ละ กินหน่อยนะ นะ นะ นะ นะ...(พร้อมกันทำสายตาอ้อนวอน)

AA : อร่อยป่ะ ????? ยังไง ๆ ??? 

          จู่ ๆ เหงื่อก้อเริ่มล่วงออกมา อย่างก่ะอะไรดี จนจะเดินลุกไปซื้อกระดาษทิชชู่...

AA : พี่ไม่ต้องงง...นี่ผ้าเช็ดหน้าผม...แหม ๆ กินเผ็ดไม่ได้ทำไมไม่บอก...(พูดไปพร้อมเช็ดหน้าไป)

Aof : นี่ถ้ามึงมีตาก้อหัดสังเกตุดิ ว่ากุตักกินแต่ต้มจืดอ่ะ...

AA : เอาหน่ะ ๆ ไม่แกล้งละ ๆ ผมขอโทดดดด...งั้นกินให้เสร็จเร็ว ๆ ดีกว่านี่ก้อจะ 5 โมงครึ่งละ พี่เข้างานสายอีก...เอาผ้าเช็ดหน้ามา...เดี๋ยวผมเอาไปซักเอง พี่ไม่ต้องอ่ะ...

          จากนั้นก้อกินข้าวเสร็จ....ก้อขับรถกลับมา...แล้วผมก้อกลับมาอาบน้ามที่ห้องพร้อมกับคิด เยอะ คิดมาก ถึงมากที่สุด...มันเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ผม ยิ้มไม่หุบ พอลงมาทำงาน ผมก้อนั่งคิดแต่เรื่อง กินข้าวกับน้องวันนี้ กับที่น้องเช็ดหน้าให้...แล้วก้อมานั่งยิ้มและคิดเอง เหมือนคนเป็นบ้าาาา...จนเด็กที่ร้านเกมส์ มาทักว่า

.... : "พี่ ดูดเนื้อมาหรอ ผมเห็นพี่ นั่งยิ้มตั้งนานละเนี่ย ฮ่า ฮ่า 

Aof : เนื้อเหี้ยไร...กู ก้อนั่งคิดไรเรื่อยเปื่อย ของกู เสือกไมเนี่ย...

... : อ้าวผมก้อนึกว่าพี่ดูดเนื้อ...เห็นนั่งยิ้มตั้งนาน... จะได้ถามขอแบ่งพี่มั่ง...

Aof : ความคิดพวกมึงนี่ จังเน๊าะ 

... : ฮ่า ฮ่า ฮ่า 

          และนี่แหละครับ มันคืออาการของคนฟินใช่ไหม๊ที่มีคนป้อนข้าวให้ กลาง สาธารณะชน...ผมนี่ แทบคลั่งเลยก้อว่าได้ ฮ่า ฮ่า...เห็นบอกว่าจะมีครั้งหน้าอี๊ก...เออดีเน๊าะ...จะให้กูเขินไปไหนนนน....

          ######To Be Continue#####

     ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ รอตอนต่อไปจร้าาาา...