ฮันเตอร์xฮันเตอร์ กาลเวลาและสายสำพันธ์

มอญเดินไปเรื่อยๆจนกระทั้งไปหยุดอยู่ตรงที่กอร์นั่งอยู่

กอร์น"นี่.....มอญ คือแบบว่า เธอเป็นลูกสาวฉันจริงๆหร.."ไม่ทันที่ผมจะพูดจบมอญก็พูดตัดประโยคของผมไปชะก่อน

มอญ"หนูนะ......อึก(ร้องไห้) สมควรแล้วหรอคะ อึกสมควรที่จะเกิดมาเป็นลูกสาวของพ่อแล้วหรอคะ ทั้งๆที่ ด้านการต่อสู้ก็ไม่ได้เรื่องค่อยให้คิรินช่วยตลอด อึก นิสัยก็ไม่เหมือนพ่อ อึก ทำอะไรก็ชุ่มชามตลอด อึก และก็ยังทำให้ชื่อเสียงของคุณพ่อป่นปี้(นี่นะหรอลูกสาวของกอร์น พรีคส์(คนอื่นที่เคยพูด))อึก หนูสมควรแล้วหรอที่ได้เกิดมาเป็นลูกสาวของพ่.......!!!!!!"

                        (คิดว่ามอญร้องไห้ละกันนะ)    

                                        ฟึบ

จู่ๆ มอญที่ยังพูดไม่ทันขาดคำกอร์นก็ดึงตัวของมอญเข้ามากอด

กอร์น"อย่าพูดแบบนั้นสิ อย่าไปคิดมากไม่ว่าคนอื่นจะมองยังไง ที่ฉันเห็นคือเธอเป็นลูกสาวของฉันและมีสายเลือดของฉันอยู่ในตัวเพราะฉะนั้นอย่าคิดแบบนั้นอีกนะ"

มอญ"อะ คุณพ่อยอมรับแล้วหรอคะว่าหนูเป็นลูกสาวคุณพ่อนะ"

กอร์น"อืม ฉันยอมรับแล้วละ ว่าแต่มอญเนี่ยชื่อคล้องจองกับพ่อดีนะ"

มอญ"ก็คุญพ่อเป็นคนตั้งให้นี่คะ"

กอร์น"อีกไม่กี่วันแล้วนี่น่าพ่อว่าพ่อพาลูกไปทำความรู้จักกับเพื่อนพ่อดีกว่า

มอญ"อืม คะ"