บัลลังก์ฉิมพลี

          เมื่อเวลาผ่านไปการท่องเที่ยวจึงเริ่มต้นขึ้น.....
 
ซูตองเป้อธิฐานผลสำเร็จ อยู่ในเขตแม่ฮ่องสอนใต้ลมหนาว
เดินพักผ่อนอุทยานมีร่มเงา เหม่อมองเขายิ้มมองป่าสาละวิน
 
ทุกคนชื่นมื่นไปกับการท่องเที่ยวเพลิดเพลินไปกับความสวยงาม
ที่ผ่านพบสถานที่สักการะสีขาวสวยเด่นบนยอดดอย
ที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของตัวเมืองช่างทำให้อิ่มอกอิ่มใจ
ขอพรด้วยพานธูปเทียนดอกไม้สามรอบพระธาตุองค์ใหญ่
กราบไหว้พระประธานเพื่อเป็นสิริมงคล
และอีกหลายต่อหลายสถานที่ๆช่างสวยงามเต็มเปี่ยมไปด้วย
อารยธรรมบรรยากาศที่แสนจะเบาสบายความครึกครื้น
ของเหล่าผู้คนยามค่ำคืนแสงไฟจากโคมลอยอีกครั้ง
สินค้าขึ้นชื่อของฝากที่เป็นเอกลักษณ์ กลิ่นไอความหอมของอาหาร
จุดชมวิวเบาตารวมไปด้วยสิ่งที่น่าค้นหาและชวนมอง
 
ท้องฟ้าหลังฝนอบอวนไปด้วยความสดใสสายลมพอประมาณ
เพิ่มพูนให้บรรยากาศดูเย็นชื้นสีเหลืองทองอร่ามตระการตา
เต็มท้องทุ่งรายยาวไปจนสุดสายตาปิดกั้นด้วยทิวเขาเขียวขจี
ที่มีหมอกขาวบางๆปรากฏให้เห็นพรีเซ้นธรรมชาติได้ดีอย่างน่าอัศจรรย์
ดอกบัวตองสวยเด่นเป็นประกายแวววาว
ด้วยหยดน้ำที่ค้างอยู่ตามใบเล็กๆในบางส่วนชวนให้น่าสดชื่นไปทั่วทั้งหัวใจ
 
ตรีทิพย์จูงมือเพชรเกล้าเดินผ่านทุ่งสีสวยมายังจุดเก่า
ใบหน้าสวยหันมองบ้านหลังเดิมที่เธอทั้งคู่เคยมายืนชื่นชม
ด้วยกันเมื่อครั้งก่อนและหันไปช่วยประคองตัวคนรัก
ให้เดินเข้ามาหาด้วยความเอาใจใส่ ร่างบางยิ้มมองบ้านขนาดกลาง
ที่ไม่ว่าจะได้มองดูกี่ครั้งก็รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของความอบอุ่น
 
“ พี่เต้ เขาทาสีบ้านใหม่แล้วค่ะ ”
ร่างบางเอ่ยบอกกับคนรักก่อนจะหันไปมองยังจุดเดิม
 
“ ใช่ คราวก่อนที่เรามาดูจะซีดกว่านี้ ” ริมฝีปากสวยยิ้มมอง
“ พราวมีความสุขจัง ” ใบหน้าเรียวหันมาหาอีกครั้งและพูดขึ้น
สองมือของตรีทิพย์เอื้อมประคองแก้มขาว
ยิ้มมองตาหวานและขยับเข้าใกล้อีกนิด
 
“ พี่รักพราวนะคะ ”
“ พราวก็รักพี่เต้ค่ะ ”
ร่างสูงยิ้มพอใจเกลี่ยเส้นผมที่ปิดบังใบหน้าให้อย่างเบามือ
“ พี่จะดูแลพราวให้ดีที่สุด จะพราวไปทุกๆที่ๆพราวอยากไป.. ”
“ ทุกที่จริงๆเหรอคะ ” สาวน้อยยิ้มหวาน
 
“ จริงสิ พราวอยากไปที่ไหนไกลแค่ไหนพี่ก็จะพาพราวไป ”
นางแบบสาวย้ายมือลงไปสอดกอดเอว
เพชรเกล้าทำคิดเพราะเธออยากจะหาอะไรที่มันยากๆ
“ ถ้าพราวอยากไปดวงจันทร์ล่ะ ”
“ พี่ก็จะพาพราวไป ” ตรีทิพย์ยิ้มมอง
“ ได้ด้วยเหรอ มันไกลนะคะ ”
“ ไกลกว่านี้พี่ก็พาพราวไปมาแล้ว ”
 
“ ที่ไหนกัน? ”
ร่างบางขมวดคิ้ว ใบหน้าสวยโน้มเข้าไปหาใกล้ๆ
 
“ สวรรค์ไง... ”
 
เพชรเกล้าเขินทันทีและจะก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตา
เพราะเสียงที่แว่วมาช่างซาบซ่าชวนให้เสียวสันหลัง
แต่ตรีทิพย์ใช้มือข้างหนึ่งประคองผิวแก้มไว้ไม่ยอมให้หลีกหลบ
สบตาสาวน้อยในอ้อมแขนแสนหวาน
ใบหน้าเรียวจึงแดงกร่ำและยิ้มนิดๆให้เห็นว่าเธอกำลังเขินอาย...
 
 
ถัดมายังส่วนหนึ่งของท้องทุ่งเหลืองอร่าม
ทอปัดกำลังถ่ายรูปบรรยากาศสวยๆของที่นี่ด้วยมือถือของเธอ
สาวสวยอมยิ้มไปกับความเพลิดเพลินในการท่องเที่ยว
หลากหลายสถานที่ๆช่างไม่น่าเบื่อเอาเสียเลย
สายลมพัดโบกในบางจังหวะทำให้จิตใจผ่อนคลาย
และมีความสุขมากมายเสียจริง ผู้จัดการสาวหันมองทำเล
ว่าจุดไหนสวยและดูเหมาะสมที่สุดก่อนจะยื่นมือถือขึ้นชู
เยื้องด้านบนเล็กน้อยฉีกยิ้มบนใบหน้า
เพื่อถ่ายรูปตัวเองควบคู่กับความเหลืองทองรอบกาย
 
และในจังหวะที่กดปุ่มเพื่อจะชัตเตอร์นั้นกับมีอีกหนึ่งคน
ที่กระโดดเข้ามาร่วมเฟรมพร้อมกับยกสองนิ้ว
อยู่ในระดับไหล่ฉีกยิ้มแฉ่งจนเห็นฟันขาวๆ
รูปภาพจึงถูกถ่ายเป็นที่เรียบร้อย ทอปัดหันมองขวับ
 
“ ขอดูหน่อยค่ะ สวยมั้ยๆ ”
ใบตองวิ่งเข้ามาหยิบโทรศัพท์จากมือทอปัดไปดูอย่างตื่นเต้น
 
“ สวยดีค่ะ ”
 
ร่างสูงรับของๆเธอคืนมาเมื่ออีกคนส่งคืนให้
 
“ เดี๋ยวก่อนสิคะ ”
เด็กสาวเรียกไว้เมื่ออีกคนหันเดินไป
“ อะไรอีกล่ะ ” ทอปัดหันกลับมา
“ ไปซนที่อื่นไปขี้เกียจเถียงด้วย ”
 
ใบตองฉีกยิ้มอีกครั้งก่อนจะยืนสิ่ง
ที่เธอถือแอบไว้ด้านหลังส่งให้..นั่นคือดอกบัวตองที่รวมกันเป็นช่อ
 
ทอปัดนิ่งไปมองดอกไม้สีสวย
และเชยตามองหน้าเด็กสาวก่อนที่...อึกอึก..อึกอึก..อึกอึก
หัวใจของเธอเต้นแปลกพิกล?
“ หนูให้ค่ะ ”
 
หญิงสาวสบตาเด็กน้อยสักครู่ก่อนจะยื่นมือออกไปรับ
“ ขอบใจนะ ” ทอปัดบอกเสร็จจึงหันเดินไป ใบตองรีบวิ่งตาม
 
หญิงสาวหันมองนิดหน่อยถอนหายใจเบาๆ
“ เธอจะมาเดินตามฉันทำไม ”
“ ก็หนูไม่มีคนเล่นด้วยนิคะ ” เด็กสาวแวกทางเดินกึ่งวิ่งตามติด
“ น้าเธอไงไปอยู่กับน้าเธอไป ” ทอปัดเดินเร็วๆ
“ น้าลัยอยู่กับพวกผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่คุยอะไรกันไม่รู้ไม่น่าสนุกเลย หนูคุยกับคุณต้าสนุกกว่าอีก ”
“ แล้วคุณต้าจะเดินหนีหนูทำไมเนี่ย ” ใบตองมองคนตรงหน้าที่ก้าวเท้าเร็วชะมัด
 
“ ฉันไม่ได้หนี ฉันจะไปดูวิวตรงอื่นบ้าง ”
“ หนูไปด้วยนะคะ ” เด็กสาวเอ่ยบอกเสียงตื่นเต้น
 
“ นี่! ”
“ อู้ย!! ”
 
ใบตองอุทานออกมา ทอปัดตกใจเล็กน้อย
และร่างของเธอก็เซถอยนิดๆเมื่อเด็กใบดันหน้าพุ่ง
เข้ามาชนกับหน้าอกเธอเต็มๆ ใบหน้าเรี่ยมเชี่ยมก้มมองทรวงอกตัวเอง
และทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น
เห็นเด็กสาวลูบๆหน้ายึกยักๆก็ชักเริ่มเขินๆขึ้นมา
 
“ หยุดก็หยุดซะกะทันหัน ”
“ เธอจะไปไหนก็ไปปะ ”
“ ไม่ไปหรอกค่ะ หนูจะอยู่กับคุณต้า ” ใบตองตอบเสียงใส
" เธอจะมาอยู่กับฉันทำไมเล่า " ทอปัดขมวดคิ้ว
 
" ไม่รู้อ่ะ หนูคงติดคุณต้ามั้ง "
เด็กสาวสีหน้าใสซื่อพูดตรงไปตรงมา
แต่กับทำให้สาวใหญ่หน้าร้อนฉ่าใจเต้นตุ้มๆต่อมๆขึ้นมาเสียดื้อๆ
 
" จะบ้าหรือไง จะมาติดอะไรฉัน! "
" ก็เดี๋ยวนี้คุณต้าใจดี "
ทอปัดกระตุกยิ้มหัวเราะเบาๆ
ส่ายหัวมองไปอีกทางเพราะถึงยังไงเธอก็ยังไม่เข้าใจนัก
" หนูชอบ.. "
ร่างสูงหันมองขวับ เด็กสาวฉีกยิ้มน่ารัก
" หนูชอบคนใจดี "
" พูดมากเหลือเกินนะ " ทอปัดเอ่ยบอกก่อนจะหันเดินต่อ
" คุณต้าอยากมีลูกมั้ยคะ "
 
ผู้จัดการสาวมองบนถอนหายใจ
 
" อยากมีมั้ยคะ " เด็กสาวพูดไม่หยุด
" ฉันไม่รีบ "
ร่างสูงตอบอย่างรำคาญใจแต่ก็ไม่ได้ขอให้คนข้างหลังหยุดพูด
 
" หนูเป็นลูกให้ได้นะคะ "
ใบตองยิ้มพูดอย่างนั้นอย่างนี้หันมองท้องทุ่งเป็นครั้งคราว
 
" ฉันมีลูกอย่างเธอฉันคงปวดหัวตายอ่ะ..! "
น้ำเสียงคมชัดพูดเน้นๆคำทำให้คนฟังหัวเราะคิ๊กคั๊ก
 
" ขี้บ่นอย่างคุณต้าต้องมีลูกไว้ให้ค่อยบ่นใส่นะคะ เพราะฉะนั้นต้องเอาหนูไปเลี้ยง " เด็กสาวยิ้มแฉ่งและวิ่งเข้าไปใกล้ๆเพราะเริ่มเดินตามไม่ทัน
 
ทอปัดกัดฟันเพราะคนข้างหลังเริ่มจะยั่วโมโห
“ หนูจะได้เรียกคุณต้าว่า หม่ามี๊ๆๆๆ ”
“ นี่!!! ”
“ โอ๊ะ!! ”
 
ทอปัดหันมาจะต่อว่าแต่เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ใบตอง
กำลังกระโดดเข้าไปใกล้ๆ เด็กสาวจึงชนเข้ากับร่างสูง
จนหงายล้มลงไปด้วยกันท่ามกลางทุ่งดอกสีทองเหลืองอร่าม
ผู้จัดการสาวหลับตาปี๋เล็กน้อยเนื่องจากแผ่นหลังของเธอ
กระแทกลงกับพื้นเต็มๆ ก่อนจะค่อยๆปรือตาขึ้นและเห็นว่าใบตองนั้น
ทับอยู่บนตัวเธอ..เด็กสาวเงยมองหันซ้ายหันขวา
ดูความหนาเตอะของใบไม้ที่โน้มมาประดับคล้ายเป็นหลังคา
 
“ ดูสิคะ สวยมั้ย ”
 
ทอปัดมองความไร้เดียงสาของเด็กตรงหน้า
ใบตองหัวเราะนิดหน่อยยิ้มกว้างมองดูสิ่งสวยงามที่เธอว่า
พร้อมก้มมองคนด้านล่างเป็นระยะๆ ทอปัดพลอยยิ้มตาม
ไปกับความสดใสที่ไม่ได้สร้างภาพ..เธอทั้งคู่กับไม่กระดุกกระดิกไปไหน
เพราะตอนนี้ช่างรู้สึกดีอย่างไรบอกไม่ถูก...
 
 
 
ตรีทิพย์โอบกอดสาวน้อยจากด้านหลังคู่รักยังคงเพลินใจ
ไปกับทุกสิ่งที่ได้มอง ร่างสูงกระชับอ้อมแขนเพิ่มความอบอุ่น
ให้กับคนรักเมื่อสายลมเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเย็นๆ
เหมือนจะมีเคล้าฝนอีกครั้ง เพชรเกล้าหันตัวกลับมาและซุกเข้ากอดซุปตาร์สาว
 
“ พี่เต้..กอดพราวหน่อย.. ” เสียงนิ่มทำอ้อน
“ กอดอยู่นี่ไงคะ พี่ไม่เคยปล่อยเลยนะ ”
“ กอดอีก..~ ”
 
ตรีทิพย์หัวเราะชอบใจกระชับสองแขนแน่นๆกดจุมพิตกับหน้าผากมนเบาๆ
 
“ มีความสุขที่สุดเลย ” ริมฝีปากสวยยิ้มหวาน
 
ใบหน้าเรียวเงยขึ้นมอง
“ รักนะคะ เจ้าหญิงของพี่เต้ ”
 
“ รักนะคะ คนดีของพราว ” สาวน้อยยังคงยิ้มเขิน
 
ตรีทิพย์สุดแสนจะมีความสุขที่มีเพชรเกล้าอยู่ใกล้ๆแบบนี้
ทั้งสองโอบกอดกันยิ้มคิดไปถึงเรื่องราวความซับซ้อน
ที่ผ่านมาเปรียบดั่งไฟลุกโชนที่คอยแต่แผดเผา
ครั้งแรกที่ได้เห็นคราแรกที่ได้รู้จัก ความแค้นที่เกิดขึ้น
ความเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า น้ำตาที่ต้องเสียไป
และความเจ็บปวดของหัวใจ..วินาทีนี้นี่เองที่เรียกได้เต็มปากว่าฟ้าหลังฝน
ทุกอย่างมักจะสวยงามเสมอแค้นใดเล่าจะเท่าความสุข
ร้ายแค่ไหนยังพ่ายให้กับความรัก
สองสัญลักษณ์ที่ตราตรึงใจ..บัลลังก์ฉิมพลี.........