บัลลังก์ฉิมพลี

          บ้านอัศวัฒน์.....ทอปัดพร้อมตรีทิพย์เดินทางมาถึงที่นี่ในเวลา 17 นาฬิกาของวัน
สายตาของตรีทิพย์สอดส่องมองไปรอบๆด้านในขณะที่เธอยังไม่ได้ลงจากรถ
 
“ คิดอะไรอยู่เหรอ ” ทอปัดถามขึ้น
“ วันนี้แล้วสินะที่เต้จะได้เจอกับเพชรเกล้า ” ตรีทิพย์พูดออกมาเบาๆดวงตานิ่งสงัด
“ ไม่เอาน่ะเต้ พี่ไม่อยากให้เราคิดถึงเรื่องนี้ลืมมันไปบ้างเถอะ ” พี่สาวกล่าวบอกอย่างใจเย็น
“ เต้ไม่มีวันลืม! ถึงยังไงพวกเขาก็ต้องรับผิดชอบ..! ” ใบหน้าสวยหันขวับกลับมาเสียงแข็ง
“ แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา เพื่ออะไร!! ”
“ เพื่อความสะใจ…”
 
“ คนเลวๆอย่างปิ่นรักควรจะได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดซะบ้าง เขาควรเจ็บ..มากกว่าที่เราเคยเจ็บ! ” ตรีทิพย์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเมื่อนึกย้อนไปถึงเรื่องราวสาหัสในอดีต
“ แล้วคนที่เขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยอย่างคุณเพชรเกล้าล่ะ มันสมควรแล้วเหรอที่เต้จะเอาความแค้นไปลงที่เขา ”
“ แล้วเราล่ะพี่ต้า เรารู้เรื่องอะไรหรือเปล่าทำไมอยู่ๆเราถึงต้องขาดแม่ ทำไมเราต้องถูกเพื่อนล้อทำไมเราต้องเสียใจไม่มีที่สิ้นสุด..พี่ต้าลืมไปแล้วเหรอว่าเราเจ็บปวดกันมากแค่ไหนกว่าจะผ่านมันมาได้ ”
ดวงตาของตรีทิพย์เริ่มเอ่อคลอเธอพยายามยับยั้งเพื่อไม่ให้มันไหลหยดลงมาอย่างเด็ดขาด
“ ก็เพราะว่าพี่เข้าใจไงว่าการที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยแต่ต้องมารับรู้ซึ่งความเจ็บปวดที่คนอื่นหยิบยื่นให้มันทรมานมากแค่ไหน พี่ถึงไม่อยากให้เต้ดึงเอาคนที่เขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเข้ามาเกี่ยวข้อง ”
“ ถ้าเต้ได้เจอกับเพชรเกล้าเมื่อไหร่เขาเกี่ยวแน่ เต้เคยบอกแล้วไงว่าดวงใจของปิ่นรักจะต้องรับผิดชอบ... ”
 
“ แล้วถ้าคุณเพชรเกล้าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เต้คิดล่ะ ”
“ เป็นยังไง? ” ตรีทิพย์หันถาม
“ ก็เป็นอย่างที่พี่ต้อมบอกไง ว่าเขาจะต้องเลวร้ายแล้วก็มารยาเหมือนกับ...แม่ของเขา ”
“ เต้ก็จะคิดว่า เขาพยายามสร้างภาพเหมือนกับแม่ของเขา สร้างภาพว่าเป็นคนดีเพื่อหลอกสายตาทุกคน แต่เขาไม่มีทางหลอกเต้ได้... ”
 
ทอปัดถอนหายใจไม่ว่าจะเตือนยังไงวาจาของเธอก็ไม่สามารถทำให้น้องสาวอย่างตรีทิพย์
เชื่อมั่นมากกว่าพี่สาวคนโตที่คอยเกลี่ยกล่อมนำความแค้นเคืองฝั่งใส่ไว้ในหัวใจ
จนยากที่จะเยียวยาอยู่ตลอดมา
 
“ เอาหล่ะ ถึงพี่จะห้ามยังไงเต้ก็ไม่ฟังคำพี่อยู่แล้ว หลังจากนี้พี่อยากให้เต้ใช้สติไตร่ตรองให้รอบคอบไม่ว่าจะคิดทำอะไรเพราะว่าหากผิดพลาดไปคนที่เสียใจอาจจะไม่ใช่เขา.. ”
 
ตรีทิพย์นิ่งคิดในคำพูดของพี่สาวทำไมจิตใจของเธอมันเริ่มประหม่าและสั่นแปลกๆ
เพราะอะไรกันนะ...ทอปัดเมื่อกล่าวเสร็จจึงเอื้อมไปหยิบกล่องของขวัญทั้งสองใบทางด้านหลัง
ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไป..ซุปเปอร์โมเดลสาวสูดลมหายใจเข้าปอด
เพื่อผ่อนคลายตัวเองสักครู่และลงจากยานพาหนะคันหรูร่างสูงปรับอุณหภูมิอารมณ์ของตนเอง
ให้เป็นปกติด้วยรอยยิ้มเบาๆ ทอปัดเหลือบมองน้องสาวนิดหน่อยเป็นอันรู้กันว่า
ตรีทิพย์ต้องทำกิริยาอย่างไรไม่นานนักทั้งคู่ก็ตัดสินใจเดินเข้าเยือนยังคฤหาสน์สีขาวทันที
 
 
“ สวัสดีค่ะคุณต้าคุณเต้ เชิญพักผ่อนที่ห้องรับแขกก่อนเลยนะคะ อีกสักครู่คุณท่านจะลงมาค่ะ ”
หญิงรับใช้คนหนึ่งรีบเข้ามาต้อนรับถึงผู้มาใหม่ทันที
“ คนอื่นๆมากันหรือยังคะ ” ทอปัดเอ่ยถามถึงศิลปินหรือแขกท่านอื่นที่มาร่วมรับประทานอาหารกันในวันนี้ด้วย
“ อ๋อ ยังเลยค่ะ ”
 
ทอปัดพยักหน้าพูดคุยนี่นั่นด้วยเล็กน้อยเพราะเธอค่อนข้างที่จะสนิทชิดเชื้อ
เนื่องจากมาธุระเรื่องงานค่อนข้างที่จะบ่อย เหลือแต่ตรีทิพย์ที่กำลังโปรยรอยยิ้มพอประมาณ
ให้กับหญิงรับใช้หลายต่อหลายคนที่กำลังตื่นเต้นซุปตาร์คนดังอย่างเธอ
บางคนก็แอบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดแชะภาพสาวสวยคนดังเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกกันยกใหญ่
ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นางแบบสาวจะมาเยือนที่นี่แต่เธอก็ไม่ได้มาบ่อยนักจึงเป็นเรื่องธรรมดา
ที่ใครๆต่างจะให้ความสนใจ..พลางกวาดสายตามองไปจนทั่วเพื่อหาบุคคลที่ขึ้นชื่อว่า
เป็นลูกเจ้าของบ้านแต่กับไร้วี่แวว...
 
 
“ ขอบคุณค่ะ ”
ตรีทิพย์เอ่ยบอกเรียบๆพร้อมกับยิ้มให้เมื่อเด็กรับใช้นำน้ำมาเสริฟ
หลังจากที่เธอและทอปัดได้เข้ามานั่งพักยังห้องรับแขกเป็นที่เรียบร้อย
 
 
“ ค่ะ ได้ค่ะตามนี้เลยนะคะ ค่าสวัสดีค่ะ ”
“ อย่ามัวแต่คะขาจนลืมกำหนดที่เต้เคยบอกไว้ล่ะ คุณผู้จัดการ ”
นางแบบสาวยกขาขึ้นไขว่ห้างเอนหลังพิงโซฟากล่าวบอกเรียบๆ
ต่อพี่สาวเธอที่กำลังรับคิวงานอย่างชัดถ้อยชัดคำตามปกติ
“ จ้า..เบรคงาน 3 อาทิตย์หลังจากสิ้นเดือนนี้ ” ทอปัดเดินเข้ามานั่งข้างๆยิ้มบอก
 
“ พี่ต้า... ”
“ ว่าไง? ” พี่สาวถามกลับเบาๆพลางวางแก้วน้ำลงหลังจากที่ยกดื่มแก้กระหายเมื่อครู่
“ ไหนล่ะ เพชรเกล้า ” เสียงหวานถามขึ้นเรียบๆ
“ อืม..นั่นซิ พี่ก็ไม่เห็นเหมือนกันเดี๋ยวคงจะลงมาพร้อมกับอาปิ่นมั้ง ”
 
ตรีทิพย์ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพียงแต่หันมองดูไปบริเวณรอบๆเท่านั้น
 
“ นี่เต้ พี่ขอถามไรอย่างสิ ” ทอปัดตั้งท่าสีหน้าจริงจัง
“ อะไรเหรอคะ ”
 
ใบหน้าสวยถามกลับขณะกำลังเหม่อมองตรงออกไปจากห้องรับแขกที่เธอนั่งอยู่
เมื่อเห็นกรอบรูปบานใหญ่ที่ดูเหมือนว่าพึ่งจะนำมาติดไว้อยู่กับผนังไกลๆ
จึงทำให้เธอมองเห็นได้ไม่ชัดนักรู้เพียงว่าบุคคลในรูปนั้นเป็นผู้หญิง
มั่นใจได้ว่าไม่ใช่ปิ่นรักเพราะฉะนั้นคาดเดาได้ไม่ยากว่าสตรีคนในรูปนั้นเป็นใคร
 
“ ถ้าคุณเพชรเกล้าเขาเกิดสวยดูดีถูกสเป๊คเต้ขึ้นมา เต้จะทำยังไง ”
“ ไม่มีทาง! ไม่มีทางเป็นแบบนั้น ” ตรีทิพย์หันขวับตอบคำถามพี่สาวด้วยความมั่นใจ
“ อ๋อเหรอ..ก็ดี ”
 
นางแบบน้องสาวรู้สึกไม่พอใจทอปัดจริงๆที่ลอยหน้าลอยตาอยู่อย่างนั้นทำอย่างกับคำพูดของเธอ
มันดูไม่น่าเชื่อถือเสียอย่างนั้นแหละอีกอย่างสเป๊คของเธอก็ไม่ได้หากันง่ายๆอยู่แล้ว... จริงสิ!!!
 
ซุปเปอร์โมเดลสาวพึ่งนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่เธอตั้งใจมุ่งมั่นจดจ่อมาโดยตลอดตั้งแต่ออกจากคอนโด
นั่นก็คือเจ้าหญิงแสนสวยของเธอนั่นเอง ร่างสูงยันตัวเองลุกขึ้นนั่งดีๆพร้อมกับหันซ้ายหันขวา
มองหน้ามองหลังเพื่อหาสาวสวยตัวน้อยที่เธอแน่ใจว่าต้องเป็นคนสำคัญของที่นี่
และวันสำคัญๆอย่างนี้น้องพราวของเธอจะต้องมาร่วมรับประทานอาหารด้วยอย่างแน่นอน
ริมฝีปากสวยอมยิ้มปลื้มปริ่มออกมาทันที
 
“ ยิ้มไรอ่ะ ” ทอปัดนิ่วหน้าสงสัยเนื่องจากน้องสาวของเธอช่างหลากหลายอารมณ์เสียจริง
“ ไม่ถามสักเรื่องได้มั้ยเนี่ยพี่ต้า ” ตรีทิพย์หุบยิ้มลงช้าๆก่อนจะพูดออกไป
“ อะไรก็นึกว่าเป็นบ้าเลยถาม หวังดีด้วยก็ผิด ”
“ มีกฎข้อไหนของโลกห้ามคนสวยยิ้มด้วยเหรอ ” นางแบบสาวตอบกลับเบาๆ
“ แหวะ หล๊งหลงตัวเอง ” ทอปัดเบ้ปากใส่นิดหน่อย
“ พี่ต้า ”
“ ว่า? ”
“ พี่ว่าในประเทศนี้จะมีใครที่.....ไม่รู้จักเต้บ้างม่ะ ” ร่างสูงถามออกไปพร้อมสีหน้าที่เสียเซลฟ์นิดหน่อย
“ หืมม..ไม่มีหรอกเธอเป็นซุปตาร์นะ ใครที่ไหนขาจะไม่รู้จักเธอเว้นแต่คนๆนั้นอาจจะอยู่ในป่าในดงอ่ะแหละ ”
 
พี่สาวพูดในเชิงขำขัน ตรีทิพย์จึงถอนหายใจเบาๆและเลิกคิดถึงเรื่องนี้ไป
 
ลบเนื้อหาบางส่วน