บัลลังก์ฉิมพลี

          ท้องฟ้ามืดลงค่ำคืนนี้บรรยากาศค่อนข้างดีพอสมควร

สายลมอ่อนๆพัดเย็นสบายทำให้ดูผ่อนคลายในทุกพื้นที่

แสงไฟพรึบพรับล้อมรอบคฤหาสน์สีขาวให้ความสว่างไสวยามค่ำคืน

เพชรเกล้าจัดการทำหน้าที่เป็นคนทำและปรุงแต่งรสชาติอาหารทุกอย่างด้วยตัวเองทั้งหมด

โดยมีหญิงรับใช้อีกหลายคนเป็นลูกมือคอยช่วยอยู่ไม่ห่างและเมื่อถึงเวลา

อาหารทั้งหมดก็ถูกนำมาจัดวางอยู่บนโต๊ะขนาดใหญ่สำหรับรับแขกที่มาเยี่ยมเยียนโดยเฉพาะ

กลิ่นหอมหวนชวนน่ารับประทานลอยแตะแต้มสู่ปลายจมูกของแต่ละบุคคลที่ได้เดินทางมาถึง

บรรยากาศภายในโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของการพูดคุยอย่างสนุกสนาน

จากศิลปินดารามากหน้าหลายตาที่ถูกเชิญให้มาร่วมรับประทานอาหารกันในวันเกิดของเจ้านาย

อันเป็นที่รักและเคารพ ทุกคนได้ทำความรู้จักกับเพชรเกล้าอย่างเป็นทางการและร่วมพูดคุยกัน
อย่างตื่นเต้น

ด้วยรอยยิ้มและการวางตัวในความเป็นกันเองของเธอนั้นทำให้ใครหลายๆคนทั้งหญิงและชาย

ที่พร้อมใจกันอยากจะทำความรู้จักด้วยอยู่แล้วต่างชวนคุยถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้เรียกว่าไม่มีช่องเว้น

ให้ได้หยุดปากกันเลยทีเดียว

จึงทำให้ซุปเปอร์โมเดลคนเก่งอย่างตรีทิพย์เริ่มไม่พอใจขึ้นมาทุกทีแม้เธอจะสงสัยกับตัวเองว่า

เพราะอะไรทำไมเธอถึงรู้สึกร้อนรนมากขึ้นๆและมากขึ้น!!ที่เห็นคนนั้นคนนี้พากันเสียงอ่อน

เสียงหวานใส่เจ้าหญิงของเธอกันยกใหญ่แต่ความสงสัยในใจกับถูกตัดออกไป

เหลือเพียงอารมณ์บางอย่างที่อยากจะระเบิดออกไปเสียเดี๋ยวนี้

เมื่อรอยยิ้มที่เธอแอบหวงถูกโปรยออกไปทั่วให้กับผู้คนที่เอ่ยพูดคุยด้วยทุกคน

ทีกับเธอนั้นกับมองผ่านเลยไปทำเหมือนไม่เห็นกันเสียอย่างนั้นแหละ

ตรีทิพย์เริ่มกระวนกระวายใจสีหน้าบึ้งตึงจ้องมองเพียงเรียวหน้าสาวน้อย

ที่กำลังทำเหมือนไม่เห็นเธออยู่ในสายตา

“ เต้!..ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย เสียบรรยากาศหมด! ”

ทอปัดเองนั้นก็กำลังพูดคุยปะปนกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย

เพราะทุกคนก็ล้วนแต่เป็นคนที่เธอรู้จักด้วยทั้งสิ้น

เมื่อหันมาเห็นใบหน้าอันมาสบอารมณ์ของน้องสาวที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

แถมจ้องมองเพชรเกล้าตาเขม็งจึงรีบกระซิบบอกเบาๆทันที

ตรีทิพย์เหล่มองพี่สาวนิดหน่อยก่อนจะเหลือบมองสาวน้อยเช่นเดิมไม่วางตา

เพชรเกล้าที่รู้อยู่แล้วว่ามีสายตาของตรีทิพย์คอยสอดส่องเพ็งมองมาที่เธออยู่ตลอด

แต่ก็ทำไม่สนใจเพราะเมื่อตอนจะเริ่มรับประทานอาหารเธอได้มองไปยังฝั่งตรงข้าม

ที่มีนางแบบสาวนั่งอยู่แต่เจ้าตัวกับเบือนสายตาไปทางอื่นเหมือนเคย

สาวน้อยจึงคิดว่าเธอควรจะอยู่ในส่วนของเธอโดยไม่ต้องไปใส่ใจกับคนๆนี้จะดีกว่า

“ อาหารอร่อยมากเลยนะครับอาปิ่น ” ศิลปินดาราชายคนหนึ่งเอ่ยบอก

“ เป็นฝีมือของพราวน่ะจ้ะ เขาเก่งเรื่องทำอาหาร ” ปิ่นรักตอบกลับก่อนจะหันมองลูกสาวของเธอด้วยรอยยิ้ม

“ คุณพราวเก่งจังเลยนะคะ อิจฉาอาปิ่นจังเลยค่ะได้ทานอาหารอร่อยๆแบบนี้ทุกวัน ”

นางแบบสาวคนหนึ่ง มีชื่อว่าโชติรส พูดขึ้นเสียงหวานพลางส่งรอยยิ้มให้กับเพชรเกล้าเบาๆ

ตรีทิพย์แอบเบ้ปากเล็กน้อยเพราะเธอไม่ค่อยชอบนางแบบรุ่นน้องอย่างโชติรสเสียเท่าไหร่

เนื่องจากผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างที่จะขี้ประจบประแจงผู้ใหญ่หลายๆคน

เพื่ออยากจะมีชื่อเสียงในทางลัดมิหนำซ้ำยังมีรสนิยมหญิงก็ได้ชายก็ไม่เกี่ยงอีกต่างหาก

และยังชอบเสนอตัวเพื่อเรียกเงินให้กับผู้ใจบุญที่อยากจะเชยชมเลี้ยงดูหล่อน

แต่โชคดีที่เธอไม่ได้หลวมตัวไปคลุกคลีด้วย

“ ยิ้มอยู่ได้..เดี๋ยวเถอะ! ” ร่างสูงพึมพำกับตัวเองเบาๆเมื่อเห็นเพชรเกล้ายิ้มให้กับโชติรส

เมื่อเวลาผ่านไปเพชรเกล้าจึงขอตัวออกไปจากโต๊ะอาหาร

เพราะเธอไม่อยากนั่งเป็นจุดสนใจให้กับตรีทิพย์อยู่เช่นนั้น

ร่างบางจึงออกมายืนที่ริมระเบียงเหม่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืนไปด้วยความเพลินตา

และในขณะนั้นเสียงเรียกเข้าจากเครื่องมือสื่อสารของเธอก็ดังขึ้น

ดวงหน้าเรียวก้มมองโทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือเพียงครู่ริมฝีปากฉีกยิ้มเบาๆ

ก่อนจะแตะเลื่อนสไลด์รับสายทันที..

“ ค่ะ..พี่ชิน ” เพชรเกล้าทักทายถึงปลายสายอย่างคุ้นเคย

“ ใกล้ถึงเวลาแล้วนะคะ พี่ชินยังมาไม่ถึงอีกเหรอ? ”

“ ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ ”

เพชรเกล้าบอกกล่าวส่งท้ายอีกครั้งก่อนจะกดวางสายไป

แต่เมื่ออากาศเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆเธอจึงหมุนตัวกลับเพื่อที่จะเดินเข้าไปยังด้านใน…

สองเท้าของสาวน้อยหยุดกึกทันทีเมื่อหันไปเจอร่างของตรีทิพย์ยืนอยู่ตรงหน้า

ร่างบางสบตาตรีทิพย์แค่เพียงชั่วครู่ก่อนจะเบี่ยงไปอีกทางอย่างไม่สนใจ

พร้อมกับรีบเดินเลี่ยงออกไปเสียเดี๋ยวนั้นแต่ทว่ามีหรือที่นางแบบซุปตาร์

จะยอมปล่อยให้เจ้าหญิงแสนสวยของเธอเดินหนีไปได้ง่ายๆ

เวลานั้นเองตรีทิพย์จึงหันไปคว้าแขนสาวน้อยไว้ทันที

“ ทำไมถึงไม่บอกพี่ ว่าพราวเป็นลูกของปิ่นรัก... ”

ตรีทิพย์กดน้ำสียงต่ำ เพชรเกล้าชักสีหน้าสงสัยทันทีเมื่อได้ยินคนตรงหน้าเรียกขานถึงแม่เธอสั้นๆ

“ พราวคิดว่าพี่เต้รู้อยู่แล้ว ” ร่างบางตอบกลับไปเพราะเธอคิดเช่นนั้นจริงๆ

“ ไม่รู้! ”

“ แต่ก็รู้แล้วนิคะ ”

“ จะไปไหน..! ” ตรีทิพย์ดึงแขนนุ่มนิ่มนั่นไว้เมื่อเห็นว่าจะเดินหนี

“ ปล่อย ” เพชรเกล้าสะบัดแขนตัวเองออกและก้าวขาจะเดินต่อ

ลบเนื้อหาบางส่วน