บัลลังก์ฉิมพลี

          บ้านอัศวัฒน์.....ทอปัดพร้อมตรีทิพย์เดินทางมาถึงที่นี่ในเวลา 17 นาฬิกาของวัน

สายตาของตรีทิพย์สอดส่องมองไปรอบๆด้านในขณะที่เธอยังไม่ได้ลงจากรถ

 

“ คิดอะไรอยู่เหรอ ” ทอปัดถามขึ้น

“ วันนี้แล้วสินะที่เต้จะได้เจอกับเพชรเกล้า ” ตรีทิพย์พูดออกมาเบาๆดวงตานิ่งสงัด

“ ไม่เอาน่ะเต้ พี่ไม่อยากให้เราคิดถึงเรื่องนี้ลืมมันไปบ้างเถอะ ” พี่สาวกล่าวบอกอย่างใจเย็น

“ เต้ไม่มีวันลืม! ถึงยังไงพวกเขาก็ต้องรับผิดชอบ..! ” ใบหน้าสวยหันขวับกลับมาเสียงแข็ง

“ แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา เพื่ออะไร!! ”

“ เพื่อความสะใจ…”

 

“ คนเลวๆอย่างปิ่นรักควรจะได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดซะบ้าง เขาควรเจ็บ..มากกว่าที่เราเคยเจ็บ! ” ตรีทิพย์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเมื่อนึกย้อนไปถึงเรื่องราวสาหัสในอดีต

“ แล้วคนที่เขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยอย่างคุณเพชรเกล้าล่ะ มันสมควรแล้วเหรอที่เต้จะเอาความแค้นไปลงที่เขา ”

“ แล้วเราล่ะพี่ต้า เรารู้เรื่องอะไรหรือเปล่าทำไมอยู่ๆเราถึงต้องขาดแม่ ทำไมเราต้องถูกเพื่อนล้อทำไมเราต้องเสียใจไม่มีที่สิ้นสุด..พี่ต้าลืมไปแล้วเหรอว่าเราเจ็บปวดกันมากแค่ไหนกว่าจะผ่านมันมาได้ ”

ดวงตาของตรีทิพย์เริ่มเอ่อคลอเธอพยายามยับยั้งเพื่อไม่ให้มันไหลหยดลงมาอย่างเด็ดขาด

“ ก็เพราะว่าพี่เข้าใจไงว่าการที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยแต่ต้องมารับรู้ซึ่งความเจ็บปวดที่คนอื่นหยิบยื่นให้มันทรมานมากแค่ไหน พี่ถึงไม่อยากให้เต้ดึงเอาคนที่เขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเข้ามาเกี่ยวข้อง ”

“ ถ้าเต้ได้เจอกับเพชรเกล้าเมื่อไหร่เขาเกี่ยวแน่ เต้เคยบอกแล้วไงว่าดวงใจของปิ่นรักจะต้องรับผิดชอบ... ”

 

“ แล้วถ้าคุณเพชรเกล้าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เต้คิดล่ะ ”

“ เป็นยังไง? ” ตรีทิพย์หันถาม

“ ก็เป็นอย่างที่พี่ต้อมบอกไง ว่าเขาจะต้องเลวร้ายแล้วก็มารยาเหมือนกับ...แม่ของเขา ”

“ เต้ก็จะคิดว่า เขาพยายามสร้างภาพเหมือนกับแม่ของเขา สร้างภาพว่าเป็นคนดีเพื่อหลอกสายตาทุกคน แต่เขาไม่มีทางหลอกเต้ได้... ”

 

ทอปัดถอนหายใจไม่ว่าจะเตือนยังไงวาจาของเธอก็ไม่สามารถทำให้น้องสาวอย่างตรีทิพย์

เชื่อมั่นมากกว่าพี่สาวคนโตที่คอยเกลี่ยกล่อมนำความแค้นเคืองฝั่งใส่ไว้ในหัวใจ

จนยากที่จะเยียวยาอยู่ตลอดมา

 

“ เอาหล่ะ ถึงพี่จะห้ามยังไงเต้ก็ไม่ฟังคำพี่อยู่แล้ว หลังจากนี้พี่อยากให้เต้ใช้สติไตร่ตรองให้รอบคอบไม่ว่าจะคิดทำอะไรเพราะว่าหากผิดพลาดไปคนที่เสียใจอาจจะไม่ใช่เขา.. ”

 

ตรีทิพย์นิ่งคิดในคำพูดของพี่สาวทำไมจิตใจของเธอมันเริ่มประหม่าและสั่นแปลกๆ

เพราะอะไรกันนะ...ทอปัดเมื่อกล่าวเสร็จจึงเอื้อมไปหยิบกล่องของขวัญทั้งสองใบทางด้านหลัง

ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไป..ซุปเปอร์โมเดลสาวสูดลมหายใจเข้าปอด

เพื่อผ่อนคลายตัวเองสักครู่และลงจากยานพาหนะคันหรูร่างสูงปรับอุณหภูมิอารมณ์ของตนเอง

ให้เป็นปกติด้วยรอยยิ้มเบาๆ ทอปัดเหลือบมองน้องสาวนิดหน่อยเป็นอันรู้กันว่า

ตรีทิพย์ต้องทำกิริยาอย่างไรไม่นานนักทั้งคู่ก็ตัดสินใจเดินเข้าเยือนยังคฤหาสน์สีขาวทันที

 

 

“ สวัสดีค่ะคุณต้าคุณเต้ เชิญพักผ่อนที่ห้องรับแขกก่อนเลยนะคะ อีกสักครู่คุณท่านจะลงมาค่ะ ”

หญิงรับใช้คนหนึ่งรีบเข้ามาต้อนรับถึงผู้มาใหม่ทันที

“ คนอื่นๆมากันหรือยังคะ ” ทอปัดเอ่ยถามถึงศิลปินหรือแขกท่านอื่นที่มาร่วมรับประทานอาหารกันในวันนี้ด้วย

“ อ๋อ ยังเลยค่ะ ”

 

ทอปัดพยักหน้าพูดคุยนี่นั่นด้วยเล็กน้อยเพราะเธอค่อนข้างที่จะสนิทชิดเชื้อ

เนื่องจากมาธุระเรื่องงานค่อนข้างที่จะบ่อย เหลือแต่ตรีทิพย์ที่กำลังโปรยรอยยิ้มพอประมาณ

ให้กับหญิงรับใช้หลายต่อหลายคนที่กำลังตื่นเต้นซุปตาร์คนดังอย่างเธอ

บางคนก็แอบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดแชะภาพสาวสวยคนดังเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกกันยกใหญ่

ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นางแบบสาวจะมาเยือนที่นี่แต่เธอก็ไม่ได้มาบ่อยนักจึงเป็นเรื่องธรรมดา

ที่ใครๆต่างจะให้ความสนใจ..พลางกวาดสายตามองไปจนทั่วเพื่อหาบุคคลที่ขึ้นชื่อว่า

เป็นลูกเจ้าของบ้านแต่กับไร้วี่แวว...

 

 

“ ขอบคุณค่ะ ”

ตรีทิพย์เอ่ยบอกเรียบๆพร้อมกับยิ้มให้เมื่อเด็กรับใช้นำน้ำมาเสริฟ

หลังจากที่เธอและทอปัดได้เข้ามานั่งพักยังห้องรับแขกเป็นที่เรียบร้อย

 

 

“ ค่ะ ได้ค่ะตามนี้เลยนะคะ ค่าสวัสดีค่ะ ”

“ อย่ามัวแต่คะขาจนลืมกำหนดที่เต้เคยบอกไว้ล่ะ คุณผู้จัดการ ”

นางแบบสาวยกขาขึ้นไขว่ห้างเอนหลังพิงโซฟากล่าวบอกเรียบๆ

ต่อพี่สาวเธอที่กำลังรับคิวงานอย่างชัดถ้อยชัดคำตามปกติ

“ จ้า..เบรคงาน 3 อาทิตย์หลังจากสิ้นเดือนนี้ ” ทอปัดเดินเข้ามานั่งข้างๆยิ้มบอก

 

“ พี่ต้า... ”

“ ว่าไง? ” พี่สาวถามกลับเบาๆพลางวางแก้วน้ำลงหลังจากที่ยกดื่มแก้กระหายเมื่อครู่

“ ไหนล่ะ เพชรเกล้า ” เสียงหวานถามขึ้นเรียบๆ

“ อืม..นั่นซิ พี่ก็ไม่เห็นเหมือนกันเดี๋ยวคงจะลงมาพร้อมกับอาปิ่นมั้ง ”

 

ตรีทิพย์ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพียงแต่หันมองดูไปบริเวณรอบๆเท่านั้น

 

“ นี่เต้ พี่ขอถามไรอย่างสิ ” ทอปัดตั้งท่าสีหน้าจริงจัง

“ อะไรเหรอคะ ”

 

ใบหน้าสวยถามกลับขณะกำลังเหม่อมองตรงออกไปจากห้องรับแขกที่เธอนั่งอยู่

เมื่อเห็นกรอบรูปบานใหญ่ที่ดูเหมือนว่าพึ่งจะนำมาติดไว้อยู่กับผนังไกลๆ

จึงทำให้เธอมองเห็นได้ไม่ชัดนักรู้เพียงว่าบุคคลในรูปนั้นเป็นผู้หญิง

มั่นใจได้ว่าไม่ใช่ปิ่นรักเพราะฉะนั้นคาดเดาได้ไม่ยากว่าสตรีคนในรูปนั้นเป็นใคร

 

“ ถ้าคุณเพชรเกล้าเขาเกิดสวยดูดีถูกสเป๊คเต้ขึ้นมา เต้จะทำยังไง ”

“ ไม่มีทาง! ไม่มีทางเป็นแบบนั้น ” ตรีทิพย์หันขวับตอบคำถามพี่สาวด้วยความมั่นใจ

“ อ๋อเหรอ..ก็ดี ”

 

นางแบบน้องสาวรู้สึกไม่พอใจทอปัดจริงๆที่ลอยหน้าลอยตาอยู่อย่างนั้นทำอย่างกับคำพูดของเธอ

มันดูไม่น่าเชื่อถือเสียอย่างนั้นแหละอีกอย่างสเป๊คของเธอก็ไม่ได้หากันง่ายๆอยู่แล้ว... จริงสิ!!!

 

ซุปเปอร์โมเดลสาวพึ่งนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่เธอตั้งใจมุ่งมั่นจดจ่อมาโดยตลอดตั้งแต่ออกจากคอนโด

นั่นก็คือเจ้าหญิงแสนสวยของเธอนั่นเอง ร่างสูงยันตัวเองลุกขึ้นนั่งดีๆพร้อมกับหันซ้ายหันขวา

มองหน้ามองหลังเพื่อหาสาวสวยตัวน้อยที่เธอแน่ใจว่าต้องเป็นคนสำคัญของที่นี่

และวันสำคัญๆอย่างนี้น้องพราวของเธอจะต้องมาร่วมรับประทานอาหารด้วยอย่างแน่นอน

ริมฝีปากสวยอมยิ้มปลื้มปริ่มออกมาทันที

 

“ ยิ้มไรอ่ะ ” ทอปัดนิ่วหน้าสงสัยเนื่องจากน้องสาวของเธอช่างหลากหลายอารมณ์เสียจริง

“ ไม่ถามสักเรื่องได้มั้ยเนี่ยพี่ต้า ” ตรีทิพย์หุบยิ้มลงช้าๆก่อนจะพูดออกไป

“ อะไรก็นึกว่าเป็นบ้าเลยถาม หวังดีด้วยก็ผิด ”

“ มีกฎข้อไหนของโลกห้ามคนสวยยิ้มด้วยเหรอ ” นางแบบสาวตอบกลับเบาๆ

“ แหวะ หล๊งหลงตัวเอง ” ทอปัดเบ้ปากใส่นิดหน่อย

“ พี่ต้า ”

“ ว่า? ”

“ พี่ว่าในประเทศนี้จะมีใครที่.....ไม่รู้จักเต้บ้างม่ะ ” ร่างสูงถามออกไปพร้อมสีหน้าที่เสียเซลฟ์นิดหน่อย

“ หืมม..ไม่มีหรอกเธอเป็นซุปตาร์นะ ใครที่ไหนขาจะไม่รู้จักเธอเว้นแต่คนๆนั้นอาจจะอยู่ในป่าในดงอ่ะแหละ ”

 

พี่สาวพูดในเชิงขำขัน ตรีทิพย์จึงถอนหายใจเบาๆและเลิกคิดถึงเรื่องนี้ไป

 

ลบเนื้อหาบางส่วน