บัลลังก์ฉิมพลี

          ตรีทิพย์ออกงานอีเว้นท์ในเวลาต่อมาหลังกลับจากภูเก็ต
และตอนนี้ที่ห้างสรรพสินค้ากลางกรุงจึงเต็มไปด้วย
บรรดาสื่อมวลชนที่พร้อมใจมากันเนืองแน่นตามจุดต่างๆ
หนาตาไปด้วยผู้คนที่หยุดชื่นชม นางแบบสาวเดินมาพร้อมกับ
ผู้จัดการส่วนตัวของเธอ..ทอปัดทำหน้าที่เหมือนเคย
คือจูงมือน้องสาวผ่ากลางเหล่าบรรดาแฟนคลับของตรีทิพย์
ที่มักจะตามมาให้กำลังใจกันเสมอเมื่อขวัญใจของเขาออกงาน
การ์ดผู้ดูแลซุปตาร์ดังเต็มอยู่สองฝั่งซ้ายขวาเพื่อคอยดูแลความสะดวกให้ตามปกติ…
 
 
เมื่อเวลาผ่านไปตรีทิพย์เสร็จภารกิจในการทำงานวันนี้
ร่างสูงจึงเดินลงจากเวทีตามลำดับ การนี้จึงเป็นเวลาอันเหมาะ
ของสื่อมวลชนที่ต่างปรี่กันเข้ามาหา
เมื่อซุปตาร์ลงจากเวทีอีเว้นท์เสร็จศัพท์ ร่างสูงฉีกยิ้มอยู่ใบหน้า
 
“ คุณเต้ครับขอสัมภาษน์หน่อยครับ เรื่องคุณพราวจริงหรือไม่ครับ!! ”
 
“ แล้วภาพที่หลุดออกมาเป็นภาพของคุณเต้จริงๆหรือเปล่าคะ?! ”
 
 
ตรีทิพย์ยิ้มเท่านั้นพร้อมกับตรงไปตามทางเดิน
ผู้ดูแลคอยอำนวยความสะดวกให้อย่างเคร่งครัด
 
 
 
“ คุณเต้สนิทกับคุณพราวตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? ”
 
“ ไปเที่ยวปายด้วยกันจริงๆใช่มั้ยครับ! ”
 
“ แล้วภาพถ่ายที่ภูเก็ตใช่ตามข่าวหรือเปล่าคะ? ”
 
นักข่าวต่างยื่นไมโครโฟนอุปกรณ์บันทึกเสียงต่างๆนาๆ
มากันให้วุ่นพร้อมทั้งตั้งคำถามกันจ้าละหวั่น!
 
“ เอ่อ! ใจเย็นๆนะคะทุกคน!! ทุกคนได้สัมภาษน์แน่ค่ะ แต่ขอให้เป็นระเบียบกันหน่อยนะคะ ”
 
ทอปัดส่งเสียงร้องบอกเมื่อตรีทิพย์เดินเข้ามาถึงฉากพื้นหลัง
ของงานในวันนี้ที่น้องสาวเป็นพรีเซ็นเตอร์
พร้อมที่จะให้สัมภาษน์ต่อสื่อมวลชนรวมทั้งช่างภาพ
ของแต่ละสำนักที่กระจายแสงแฟลชกันไม่ยั้ง
 
นักข่าวมากหน้าหลายตาชายและหญิงตุ๊ดแต๋ว
จึงพากันเข้าล้อมรอบซุปตาร์ตรีทิพย์กันทันที
 
“ เอาล่ะ ไม่ต้องรีบทีละคำถามกันนะคะ เต้จะได้ตอบถูก ”
ผู้จัดการส่วนตัวซุปตาร์เอ่ยบอกอีกครั้ง
 
" ตกลงเรื่องที่เป็นประเด็นอยู่ตอนนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ? "
หญิงสาวนักข่าวตั้งคำถามแรกทันที
 
ตรีทิพย์ยิ้มบางๆในมาดนางแบบของเธอก่อนจะตอบออกไป
 
" จริงค่ะ "
 
สื่อมวลชนและทุกคนที่ได้ยินได้ฟังต่างฮือฮาหันหน้ามองทำปากมุบมิบๆ
" ถ้าอย่างนั้นในภาพก็คือพี่เต้กับคุณพราวจริงๆใช่มั้ยคะ ไม่ใช่ภาพตัดต่ออะไร "
 
" ค่ะ "
ร่างสูงยิ้มตอบหันฟังคำถามคนนั้นทีคนนี้ที
 
" ไม่เคยบอกมาก่อนเลยว่าชอบผู้หญิง "
" ก็ไม่มีใครถามเต้นิคะ " ตรีทิพย์ยิ้มกว้างดูอารมณ์ดี
 
" คุณเต้สนิทกับคุณพราวนานแล้วหรือยังครับ "
นักข่าวชายไทยเอ่ยถาม
 
" เต้กับพราวเราไม่เคยเจอกันมาก่อนนะคะ ก็มารู้จักกันตอนที่พราวกลับมาเมืองไทย "
 
" แรกๆเลยเหรอคะ " นักข่าวตุ้งติ้งยิ้มถาม
 
" ค่ะ ตอนพราวกลับมาไทยใหม่ๆ "
ตรีทิพย์พูดพร้อมพยักหน้าและหันฟังคำถามจากสื่อท่านอื่น
 
" พี่เต้กลัวคนมองว่าเป็นการสร้างกระแสมั้ยเอ่ย "
 
" อืม...เต้ก็อยู่ในวงการนี้มานานแล้วนะคะ ก็ไม่ได้หายหน้าไปไหน ผลงานก็มีให้เห็นกันอยู่เรื่อยๆ เพราะฉะนั้น อืม..แล้วแต่คนมองดีกว่าเนอะ "
ซุปตาร์สาวยิ้มสวยๆ
 
" ค่ะพี่เต้แล้วอาปิ่นว่ายังไงบ้างคะ "
 
" อาปิ่นเหรอ "
ตรีทิพย์ยิ้มเก้อเขินจนทำให้เหล่านักข่าวพากันหัวเราะออกมา
เพราะทุกคนต่างก็ทราบดีถึงกิตติศัพท์จงอางหวงไข่
 
" อาปิ่นน่ารักค่ะ " ริมฝีปากสวยยิ้มตอบสั้นๆ
" โดนเอ็ดบ้างมั้ย " สื่อมวลชนได้ทีแกล้งถามจี้ประเด็น
 
ตรีทิพย์ยิ้มฟันขาวเช่นเดิมจนทำให้ทุกคนรู้ทัน
เพราะอาการและสีหน้าของเธอค่อนข้างจะบ่งบอก
 
" ก็มีบ้าง.. "
นักข่าวพากันหัวเราะกับคำตอบซุปตาร์ดัง
 
" ค่ะงั้น ขอชัดๆเลยค่ะ ตอนนี้สถานะของพี่เต้กับคุณพราวคืออะไรคะ? "
หลากหลายไมโครโฟนจดจ่อรอฟังอย่างสนใจ
 
" แฟนค่ะ "
 
เพียงเท่านั้นแฟนคลับของตรีทิพย์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก
จึงหวีดร้องลั่นแสดงน้ำเสียงกรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่
เรียกว่าเป็นการตอบรับดีเลยทีเดียวเป็นโชคดีของเธอด้วย
ที่ผู้คนที่ชื่นชอบเธอนั้นดูเข้าอกเข้าใจกันอย่างไม่คัดค้าน..
 
 
[i]เคลียร์ชัดทุกประเด็น เต้ พราว เป็นแฟนกันจริง![/i]
[i]หนุ่มๆใจสลาย เต้ ตรีทิพย์ยืนยันเต็มปาก น้องพราวคือแฟน!!![/i]
[i]จากปากซุปตาร์เต้ “ คบ ” พราว อัศวัฒน์ จริง!![/i]
[i]แฟนคลับดี๊ด๊า พี่เต้ตอบเซอร์ไพรส์เรื่องหัวใจ ล่าสุดแฮชแท็กป้ายไฟตั้งเพจพร้อมฟิน!!![/i]
 
หนังสือพิมพ์รวมไปทั้งนิตยสารต่างๆ
ของทุกสำนักกำลังพาดหัวข่าวให้ดูน่าตื่นเต้น
ถึงเรื่องที่เป็นประเด็นทอล์คออฟเดอะทาวน์
ที่สุดแห่งวงการบันเทิงจนตอนนี้แผ่กระจายไปทั่วทุกที่...
 
 
บ้านอัศวัฒน์.....
 
ช่วงบ่ายของวันใหม่ ตรีทิพย์ย่องเบาๆตรงไปที่บันไดสุดเพอร์เฟค
ท่ามกลางบรรยากาศที่ค่อนข้างจะเงียบเชียบแต่ก็ดูสบายไม่ใช่น้อย
หรือนี่อาจเป็นกฎหลักของบ้านหลังนี้ก็น่าจะใช่
ซุปตาร์สาวหันมองซ้ายขวาและลอบยิ้มอยู่บนใบหน้า
ที่หนทางของเธอช่างสะดวกอะไรปานนี้
ร่างสูงก้าวขาขึ้นบันไดขั้นแรก..
 
“ มาหาพราวเหรอ ”
 
ตรีทิพย์สะดุ้งเฮือกค่อยๆหันมอง.....ไปเจอกับเจ้าของบ้าน
 
สองมือของปิ่นรักถือถ้วยกาแฟ
พร้อมยกขึ้นจิบเบาๆสีหน้าปกติที่! ไม่ยิ้มไม่บึ้ง
 
“ พราวอยู่บนห้อง พึ่งกลับมาจากบริษัทเขาอยากช่วยงานอา อาก็เลยให้ลองทำงานเล็กๆน้อยๆ ”
 
“ เอ่อ..อะ อาปิ่น.....สวัสดีค่ะ ”
ร่างสูงเดินกลับลงมาหาอึกอักเล็กๆก่อนจะยกมือทำความเคารพ
 
“ หวัดดีจ้ะ ว่างเหรอวันนี้ ” ผู้บริหารหญิงยิ้มบางๆ
 
“ อ๋อค่ะ...พอดีเต้พึ่งเสร็จงานน่ะค่ะ ” ตรีทิพย์ยิ้มแก้เขิน
 
“ วันนี้อาปิ่นอยู่บ้านเหรอคะ ”
“ เดี๋ยวก็จะไม่อยู่แล้วล่ะ กำลังจะไปบริษัท ”
 
นางแบบสาวพยักหน้าลดสายตาเล็กน้อย
 
“ อาเห็นที่เราให้สัมภาษน์แล้วนะ ”
 
ปิ่นรักเหลือบมอง ดูเหมือนระยะหลังๆเธอค่อนข้าง
ที่จะปรับบุคลิกต่อตรีทิพย์เพื่อให้ดูเคร่งขรึมและเคร่งครัดยิ่งขึ้น
 
“ ค่ะ ” เสียงหวานตอบรับ
 
“ พูดได้ดีนะ ตรงไปตรงมา ชัดเจนดี ”
 
ตรีทิพย์ยิ้มกว้าง...
 
“ อืม..เอาล่ะ ขึ้นบันไดไปแล้วเลี้ยวซ้าย ห้องประตูใหญ่ขวามือสุด ”
 
 
“ ขอบคุณค่ะ ”
ใบหน้าสวยหันมองไปตามทางชั้นบนก่อนจะหันมาบอกกับปิ่นรัก
 
จากนั้นจึงมีหญิงรับใช้นำกระเป๋าและสูทตัวหนึ่ง
มาให้กับเจ้านายของเธอ ปิ่นรักส่งถ้วยกาแฟให้เป็นการสลับกัน
และเมื่อหญิงบริหารคนเก่งกำลังจะก้าวขาเดินออกไป
เธอกับหยุดและหันมาหานางแบบในสังกัดอีกครั้ง
 
“ อนุญาตให้ขึ้นไปหาก็จริง แต่อย่าข้ามหน้าข้ามตาให้มากนัก ”
 
ตรีทิพย์เผยริมฝีปากนิดหน่อยก่อนจะยิ้ม
เป็นเส้นตรงพยักหน้าน้อมรับ.....ปิ่นรักจึงเดินออกไป
และขึ้นรถที่ขับเข้ามาจอดรอทันที...
 
ตรีทิพย์พ่นลมหายใจออกปากกระพริบตาถี่ๆ
วาระเมื่อครู่ช่างเป็นอะไรที่กดดันเสียจริงๆ
 
ใบหน้าสวยหันมองหญิงรับใช้ที่ยิ้มมองเธอก่อนที่หล่อนจะหันเดินออกไป
 
ร่างสูงเงยมองขึ้นสู่บันไดพร้อมกับเผยรอยยิ้ม
บนริมฝีปากออกมาก่อนจะรีบตรงดิ่งขึ้นไปยัง
ห้องนอนของเพชรเกล้าทันที…..และเมื่อตรีทิพย์เดินทางมาถึง
เธอจึงค่อยๆเปิดประตูเข้าไปอย่างเบามือ
นางแบบสาวก้าวเท้าเข้าไปด้านในช้าๆ
หันมองรอบด้านที่ดูสงบจนคล้ายไม่มีใครอยู่เลยก็ว่าได้
 
ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มมองดูทั่วพื้นที่ของห้องใหญ่
ที่ช่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและเน้นโทนสีครีมเป็นหลัก
สลับกับผ้าม่านเทาอ่อนดูเบาตา ตรีทิพย์ค่อยๆเดินตรงเข้าไป
ทางส่วนของห้องนอนตอนนี้ยังไม่มีวี่แววจะได้เจอสาวน้อยของเธอ
 
ร่างสูงทอดสายตามองไปยังเตียงกว้าง
ที่แสนเหมาะสมกับเจ้าหญิงของเธอไม่มีผิด
คงจะนุ่มนิ่มน่าหลับนอนเป็นที่สุด
 
“ แก๊ก! ”
ร่างสูงหันมองตามเสียงที่ดัง
เธอจึงเห็นว่าเพชรเกล้าเดินออกมาจากห้องน้ำ
ตรีทิพย์รีบหาที่ซ้อนทันที
 
“ กำลังจะอาบน้ำเหรอ ดีจังจะได้หอมๆ ”
 
นางแบบสาวยิ้มพูดกับตัวเองเบาๆเหล่มองสาวน้อย
ที่ออกมาหยิบอะไรนิดหน่อยก่อนจะกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
 
 
เมื่อเวลาผ่านไปเพชรเกล้าจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ
เธอใส่ชุดคลุมตามปกติสาวน้อยสีหน้าดูสดชื่น
เดินตรงเข้ามาหาโต๊ะเครื่องแป้งส่องกระจกตรวจดูอะไรไปเรื่อย
ร่างบางเอื้อมมือจับๆสัมผัสผิวหน้านิดๆหน่อยๆ
ระหว่างนั้นเองสายตาของเธอจึงมองผ่านกระจกไปเห็น
ร่างสูงๆของซุปตาร์ดังเดินออกมาจากหลังผ้าม่าน
 
เพชรเกล้าถอนหายใจเบาๆพร้อมกับปรับสายตามองตรง
 
ตรีทิพย์อมยิ้มทำแววตาออเซาะเดินเข้ามากอด
สาวน้อยจากด้านหลังพร้อมกับยื่นจมูกเข้าไปสูดแก้มขาวเหมือนเดิม
 
“ เข้ามาได้ยังไง ”
ร่างบางถามขึ้นและเบี่ยงหน้าออกนิดหน่อย
 
“ ขออาปิ่นแล้ว.. ”
ตรีทิพย์ก้มลงจุมพิตตรงนั้นตรงนี้เบาๆ
 
เพชรเกล้าถอนหายใจอีกครั้งเพราะรู้สึกว่าอีกคนจุกจิกกวนใจ
ร่างสูงประคองร่างเล็กให้หันมาหาพร้อมกับเข้าสวมกอดแนบแน่น
หันซุกซอกคอคลอเคลียกลิ่นหอมที่ยังชื้นสะเก็ดน้ำ
สาวน้อยดันตัวคนรักออกห่างและปลีกตัวเดินออกไป
ตรีทิพย์หันเดินตามติด
 
“ กลับไปก่อนเถอะค่ะ พราวอยากนอน ”
 
“ ฮือ..ไม่เอาอ่ะ คิดถึงอยากอยู่กับพราว ”
“ อยู่คนเดียวซะบ้าง..! ”
เพชรเกล้าทำเสียงแข็งงัดแงะฝ่ามือที่ตามเข้ามาเกาะแกะเนื้อตัวเธอ
 
“ ไม่เอาๆๆ ขออยู่ด้วยนะ.. ”
 
“ คนดีๆ..เค้าขอโทษนะคะ ”
ตรีทิพย์ประคองให้ร่างบางหันมาหาอีกครั้ง
เสียงอ่อนเสียงหวานก่อนจะโน้มจมูกเข้าไปหอมแก้มคนหน้าบึ้ง
ซ้ายขวาและหน้าผากและแถมขวาให้อีกหน..
 
“ ถ้าอยากอยู่ก็อยู่เฉยๆ พราวต้องการความสงบ ”
 
เพชรเกล้าเอ่ยบอกพร้อมกับปลีกตัวออก
ตรีทิพย์หันมองไม่ห่าง สาวน้อยเดินผ่านโต๊ะเครื่องแป้ง
เหล่มองคนด้านหลังนิดหน่อยและเห็นว่านางแบบสาวเดินตามมาเงียบๆ
เพชรเกล้าตรงเข้ามาหยุดอยู่บริเวณหน้าห้องน้ำ
หันมองข้างเพื่อสัมผัสกับระยะความใกล้ไกล
 
จากนั้นสาวน้อยจึงใช้ความไวเอื้อมเปิดประตูห้องน้ำ
พร้อมกับวิ่งเข้าไปทันทีและเมื่อหันมากลับมา
เพื่อที่จะปิดประตูอย่างรวดเร็ว
จึงเป็นไปได้ยากเมื่อตรีทิพย์ใช้มือดันสู้แรงเธอไว้
 
สองสาวขัดแย้งในความประสงค์เมื่ออีกคนอยากให้ประตูปิด
แต่อีกคนกับต้องการให้มันเปิดออก.....จนในที่สุดตรีทิพย์ก็สามารถเปิดประตูได้สำเร็จ
 
“ พี่เต้!! ”
 
เสียงนิ่มโวยวายเมื่อร่างสูงตรงเข้ามาอุ้มตัวเธอ
พร้อมกับยกให้ขึ้นไปนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้า
ตรีทิพย์แทรกตัวเข้ายืนกอดเอวระหว่างช่วงขา
เม้มริมฝีปากมองเจ้าหล่อนแสนหมันเขี้ยว!
 
“ ฮือ!!! พราวอยากพัก! อยากพักๆๆๆ ”
เพชรเกล้าดันสองไหล่คนรักร้องประท้วง
 
“ มันน่าจะมีอะไรที่เป็นไปได้ว่าพี่ทำให้พราวท้องได้ ถ้ามันเกิดขึ้นได้พี่จะทำให้พราวท้องหัวปีท้ายปีท้องแล้วท้องอีกให้แม่ปิ่นรับขวัญหลานไม่ทันไปเลย!! ”
 
บอกเสร็จริมฝีปากสวยจึงพุ่งเข้าฉกฉวยรสหวานยังกลีบปากบางทันที
เพชรเกล้าเบี่ยงหลบรอยจูบที่ดูหิวโหยเหลือเกิน
 
“ คิดถึงพราว.. ”
 
ไม่น่าเชื่อเมื่อนางแบบสาวดวงตาฉ่ำนองไวมากอย่างกับคนมึนเมา
 
“ จะคิดถึงอะไรนักหนา ”
ใบหน้าเรียวเบี่ยงหลบความฉกฉวยตรงหน้าที่ยังไม่ยอมลดละ
 
“ ก็พี่ติดพราวนิ ไม่รู้ตัวบ้างเลยเหรอ... ”
ตรีทิพย์ส่งสายตาออเซาะ
 
“ ทำมาปากหวานกลบเกลื่อนความผิดน่ะสิ ”
“ ฮือ..ก็ขอโทษแล้วไงง้ออยู่นี่ไง.. ” ร่างสูงก้มลงซุกอกสาวน้อย
 
“ รู้เหรอว่าทำอะไรผิด ” สาวน้อยหน้าบึ้ง
“ ที่ผิดสัญญาไงขอโทษนะ.. ” เสียงหวานทำอ้อน
“ ง้อๆๆๆ ดีกันนะๆๆ ”
 
เพชรเกล้าถอนหายใจอีกหน.....ประคองใบหน้าสวยเงยขึ้น
หยุดมองเล็กน้อยก่อนจะยื่นริมฝีปากเข้าไปจุมพิตที่หน้าผากหนึ่งครั้ง
นางแบบสาวจึงฉีกยิ้มกว้างๆ..แต่ร่างบางยังคงไม่ยิ้มให้เห็น
 
“ โทรกลับไปหาเขาบ้างหรือยัง ”
เสียงนิ่มพูดขึ้น ตรีทิพย์ขมวดคิ้ว
“ ใครเหรอ? ”
“ ก็พี่สาวพี่เต้ไง ” เพชรเกล้าปล่อยมือนำมาวางลงกับขอบอ่าง
 
ตรีทิพย์ส่ายหัว
“ ไม่ได้โทรค่ะ ”
“ โทรหาเขาสิคะ ” ร่างบางเอ่ยบอกสีหน้าปกติ
 
“ โทรทำไมอ่ะ?? ” ตรีทิพย์เลิกคิ้ว
 
 
“ พี่เต้อย่าลืมคนที่รักเราสิ ”
 
“ พี่ไม่เคยลืมพราวเลยนะคะ ”
นางแบบสาวยิ้มทำเสียงอ่อนเสียงหวาน
 
เพชรเกล้าสบตาเรียบๆเพื่อสื่อให้อีกคนรับรู้
ว่าไม่ควรบ่ายเบี่ยง…..จนตรีทิพย์ค่อยๆถอนหายใจคล้ายๆเบื่อหน่าย
 
“ พี่ต้อมใจร้อน ควบคุมตัวเองไม่เคยได้ พี่ไม่ชอบที่เขาเสียงดังกับพ่อโวยวายไม่เข้าเรื่อง..ก็เลยไม่อยากสนใจ ”
 
“ แต่เขาไม่มีใครเลยนะคะ ”
 
ร่างสูงหันมองผู้พูดประโยคนี้ของคนรักทำให้เธอต้องหยุดคิด..
 
“ เมื่อก่อนเขาจะเป็นยังไงจะโวยวายแค่ไหน พี่เต้ก็รับได้ไม่ใช่เหรอ ”
“ มันก็ใช่...เพราะตอนนั้นพี่เห็นดีเห็นชอบกับเขาไปหมด พอมาวันนี้พี่เปลี่ยนความคิดใหม่ แต่เขายังจมปลักเราสองคนก็เหมือนเข้ากันไม่ได้ ”
 
“ พี่เต้ก็บอกเขาสิคะ พูดกับเขา พูดทุกอย่างทุกเรื่องที่ทำให้พี่เต้เปลี่ยนความคิดใหม่ บางทีเขาอาจจะลดดีกรีลงก็ได้ ”
 
“ ก็เขารับฟังซะที่ไหนพราวก็เห็น ว่าเขาเป็นยังไง พูดไปก็ทะเลาะกันเปล่าๆ ”
“ แต่ถ้าพี่เต้พูดกับเขาดีๆใจเย็นๆเขาอาจจะฟังบ้างก็ได้นะคะ พราวเห็นเวลาที่พี่เต้อยู่กับเขาๆดูมีความสุขมาก.. ”
 
 
ตรีทิพย์หยุดคิดสักครู่.....ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
 
“ เอาไว้พี่จะโทรหาเขา ส่วนเรื่องที่จะคุยมีโอกาสเมื่อไหร่พี่จะลองดูนะ ”
 
เพชรเกล้ายิ้มหวาน
 
ตรีทิพย์ยิ้มมุมปากทำหรี่สายตาจับพิรุธ
 
“ พี่คิดว่าพราวโกรธพี่ต้อมซะอีก ”
 
“ โกรธค่ะ แต่หายแล้ว ”
 
“ และตอนนี้พราวก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวจนเกินไปที่จะแย้งน้องสุดที่รักของเขามาไว้กับพราวคนเดียว! ”
ร่างบางจิ้มนิ้วชี้ลงไปบนแผงไหล่แรงๆ
ทำหน้าหมันไส้นิดหน่อย ตรีทิพย์อมยิ้มแววตาเจ้าเล่ห์
 
“ ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้...พราวไม่งอนแล้วใช้มั้ย ”
 
เพชรเกล้ากลิ้งดวงตาทำคิดและพยักหน้าเบาๆ
 
“ งั้น...ทิ้งตัวแล้วนะ.. ”
 
สาวน้อยสบตาคนรักคิ้วขมวดเล็กๆเหมือนไม่เข้าใจ
 
ตรีทิพย์ไม่พูดอะไรอีกต่อไป..นางแบบซุปตาร์พุ่งเข้าจุมพิต
กับริมฝีปากได้รูปอย่างรวดเร็ว มีเสียงขลุกขลักดังขึ้นเล็กน้อย
เมื่อเพชรเกล้าถอยมือไปชนกับอะไรหลายๆอย่างที่วางอยู่ใกล้ๆ
สาวน้อยยึดหลักแทบไม่ทันเพราะแรงดันตรงหน้าว่องไวราวกับกลัวใครจะแย่งชิง
 
ใบหน้าสวยคลอเคลียโฉลมริมฝีปากลงมาตามผิวแก้ม
เรื่อยเลาะออเซาะมาจนถึงใบหูวนเวียนเข้าหาซอกคอ
ดอมดมความหอมละมุ่นดุจกลิ่นดอกไม้จากเมืองสวรรค์
ที่ช่างทำให้เธอเคลิบเคลิ้มไม่รู้เบื่อ ตรีทิพย์ลูบไล้เรือนร่างบาง
ไปจนจรดที่มือที่จะยื่นถึงก่อนจะวกย้อนกลับขึ้นมา
โดยจงใจให้ชายเสื้อคลุมเปิดขึ้นตามมือมาด้วย
 
ฝ่ามือที่ตอนนี้เต็มไปด้วยไอร้อนที่น่าลุ่มหลงลูบไล้
เรียวขาขาวเปิดผืนผ้าที่ปิดบังความงามขึ้นไปจรดต้นขา
เผยให้เห็นเนื้อหนังออร่าดุจน้ำนมที่น่าดื่มด่ำ
 
เพชรเกล้าเกล้าหลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับทุกอย่างในตอนนี้
ดวงหน้าของเธอถูกบังคับให้เอนรับริมฝีปากบดเบียด
เสียจนเรือนร่างอ่อนปวกเปียกไปหมด.....ภายในส่วนของ
พื้นที่ๆน่าจะเย็นและชุ่มฉ่ำอุรามากที่สุดของใครหลายๆคน
จึงกลายเป็นวิมานของคู่รักให้ได้เสพสมความปรารถนาไปโดยปริยาย………