บัลลังก์ฉิมพลี

          ตรีทิพย์ออกงานอีเว้นท์ในเวลาต่อมาหลังกลับจากภูเก็ต

และตอนนี้ที่ห้างสรรพสินค้ากลางกรุงจึงเต็มไปด้วย

บรรดาสื่อมวลชนที่พร้อมใจมากันเนืองแน่นตามจุดต่างๆ

หนาตาไปด้วยผู้คนที่หยุดชื่นชม นางแบบสาวเดินมาพร้อมกับ

ผู้จัดการส่วนตัวของเธอ..ทอปัดทำหน้าที่เหมือนเคย

คือจูงมือน้องสาวผ่ากลางเหล่าบรรดาแฟนคลับของตรีทิพย์

ที่มักจะตามมาให้กำลังใจกันเสมอเมื่อขวัญใจของเขาออกงาน

การ์ดผู้ดูแลซุปตาร์ดังเต็มอยู่สองฝั่งซ้ายขวาเพื่อคอยดูแลความสะดวกให้ตามปกติ…

 

 

เมื่อเวลาผ่านไปตรีทิพย์เสร็จภารกิจในการทำงานวันนี้

ร่างสูงจึงเดินลงจากเวทีตามลำดับ การนี้จึงเป็นเวลาอันเหมาะ

ของสื่อมวลชนที่ต่างปรี่กันเข้ามาหา

เมื่อซุปตาร์ลงจากเวทีอีเว้นท์เสร็จศัพท์ ร่างสูงฉีกยิ้มอยู่ใบหน้า

 

“ คุณเต้ครับขอสัมภาษน์หน่อยครับ เรื่องคุณพราวจริงหรือไม่ครับ!! ”

 

“ แล้วภาพที่หลุดออกมาเป็นภาพของคุณเต้จริงๆหรือเปล่าคะ?! ”

 

 

ตรีทิพย์ยิ้มเท่านั้นพร้อมกับตรงไปตามทางเดิน

ผู้ดูแลคอยอำนวยความสะดวกให้อย่างเคร่งครัด

 

 

 

“ คุณเต้สนิทกับคุณพราวตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? ”

 

“ ไปเที่ยวปายด้วยกันจริงๆใช่มั้ยครับ! ”

 

“ แล้วภาพถ่ายที่ภูเก็ตใช่ตามข่าวหรือเปล่าคะ? ”

 

นักข่าวต่างยื่นไมโครโฟนอุปกรณ์บันทึกเสียงต่างๆนาๆ

มากันให้วุ่นพร้อมทั้งตั้งคำถามกันจ้าละหวั่น!

 

“ เอ่อ! ใจเย็นๆนะคะทุกคน!! ทุกคนได้สัมภาษน์แน่ค่ะ
แต่ขอให้เป็นระเบียบกันหน่อยนะคะ ”

 

ทอปัดส่งเสียงร้องบอกเมื่อตรีทิพย์เดินเข้ามาถึงฉากพื้นหลัง

ของงานในวันนี้ที่น้องสาวเป็นพรีเซ็นเตอร์

พร้อมที่จะให้สัมภาษน์ต่อสื่อมวลชนรวมทั้งช่างภาพ

ของแต่ละสำนักที่กระจายแสงแฟลชกันไม่ยั้ง

 

นักข่าวมากหน้าหลายตาชายและหญิงตุ๊ดแต๋ว

จึงพากันเข้าล้อมรอบซุปตาร์ตรีทิพย์กันทันที

 

“ เอาล่ะ ไม่ต้องรีบทีละคำถามกันนะคะ เต้จะได้ตอบถูก ”

ผู้จัดการส่วนตัวซุปตาร์เอ่ยบอกอีกครั้ง

 

" ตกลงเรื่องที่เป็นประเด็นอยู่ตอนนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ? "

หญิงสาวนักข่าวตั้งคำถามแรกทันที

 

ตรีทิพย์ยิ้มบางๆในมาดนางแบบของเธอก่อนจะตอบออกไป

 

" จริงค่ะ "

 

สื่อมวลชนและทุกคนที่ได้ยินได้ฟังต่างฮือฮาหันหน้ามองทำปากมุบมิบๆ

" ถ้าอย่างนั้นในภาพก็คือพี่เต้กับคุณพราวจริงๆใช่มั้ยคะ ไม่ใช่ภาพตัดต่ออะไร "

 

" ค่ะ "

ร่างสูงยิ้มตอบหันฟังคำถามคนนั้นทีคนนี้ที

 

" ไม่เคยบอกมาก่อนเลยว่าชอบผู้หญิง "

" ก็ไม่มีใครถามเต้นิคะ " ตรีทิพย์ยิ้มกว้างดูอารมณ์ดี

 

" คุณเต้สนิทกับคุณพราวนานแล้วหรือยังครับ "

นักข่าวชายไทยเอ่ยถาม

 

" เต้กับพราวเราไม่เคยเจอกันมาก่อนนะคะ
ก็มารู้จักกันตอนที่พราวกลับมาเมืองไทย "

 

" แรกๆเลยเหรอคะ " นักข่าวตุ้งติ้งยิ้มถาม

 

" ค่ะ ตอนพราวกลับมาไทยใหม่ๆ "

ตรีทิพย์พูดพร้อมพยักหน้าและหันฟังคำถามจากสื่อท่านอื่น

 

" พี่เต้กลัวคนมองว่าเป็นการสร้างกระแสมั้ยเอ่ย "

 

" อืม...เต้ก็อยู่ในวงการนี้มานานแล้วนะคะ ก็ไม่ได้หายหน้าไปไหน
ผลงานก็มีให้เห็นกันอยู่เรื่อยๆ เพราะฉะนั้น อืม..แล้วแต่คนมองดีกว่าเนอะ "

ซุปตาร์สาวยิ้มสวยๆ

 

" ค่ะพี่เต้แล้วอาปิ่นว่ายังไงบ้างคะ "

 

" อาปิ่นเหรอ "

ตรีทิพย์ยิ้มเก้อเขินจนทำให้เหล่านักข่าวพากันหัวเราะออกมา

เพราะทุกคนต่างก็ทราบดีถึงกิตติศัพท์จงอางหวงไข่

 

" อาปิ่นน่ารักค่ะ " ริมฝีปากสวยยิ้มตอบสั้นๆ

" โดนเอ็ดบ้างมั้ย " สื่อมวลชนได้ทีแกล้งถามจี้ประเด็น

 

ตรีทิพย์ยิ้มฟันขาวเช่นเดิมจนทำให้ทุกคนรู้ทัน

เพราะอาการและสีหน้าของเธอค่อนข้างจะบ่งบอก

 

" ก็มีบ้าง.. "

นักข่าวพากันหัวเราะกับคำตอบซุปตาร์ดัง

 

" ค่ะงั้น ขอชัดๆเลยค่ะ ตอนนี้สถานะของพี่เต้กับคุณพราวคืออะไรคะ? "

หลากหลายไมโครโฟนจดจ่อรอฟังอย่างสนใจ

 

" แฟนค่ะ "

 

เพียงเท่านั้นแฟนคลับของตรีทิพย์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก

จึงหวีดร้องลั่นแสดงน้ำเสียงกรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่

เรียกว่าเป็นการตอบรับดีเลยทีเดียวเป็นโชคดีของเธอด้วย

ที่ผู้คนที่ชื่นชอบเธอนั้นดูเข้าอกเข้าใจกันอย่างไม่คัดค้าน..

 

 

[i]เคลียร์ชัดทุกประเด็น เต้ พราว เป็นแฟนกันจริง![/i]

[i]หนุ่มๆใจสลาย เต้ ตรีทิพย์ยืนยันเต็มปาก น้องพราวคือแฟน!!![/i]

[i]จากปากซุปตาร์เต้ “ คบ ” พราว อัศวัฒน์ จริง!![/i]

[i]แฟนคลับดี๊ด๊า พี่เต้ตอบเซอร์ไพรส์เรื่องหัวใจ ล่าสุดแฮชแท็กป้ายไฟตั้งเพจพร้อมฟิน!!![/i]

 

หนังสือพิมพ์รวมไปทั้งนิตยสารต่างๆ

ของทุกสำนักกำลังพาดหัวข่าวให้ดูน่าตื่นเต้น

ถึงเรื่องที่เป็นประเด็นทอล์คออฟเดอะทาวน์

ที่สุดแห่งวงการบันเทิงจนตอนนี้แผ่กระจายไปทั่วทุกที่...

 

 

บ้านอัศวัฒน์.....

 

ช่วงบ่ายของวันใหม่ ตรีทิพย์ย่องเบาๆตรงไปที่บันไดสุดเพอร์เฟค

ท่ามกลางบรรยากาศที่ค่อนข้างจะเงียบเชียบแต่ก็ดูสบายไม่ใช่น้อย

หรือนี่อาจเป็นกฎหลักของบ้านหลังนี้ก็น่าจะใช่

ซุปตาร์สาวหันมองซ้ายขวาและลอบยิ้มอยู่บนใบหน้า

ที่หนทางของเธอช่างสะดวกอะไรปานนี้

ร่างสูงก้าวขาขึ้นบันไดขั้นแรก..

 

“ มาหาพราวเหรอ ”

 

ตรีทิพย์สะดุ้งเฮือกค่อยๆหันมอง.....ไปเจอกับเจ้าของบ้าน

 

สองมือของปิ่นรักถือถ้วยกาแฟ

พร้อมยกขึ้นจิบเบาๆสีหน้าปกติที่! ไม่ยิ้มไม่บึ้ง

 

“ พราวอยู่บนห้อง พึ่งกลับมาจากบริษัท
เขาอยากช่วยงานอา อาก็เลยให้ลองทำงานเล็กๆน้อยๆ ”

 

“ เอ่อ..อะ อาปิ่น.....สวัสดีค่ะ ”

ร่างสูงเดินกลับลงมาหาอึกอักเล็กๆก่อนจะยกมือทำความเคารพ

 

“ หวัดดีจ้ะ ว่างเหรอวันนี้ ” ผู้บริหารหญิงยิ้มบางๆ

 

“ อ๋อค่ะ...พอดีเต้พึ่งเสร็จงานน่ะค่ะ ” ตรีทิพย์ยิ้มแก้เขิน

 

“ วันนี้อาปิ่นอยู่บ้านเหรอคะ ”

“ เดี๋ยวก็จะไม่อยู่แล้วล่ะ กำลังจะไปบริษัท ”

 

นางแบบสาวพยักหน้าลดสายตาเล็กน้อย

 

“ อาเห็นที่เราให้สัมภาษน์แล้วนะ ”

 

ปิ่นรักเหลือบมอง ดูเหมือนระยะหลังๆเธอค่อนข้าง

ที่จะปรับบุคลิกต่อตรีทิพย์เพื่อให้ดูเคร่งขรึมและเคร่งครัดยิ่งขึ้น

 

“ ค่ะ ” เสียงหวานตอบรับ

 

“ พูดได้ดีนะ ตรงไปตรงมา ชัดเจนดี ”

 

ตรีทิพย์ยิ้มกว้าง...

 

“ อืม..เอาล่ะ ขึ้นบันไดไปแล้วเลี้ยวซ้าย ห้องประตูใหญ่ขวามือสุด ”

 

 

“ ขอบคุณค่ะ ”

ใบหน้าสวยหันมองไปตามทางชั้นบนก่อนจะหันมาบอกกับปิ่นรัก

 

จากนั้นจึงมีหญิงรับใช้นำกระเป๋าและสูทตัวหนึ่ง

มาให้กับเจ้านายของเธอ ปิ่นรักส่งถ้วยกาแฟให้เป็นการสลับกัน

และเมื่อหญิงบริหารคนเก่งกำลังจะก้าวขาเดินออกไป

เธอกับหยุดและหันมาหานางแบบในสังกัดอีกครั้ง

 

“ อนุญาตให้ขึ้นไปหาก็จริง แต่อย่าข้ามหน้าข้ามตาให้มากนัก ”

 

ตรีทิพย์เผยริมฝีปากนิดหน่อยก่อนจะยิ้ม

เป็นเส้นตรงพยักหน้าน้อมรับ.....ปิ่นรักจึงเดินออกไป

และขึ้นรถที่ขับเข้ามาจอดรอทันที...

 

ตรีทิพย์พ่นลมหายใจออกปากกระพริบตาถี่ๆ

วาระเมื่อครู่ช่างเป็นอะไรที่กดดันเสียจริงๆ

 

ใบหน้าสวยหันมองหญิงรับใช้ที่ยิ้มมองเธอก่อนที่หล่อนจะหันเดินออกไป

 

ร่างสูงเงยมองขึ้นสู่บันไดพร้อมกับเผยรอยยิ้ม

บนริมฝีปากออกมาก่อนจะรีบตรงดิ่งขึ้นไปยัง

ห้องนอนของเพชรเกล้าทันที…..และเมื่อตรีทิพย์เดินทางมาถึง

เธอจึงค่อยๆเปิดประตูเข้าไปอย่างเบามือ

นางแบบสาวก้าวเท้าเข้าไปด้านในช้าๆ

หันมองรอบด้านที่ดูสงบจนคล้ายไม่มีใครอยู่เลยก็ว่าได้

 

ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มมองดูทั่วพื้นที่ของห้องใหญ่

ที่ช่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและเน้นโทนสีครีมเป็นหลัก

สลับกับผ้าม่านเทาอ่อนดูเบาตา ตรีทิพย์ค่อยๆเดินตรงเข้าไป

ทางส่วนของห้องนอนตอนนี้ยังไม่มีวี่แววจะได้เจอสาวน้อยของเธอ

 

ร่างสูงทอดสายตามองไปยังเตียงกว้าง

ที่แสนเหมาะสมกับเจ้าหญิงของเธอไม่มีผิด

คงจะนุ่มนิ่มน่าหลับนอนเป็นที่สุด

 

“ แก๊ก! ”

ร่างสูงหันมองตามเสียงที่ดัง

เธอจึงเห็นว่าเพชรเกล้าเดินออกมาจากห้องน้ำ

ตรีทิพย์รีบหาที่ซ้อนทันที

 

“ กำลังจะอาบน้ำเหรอ ดีจังจะได้หอมๆ ”

 

นางแบบสาวยิ้มพูดกับตัวเองเบาๆเหล่มองสาวน้อย

ที่ออกมาหยิบอะไรนิดหน่อยก่อนจะกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง

 

 

เมื่อเวลาผ่านไปเพชรเกล้าจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ

เธอใส่ชุดคลุมตามปกติสาวน้อยสีหน้าดูสดชื่น

เดินตรงเข้ามาหาโต๊ะเครื่องแป้งส่องกระจกตรวจดูอะไรไปเรื่อย

ร่างบางเอื้อมมือจับๆสัมผัสผิวหน้านิดๆหน่อยๆ

ระหว่างนั้นเองสายตาของเธอจึงมองผ่านกระจกไปเห็น

ร่างสูงๆของซุปตาร์ดังเดินออกมาจากหลังผ้าม่าน

 

เพชรเกล้าถอนหายใจเบาๆพร้อมกับปรับสายตามองตรง

 

ตรีทิพย์อมยิ้มทำแววตาออเซาะเดินเข้ามากอด

สาวน้อยจากด้านหลังพร้อมกับยื่นจมูกเข้าไปสูดแก้มขาวเหมือนเดิม

 

“ เข้ามาได้ยังไง ”

ร่างบางถามขึ้นและเบี่ยงหน้าออกนิดหน่อย

 

“ ขออาปิ่นแล้ว.. ”

ตรีทิพย์ก้มลงจุมพิตตรงนั้นตรงนี้เบาๆ

 

เพชรเกล้าถอนหายใจอีกครั้งเพราะรู้สึกว่าอีกคนจุกจิกกวนใจ

ร่างสูงประคองร่างเล็กให้หันมาหาพร้อมกับเข้าสวมกอดแนบแน่น

หันซุกซอกคอคลอเคลียกลิ่นหอมที่ยังชื้นสะเก็ดน้ำ

สาวน้อยดันตัวคนรักออกห่างและปลีกตัวเดินออกไป

ตรีทิพย์หันเดินตามติด

 

“ กลับไปก่อนเถอะค่ะ พราวอยากนอน ”

 

“ ฮือ..ไม่เอาอ่ะ คิดถึงอยากอยู่กับพราว ”

“ อยู่คนเดียวซะบ้าง..! ”

เพชรเกล้าทำเสียงแข็งงัดแงะฝ่ามือที่ตามเข้ามาเกาะแกะเนื้อตัวเธอ

 

“ ไม่เอาๆๆ ขออยู่ด้วยนะ.. ”

 

“ คนดีๆ..เค้าขอโทษนะคะ ”

ตรีทิพย์ประคองให้ร่างบางหันมาหาอีกครั้ง

เสียงอ่อนเสียงหวานก่อนจะโน้มจมูกเข้าไปหอมแก้มคนหน้าบึ้ง

ซ้ายขวาและหน้าผากและแถมขวาให้อีกหน..

 

“ ถ้าอยากอยู่ก็อยู่เฉยๆ พราวต้องการความสงบ ”

 

เพชรเกล้าเอ่ยบอกพร้อมกับปลีกตัวออก

ตรีทิพย์หันมองไม่ห่าง สาวน้อยเดินผ่านโต๊ะเครื่องแป้ง

เหล่มองคนด้านหลังนิดหน่อยและเห็นว่านางแบบสาวเดินตามมาเงียบๆ

เพชรเกล้าตรงเข้ามาหยุดอยู่บริเวณหน้าห้องน้ำ

หันมองข้างเพื่อสัมผัสกับระยะความใกล้ไกล

 

จากนั้นสาวน้อยจึงใช้ความไวเอื้อมเปิดประตูห้องน้ำ

พร้อมกับวิ่งเข้าไปทันทีและเมื่อหันมากลับมา

เพื่อที่จะปิดประตูอย่างรวดเร็ว

จึงเป็นไปได้ยากเมื่อตรีทิพย์ใช้มือดันสู้แรงเธอไว้

 

สองสาวขัดแย้งในความประสงค์เมื่ออีกคนอยากให้ประตูปิด

แต่อีกคนกับต้องการให้มันเปิดออก.....จนในที่สุดตรีทิพย์ก็สามารถเปิดประตูได้สำเร็จ

 

“ พี่เต้!! ”

 

เสียงนิ่มโวยวายเมื่อร่างสูงตรงเข้ามาอุ้มตัวเธอ

พร้อมกับยกให้ขึ้นไปนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้า

ตรีทิพย์แทรกตัวเข้ายืนกอดเอวระหว่างช่วงขา

เม้มริมฝีปากมองเจ้าหล่อนแสนหมันเขี้ยว!

 

“ ฮือ!!! พราวอยากพัก! อยากพักๆๆๆ ”

เพชรเกล้าดันสองไหล่คนรักร้องประท้วง

 

“ มันน่าจะมีอะไรที่เป็นไปได้ว่าพี่ทำให้พราวท้องได้
ถ้ามันเกิดขึ้นได้พี่จะทำให้พราวท้องหัวปีท้ายปีท้องแล้วท้องอีก
ให้แม่ปิ่นรับขวัญหลานไม่ทันไปเลย!! ”

 

บอกเสร็จริมฝีปากสวยจึงพุ่งเข้าฉกฉวยรสหวานยังกลีบปากบางทันที

เพชรเกล้าเบี่ยงหลบรอยจูบที่ดูหิวโหยเหลือเกิน

 

“ คิดถึงพราว.. ”

 

ไม่น่าเชื่อเมื่อนางแบบสาวดวงตาฉ่ำนองไวมากอย่างกับคนมึนเมา

 

“ จะคิดถึงอะไรนักหนา ”

ใบหน้าเรียวเบี่ยงหลบความฉกฉวยตรงหน้าที่ยังไม่ยอมลดละ

 

“ ก็พี่ติดพราวนิ ไม่รู้ตัวบ้างเลยเหรอ... ”

ตรีทิพย์ส่งสายตาออเซาะ

 

“ ทำมาปากหวานกลบเกลื่อนความผิดน่ะสิ ”

“ ฮือ..ก็ขอโทษแล้วไงง้ออยู่นี่ไง.. ” ร่างสูงก้มลงซุกอกสาวน้อย

 

“ รู้เหรอว่าทำอะไรผิด ” สาวน้อยหน้าบึ้ง

“ ที่ผิดสัญญาไงขอโทษนะ.. ” เสียงหวานทำอ้อน

“ ง้อๆๆๆ ดีกันนะๆๆ ”

 

เพชรเกล้าถอนหายใจอีกหน.....ประคองใบหน้าสวยเงยขึ้น

หยุดมองเล็กน้อยก่อนจะยื่นริมฝีปากเข้าไปจุมพิตที่หน้าผากหนึ่งครั้ง

นางแบบสาวจึงฉีกยิ้มกว้างๆ..แต่ร่างบางยังคงไม่ยิ้มให้เห็น

 

“ โทรกลับไปหาเขาบ้างหรือยัง ”

เสียงนิ่มพูดขึ้น ตรีทิพย์ขมวดคิ้ว

“ ใครเหรอ? ”

“ ก็พี่สาวพี่เต้ไง ” เพชรเกล้าปล่อยมือนำมาวางลงกับขอบอ่าง

 

ตรีทิพย์ส่ายหัว

“ ไม่ได้โทรค่ะ ”

“ โทรหาเขาสิคะ ” ร่างบางเอ่ยบอกสีหน้าปกติ

 

“ โทรทำไมอ่ะ?? ” ตรีทิพย์เลิกคิ้ว

 

 

“ พี่เต้อย่าลืมคนที่รักเราสิ ”

 

“ พี่ไม่เคยลืมพราวเลยนะคะ ”

นางแบบสาวยิ้มทำเสียงอ่อนเสียงหวาน

 

เพชรเกล้าสบตาเรียบๆเพื่อสื่อให้อีกคนรับรู้

ว่าไม่ควรบ่ายเบี่ยง…..จนตรีทิพย์ค่อยๆถอนหายใจคล้ายๆเบื่อหน่าย

 

“ พี่ต้อมใจร้อน ควบคุมตัวเองไม่เคยได้
พี่ไม่ชอบที่เขาเสียงดังกับพ่อโวยวายไม่เข้าเรื่อง..ก็เลยไม่อยากสนใจ ”

 

“ แต่เขาไม่มีใครเลยนะคะ ”

 

ร่างสูงหันมองผู้พูดประโยคนี้ของคนรักทำให้เธอต้องหยุดคิด..

 

“ เมื่อก่อนเขาจะเป็นยังไงจะโวยวายแค่ไหน พี่เต้ก็รับได้ไม่ใช่เหรอ ”

“ มันก็ใช่...เพราะตอนนั้นพี่เห็นดีเห็นชอบกับเขาไปหมด
พอมาวันนี้พี่เปลี่ยนความคิดใหม่ แต่เขายังจมปลักเราสองคนก็เหมือนเข้ากันไม่ได้ ”

 

“ พี่เต้ก็บอกเขาสิคะ พูดกับเขา พูดทุกอย่างทุกเรื่อง
ที่ทำให้พี่เต้เปลี่ยนความคิดใหม่ บางทีเขาอาจจะลดดีกรีลงก็ได้ ”

 

“ ก็เขารับฟังซะที่ไหนพราวก็เห็น ว่าเขาเป็นยังไง พูดไปก็ทะเลาะกันเปล่าๆ ”

“ แต่ถ้าพี่เต้พูดกับเขาดีๆใจเย็นๆเขาอาจจะฟังบ้างก็ได้นะคะ
พราวเห็นเวลาที่พี่เต้อยู่กับเขาๆดูมีความสุขมาก.. ”

 

 

ตรีทิพย์หยุดคิดสักครู่.....ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

 

“ เอาไว้พี่จะโทรหาเขา ส่วนเรื่องที่จะคุยมีโอกาสเมื่อไหร่พี่จะลองดูนะ ”

 

เพชรเกล้ายิ้มหวาน

 

ตรีทิพย์ยิ้มมุมปากทำหรี่สายตาจับพิรุธ

 

“ พี่คิดว่าพราวโกรธพี่ต้อมซะอีก ”

 

“ โกรธค่ะ แต่หายแล้ว ”

 

“ และตอนนี้พราวก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวจนเกินไป
ที่จะแย้งน้องสุดที่รักของเขามาไว้กับพราวคนเดียว! ”

ร่างบางจิ้มนิ้วชี้ลงไปบนแผงไหล่แรงๆ

ทำหน้าหมันไส้นิดหน่อย ตรีทิพย์อมยิ้มแววตาเจ้าเล่ห์

 

“ ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้...พราวไม่งอนแล้วใช้มั้ย ”

 

เพชรเกล้ากลิ้งดวงตาทำคิดและพยักหน้าเบาๆ

 

“ งั้น...ทิ้งตัวแล้วนะ.. ”

 

สาวน้อยสบตาคนรักคิ้วขมวดเล็กๆเหมือนไม่เข้าใจ

 

ตรีทิพย์ไม่พูดอะไรอีกต่อไป..นางแบบซุปตาร์พุ่งเข้าจุมพิต

กับริมฝีปากได้รูปอย่างรวดเร็ว มีเสียงขลุกขลักดังขึ้นเล็กน้อย

เมื่อเพชรเกล้าถอยมือไปชนกับอะไรหลายๆอย่างที่วางอยู่ใกล้ๆ

สาวน้อยยึดหลักแทบไม่ทันเพราะแรงดันตรงหน้าว่องไวราวกับกลัวใครจะแย่งชิง

 

ใบหน้าสวยคลอเคลียโฉลมริมฝีปากลงมาตามผิวแก้ม

เรื่อยเลาะออเซาะมาจนถึงใบหูวนเวียนเข้าหาซอกคอ

ดอมดมความหอมละมุ่นดุจกลิ่นดอกไม้จากเมืองสวรรค์

ที่ช่างทำให้เธอเคลิบเคลิ้มไม่รู้เบื่อ ตรีทิพย์ลูบไล้เรือนร่างบาง

ไปจนจรดที่มือที่จะยื่นถึงก่อนจะวกย้อนกลับขึ้นมา

โดยจงใจให้ชายเสื้อคลุมเปิดขึ้นตามมือมาด้วย

 

ฝ่ามือที่ตอนนี้เต็มไปด้วยไอร้อนที่น่าลุ่มหลงลูบไล้

เรียวขาขาวเปิดผืนผ้าที่ปิดบังความงามขึ้นไปจรดต้นขา

เผยให้เห็นเนื้อหนังออร่าดุจน้ำนมที่น่าดื่มด่ำ

 

เพชรเกล้าเกล้าหลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับทุกอย่างในตอนนี้

ดวงหน้าของเธอถูกบังคับให้เอนรับริมฝีปากบดเบียด

เสียจนเรือนร่างอ่อนปวกเปียกไปหมด.....ภายในส่วนของ

พื้นที่ๆน่าจะเย็นและชุ่มฉ่ำอุรามากที่สุดของใครหลายๆคน

จึงกลายเป็นวิมานของคู่รักให้ได้เสพสมความปรารถนาไปโดยปริยาย………