บัลลังก์ฉิมพลี

          สีขาวสะอาดตาของบ้านหลังใหญ่ทำให้บรรยากาศดูสดชื่น

และไม่เงียบเหงา..ตรีทิพย์จูงมือเพชรเกล้าทั้งสองเดินคู่กลับเข้ามาในบ้านด้วยกัน

หลังจากได้ไปชื่นชมฟาร์มมุกของที่นี่กันอย่างใกล้ชิดเสียงทีวี

จากห้องพักผ่อนอิริยาบถดังแจ่วๆออกมาถึงด้านนอก

จนคู่รักต้องแวะเวียนเดินเข้าไปชมสักครู่

 

จึงพบกับอินเกษม ปิ่นรักและทอปัดหมู่คณะเดิม

ที่พึ่งได้ไปทำบุญที่วัดด้วยกันเมื่อเช้าวันนี้ทุกคนกำลังจับจ้อง

ไปยังจอทีวีดิจิตอลขนาดกว้างด้วยความสนใจ...สองใบหน้าจึงเหลือบมองตาม

 

ตรีทิพย์ยืนมองและฟังสักครู่จึงรู้ถึงรายละเอียด

ว่าผู้บรรยายข่าวสายบันเทิงกำลังรายงานถึงประเด็นของเธอและเพชรเกล้า

อย่างชัดถ้อยชัดคำและน่าดึงดูดจากผู้คนที่ให้ความสนใจ

เนื่องจากน้ำเสียงรวมทั้งกิริยาท่าทางที่ดูคล่องแคล่ว

 

เพชรเกล้ามองสองภาพถ่ายที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรทัศน์

ซึ่งผู้บรรยายก็กำลังแนะนำและอธิบายถึงที่มาของสองรูปนี้อยู่

 

ซ้ายมือเป็นภาพของคุณเจมี่ที่ถ่ายร่วมกับตรีทิพย์เมื่อคืน

และโพสลงอินสตาแกรมของหล่อน ส่วนภาพด้านขวาคือภาพถ่ายของเพชรเกล้า

ซึ่งเป็นกรณีที่มีทีมงานคนหนึ่งมาขอถ่ายรูปด้วย

ภาพของเธอจึงปรากฏอยู่ในเฟสบุ๊คส่วนตัวของทีมงานคนนี้

 

[i]‘ ค่ะ จากสองภาพนี้นะคะ ก็ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ล่าสุดค่ะคุณผู้ชม
กับมีอะไรบางอย่างให้เราต้องค้นหากัน โดยภาพถ่ายที่มีคุณพราวปรากฏอยู่เนี่ย
ซ้ายสุดของภาพทางด้านขวามือของคุณพราวจะเห็นเป็นแขนตั้งแต่ข้อศอก
ลงมาและเห็นหน้าปัดนาฬิกานะคะแล่บออกมานิดนึง นิดเดียวจริงๆค่ะคุณผู้ชม ’[/i]

 

ผู้ประกาศข่าวสายบันเทิงยิ้มพูดทำเล่นเสียงให้ดูตื่นเต้น

 

“ พวกเขาเก่งกันจังเลยนะคะ ”

เพชรเกล้าเพ่งมองดูรูปภาพของเธอตามที่ผู้บรรยายบอก

จนเธอเองก็พึ่งจะสังเกตเห็นแขนตรีทิพย์ก็ตอนนี้

 

“ อะไรที่น่าสนใจเขาก็จะใส่ใจกับมันแบบนี้ล่ะค่ะ
เล็กๆน้อยๆก็เป็นประเด็นแล้วล่ะ ”

 

ร่างบางพยักหน้ามองหน้าจอทีวี

 

[i]‘ การนี้เองค่ะชาวเน็ตจึงตั้งคำถามกันว่า เอ๊ะ ใช่คุณเต้หรือเปล่าที่ยืนอยู่ข้างๆ
เพราะเห็นว่าในรูปถ่ายที่คุณเต้ถ่ายคู่กับคุณเจมี่คุณเต้ใส่นาฬิกาเรือนนี้อยู่ด้วย
และที่แล่บๆออกมานิดเดียวเนี่ยเหมือนจะเป็นนาฬิกาของคุณเต้เลย ’[/i]

 

ตรีทิพย์ยกนาฬิกาเรือนโปรดขึ้น..ยิ้มมอง...

 

[i]‘ ในไอจีของคุณเจมี่ก็ได้แฮชแท็กภูเก็ตไว้ด้วยนะคะ
แต่ทางฝั่งเฟสบุ๊คเนี่ยไม่ได้บ่งบอกถึงสถานที่อะไร
แต่บรรยากาศรอบๆดูเหมือนชายหาดริมทะเล เอ๊ะ! หรือจะเป็นทะเลที่ภูเก็ต! ’[/i]

หญิงสาวนักประกาศข่าวบันเทิงทำกิริยาโลดโผนให้ดูขำขันและน่าค้นหา

[i]‘ ก็ต้องรอฟังจากปากของสองสาวกันต่อไปนะคะ
ว่าเรื่องราวทั้งหมดเป็นมาอย่างไร ’[/i]

 

 

เพชรเกล้าเลี่ยงตัวออกมาจากห้องเมื่อตรีทิพย์กำลังสนทนา

อยู่กับทุกคนในที่นั้น สาวน้อยเลี้ยวเข้ามาหาเปียโนตัวเดิมของบ้านหลังนี้

ทิ้งน้ำหนักนั่งลงบนเก้าอี้และวางปลายนิ้วลงกับตัวโน๊ต...แต่ยังไม่ทัน

ที่เธอจะเริ่มกดเพื่อบรรเลงเพลงเพราะๆ

กับมีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามากอดเนื้อตัวอย่างรวดเร็ว!

 

ใบหน้าเรียวหันมองเพราะไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากตรีทิพย์เท่านั้น

 

ร่างสูงไล่จุมพิตสลับจูบหอมอยู่กับสาวน้อยแก้มขาว

แกล้งซุกไซ้ซอกคอเบาๆให้เจ้าหล่อนขัดขืนเล่นแสนเพลิดเพลิน

 

“ พี่เต้..! ” เพชรเกล้าเบี่ยงหน้าหนี

“ ทำไมอ่ะ..ทำไมต้องดุด้วยอ่ะ ” ใบหน้าสวยทำน้อยใจ

 

“ นี่มันกลางบ้านนะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า ”

 

ตรีทิพย์อมยิ้มที่สาวน้อยไม่ยอมสบตาเธอ

ร่างบางรู้สึกว่าอีกคนเงียบไปและดูเหมือนว่าจะกำลังมองเธออยู่

เพชรเกล้าพรวดขึ้นยืนจึงถูกซุปตาร์สาวสวมกอดทันที

 

“ วันนี้น้องพราวไม่มองหน้าพี่เต้เลยนะคะ ”

 

ร่างสูงผละอ้อมกอดออกเล็กน้อยเพื่อมองหน้าคนรักที่ยังไม่ยอมสบตากัน

 

“ รู้มั้ย ว่าพราวทำให้พี่คิดถึงทั้งที่เรายังยืนกอดกันอยู่แบบนี้ ”

สองมือของตรีทิพย์เอื้อมประคองรูปหน้าแสนสวยให้เงยขึ้นสบตา

 

" ไม่รักพี่เต้แล้วเหรอ "

" รักสิคะ.. " เสียงนิ่มตอบเบาๆ แววตาจิ้มลิ้ม

" พี่ก็รักพราวค่ะ "

 

ริมฝีปากสวยยิ้มบอกก่อนจะเลื่อนขึ้น

ไปจุมพิตกับผิวหน้าผากผุดผ่อง.....ตรีทิพย์เลื่อนจมูกลงมาข้างแก้ม

คลอเคลียทำสวีทกันสองต่อสองอย่างอย่างมีความสุข

 

เพชรเกล้ายิ้มเขินแถมคล้อยตามไปกับปลายจมูกที่แสนซุกซน

ร่างสูงจูบเบาๆเข้ากับสันดั้งโด่งๆและหยุดมองตา

 

" ทีเมื่อคืนไม่เห็นเขินเลย..ออกจะคึก... "

ตรีทิพย์เม้มริมฝีปากกรุ้มกริ่ม

เสียงหวานที่แหบพร่านิดๆทำเอาคนฟังหน้าแดงฉาด

 

" พี่เต้..! ไหนสัญญาแล้วไงว่าจะไม่พูดอ่ะ..~!.. ฮือฮือฮือ...~~!! "

 

สาวน้อยเหยียบสองเท้าไปมาอยู่กับที่

แสดงกิริยาฟึดฟัดเล็กๆ..จนคล้ายงอแงไปหน่อย

อีกทั้งยังทุบเรือนร่างตรงหน้าด้วยสองกำมือของเธอ

 

" โอ๋…~ ไม่พูดๆ "

 

ตรีทิพย์โอบกอดทำเอาใจพร้อมหัวเราะเบาๆ

พลางเหลียวมองใบหน้าเรียวอีกครั้งยื่นจมูกเข้าหอมสองสามหน

สาวน้อยเขย่งปลายเท้าและคล้องสองแขนของเธอเพื่อกอดรัดไว้รอบไหล่

ของนางแบบสาว..คู่รักจึงยืนแสดงความอบอุ่นซึ่งกันและกันอยู่นาน

 

“ เต้... ”

 

เสียงหนึ่งดังขึ้นเบาๆสองสาวผละออกจากกันเล็กน้อย

พร้อมกับหันมองถึงผู้มาใหม่ที่น้ำเสียงนิ่งๆและแข็งกระด้างอย่างไรชอบกล

 

คู่รักได้พบกับปริฉัตรอีกครั้งและแปลกใจกับดวงตา

ที่แดงกร่ำเพราะมีน้ำตาเอ่อคลอแต่ยังปกติ

ตรงที่ว่าเธอจ้องมองเพชรเกล้าด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร

 

“ พี่ต้อม..มานานแล้วเหรอคะ ”

ตรีทิพย์ทักทายพี่สาวอย่างไม่คาดคิดว่าจะมา

เพราะเธอลืมนึกถึงปริฉัตรไปเสียสนิท

 

“ พี่น่าจะเป็นฝ่ายถามเต้มากกว่า ว่ามานานหรือยัง ”

ปริฉัตรพูดพร้อมเดินเข้ามาหา

เนื่องจากเธอรู้แล้วว่าตรีทิพย์มาถึงที่นี่ตั้งแต่นานแล้ว

นางแบบสาวไม่ได้ตอบอะไร ปริฉัตรมองเรียวแขนน้องสาว

ที่มีสองมือของเพชรเกล้ายืนเกาะเกี่ยวอยู่

พลางหันมองไปทางห้องหนึ่งที่เสียงทีวีแว่วดังออกมา

จึงทำให้เธอเบ้ปากนิดๆ

 

“ พี่มีเรื่องจะพูดด้วย ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ย ”

คนไม่คิดจะมีรอยยิ้มให้กับใครบอกกล่าวต่อน้องสาวเธอ

 

“ ได้สิคะ คุยที่ไหนดีล่ะ ” ตรีทิพย์ทำตัวปกติ

 

“ บนห้อง.. ”

แววตาเล่ห์ร้ายของปริฉัตรส่งมาหาเพชรเกล้า

สาวน้อยกระชับสองมือที่กำลังกอดเกี่ยวคนรักด้วยความหวงแหน

 

“ ค่ะ ”

ร่างสูงยิ้มบางๆตอบรับไม่คิดอะไรทั้งนั้นนอกจาก

จะให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีและยุติธรรมกับทุกๆคน

เพราะอย่างไรปริฉัตรก็คือพี่สาวของเธอ

 

“ เดี๋ยวพี่มานะคะ ”

ใบหน้าสวยหันมองสาวน้อยเคียงข้างยิ้มบอกและเดินออกไป

ร่างบางรั้งแขนไว้

 

“ อย่าไปนานนะคะ ”

เพชรเกล้าแสดงแววตาอ้อนออเซาะ

ให้คนที่ยิ้มมองต้องยื่นริมฝีปากเข้ามาจุมพิตข้างแก้ม

 

“ จ้ะ.. ”

 

ปริฉัตรกัดกรามแน่นรีบจ้ำอ้าวเข้าไปเกี่ยวแขนตรีทิพย์

และพาเดินขึ้นบันไดไปด้านบนทันที เพชรเกล้าหายใจแรง

มองดูการกระทำที่เกินหน้าเกินตาจนสุดสายตาเธอ

 

เป็นเวลาเดียวกันกับที่ทุกคนในห้องเมื่อครู่เดินออกมาด้านนอกพร้อมๆกัน…

 

“ พราว..ทำอะไรอยู่ลูก ”

ปิ่นรักยิ้มถามลูกสาวเธอก่อนใคร

“ เปล่าหรอกค่ะ ”

“ อ่ะแล้ว..เต้ไปไหนล่ะคะ พี่ว่าจะถามเรื่องการสัมภาษน์ซะหน่อย
ว่าจะเอายังไงจะตั้งโต๊ะแถลงหรือจะยังไงดีเพราะอาปิ่นบอกว่าให้แล้วแต่คนก่อเรื่อง ”

ทอปัดยิ้มทำพูดซ้ำเติมน้องสาวเพราะคิดว่าอยู่แถวๆนี้ อินเกษมหัวเราะเบาๆ

“ พี่เต้คุยอยู่กับคุณต้อมน่ะค่ะ ” เพชรเกล้าเอ่ยบอก

อินเกษมเมื่อได้ยินถึงชื่อลูกสาวคนโตจึงเดินเข้ามาหาเพชรเกล้า

“ นี่ยัยต้อมกลับมาแล้วเหรอ ” ชายร่างสูงเอ่ยถามเสียงเรียบ

“ คงไม่ผิดหรอกค่ะ เพราะเขารู้ว่าเต้จะมาวันนี้ ” ทอปัดตอบแทน

 

ทุกคนหันหน้ามองกัน ปิ่นรักโอบเอวลูกสาวส่งยิ้มให้

ตามประสาแม่ลูก ส่วนตัวเธอเองนั้นรู้ถึงกิตติศัพท์ของปริฉัตรเป็นอย่างดี

อีกทั้งก็ยังได้ฟังเรื่องราวจากทอปัดถึงแรงหวงน้องสาวของหล่อนมาบ้างแล้ว

 

“ งั้น..เราทุกคนไปพักผ่อนกันก่อนดีกว่าเนอะ แล้วไว้มาทานมื้อค่ำกัน ”

อินเกษมยังไม่อยากให้ปริฉัตรมาทำเสียมารยาทใส่แขกของเขาตอนนี้

ทุกคนจึงพากันตกลง..ปิ่นรักแอบเห็นแววตา

ของลูกสาวสุดที่รักที่ดูเป็นกังวลอยู่เงียบๆ

 

 

ท้องฟ้าเริ่มครึ้มเข้าสู่บรรยากาศของความเย็นชื้นเพราะลม

ที่พัดแรงๆและละอองเม็ดฝนโปรยปรายเล็กน้อย..เพชรเกล้าเดินไปเดินมา

อยู่ในห้องนอนมองดูด้านนอกผ่านบานหน้าต่างกระจกที่ไม่ได้ปิดผ้าม่าน

เห็นใบไม้โบกสะบัดไปตามแรงลมรอบๆตัวเธอดูเงียบเชียบ

ส่งให้หัวใจรู้สึกเหงาๆอย่างไรบอกไม่ถูก

 

เกือบจะยี่สิบนาทีแล้วที่ตรีทิพย์ถูกปริฉัตรลากไป

สาวน้อยยืนคิดอยู่สักพัก

และตัดสินใจเปิดประตูออกไปด้านนอกเพื่อจะไปตามคนรัก..

 

ร่างบางเดินตรงมายังห้องนอนของปริฉัตร

พร้อมเอื้อมมือเปิดประตูเข้าไปทันทีด้วยลืมเรื่องมารยาท.....!!

เพชรเกล้ายืนมองตาค้างเมื่อภาพตรงหน้าคือสองพี่น้องที่กำลังยืนกอดกันกลม!

ตรีทิพย์และปริฉัตรหันมองถึงผู้มาใหม่

" พราว " นางแบบสาวยิ้มเรียกคนรัก

 

ร่างเล็กกำมือหลวมๆรู้สึกไม่พอใจนิดหน่อยแต่ปล่อยให้ผ่านตาไป

เพราะตอนนี้เธอต้องการให้ตรีทิพย์ออกไปกับเธอ

 

" เสร็จธุระหรือยังคะ " ใบหน้าเรียวส่งยิ้ม

 

“ เสร็จแล้วจ้ะ ”

ร่างสูงเอ่ยบอกพร้อมปลีกตัวออกจากอ้อมแขนของพี่สาวทันที

เพื่อจะย้ายมาหาสาวน้อยของเธอ

 

“ ถ้าอย่างนั้นเรากลับห้องกันเถอะค่ะ ”

เพชรเกล้าเดินเข้ามาเกี่ยวแขนแนบชิดเคียงข้าง

“ จ้ะ ”

ตรีทิพย์วางฝ่ามือลงบนผิวเนื้อนิ่มๆที่เกี่ยวแขนเธออยู่ยิ้มตอบรับ

ทั้งคู่จึงเดินออกไปจากห้องทันที ปริฉัตรยืนมองกัดฟันปากสั่นพอๆกับร่างกาย

และหัวใจของเธอ..ขนาดเธอดูเงียบเชียบและไม่โวยวายแบบนี้

ยังจะไม่มีใครคิดสงสัยหรือแปลกใจบ้างเลยหรือไง

ไม่มีใครสนใจเธอเลยอย่างนั้นเหรอ?!

 

“ วางใจไปเถอะ! อีกไม่นาน..ฉันจะทำให้เธอ
ไม่มีบทบาทกับชีวิตของน้องสาวฉันอีกต่อไป..! ”

 

 

 

ภายในห้องนอนรับรองของเพชรเกล้า...

 

ตรีทิพย์ถูกผลักให้ทรุดตัวลงบนโซฟาปลายเตียง

จากนั้นเพชรเกล้าจึงทิ้งตัวนั่งลงใกล้ชิด ( มาก )

พร้อมกับเอนกายเข้าไปกอดซุกตัวแนบไออุ่นอย่างนุ่มนวล

ร่างสูงยิ้มหวานกอดตอบเรือนร่างที่อ่อนช้อยซบอกเธอราวกับแมวเหมียว

 

“ พราว.. ”

ริมฝีปากสวยคลอเคลียผิวหน้าผาก

 

“ คิดถึงค่ะ ”

สาวน้อยเอ่ยขึ้นทำเอาคนฟังพอใจเป็นอย่างมาก

ตรีทิพย์หัวเราะชอบใจ

 

“ พี่เต้ไปนานจัง ”

ร่างบางกระชับอ้อมกอดทำเสียงซึมค่อยๆเงยหน้าขึ้น

ตรีทิพย์ยิ้มกรุ้มกริ่มโน้มจมูกเข้าไปชื่นใจแก้มขาวเต็มปอด

“ ห๊อมหอม ”

 

เพชรเกล้ายิ้มตาหยี

ร่างสูงเอื้อมบีบแก้มขาวยิ้มมองตามด้วยความลุ่มหลง

 

“ พี่เต้.. ”

เสียงนิ่มเอ่ยเรียกในขณะที่อีกคน

กำลังคลอเคลียใบหน้าอยู่ใกล้สันดั้งของเธอ..~

“ จ๋า... ”

“ พี่เต้จะกลับกรุงเทพพร้อมพราวใช่มั้ยคะ ”

 

ใบหน้าสวยเงยขึ้นและแกล้งทำเป็นคิดๆ

“ อืม..? ”

 

“ ฮือ..ต้องกลับกับพราวนะ.. ”

ร่างบางรีบซบหัวไหล่ปลายจมูกโดนเนื้อคอนิ่มๆ

ตรีทิพย์หัวเราะในลำคอ

“ พี่ก็ต้องกลับกับพราวสิคะ ก็เรามาด้วยกันนิ ”

“ สัญญาแล้วนะคะ ”

 

เพชรเกล้ายิ้มกว้างพอใจ ร่างสูงก้มมองฝ่ามือนุ่มข้างซ้าย

ที่วางอยู่บนตักของเธอก่อนจะหยิบขึ้นชม

เครื่องประดับระยิบระยับที่คู่กับสร้อยข้อมือมุกแท้

 

“ สวยมั้ย พราวชอบมั้ยคะสิบกะรัต ”

ตรีทิพย์ขยับนิ้วโป้งลูบๆวงแหวนยิ้มถามด้วยความภูมิใจ

 

“ พี่เต้ใช้เงินเก่งนะคะ ซื้อแต่ของแพงๆ ”

เสียงนิ่มตอบกลับ

“ ชอบหรือเปล่าคะ ” เสียงหวานย้ำคำถามเดิม

“ ชอบค่ะ อะไรที่พี่เต้ให้พราวก็ชอบหมดนั่นแหละ ”

“ ถ้าเราได้ใช้ชีวิตด้วยกันเมื่อไหร่
พี่จะให้พราวเก็บเงินทุกบาททุกสตางค์เลย ดีมั้ย ”

ใบหน้าสวยหันชื่นใจหน้าผากหอมๆ

“ ไม่เอาหรอกค่ะ เดี๋ยวพราวทำหาย ”

ตรีทิพย์ฟังแล้วหัวเราะเริงร่าอย่างมีความสุข

 

“ อืม..แล้ว ตอนนี้เราจะทำอะไรกันดี พราวอยากไปไหนมั้ยคะ ”

 

เพชรเกล้าส่ายหน้า

“ ไปไม่ได้หรอกค่ะ ฝนเหมือนจะตก ”

“ งั้นเราไปนอนกันดีกว่าเนอะ ”

ตรีทิพย์หันมองด้านนอกสักครู่เห็นบรรยากาศดูเย็นฉ่ำ

และหันมาช้อนตัวร่างเล็กขึ้นอุ้มเดินอ้อมไปที่เตียง.....

วางสาวน้อยนั่งลงอย่างเบามือ..

 

“ พราวปวดๆหัวยังไงก็ไม่รู้ ”

ร่างสูงขมวดคิ้ว

และยื่นมือไปวางบนหน้าผากของสาวน้อยเพื่อวัดอุณหภูมิ

“ ตัวอุ่นๆ? ”

“ ฮือ.. ”

 

เพชรเกล้าส่งเสียงพร้อมสอดสองแขน

เข้ากอดเอวแนบใบหน้าอยู่กับหน้าท้องคนรัก

 

“ พราวต้องไม่สบายแน่ๆเลย ต้องทานยาแล้วล่ะ ”

ตรีทิพย์โอบกอดเนื้อตัวพลางวางมือ

ลงบนศีรษะสาวน้อยเริ่มเป็นห่วง

 

“ ไม่.. ”

“ เดี๋ยวพี่ไปหยิบยามาให้นะคะ ”

ซุปตาร์สาวจะเลี่ยงตัวออกไป

“ ไม่เอา...เดี๋ยวพี่เต้ไปนานอีก.. ”

ร่างบางกระชับสองแขนแน่น

“ แป๊บเดียวค่ะ ”

“ ไม่เอา... ” เสียงนิ่มงุ๊งงิ๊ง

“ ฮืม..เดี๋ยวป่วยแล้วคุณแม่ดุนะ ”

นางแบบสาวลูบเส้นผมเบาๆ

“ ฮือ.. ”

สาวน้อยสะบัดสะบิ้งเนื้อตัวนิดหน่อย

“ เดี๋ยวนี้ดื้อนะ ” ริมฝีปากสวยยิ้มพูด

“ เบื่อเหรอ ” ใบหน้าเรียวเงยขึ้นทำตาละห้อย

 

“ เบื่อที่ไหนหมันเขี้ยวจะตายอยู่แล้ว..!! ”

ตรีทิพย์กัดฟันพร้อมกับดันร่างสาวน้อยลงนอนด้วยร่างของเธอ

จมูกโด่งยื่นลงไปหอมซ้ายหอมขวาเจ้าหล่อนน่ารัก

 

“ หืม..ตัวร้อนแล้วเนี่ย หอมด้วย ”

" พี่เต้.. "

สาวน้อยส่งเสียง ตรีทิพย์สบตาคนเรียก

" อยากถามค่ะ "

" ถามสิคะ อยากรู้อะไร... "

ร่างสูงก้มลงจุมพิตตรงนั้นตรงนี้เบาๆ

" คุยอะไรกับเขาเหรอ "

" ฮืม..~ "

เสียงลมหายใจสั่นๆลั่นออกมาจากส่วนของซอกคอ

เพราะตรีทิพย์กำลังงุ่นง่านอยู่ตรงนั้น

 

" คุยเรื่องทั่วไปค่ะ "

นางแบบซุปตาร์เริ่มเลื้อยแนบกายอยู่บนเรือนร่างที่น่ารุมเร้า

 

" ทั่วไปแบบไหน? "

เสียงนิ่มยังคงตั้งคำถามพร้อมๆ

กับร่างสะดุ้งเกร็งคอที่เริ่มโดนขบ!

 

" ก็.. อืม..~ "

สมองของตรีทิพย์ชักจะไม่สั่งการ

เพราะมั่วแต่สนใจอยู่กับกิจกรรมตรงหน้า..ริมฝีปากสวยบดเบียด

เนื้อขาวนิ่มนุ่มจนเจ้าของเริ่มเสียการทรงตัวเคลิบเคลิ้มไปกับกลิ่นกาย

 

" เป็นยังไง..ดีมั้ย~ ฮืม...พราว..~~ "

เสียงแหบเป็นห่วงๆพึมพำออกมา

 

" นี่..เรายังคุยเรื่องเดียวกันอยู่ใช่มั้ย? "

สาวน้อยเม้มรูปปากผ่อนลมหายใจ

 

" อืม..~ "

มีการตอบกลับเล็กๆน้อยๆจากตรีทิพย์

สองมือเริ่มสอดเข้าใต้เสื้อคนรักอีกทั้งยังดึงให้ขึ้นไปตามแรงมือ

 

" แล้วทำไมต้องกอดกันด้วย "

สิ้นจากคำถามของสาวน้อยเสื้อตัวสวยของเธอ

ก็ถูกถอดพรึบออกมาจากตัวทันที

ร่างสูงคว้ากอบกุมสองเต้าที่ยังมีบรากำบัง

" อย่าไปสนใจเลย.. "

ตรีทิพย์เงยหน้าขึ้นเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว………