บัลลังก์ฉิมพลี

          เช้าตรู่ของวันใหม่..สายลมโชกโชยพัดปลิวให้กิ่งก้านของต้นไม้อันร่มรื่น
สั่นไหวดุจประกายเปลวคลื่นในท้องทะเลอันดามัน
ที่สวยสดงดงามผิวน้ำกระเซ็นซัดกระทบโขดหินสีดำเงา
สะท้อนริมหาดทรายขาวๆแสนสะอาดตายามมอง
ทำบรรยากาศทั้งมวลสดชื่นและสดใสท่ามกลางแสงแดด
ที่แรงพอประมาณเหมาะกับแฟชั่นซัมเมอร์ในหน้าร้อนได้ดีเป็นอย่างมาก
 
เกาะมานัน..ที่มีเนื้อที่ทั้งหมดทั้งมวล 38 เอเคอร์
ซึ่งเป็นเกาะส่วนตัวของครอบครัวตรีทิพย์สถานที่หลักๆของที่นี่
นั่นก็คือฟาร์มมุกและบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ในใจกลางของตัวเกาะแห่งนี้
 
ทีมงานทุกคนลงจากเรือขนาดใหญ่ที่บรรทุกอุปกรณ์เครื่องไฟ
เต็นท์และอีกมากมายที่เป็นสิ่งควบคู่กับการทำงานในการถ่ายแฟชั่น
เสียงกรี๊ดเฮฮาของเหล่าสาวประเภทสองและสาวแท้ๆที่มีหน้าที่ต่างๆนาๆ
แตกต่างกันไปเริงร่าครึกครื้นกับโลเคชั่นที่พวกเขากำลังจะปักหลักสร้างผลงานกันที่นี่
 
ไม่นานนักสปีดโบ๊ทลำโก้ก็ได้เลี้ยวโค้งเข้ามาจอดเทียบสะพานสวยๆ
ที่มีไว้สำหรับรอรับโดยเฉพาะ..คุณเจมี่และปิ่นรักก้าวเท้าเดินขึ้นสะพานกันไปทั้งคู่
หันมองรอบด้านที่ดูสวยงามมากจริงๆ ตรีทิพย์เดินขึ้นไปรอรับเพชรเกล้าสาว
น้อยนุ่มนิ่มของเธอที่พึ่งออกมาจากเรือ..เรียกว่าดูแลเป็นอย่างดี
 
ร่างสูงโน้มจมูกเข้าไปหอมแก้มขาวหนึ่งฟอดเมื่อเพชรเกล้าเงยหน้าขึ้นมา
“ !!!! ” สาวน้อยสะดุ้งจับแก้มตัวเอง
“ สวยจัง ” ตรีทิพย์ยิ้มหวาน
“ เดี๋ยวคนเห็น ”
“ เห็นก็เห็นสิ พี่ไม่ปิดบังใครอยู่แล้ว ”
นางแบบสาวเอ่ยบอกหันมองรอบตัว
เพชรเกล้าส่งยิ้มให้หันมองรอบด้านของที่นี่
ช่างดูสวยงามคู่ควรแก่การรอคอยที่จะมาเยือนเสียจริง..
 
“ ชอบมั้ยคะ ”
ริมฝีปากสวยยิ้มถามเอื้อมปัดฝุ่นละอองบนใบหน้าคนรักนิดหน่อย
“ ชอบค่ะ ”
 
ร่างบางยิ้มหวานสร้างความเอ็นดูให้กับคนมองมากขึ้นไปอีก..
ตรีทิพย์จึงทำจู๋จี๋อย่างนั้นอย่างนี้สักครู่อยากจะให้สาวน้อยเขินอายเล่นๆ
 
 
“ รับฉันหน่อยได้มั้ยยะคุณซุปตาร์..! ”
เสียงประชดเบาๆของทอปัดทำให้คู่รักเหลียวมองพร้อมๆกัน
 
“ อ่าว? นึกว่าขึ้นไปตั้งนานแล้วนะ ” ตรีทิพย์หัวเราะในลำคอ
“ ขึ้นไปไหน! ยืนรอตั้งนานแล้วเนี๊ยร้อนก็ร้อน! ”
ผู้จัดการสาวเท้าสะเอว
 
“ มาค่ะพี่ต้า ” เพชรเกล้าฉีกยิ้มยื่นมือไปรับทอปัดให้เดินขึ้นมา
 
“ โฮยย ขอบใจจ้ะ ”
 
 
“ หลอกเด็กอยู่นั่นแหละ! ”
ทอปัดโบกมือแสดงทีท่าว่าร้อนแดดก่อนจะหันมาต่อว่าน้องสาว
“ หลอกอะไรคนเขารักกัน ” ร่างสูงลอยหน้าลอยตา
“ หือออหมันไส้! ”
พี่สาวค้อนสายตาและเดินไปตามทางของสะพาน
ตรีทิพย์จึงยิ้มหวานเอื้อมโอบเอวบางพาเดินตามๆกันไป
 
“ แล้วนี่พี่บอกพี่ต้อมแล้วใช่มั้ย ” นางแบบสาวเอ่ยถามขณะเดินตามหลัง
“ อืม เดี๋ยวจะหาว่าไม่บอกกันแล้วก็จะมาต่อว่า ว่าทำนั่นทำนี่ข้ามหัวข้ามหู เห๊อะ! รำคาญค่ะ ” ทอปัดโบกไม้โบกมือทำท่าทาง
“ แล้วเขาโอเคเหรอ ง่ายจัง ” ตรีทิพย์ถามต่อ
“ พี่บอกว่าเราจะมากันพรุ่งนี้ ตอนที่โทรไปนางอยู่บ้านเพื่อนเห็นว่าไปนอนค้างตั้งแต่ที่คุณพ่อกลับมาจากแม่ฮ่องสอนคงจะทะเลาะกันอีกแหละ ”
 
สองคู่รักนิ่งคิดในใจเมื่อได้ยินทอปัดพูดเช่นนั้น
เพราะเมื่อเดือนก่อนปิ่นรักก็พึ่งจะไปแม่ฮ่องสอนมาเช่นกัน
 
“ ขืนบอกว่าเราจะมากันวันนี้นางได้มาพังงานเราน่ะสิ เคยฟังอะไรใครซะที่ไหนยิ่งรู้ว่าน้องพราวมาด้วยรับรองไม่อยู่เฉยแน่ ”
ร่างบางถอนหายใจเปลี่ยนมานึกถึงปริฉัตรแทน
“ ไม่เป็นไรนะคะพี่จะดูแลพราวเอง ”
 
ตรีทิพย์ยิ้มบอกเพชรเกล้าจึงยิ้มบ้าง อย่างน้อยเธอก็สบายใจ
เพราะตรีทิพย์ปกป้องเธอได้อยู่แล้ว...
 
 
บ่ายโมงต่อมา......
 
เพชรเกล้าเดินตรงขึ้นมาจากบันไดเพลิดเพลินกับการชื่นชม
ในทุกมุมของบ้านหลังใหญ่ที่สวยหรูตระการตาจนไม่น่าเชื่อ
ว่าจะมาตั้งตระหง่านอยู่กลางเกาะและระหว่างทางก็ได้เดินผ่านห้องๆหนึ่ง
ที่ประตูแย้มออกเล็กน้อย..ร่างบางหยุดมองเหมือนมีแรงจูงใจอะไรบางอย่าง
ที่ทำให้เธอต้องเสียมารยาทเปิดประตูเดินเข้าไปสู่ห้องๆนั้น
ด้วยความอยากรู้ถึงอะไรก็ไม่ทราบสาเหตุ..
 
และเมื่อสาวน้อยเข้ามาถึงด้านในเพชรเกล้าสะดุดกับทุกสิ่งทุกอย่าง
ของห้องนี้ที่ไม่ว่าจะหันมองไปในทิศทางใดของห้องกว้างๆที่ดูดีไม่แพ้ใคร
แต่สิ่งที่ทำให้เธอต้องตะลึงและแปลกใจเป็นอย่างมากนั่นก็คือ
รายละเอียดของที่นี่เต็มไปด้วยทุกอย่างที่เกี่ยวกับตรีทิพย์ทั้งนั้น
ผนังห้องถูกวาดเขียนให้เป็นรูปของนางแบบสาว
อีกทั้งกรอบรูปที่ติดไว้และอีกหลายบานที่ตั้งวางโชว์ไว้ในหลายต่อหลายจุด
ปรากฏเป็นรูปถ่ายของตรีทิพย์ทั้งสิ้นจึงทำให้เธอรับรู้ทันทีว่าเจ้าของห้องๆนี้เป็นใคร
 
เพชรเกล้าขมวดคิ้วยืนคิดก็ยิ่งทำให้แปลกใจพิกล
ร่างบางจึงลองเดินเข้าไปยังส่วนอื่นๆของห้องดูบ้าง
และจึงพบกับมุมแต่งตัวที่แยกออกไปอีกด้านหนึ่ง
สาวน้อยเผยริมฝีปากออกตะลึงอีกครั้งกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า
เมื่อเงยขึ้นไปบนผนังนั่นก็คือภาพถ่ายขนาดใหญ่ ระหว่างตรีทิพย์กับปริฉัตร
ซึ่งเป็นภาพแนวนอนทั้งคู่กอดเกี่ยวโพสท่าอิงซบกันอย่างใกล้ชิด
และแนบเนื้อใบหน้าและดวงตาของตรีทิพย์มุ่งมั่นไปในทางซุปเปอร์โมเดลมืออาชีพ
แต่แววตาของปริฉัตรที่ในภาพเธอดูเหมือนปลื้มปริ่มอิ่มเอมจนน่าหมันไส้เสียที่สุด
 
เพชรเกล้าสะบัดหน้าหันเดินออกมาจากตรงนั้นสายตาของเธอ
จึงไปสะดุดเข้ากับเตียงนอนขนาดใหญ่ สาวน้อยปากคอสั่นขึ้นมา
ทอดสายตามองดูผ้าปูที่นอนสีชมพูและหมอนข้าง
ที่ถูกเพ้นท์เป็นสีขาวดำซึ่งเป็นรูปของตรีทิพย์!
 
" อะไรกัน! จะรักอะไรกันนักหนา..! "
 
 
ลบเนื้อหาบางส่วน