บัลลังก์ฉิมพลี

          แสงไฟระยิบระยิบระยับห้อมล้อมอยู่เต็มพื้นที่
ของแหล่งการค้าที่หลากหลายไปด้วยสิ่งสวยงาม
ข้าวของเครื่องใช้นาๆชนิดมีให้เลือกจับจ่ายใช้สร้อย
กันอย่างล้นมือเสียงเพลงเบาๆขับกล่อมให้ผู้คนมากหน้าหลายตา
ครื้นเครงไปกับบรรยากาศอันย้อนยุคที่น่าหลงใหล
 
ถนนคนเดิน...เต็มเปี่ยมไปด้วยของฝากและของที่ระลึกมากมาย
รวมทั้งอาหารเครื่องดื่มการละเล่นและการแสดงเล็กๆน้อยๆ
ของเด็กๆชาวชนบทที่ต่างสรรหากลยุทธ์มานำเสนอ
เพื่อดึงดูดสิ่งที่น่าสนใจให้กับนักท่องเที่ยว
 
 
ตรีทิพย์จูงมือเพชรเกล้าทั้งสองพากัน
เดินออกมาจากร้านไอศกรีมรสอร่อยกันด้วยรอยยิ้ม
 
“ ว่ายังไง อยากทานอะไรต่อดีคะ ”
ร่างสูงหันถามสาวน้อยด้านข้าง
“ ทานทุกอย่างเลยค่ะ พราวไม่เคยทานของแบบนี้เลย ”
ใบหน้าเรียวหันมองอาหารรองท้องกระจุกระจิกอย่างสนใจ
“ ไหวเหรอ ตัวมีอยู่แค่เนี๊ย ” ตรีทิพย์แกล้งหยอกล้อ
“ ไหวสิคะ เดี๋ยวพราวจะกินให้ดู ”
“ โอเคค่ะ กินเท่าไหร่ก็ได้พี่ตามใจน้องพราวอยู่แล้ว ”
 
เพชรเกล้ายิ้มจนตาหยีที่ได้ยินตรีทิพย์พูดเช่นนั้น
ก่อนที่ทั้งสองจะเดินคู่กันเข้าไปในระแวกของการค้าขายที่สารพัดจะให้เลือกซื้อ
 
 
ลูกชิ้นหลายลูกถูกรูดเข้าปากพร้อมเคี้ยวตุ้ยๆ
ประมาณห้าไม้ก็ว่าได้อีกทั้งยังมีขนมหวาน
ข้าวหลามกระบอกเล็กที่ใช้ช้อนไม้ตักปลาหมึกย่างสีสันเหลืองกรอบอร่อย
และอีกมากมายที่ร่างบางกำลังถืออยู่ด้วยความหวงแหน
เพื่อคอยหยิบชิมรสไปโดยตลอดของการเดินเท้า
 
พลางหยุดชมสิ่งของกระจุกกระจิกตามร้านต่างๆเป็นระยะๆ
หรือหากเจ้าหล่อนคอแห้งก็มักจะหันมาหาซุปตาร์ร่างสูง
ที่เดินตามทำตัวเป็นบอดี้การ์ดใกล้ชิดคอยบริการน้ำดื่ม
ถุงพลาสติกที่เธอถืออยู่อย่างเอาใจสลับกับการเดินกอดคอเพชรเกล้าเริงร่าด้วยรอยยิ้ม
 
“ พี่เต้ขา.. ”
เสียงนิ่งเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมานานเพราะใช้เวลากับการกิน
“ ว่าไงคะ ”
ในขณะที่ตรีทิพย์กำลังหันมองตรงนั้นตรงนี้
เมื่อได้ยินสาวน้อยเรียกหาเธอจึงรีบหันกลับมาทันที
“ เคยดำน้ำหาหอยมุกมั้ย ”
ริมฝีปากบางตั้งคำถามพร้อมทั้งจิ้มข้าวปุกงา
ชิ้นพอดีคำเข้าปากเคี้ยวกินอย่างเพลิดเพลิน
 
“ เคยค่ะ ”
ร่างสูงยิ้มบอกพร้อมเอื้อมมือเกลี่ยรอยเปื้อนตรงมุมปากให้กับเพชรเกล้า
“ พราวอยากดำบ้างอยากเก็บหอยแกหอยมุกกับมือ ”
สาวน้อยทำมือคล้ายประคองสิ่งที่พูดท่ามกลางของกินที่ถืออยู่ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
“ ได้สิคะ เดี๋ยวพี่พาไป ” ตรีทิพย์หมันเขี้ยวหยิกแก้มคนรัก
“ แต่..พราวว่ายน้ำไม่เป็น คงดำไม่ได้หรอก ”
เพชรเกล้าทำหน้าเสียดายนิดหน่อย
“ เดี๋ยวพี่สอนให้ ”
“ จริงนะคะ สอนให้พราวดำให้ได้เลยนะ ”
นางแบบสาวยิ้มกว้างพยักหน้ารับคำ
“ ดำหาหอยมุกนะ ”
“ ค่ะ ”
 
ตรีทิพย์ยิ้มไปกับกิริยาอันตื่นเต้นของสาวน้อยทั้งที่รู้
ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายในการจะดำดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเล
แต่เธอก็รับปากเอาไว้ก่อนเพื่อให้เพชรเกล้ามีความสุขกับสิ่งที่ต้องการ
 
“ ขอโทษนะคะ ”
 
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังสองสาวจึงหันมองพร้อมๆกัน.....
จึงพบกับหญิงสาวสามคนยืนเรียงรายกันอยู่
 
“ ใช่..พี่เต้หรือเปล่าคะ ”
สาวสวยลักษณะวัยมอปลายเอ่ยถาม
“ เอ่อ..อ๋อ..ค่ะ ใช่ค่ะ ” ตรีทิพย์อ้ำอึ้งเล็กๆก่อนจะตอบออกไป
“ กรี๊ด!!!! พวกเธอพี่เต้จริงๆด้วย!! ”
 
หญิงสาวคนดังกล่าวร้องลั่นไปตามประสา
เมื่อหล่อนได้เจอกับซุปตาร์ของเมืองไทย
พร้อมทั้งโวกเวกร้องเรียกเพื่อนฝูงอีกกลุ่ม
จนปรี่กันเข้ามารุมล้อมนางแบบสาวกันอย่างเนืองแน่นเพียงชั่วพริบตา
 
เพชรเกล้าจึงรีบถอยห่างออกมาเพราะเธอไม่อยากกีดขวาง
สภาวะอันคับคั่งในตอนนี้ปล่อยให้ตรีทิพย์
ได้รับหน้าที่กับบรรดาแฟนคลับกันอย่างเต็มที่
 
บรรดานักท่องเที่ยวที่ส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ
ก็ยิ้มไปกับกิริยาของบุคคลทั้งหลายที่อ้อมรอบคนๆเดียวกันอย่างตื่นเต้น..
เขาคงจะงงกับพฤติกรรมที่ได้เห็นจนยกกล้องขึ้นถ่ายรูปเก็บไว้ก็มี
 
ใบหน้าสวยหันมองสาวน้อยด้วยความเป็นห่วง
เห็นเจ้าหล่อนยกมือบ๊ายบายให้อย่างสดใส
เธอจึงส่งยิ้มให้ก่อนจะหันไปถ่ายรูปร่วมกับเหล่าบรรดาแฟนคลับ
 
ระหว่างนั่นเพชรเกล้าจึงหันไปรอบๆตามร้านจำหน่ายสินค้ามากมายต่างๆ
จนไปหยุดอยู่ตรงจุดหนึ่งที่ห่างออกไป ใบหน้าเรียวเหลือบมองซุปตาร์ร่างสูงอีกครั้ง
เห็นตรีทิพย์ยังถูกรุมล้อมด้วยผู้คนมากหน้าหลายตากันอย่างต่อเนื่อง
เช่นนั้นสาวน้อยจึงถือโอกาสเดินตรงไปหาเป้าหมายที่เธอได้มองไว้ทันที
 
 
ไม่นานนักร่างบางก็ได้มายืนอยู่ที่หน้าร้านตุ๊กตาน่ารักๆ
ที่คละแบบแตกต่างกันไปมีทั้งตัวเล็กและตัวใหญ่
บรรยากาศภายในร้านตกแต่งด้วยสีชมพูหวานแหววดูดึงดูดให้น่าสนใจ
 
“ เชิญเข้ามาชมก่อนได้นะครับ ”
เจ้าของร้านมาดเนี๊ยบที่ท่วงท่านุ่มนิ่มเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
เพชรเกล้าส่งยิ้มตอบพร้อมกับเดินเข้าไปด้านใน..ใบหน้าเรียวจ้องมองเดินชม
เอื้อมมือไปสัมผัสบ้างเพลินๆก่อนจะมาหยุดยู่ที่หมวดหมู่ตุ๊กตา
ที่ตัดเย็บเป็นตัวคนขนาดกลางไม่ใหญ่จนเกินไปกำลังน่ารักดีๆนี่เอง
 
“ นี่เป็นตุ๊กตาศิลปินครับ ”
 
ร่างบางหันฟังผู้นำเสนอด้วยความสนใจ
 
“ คนมักนิยมซื้อกันเพราะเป็นดาราหรือนักร้องที่ตัวเองชื่นชอบน่ะครับ ”
“ อ๋อ.. ” ใบหน้าเรียวยิ้มมองสินค้าที่ชายหนุ่มนำเสนอ
“ งานประณีตนะครับตัดเย็บค่อนข้างเหมือนตัวจริงหรือถ้าต้องการเจาะจงบุคคลใดก็สามารถสั่งทำได้นะครับ ”
 
เพชรเกล้าพยักหน้าตอบรับผู้นำเสนอก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็น
ตุ๊กตาตัวหนึ่งที่ตั้งโชว์อยู่ในตู้กระจก..สาวน้อยจึงตรงเข้าไปใกล้ๆทันที
และเมื่อได้เห็นริมฝีปากบางจึงเผยรอยยิ้มออกมา...เพราะช่างเหมือน..
 
“ นี่.. ”
 
“ อ๋อ ตัวนี้คือคุณเต้ครับ เต้ตรีทิพย์ ”
 
ร่างบางชี้ไปที่ตุ๊กตาตัวดังกล่าวที่เธอสนใจ
ยังไม่ทันได้ถามอะไรผู้ขายกับเอ่ยแนะนำตามปกติ
สาวน้อยคลี่ยิ้มหวานด้วยความชื่นชอบอีกทั้งตุ๊กตาตัวสวย
ยังใส่ชุดเดียวกับในวันที่เธอเห็นตรีทิพย์รับรางวัลผ่านจอทีวีตอนอยู่เมืองนอกอีกด้วย
 
“ สินค้ามีตัวเดียวครับพึ่งมาถึงวันนี้เอง สามารถอัดเสียงได้สิบห้าวิด้วยนะครับ ”
“ งั้นเอาตัวนี้เลยค่ะ ”
“ ครับได้ครับ รอสักครู่นะครับ ”
 
ชายหนุ่มยิ้มดีใจที่ลูกค้าตัดใจได้รวดเร็วเขาจึงนำไปจัดใส่กล่องให้ทันที…..
 
 
“ ขอบคุณนะคะ ”
“ ขอบคุณครับโอกาสหน้าเชิญใหม่ครับผม ”
เพชรเกล้ารับถุงผ้าที่บรรจุกล่องใส่ตุ๊กตา
อันแสนที่เธอชื่นชอบด้วยรอยยิ้ม
ก่อนจะเดินออกมาจากร้านสีชมพูอย่างอารมณ์ดี
 
“ โตแล้วยังเล่นตุ๊กตาอยู่อีกเหรอ ”
เสียงหวานดังขึ้นข้างหูร่างบางจึงสะดุ้งตกใจเบาๆ
“ พี่เต้! ”
“ ก็พี่เต้น่ะสิคะ คิดว่าอั้มพัชราภาหรือไง ”
 
ใบหน้าเรียวจิกสายตาค้อนเล็กๆให้ในการกวนนิดๆของตรีทิพย์
“ เสร็จแล้วเหรอคะ ”
“ เรียบร้อยแล้วค่ะ ”
“ รู้ได้ยังไงคะว่าพราวอยู่ที่นี่ พราวกะว่าจะเดินกลับไปหาเองนะ ”
“ ก็พี่เห็นว่าพราวเดินเข้าไปในร้านนี้ ”
“ เห็นด้วยเหรอคะ ”
เพชรเกล้าแอบหวั่นใจเพราะยังไม่อยากให้อีกคนรู้
“ คอยมองอยู่ ไหนดูซิซื้ออะไรมาเหรอคะ ”
“ ซื้อตุ๊กตาค่ะ น่ารักดี ไปไหนต่อดีคะ ”
สาวน้อยรีบบอกเกี่ยวแขนตรีทิพย์เอ่ยถามเปลี่ยนเรื่อง
“ ไหนขอดูหน่อย ตุ๊กตาอะไร ”
 
ร่างสูงทำท่าจะหยิบถุงที่เพชรเกล้าหวงนักหวงหนา
สาวน้อยเลี่ยงตัวหลบนิดๆหน่อยๆแต่ระหว่างนั้นเอง
สายตาของเธอจึงเหลือบไปเห็นกับอะไรบางอย่าง
ตรงบริเวณข้างแก้มของตรีทิพย์ที่เกือบจะถึงซอกคอ
ดวงตาใสแจ๋วจึงเพ่งมองไม่กระพริบ
ตรีทิพย์สบตาสาวน้อยเธอจึงเริ่มสงสัยว่าอีกคนนั้นมองอะไร
 
“ อะไรเหรอคะ ”
ใบหน้าสวยเอียงคอมองตาหญิงตรงหน้า
เมื่อตรีทิพย์เอียงตามเพชรเกล้าก็ยิ่งเอียงคอ
กึ่งชะเง้อมากกว่าเดิมเพราะอยากจะเห็นชัดๆ
“ พราว..โอะ..! ”
เสียงหวานเรียกและเอียงหน้ามองสาวน้อยด้วยความสงสัย
ก่อนจะอุทานออกมานิดๆเมื่อมือเล็กเอื้อมเข้ามาจับรูปคางของเธอ
พร้อมทั้งพลิกหน้าให้หันไปทางซ้าย คนถูกกระทำกลิ้งตาไปมาอย่างงงๆ
“ ใครจุ๊บมา.. ”
“ หะ?! ”
นางแบบสาวส่งเสียงออกมาเบาๆ
เพชรเกล้าเปลี่ยนมาเกี่ยวคอร่างสูงให้โน้มลงมาใกล้ๆ
และมองดูชัดๆอีกครั้ง..นิ้วโป้งเกลี่ยลงไปที่รอยแดงๆ
จนสีหลุดติดมาจึงปล่อยให้อีกคนได้ยืนเต็มความสูงเช่นเดิม
 
“ ลิปสติก.. ”
ดวงตาคมกริบมองไปยังฝ่ามือที่เจ้าหล่อนโชว์ให้ดู
ตรีทิพย์เบิกกว้างหน้าเหวอด้วยความลืมตัว
รีบเอื้อมมือปัดๆผิวแก้มแบบลวกๆรนๆ
 
“ คือ..คนเยอะอ่ะค่ะ เยอะมากเลยเมื่อกี๊นี้เบียดแน่นไปหมด..ก็เลย ไม่รู้ว่า ว่า..ว่าลิปสติกมาได้ยังไง ”
 
ริมฝีปากสวยยิ้มเจือนๆอธิบายพยายามไม่ให้ติดขัดมากที่สุด
ต่อสาวน้อยที่ยืนมองสีหน้าเรียบเฉยเพราะเธอไม่รู้จริงๆ..แต่ก็ยังติดๆขัดๆ!
 
“ ไปไหนกันต่อดีคะ ” ริมฝีปากบางยิ้มถาม
 
“ เอ่อ..อยากทานอะไรอีกหรือเปล่าคะ ”
ร่างสูงโล่งอกที่เพชรเกล้าไม่ได้เซ้าซี๊หรือโกรธอะไร
“ ไม่แล้วค่ะ ”
“ พรุ่งนี้เราก็จะกลับกันแล้ว งั้นเราไปปล่อยโคมลอยกันนะคะ ” ตรีทิพย์ชักชวน
“ ค่ะ ” เพชรเกล้าตอบรับทันที
 
 
แสงไฟเหลืองทองส่องใบหน้าหญิงสาวทั้งสอง
ที่กำลังหลับตาอธิฐานถึงสิ่งที่เธอปรารถนา..
ก่อนจะค่อยๆปล่อยโคมลอยให้ดิ่งขึ้นฟ้าไปอย่างช้าๆ
ตรีทิพย์เดินเข้าโอบเอวของเพชรเกล้าทั้งคู่แหงนมอง
โคมลอยของตัวเองที่ลอยเข้าไปรวมกลุ่มกับของคนอื่นๆ
จนตอนนี้ท้องฟ้าที่มืดมิดสว่างไสวไปด้วยแสงไฟระยิบระยับ
จากโคมลอยจนทำให้สวยสดงดงามมากจริงๆ
 
“ พราวอธิฐานว่าอะไรคะ ”
ร่างสูงหันถามสาวน้อย
“ คงเหมือนพี่เต้มั้งคะ ”
“ นี่พราวอธิฐานว่าจะรักพี่เต้ตลอดไปเลยใช่มั้ยคะ ”
เสียงหวานทำตื่นเต้น
“ ฮื่อ ” ใบหน้าเรียวหันขวับ
“ ทำหน้ามุ่ยเดี๋ยวโดนจูบหรอก ”
ใบหน้าเรียวทำมุ่ยเช่นเดิมหันกลับแอบยิ้มเขินไปตามเคย
พลางลูบท้องตัวเองไปมาและก้มมองดู
 
“ มองอะไรลูกเราดิ้นเหรอคะ ” ร่างสูงยังเย้าหยอกไม่เลิก
“ โอโย้โย๋โอโย้โย๋ ”
ร่างบางบีบเนื้อท้องตัวเองเล่นที่เต็มไปด้วยความอิ่มแปล้
ตรีทิพย์เม้มริมฝีปากรู้สึกหมันเขี้ยวเสียจริง
 
“ พึ่งรู้นะ..ว่าตรงนี้เนี่ย..เขาเรียกว่าโอโย้โย๋... ”
ร่างสูงกระเถิบเข้ามายืนซ้อนหลังสาวน้อยพร้อมทั้งสอดแขน
เข้าลูบไล้เบาๆกับหน้าท้องผ่านเสื้อที่สวมใส่กระซิบบอก
 
“ พี่เต้อย่าทำแบบนี้สิคะ คนเยอะแยะ ”
เพชรเกล้างัดแงะมืออีกคนหันมองรอบตัว
“ ถ้าไม่อยากให้คนเห็นงั้น...ก็รีบกลับกันดีกว่า.. ”
ร่างบางหันมองเพียงนิดใบหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
เพราะรู้ดีว่ากลับไปเธอจะต้องเจอกับอะไร...
 
 
แสงไฟสลัวๆทำให้ดูน่าค้นหาภายในบรรยากาศห้องพักของรีสอร์ทแห่งเดิม
เสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยกองเรียงรายตั้งแต่บริเวณประตู
จวบจนถึงเตียงกว้างกลิ่นอายของการเริงรักตลบอบอวน
ไปด้วยความปรารถนาของแรงสวาท
 
ริมฝีปากทั้งสองกับกำลังบดเบียดกันและกันด้วยความรุ่มร้อน
ปลายลิ้นโฉบเฉี่ยวหาความหวานชิมรสชาติอันหอมละมุน
ไปทั่วโพลงปากบาง..บทรักที่ดำเนินมาไกลจนเกือบจะครึ่งคืน
ร่างเปลือยทั้งสองแนบแน่นจนเกือบจะรวมเป็นหนึ่งเดียว
ความชุ่มฉ่ำเบื้องล่างแตะแต้มสัมผัสกันอย่างเร่าร้อน
 
ตรีทิพย์ย้ายกลีบปากลงมาหาผิวขาวเนื้อคอพร้อมกับ
ซุกไซ้ความหอมจากร่างบางดุจแมวเหมียวที่อ่อนช้อยคอยออดอ้อนเจ้านาย
เพชรเกล้าเงยหน้ารับออกซิเจนเข้าปอดเรือนร่างอ่อนเปลี้ยปวกเปียก
อย่างกับคนไร้กระดูกความเสียวซ่านพุ่งเข้าใส่ไม่จบไม่สิ้น
ฝ่ามือสอดเข้าเส้นผมคนด้านบนด้วยความสยิวกาย
 
ความร้อนระอุรุกรานลงมาถึงทรวงเต้า
จนต้องสะดุ้งเกร็งไปทั่วทั้งร่างสัมผัสของเรียวลิ้น
ที่โบกสะบัดทำเอาสติของเธอหลุดลอยเข้าไปอยู่ในวังวนของผู้กระทำเท่านั้น
 
ร่างสูงยกตัวขึ้นพร้อมๆกับเสียงลมหายใจที่สูดเข้าปาก
จนดังแหบพร่าชวนให้น่าขนลุกเกรียวสองมือบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม
หลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับรสสวาทของอารมณ์เร่งเร้าสะโพกขยับสัมผัส
ให้เร็วยิ่งขึ้นเมื่อแรงรักดำเนินเชื้อเชิญจนใกล้จะถึงฝั่งฝัน
เสียงครางหวานประสานดังก้องอย่างลืมอาย
 
สายตาคมกริบมองดูร่างบางบิดเร้าร้อนรนเพราะความสยิวกาย
จนหน้าหมันเขี้ยวฝ่ามือจึงขยำทรวงเต้าเสียจนหนำใจ
พร้อมกับส่งแรงรักในคราวสุดท้ายให้เลือนลอยไปลิ้มรสกับความสุขสมอีกครา...
 
“ อื้ออออ!!/อ๊าาา..อื้มมม!~ ”
 
ตรีทิพย์ทิ้งร่างใบหน้าซุกลงกับซอกคอขาวสาวน้อย
เหมือนทุกครั้งทั้งคู่หอบหนักหายใจแข่งกันอยู่สักครู่
 
“ พราวจ๋า.. ”
เสียงหวานพึมพำด้วยความสุขกายก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้น
เลื่อนตัวลงจากการคร่อมร่างบางและจุมพิตเบาๆ
ลงกับหน้าท้องเนียนกริบของเพชรเกล้าทำเอาเจ้าของ
สะดุ้งนิดหน่อยรีบหันไปดึงผ้าห่มมาปิดกาย
 
“ โอโย้โย๋โอโย้โย๋ ” ตรีทิพย์ยิ้มพูดหน้าระรื่น
สาวน้อยเม้มริมฝีปากซุกหน้าลงกับผ้าห่มที่ดึง
เข้ามาปิดหน้าปิดตาเพราะความเขินอาย
“ เดี๋ยวๆ อย่าพึ่งนอนสิคะ ”
“ ดึกแล้ว.. ” เสียงนิ่มเอ่ยเบาๆ
“ ไปแช่ตัวแป๊บนึงนะคะ จะได้หลับสบาย ”
เพชรเกล้านิ่งคิดเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆดึงผ้าห่มเผยออกแค่ดวงตา
“ เดี๋ยวพี่ไปรอนะ ”
 
ตรีทิพย์ยิ้มบอกอีกครั้งพร้อมกับลุกขึ้น
เดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ ร่างบางรีบลดสายตาลงอย่างรวดเร็ว
ก็อีกคนช่างไม่เคยอายในสภาพเปลือยเปล่ากับเธอเลยจริงๆ
 
สักครู่เพชรเกล้าก็ได้มายืนอยู่ที่บริเวณบ่อน้ำแร่ร้อนขนาดกลาง
ที่มีไว้บริการลูกค้าสำหรับทุกห้องสามารถลงแช่ได้สามถึงสี่คน
สาวน้อยเสื้อยืดธรรมดาๆพร้อมกางเกงขาสั้นตัวเล็ก
จ้องมองแผงไหล่ด้านหลังที่ว่างเปล่าไร้อาภรณ์ด้วยความลังเลใจ
ร่างบางค่อยๆคุกเข่านั่งลงเบาๆกับพื้นที่ประดับด้วยอิฐ
 
ผู้ที่แช่ตัวรออยู่ในบ่อน้ำกำลังสบายเพลิดเพลินไปกับอุณหภูมิอุ่นๆ
หันมองเพราะรู้สึกได้จากการเคลื่อนไหวทางด้านหลัง
 
ตรีทิพย์ทอดสายตามองเรือนร่างเล็ก
“ ใส่เสื้อผ้าทำไมคะ ”
“ พี่เต้ตามสบายเถอะค่ะ เดี๋ยวพราวนั่งเป็นเพื่อน ”
ใบหน้าเรียวมองไปทางอื่นเอ่ยบอก
“ แต่พี่รอพราวอยู่นะคะ ” ร่างสูงหันมาเต็มตัว
“ พราวไม่ลงดีกว่าค่ะ..พราว.. ”
 
ใบหน้าสวยอมยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเห็นสาวน้อย
มีอาการตื่นเต้นอยู่เงียบๆสังเกตได้จากนิ้วมือ
ที่ขยับไปมาอยู่กับหน้าขาของตัวเอง เพชรเกล้าได้แต่นิ่วหน้าคิดในใจ
ว่าตรีทิพย์ควรอายเธอบ้างก็จะเป็นผลดีกับเธอมาก
 
“ พี่เต้! ไม่ลงค่ะไม่..อ้า! เปียก! ”
ร่างบางเกร็งตัวเต็มที่เมื่ออยู่ๆก็ถูกอีกคนจัดการอุ้ม
ตัวเธอลงมาในบ่อแช่ตัวอย่างรวดเร็ว
 
“ พี่หุ่นดีมั้ย.. ”
สาวน้อยถูกกอดจนสัมผัสได้ถึงหน้าอกหน้าใจ
ของตรีทิพย์ที่เบียดเสียดเธอเหลือเกิน
“ ดีค่ะ ดีมาก ”
ใบหน้าเรียวหันออกอีกทางพยายามเอ่ยบอกอย่างเต็มเสียง
 
“ แต่พี่ชอบหุ่นพราวมากกว่านะ..ตัวเล็ก..ๆ..เนื้อนิ่มๆน่า..กอดดี ”
เสียงหวานลากกระเส่าเสียจนผู้ถูกกอดขนลุกซู่
“ ปล่อยก่อนได้มั้ยคะ ”
" พูดกับพี่ทำไมไม่มองหน้าพี่ล่ะคะ "
นางแบบหน้าสวยส่งจมูกเข้าซุกไซ้ซอกคอขาวผ่อง
แกล้งหยอกเย้าเจ้าหล่อนเสียจนตัวงอ
“ ฮือ..อย่าแกล้งสิ ”
เพชรเกล้าดันร่างสูงออกห่าง
" พี่น้อยใจแล้วนะ "
เสียงหวานทำเศร้าจนสาวน้อยต้องหันมอง
" เค้าทำอะไรผิดเหรอ ตัวเองถึงไม่อยากมองหน้าเค้าอ่ะ "
สายตาร่างสูงทำซึม
" ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ "
" แล้วมันยังไงล่ะ "
ใบหน้าสวยขยับเข้าใกล้เสียงหวานแตกพร่านิดๆ
" พราว! ก็แค่..เขิน "
สาวน้อยสบตาอีกคนจนใจเต้นระรัวรีบตอบ
ตรีทิพย์จ้องมองแววตากรุ้มกริ่มก่อนจะค่อยๆยื่นริมฝีปากเข้าไปใกล้ๆ
และแลบปลายลิ้นออกไปแตะเรียวปากนุ่มจนอีกคนสะดุ้งตาโต
" เขินมั้ย.. "
" ขึ..เขิน "
 
นางแบบสาวอมยิ้มพร้อมกับยื่นกลีบปากเข้าจูบจุมพิต
ยังจุดเดิมอีกครั้งด้วยความดูดดื่ม..และค่อยๆถอดถอยออกมา
 
" เขินมั้ย "
" เขิน.. "
เสียงนิ่มตอบสั่นออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ตรีทิพย์หลุดหัวเราะเบาๆ..นึกขำสาวน้อยตรงหน้า
ที่ปากบอกว่าเขินแต่ก็ยืนให้จูบเอาๆอยู่นั่นแหละ
 
" พราว "
ใบหน้าแดงกร่ำเงยสนใจผู้เรียกอีกครั้ง..วันนี้เธอคงไม่ต้องนอนกัน
เพราะตรีทิพย์ดูตาสว่างเหลือเกินถึงได้ เดี๋ยวเรียกๆ
 
" พี่อยากรู้สัญญาข้อที่สามจัง บอกตอนนี้เลยได้มั้ยคะ "
เพชรเกล้าได้ยินเช่นนั้นเธอจึงยิ้มเขินอายไม่หาย
เพราะสัญญาข้อสุดท้ายของเธอก็ช่างทำให้ตัวเอง
ใจเต้นระรัวอย่างบอกไม่ถูกแต่ต้องพยายามเก็บอาการไว้
 
" ว่ายังไงคะ ข้อสาม "
" ข้อสาม..พี่เต้...ต้อง "
" พี่ต้องทำยังไงคะ "
" พี่เต้.. "
ตรีทิพย์ตั้งใจฟังสีหน้าจริงจัง แต่คนที่กำลังจะเอ่ยกับใจเต้นแรงเสียอย่างนั้น
 
" พี่เต้ต้องเป็น???? "
ใบหน้าเรียวก้มลงเอ่ยบอกไม่เต็มเสียงนัก
" อะไรนะคะพี่ไม่ได้ยินเลย " ร่างสูงก้มมองตามรูปหน้า
" พี่เต้..ต้องเป็น...คนดีของพราว.. " เสียงนิ่งพึมพำด้วยความเก้อเขิน
ตรีทิพย์ยิ้มหวานย้ายมือมาประคองดวงหน้าเล็กที่ก้มเขินให้ขึ้นสบตาเธอ
“ ได้สิคะ พี่เต้จะเป็นคนดีของเจ้าหญิงคนเดียว ”
 
เพชรเกล้ายิ้มตามร่างสูงที่เสียงอ่อนเสียงหวาน
จนใจเธอแทบจะละลายรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของตัวเอง
ที่ไม่รู้ว่าเผลอไผลหลงรักตรีทิพย์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่
หรืออาจเป็นเพราะเรื่องราวทุกอย่างที่ดำเนินมาไกล
จนความดูแลเอาใจใส่ของนางแบบสาวเริ่มเข้ามาผูกพันขึ้นเรื่อยๆ
จึงไม่ใช่เรื่องยากหากว่าเธอจะเปิดใจยอมรับความรู้สึกนั้นไว้
 
 
สองสาวจ้องมองกันและกัน..ก่อนที่ใบหน้าสวยจะค่อยๆ
โน้มเข้าไปจุมพิตกลีบปากบางด้วยความทะนุทะถนอม
และขยับเคลื่อนย้ายลงมาหาปลายคางจมูกโด่งๆ
สูดดมผิวขาวดูดซับหยดน้ำที่ไหลหยดมาเนื้อคอ
ค่อยๆดันตัวร่างน้อยเข้ามาแนบชิด เพชรเกล้าหลับตาลงเคลิบเคลิ้ม
ไปกับไอร้อนจากริมฝีปากที่กำลังจะเชือดเฉือนตัวเธอ....
บทรักครั้งใหม่จึงเริ่มต้นขึ้นไปพร้อมๆกับเสียงน้ำที่กระแซะเบาๆยามเคลื่อนไหว.........