บัลลังก์ฉิมพลี

          แสงไฟระยิบระยิบระยับห้อมล้อมอยู่เต็มพื้นที่

ของแหล่งการค้าที่หลากหลายไปด้วยสิ่งสวยงาม

ข้าวของเครื่องใช้นาๆชนิดมีให้เลือกจับจ่ายใช้สร้อย

กันอย่างล้นมือเสียงเพลงเบาๆขับกล่อมให้ผู้คนมากหน้าหลายตา

ครื้นเครงไปกับบรรยากาศอันย้อนยุคที่น่าหลงใหล

 

ถนนคนเดิน...เต็มเปี่ยมไปด้วยของฝากและของที่ระลึกมากมาย

รวมทั้งอาหารเครื่องดื่มการละเล่นและการแสดงเล็กๆน้อยๆ

ของเด็กๆชาวชนบทที่ต่างสรรหากลยุทธ์มานำเสนอ

เพื่อดึงดูดสิ่งที่น่าสนใจให้กับนักท่องเที่ยว

 

 

ตรีทิพย์จูงมือเพชรเกล้าทั้งสองพากัน

เดินออกมาจากร้านไอศกรีมรสอร่อยกันด้วยรอยยิ้ม

 

“ ว่ายังไง อยากทานอะไรต่อดีคะ ”

ร่างสูงหันถามสาวน้อยด้านข้าง

“ ทานทุกอย่างเลยค่ะ พราวไม่เคยทานของแบบนี้เลย ”

ใบหน้าเรียวหันมองอาหารรองท้องกระจุกระจิกอย่างสนใจ

“ ไหวเหรอ ตัวมีอยู่แค่เนี๊ย ” ตรีทิพย์แกล้งหยอกล้อ

“ ไหวสิคะ เดี๋ยวพราวจะกินให้ดู ”

“ โอเคค่ะ กินเท่าไหร่ก็ได้พี่ตามใจน้องพราวอยู่แล้ว ”

 

เพชรเกล้ายิ้มจนตาหยีที่ได้ยินตรีทิพย์พูดเช่นนั้น

ก่อนที่ทั้งสองจะเดินคู่กันเข้าไปในระแวกของการค้าขายที่สารพัดจะให้เลือกซื้อ

 

 

ลูกชิ้นหลายลูกถูกรูดเข้าปากพร้อมเคี้ยวตุ้ยๆ

ประมาณห้าไม้ก็ว่าได้อีกทั้งยังมีขนมหวาน

ข้าวหลามกระบอกเล็กที่ใช้ช้อนไม้ตักปลาหมึกย่างสีสันเหลืองกรอบอร่อย

และอีกมากมายที่ร่างบางกำลังถืออยู่ด้วยความหวงแหน

เพื่อคอยหยิบชิมรสไปโดยตลอดของการเดินเท้า

 

พลางหยุดชมสิ่งของกระจุกกระจิกตามร้านต่างๆเป็นระยะๆ

หรือหากเจ้าหล่อนคอแห้งก็มักจะหันมาหาซุปตาร์ร่างสูง

ที่เดินตามทำตัวเป็นบอดี้การ์ดใกล้ชิดคอยบริการน้ำดื่ม

ถุงพลาสติกที่เธอถืออยู่อย่างเอาใจสลับกับการเดินกอดคอเพชรเกล้าเริงร่าด้วยรอยยิ้ม

 

“ พี่เต้ขา.. ”

เสียงนิ่งเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมานานเพราะใช้เวลากับการกิน

“ ว่าไงคะ ”

ในขณะที่ตรีทิพย์กำลังหันมองตรงนั้นตรงนี้

เมื่อได้ยินสาวน้อยเรียกหาเธอจึงรีบหันกลับมาทันที

“ เคยดำน้ำหาหอยมุกมั้ย ”

ริมฝีปากบางตั้งคำถามพร้อมทั้งจิ้มข้าวปุกงา

ชิ้นพอดีคำเข้าปากเคี้ยวกินอย่างเพลิดเพลิน

 

“ เคยค่ะ ”

ร่างสูงยิ้มบอกพร้อมเอื้อมมือเกลี่ยรอยเปื้อนตรงมุมปากให้กับเพชรเกล้า

“ พราวอยากดำบ้างอยากเก็บหอยแกหอยมุกกับมือ ”

สาวน้อยทำมือคล้ายประคองสิ่งที่พูดท่ามกลางของกินที่ถืออยู่ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

“ ได้สิคะ เดี๋ยวพี่พาไป ” ตรีทิพย์หมันเขี้ยวหยิกแก้มคนรัก

“ แต่..พราวว่ายน้ำไม่เป็น คงดำไม่ได้หรอก ”

เพชรเกล้าทำหน้าเสียดายนิดหน่อย

“ เดี๋ยวพี่สอนให้ ”

“ จริงนะคะ สอนให้พราวดำให้ได้เลยนะ ”

นางแบบสาวยิ้มกว้างพยักหน้ารับคำ

“ ดำหาหอยมุกนะ ”

“ ค่ะ ”

 

ตรีทิพย์ยิ้มไปกับกิริยาอันตื่นเต้นของสาวน้อยทั้งที่รู้

ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายในการจะดำดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเล

แต่เธอก็รับปากเอาไว้ก่อนเพื่อให้เพชรเกล้ามีความสุขกับสิ่งที่ต้องการ

 

“ ขอโทษนะคะ ”

 

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังสองสาวจึงหันมองพร้อมๆกัน.....

จึงพบกับหญิงสาวสามคนยืนเรียงรายกันอยู่

 

“ ใช่..พี่เต้หรือเปล่าคะ ”

สาวสวยลักษณะวัยมอปลายเอ่ยถาม

“ เอ่อ..อ๋อ..ค่ะ ใช่ค่ะ ” ตรีทิพย์อ้ำอึ้งเล็กๆก่อนจะตอบออกไป

“ กรี๊ด!!!! พวกเธอพี่เต้จริงๆด้วย!! ”

 

หญิงสาวคนดังกล่าวร้องลั่นไปตามประสา

เมื่อหล่อนได้เจอกับซุปตาร์ของเมืองไทย

พร้อมทั้งโวกเวกร้องเรียกเพื่อนฝูงอีกกลุ่ม

จนปรี่กันเข้ามารุมล้อมนางแบบสาวกันอย่างเนืองแน่นเพียงชั่วพริบตา

 

เพชรเกล้าจึงรีบถอยห่างออกมาเพราะเธอไม่อยากกีดขวาง

สภาวะอันคับคั่งในตอนนี้ปล่อยให้ตรีทิพย์

ได้รับหน้าที่กับบรรดาแฟนคลับกันอย่างเต็มที่

 

บรรดานักท่องเที่ยวที่ส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ

ก็ยิ้มไปกับกิริยาของบุคคลทั้งหลายที่อ้อมรอบคนๆเดียวกันอย่างตื่นเต้น..

เขาคงจะงงกับพฤติกรรมที่ได้เห็นจนยกกล้องขึ้นถ่ายรูปเก็บไว้ก็มี

 

ใบหน้าสวยหันมองสาวน้อยด้วยความเป็นห่วง

เห็นเจ้าหล่อนยกมือบ๊ายบายให้อย่างสดใส

เธอจึงส่งยิ้มให้ก่อนจะหันไปถ่ายรูปร่วมกับเหล่าบรรดาแฟนคลับ

 

ระหว่างนั่นเพชรเกล้าจึงหันไปรอบๆตามร้านจำหน่ายสินค้ามากมายต่างๆ

จนไปหยุดอยู่ตรงจุดหนึ่งที่ห่างออกไป ใบหน้าเรียวเหลือบมองซุปตาร์ร่างสูงอีกครั้ง

เห็นตรีทิพย์ยังถูกรุมล้อมด้วยผู้คนมากหน้าหลายตากันอย่างต่อเนื่อง

เช่นนั้นสาวน้อยจึงถือโอกาสเดินตรงไปหาเป้าหมายที่เธอได้มองไว้ทันที

 

 

ไม่นานนักร่างบางก็ได้มายืนอยู่ที่หน้าร้านตุ๊กตาน่ารักๆ

ที่คละแบบแตกต่างกันไปมีทั้งตัวเล็กและตัวใหญ่

บรรยากาศภายในร้านตกแต่งด้วยสีชมพูหวานแหววดูดึงดูดให้น่าสนใจ

 

“ เชิญเข้ามาชมก่อนได้นะครับ ”

เจ้าของร้านมาดเนี๊ยบที่ท่วงท่านุ่มนิ่มเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

เพชรเกล้าส่งยิ้มตอบพร้อมกับเดินเข้าไปด้านใน..ใบหน้าเรียวจ้องมองเดินชม

เอื้อมมือไปสัมผัสบ้างเพลินๆก่อนจะมาหยุดยู่ที่หมวดหมู่ตุ๊กตา

ที่ตัดเย็บเป็นตัวคนขนาดกลางไม่ใหญ่จนเกินไปกำลังน่ารักดีๆนี่เอง

 

“ นี่เป็นตุ๊กตาศิลปินครับ ”

 

ร่างบางหันฟังผู้นำเสนอด้วยความสนใจ

 

“ คนมักนิยมซื้อกันเพราะเป็นดาราหรือนักร้องที่ตัวเองชื่นชอบน่ะครับ ”

“ อ๋อ.. ” ใบหน้าเรียวยิ้มมองสินค้าที่ชายหนุ่มนำเสนอ

“ งานประณีตนะครับตัดเย็บค่อนข้างเหมือนตัวจริง
หรือถ้าต้องการเจาะจงบุคคลใดก็สามารถสั่งทำได้นะครับ ”

 

เพชรเกล้าพยักหน้าตอบรับผู้นำเสนอก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็น

ตุ๊กตาตัวหนึ่งที่ตั้งโชว์อยู่ในตู้กระจก..สาวน้อยจึงตรงเข้าไปใกล้ๆทันที

และเมื่อได้เห็นริมฝีปากบางจึงเผยรอยยิ้มออกมา...เพราะช่างเหมือน..

 

“ นี่.. ”

 

“ อ๋อ ตัวนี้คือคุณเต้ครับ เต้ตรีทิพย์ ”

 

ร่างบางชี้ไปที่ตุ๊กตาตัวดังกล่าวที่เธอสนใจ

ยังไม่ทันได้ถามอะไรผู้ขายกับเอ่ยแนะนำตามปกติ

สาวน้อยคลี่ยิ้มหวานด้วยความชื่นชอบอีกทั้งตุ๊กตาตัวสวย

ยังใส่ชุดเดียวกับในวันที่เธอเห็นตรีทิพย์รับรางวัลผ่านจอทีวีตอนอยู่เมืองนอกอีกด้วย

 

“ สินค้ามีตัวเดียวครับพึ่งมาถึงวันนี้เอง
สามารถอัดเสียงได้สิบห้าวิด้วยนะครับ ”

“ งั้นเอาตัวนี้เลยค่ะ ”

“ ครับได้ครับ รอสักครู่นะครับ ”

 

ชายหนุ่มยิ้มดีใจที่ลูกค้าตัดใจได้รวดเร็วเขาจึงนำไปจัดใส่กล่องให้ทันที…..

 

 

“ ขอบคุณนะคะ ”

“ ขอบคุณครับโอกาสหน้าเชิญใหม่ครับผม ”

เพชรเกล้ารับถุงผ้าที่บรรจุกล่องใส่ตุ๊กตา

อันแสนที่เธอชื่นชอบด้วยรอยยิ้ม

ก่อนจะเดินออกมาจากร้านสีชมพูอย่างอารมณ์ดี

 

“ โตแล้วยังเล่นตุ๊กตาอยู่อีกเหรอ ”

เสียงหวานดังขึ้นข้างหูร่างบางจึงสะดุ้งตกใจเบาๆ

“ พี่เต้! ”

“ ก็พี่เต้น่ะสิคะ คิดว่าอั้มพัชราภาหรือไง ”

 

ใบหน้าเรียวจิกสายตาค้อนเล็กๆให้ในการกวนนิดๆของตรีทิพย์

“ เสร็จแล้วเหรอคะ ”

“ เรียบร้อยแล้วค่ะ ”

“ รู้ได้ยังไงคะว่าพราวอยู่ที่นี่ พราวกะว่าจะเดินกลับไปหาเองนะ ”

“ ก็พี่เห็นว่าพราวเดินเข้าไปในร้านนี้ ”

“ เห็นด้วยเหรอคะ ”

เพชรเกล้าแอบหวั่นใจเพราะยังไม่อยากให้อีกคนรู้

“ คอยมองอยู่ ไหนดูซิซื้ออะไรมาเหรอคะ ”

“ ซื้อตุ๊กตาค่ะ น่ารักดี ไปไหนต่อดีคะ ”

สาวน้อยรีบบอกเกี่ยวแขนตรีทิพย์เอ่ยถามเปลี่ยนเรื่อง

“ ไหนขอดูหน่อย ตุ๊กตาอะไร ”

 

ร่างสูงทำท่าจะหยิบถุงที่เพชรเกล้าหวงนักหวงหนา

สาวน้อยเลี่ยงตัวหลบนิดๆหน่อยๆแต่ระหว่างนั้นเอง

สายตาของเธอจึงเหลือบไปเห็นกับอะไรบางอย่าง

ตรงบริเวณข้างแก้มของตรีทิพย์ที่เกือบจะถึงซอกคอ

ดวงตาใสแจ๋วจึงเพ่งมองไม่กระพริบ

ตรีทิพย์สบตาสาวน้อยเธอจึงเริ่มสงสัยว่าอีกคนนั้นมองอะไร

 

“ อะไรเหรอคะ ”

ใบหน้าสวยเอียงคอมองตาหญิงตรงหน้า

เมื่อตรีทิพย์เอียงตามเพชรเกล้าก็ยิ่งเอียงคอ

กึ่งชะเง้อมากกว่าเดิมเพราะอยากจะเห็นชัดๆ

“ พราว..โอะ..! ”

เสียงหวานเรียกและเอียงหน้ามองสาวน้อยด้วยความสงสัย

ก่อนจะอุทานออกมานิดๆเมื่อมือเล็กเอื้อมเข้ามาจับรูปคางของเธอ

พร้อมทั้งพลิกหน้าให้หันไปทางซ้าย คนถูกกระทำกลิ้งตาไปมาอย่างงงๆ

“ ใครจุ๊บมา.. ”

“ หะ?! ”

นางแบบสาวส่งเสียงออกมาเบาๆ

เพชรเกล้าเปลี่ยนมาเกี่ยวคอร่างสูงให้โน้มลงมาใกล้ๆ

และมองดูชัดๆอีกครั้ง..นิ้วโป้งเกลี่ยลงไปที่รอยแดงๆ

จนสีหลุดติดมาจึงปล่อยให้อีกคนได้ยืนเต็มความสูงเช่นเดิม

 

“ ลิปสติก.. ”

ดวงตาคมกริบมองไปยังฝ่ามือที่เจ้าหล่อนโชว์ให้ดู

ตรีทิพย์เบิกกว้างหน้าเหวอด้วยความลืมตัว

รีบเอื้อมมือปัดๆผิวแก้มแบบลวกๆรนๆ

 

“ คือ..คนเยอะอ่ะค่ะ เยอะมากเลยเมื่อกี๊นี้
เบียดแน่นไปหมด..ก็เลย ไม่รู้ว่า ว่า..ว่าลิปสติกมาได้ยังไง ”

 

ริมฝีปากสวยยิ้มเจือนๆอธิบายพยายามไม่ให้ติดขัดมากที่สุด

ต่อสาวน้อยที่ยืนมองสีหน้าเรียบเฉยเพราะเธอไม่รู้จริงๆ..แต่ก็ยังติดๆขัดๆ!

 

“ ไปไหนกันต่อดีคะ ” ริมฝีปากบางยิ้มถาม

 

“ เอ่อ..อยากทานอะไรอีกหรือเปล่าคะ ”

ร่างสูงโล่งอกที่เพชรเกล้าไม่ได้เซ้าซี๊หรือโกรธอะไร

“ ไม่แล้วค่ะ ”

“ พรุ่งนี้เราก็จะกลับกันแล้ว งั้นเราไปปล่อยโคมลอยกันนะคะ ” ตรีทิพย์ชักชวน

“ ค่ะ ” เพชรเกล้าตอบรับทันที

 

 

แสงไฟเหลืองทองส่องใบหน้าหญิงสาวทั้งสอง

ที่กำลังหลับตาอธิฐานถึงสิ่งที่เธอปรารถนา..

ก่อนจะค่อยๆปล่อยโคมลอยให้ดิ่งขึ้นฟ้าไปอย่างช้าๆ

ตรีทิพย์เดินเข้าโอบเอวของเพชรเกล้าทั้งคู่แหงนมอง

โคมลอยของตัวเองที่ลอยเข้าไปรวมกลุ่มกับของคนอื่นๆ

จนตอนนี้ท้องฟ้าที่มืดมิดสว่างไสวไปด้วยแสงไฟระยิบระยับ

จากโคมลอยจนทำให้สวยสดงดงามมากจริงๆ

 

“ พราวอธิฐานว่าอะไรคะ ”

ร่างสูงหันถามสาวน้อย

“ คงเหมือนพี่เต้มั้งคะ ”

“ นี่พราวอธิฐานว่าจะรักพี่เต้ตลอดไปเลยใช่มั้ยคะ ”

เสียงหวานทำตื่นเต้น

“ ฮื่อ ” ใบหน้าเรียวหันขวับ

“ ทำหน้ามุ่ยเดี๋ยวโดนจูบหรอก ”

ใบหน้าเรียวทำมุ่ยเช่นเดิมหันกลับแอบยิ้มเขินไปตามเคย

พลางลูบท้องตัวเองไปมาและก้มมองดู

 

“ มองอะไรลูกเราดิ้นเหรอคะ ” ร่างสูงยังเย้าหยอกไม่เลิก

“ โอโย้โย๋โอโย้โย๋ ”

ร่างบางบีบเนื้อท้องตัวเองเล่นที่เต็มไปด้วยความอิ่มแปล้

ตรีทิพย์เม้มริมฝีปากรู้สึกหมันเขี้ยวเสียจริง

 

“ พึ่งรู้นะ..ว่าตรงนี้เนี่ย..เขาเรียกว่าโอโย้โย๋... ”

ร่างสูงกระเถิบเข้ามายืนซ้อนหลังสาวน้อยพร้อมทั้งสอดแขน

เข้าลูบไล้เบาๆกับหน้าท้องผ่านเสื้อที่สวมใส่กระซิบบอก

 

“ พี่เต้อย่าทำแบบนี้สิคะ คนเยอะแยะ ”

เพชรเกล้างัดแงะมืออีกคนหันมองรอบตัว

“ ถ้าไม่อยากให้คนเห็นงั้น...ก็รีบกลับกันดีกว่า.. ”

ร่างบางหันมองเพียงนิดใบหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

เพราะรู้ดีว่ากลับไปเธอจะต้องเจอกับอะไร...

 

 

แสงไฟสลัวๆทำให้ดูน่าค้นหาภายในบรรยากาศห้องพักของรีสอร์ทแห่งเดิม

เสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยกองเรียงรายตั้งแต่บริเวณประตู

จวบจนถึงเตียงกว้างกลิ่นอายของการเริงรักตลบอบอวน

ไปด้วยความปรารถนาของแรงสวาท

 

ริมฝีปากทั้งสองกับกำลังบดเบียดกันและกันด้วยความรุ่มร้อน

ปลายลิ้นโฉบเฉี่ยวหาความหวานชิมรสชาติอันหอมละมุน

ไปทั่วโพลงปากบาง..บทรักที่ดำเนินมาไกลจนเกือบจะครึ่งคืน

ร่างเปลือยทั้งสองแนบแน่นจนเกือบจะรวมเป็นหนึ่งเดียว

ความชุ่มฉ่ำเบื้องล่างแตะแต้มสัมผัสกันอย่างเร่าร้อน

 

ตรีทิพย์ย้ายกลีบปากลงมาหาผิวขาวเนื้อคอพร้อมกับ

ซุกไซ้ความหอมจากร่างบางดุจแมวเหมียวที่อ่อนช้อยคอยออดอ้อนเจ้านาย

เพชรเกล้าเงยหน้ารับออกซิเจนเข้าปอดเรือนร่างอ่อนเปลี้ยปวกเปียก

อย่างกับคนไร้กระดูกความเสียวซ่านพุ่งเข้าใส่ไม่จบไม่สิ้น

ฝ่ามือสอดเข้าเส้นผมคนด้านบนด้วยความสยิวกาย

 

ความร้อนระอุรุกรานลงมาถึงทรวงเต้า

จนต้องสะดุ้งเกร็งไปทั่วทั้งร่างสัมผัสของเรียวลิ้น

ที่โบกสะบัดทำเอาสติของเธอหลุดลอยเข้าไปอยู่ในวังวนของผู้กระทำเท่านั้น

 

ร่างสูงยกตัวขึ้นพร้อมๆกับเสียงลมหายใจที่สูดเข้าปาก

จนดังแหบพร่าชวนให้น่าขนลุกเกรียวสองมือบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม

หลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับรสสวาทของอารมณ์เร่งเร้าสะโพกขยับสัมผัส

ให้เร็วยิ่งขึ้นเมื่อแรงรักดำเนินเชื้อเชิญจนใกล้จะถึงฝั่งฝัน

เสียงครางหวานประสานดังก้องอย่างลืมอาย

 

สายตาคมกริบมองดูร่างบางบิดเร้าร้อนรนเพราะความสยิวกาย

จนหน้าหมันเขี้ยวฝ่ามือจึงขยำทรวงเต้าเสียจนหนำใจ

พร้อมกับส่งแรงรักในคราวสุดท้ายให้เลือนลอยไปลิ้มรสกับความสุขสมอีกครา...

 

“ อื้ออออ!!/อ๊าาา..อื้มมม!~ ”

 

ตรีทิพย์ทิ้งร่างใบหน้าซุกลงกับซอกคอขาวสาวน้อย

เหมือนทุกครั้งทั้งคู่หอบหนักหายใจแข่งกันอยู่สักครู่

 

“ พราวจ๋า.. ”

เสียงหวานพึมพำด้วยความสุขกายก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้น

เลื่อนตัวลงจากการคร่อมร่างบางและจุมพิตเบาๆ

ลงกับหน้าท้องเนียนกริบของเพชรเกล้าทำเอาเจ้าของ

สะดุ้งนิดหน่อยรีบหันไปดึงผ้าห่มมาปิดกาย

 

“ โอโย้โย๋โอโย้โย๋ ” ตรีทิพย์ยิ้มพูดหน้าระรื่น

สาวน้อยเม้มริมฝีปากซุกหน้าลงกับผ้าห่มที่ดึง

เข้ามาปิดหน้าปิดตาเพราะความเขินอาย

“ เดี๋ยวๆ อย่าพึ่งนอนสิคะ ”

“ ดึกแล้ว.. ” เสียงนิ่มเอ่ยเบาๆ

“ ไปแช่ตัวแป๊บนึงนะคะ จะได้หลับสบาย ”

เพชรเกล้านิ่งคิดเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆดึงผ้าห่มเผยออกแค่ดวงตา

“ เดี๋ยวพี่ไปรอนะ ”

 

ตรีทิพย์ยิ้มบอกอีกครั้งพร้อมกับลุกขึ้น

เดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ ร่างบางรีบลดสายตาลงอย่างรวดเร็ว

ก็อีกคนช่างไม่เคยอายในสภาพเปลือยเปล่ากับเธอเลยจริงๆ

 

สักครู่เพชรเกล้าก็ได้มายืนอยู่ที่บริเวณบ่อน้ำแร่ร้อนขนาดกลาง

ที่มีไว้บริการลูกค้าสำหรับทุกห้องสามารถลงแช่ได้สามถึงสี่คน

สาวน้อยเสื้อยืดธรรมดาๆพร้อมกางเกงขาสั้นตัวเล็ก

จ้องมองแผงไหล่ด้านหลังที่ว่างเปล่าไร้อาภรณ์ด้วยความลังเลใจ

ร่างบางค่อยๆคุกเข่านั่งลงเบาๆกับพื้นที่ประดับด้วยอิฐ

 

ผู้ที่แช่ตัวรออยู่ในบ่อน้ำกำลังสบายเพลิดเพลินไปกับอุณหภูมิอุ่นๆ

หันมองเพราะรู้สึกได้จากการเคลื่อนไหวทางด้านหลัง

 

ตรีทิพย์ทอดสายตามองเรือนร่างเล็ก

“ ใส่เสื้อผ้าทำไมคะ ”

“ พี่เต้ตามสบายเถอะค่ะ เดี๋ยวพราวนั่งเป็นเพื่อน ”

ใบหน้าเรียวมองไปทางอื่นเอ่ยบอก

“ แต่พี่รอพราวอยู่นะคะ ” ร่างสูงหันมาเต็มตัว

“ พราวไม่ลงดีกว่าค่ะ..พราว.. ”

 

ใบหน้าสวยอมยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเห็นสาวน้อย

มีอาการตื่นเต้นอยู่เงียบๆสังเกตได้จากนิ้วมือ

ที่ขยับไปมาอยู่กับหน้าขาของตัวเอง เพชรเกล้าได้แต่นิ่วหน้าคิดในใจ

ว่าตรีทิพย์ควรอายเธอบ้างก็จะเป็นผลดีกับเธอมาก

 

“ พี่เต้! ไม่ลงค่ะไม่..อ้า! เปียก! ”

ร่างบางเกร็งตัวเต็มที่เมื่ออยู่ๆก็ถูกอีกคนจัดการอุ้ม

ตัวเธอลงมาในบ่อแช่ตัวอย่างรวดเร็ว

 

“ พี่หุ่นดีมั้ย.. ”

สาวน้อยถูกกอดจนสัมผัสได้ถึงหน้าอกหน้าใจ

ของตรีทิพย์ที่เบียดเสียดเธอเหลือเกิน

“ ดีค่ะ ดีมาก ”

ใบหน้าเรียวหันออกอีกทางพยายามเอ่ยบอกอย่างเต็มเสียง

 

“ แต่พี่ชอบหุ่นพราวมากกว่านะ..ตัวเล็ก..ๆ..เนื้อนิ่มๆน่า..กอดดี ”

เสียงหวานลากกระเส่าเสียจนผู้ถูกกอดขนลุกซู่

“ ปล่อยก่อนได้มั้ยคะ ”

" พูดกับพี่ทำไมไม่มองหน้าพี่ล่ะคะ "

นางแบบหน้าสวยส่งจมูกเข้าซุกไซ้ซอกคอขาวผ่อง

แกล้งหยอกเย้าเจ้าหล่อนเสียจนตัวงอ

“ ฮือ..อย่าแกล้งสิ ”

เพชรเกล้าดันร่างสูงออกห่าง

" พี่น้อยใจแล้วนะ "

เสียงหวานทำเศร้าจนสาวน้อยต้องหันมอง

" เค้าทำอะไรผิดเหรอ ตัวเองถึงไม่อยากมองหน้าเค้าอ่ะ "

สายตาร่างสูงทำซึม

" ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ "

" แล้วมันยังไงล่ะ "

ใบหน้าสวยขยับเข้าใกล้เสียงหวานแตกพร่านิดๆ

" พราว! ก็แค่..เขิน "

สาวน้อยสบตาอีกคนจนใจเต้นระรัวรีบตอบ

ตรีทิพย์จ้องมองแววตากรุ้มกริ่มก่อนจะค่อยๆยื่นริมฝีปากเข้าไปใกล้ๆ

และแลบปลายลิ้นออกไปแตะเรียวปากนุ่มจนอีกคนสะดุ้งตาโต

" เขินมั้ย.. "

" ขึ..เขิน "

 

นางแบบสาวอมยิ้มพร้อมกับยื่นกลีบปากเข้าจูบจุมพิต

ยังจุดเดิมอีกครั้งด้วยความดูดดื่ม..และค่อยๆถอดถอยออกมา

 

" เขินมั้ย "

" เขิน.. "

เสียงนิ่มตอบสั่นออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ตรีทิพย์หลุดหัวเราะเบาๆ..นึกขำสาวน้อยตรงหน้า

ที่ปากบอกว่าเขินแต่ก็ยืนให้จูบเอาๆอยู่นั่นแหละ

 

" พราว "

ใบหน้าแดงกร่ำเงยสนใจผู้เรียกอีกครั้ง..วันนี้เธอคงไม่ต้องนอนกัน

เพราะตรีทิพย์ดูตาสว่างเหลือเกินถึงได้ เดี๋ยวเรียกๆ

 

" พี่อยากรู้สัญญาข้อที่สามจัง บอกตอนนี้เลยได้มั้ยคะ "

เพชรเกล้าได้ยินเช่นนั้นเธอจึงยิ้มเขินอายไม่หาย

เพราะสัญญาข้อสุดท้ายของเธอก็ช่างทำให้ตัวเอง

ใจเต้นระรัวอย่างบอกไม่ถูกแต่ต้องพยายามเก็บอาการไว้

 

" ว่ายังไงคะ ข้อสาม "

" ข้อสาม..พี่เต้...ต้อง "

" พี่ต้องทำยังไงคะ "

" พี่เต้.. "

ตรีทิพย์ตั้งใจฟังสีหน้าจริงจัง แต่คนที่กำลังจะเอ่ยกับใจเต้นแรงเสียอย่างนั้น

 

" พี่เต้ต้องเป็น???? "

ใบหน้าเรียวก้มลงเอ่ยบอกไม่เต็มเสียงนัก

" อะไรนะคะพี่ไม่ได้ยินเลย " ร่างสูงก้มมองตามรูปหน้า

" พี่เต้..ต้องเป็น...คนดีของพราว.. " เสียงนิ่งพึมพำด้วยความเก้อเขิน

ตรีทิพย์ยิ้มหวานย้ายมือมาประคองดวงหน้าเล็กที่ก้มเขินให้ขึ้นสบตาเธอ

“ ได้สิคะ พี่เต้จะเป็นคนดีของเจ้าหญิงคนเดียว ”

 

เพชรเกล้ายิ้มตามร่างสูงที่เสียงอ่อนเสียงหวาน

จนใจเธอแทบจะละลายรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของตัวเอง

ที่ไม่รู้ว่าเผลอไผลหลงรักตรีทิพย์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่

หรืออาจเป็นเพราะเรื่องราวทุกอย่างที่ดำเนินมาไกล

จนความดูแลเอาใจใส่ของนางแบบสาวเริ่มเข้ามาผูกพันขึ้นเรื่อยๆ

จึงไม่ใช่เรื่องยากหากว่าเธอจะเปิดใจยอมรับความรู้สึกนั้นไว้

 

 

สองสาวจ้องมองกันและกัน..ก่อนที่ใบหน้าสวยจะค่อยๆ

โน้มเข้าไปจุมพิตกลีบปากบางด้วยความทะนุทะถนอม

และขยับเคลื่อนย้ายลงมาหาปลายคางจมูกโด่งๆ

สูดดมผิวขาวดูดซับหยดน้ำที่ไหลหยดมาเนื้อคอ

ค่อยๆดันตัวร่างน้อยเข้ามาแนบชิด เพชรเกล้าหลับตาลงเคลิบเคลิ้ม

ไปกับไอร้อนจากริมฝีปากที่กำลังจะเชือดเฉือนตัวเธอ....

บทรักครั้งใหม่จึงเริ่มต้นขึ้นไปพร้อมๆกับเสียงน้ำที่กระแซะเบาๆยามเคลื่อนไหว.........