บัลลังก์ฉิมพลี

          เวลาผ่านไปจนพระอาทิตย์ ใกล้จะตกดินรถคันหรูของตรีทิพย์ยังคงจอดอยู่ที่เดิมตามแนวถนน
ห่างออกมาจากประตูบ้านอัศวัฒน์ระยะหนึ่ง เธอไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองมาทำอะไรอยู่ตรงนี้
ปกติแล้วเวลาที่เหลือครึ่งค่อนวันของเธออย่างวันนี้ก็คงจะเทไปให้กับแหล่งท่องเที่ยวทั้งนั้น
ไม่เคยต้องมานั่งชะเง้อมองหาใครเหมือนอย่างตอนนี้เลย ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากัน
นึกคิดถึงสิ่งแปลกๆที่เกิดขึ้นในใจมือเรียวจึงเอื้อมจับพวงมาลัยหันซ้ายมองขวา
เพื่อความปลอดภัยก่อนจะทำการเลี้ยวรถวนกลับ...
 
“ ก็แค่ขับรถเล่นเพลินๆ..ไม่ได้มีอะไรซะหน่อย ”
 
ร่างสูงกลิ้งตาไปมานิดๆเอ่ยพูดกับตัวเองเบาๆพลางเหลือบมองกระจกหลังตามปกติ
แต่กับเห็นร่างของเพชรเกล้าเดินออกมาจากประตู ตรีทิพย์เหยียบเบรคทันที
ใบหน้าสวยรีบหันขวับกลับมามองเห็นสาวน้อยเสื้อยืดคอกลมสีขาว
พร้อมกางเกงขาสั้นสีชมพูตัวจิ๋วบวกกับรองเท้าแตะช่างลำลองน่าดูถือถุงบางอย่างเดินมาตาม
แนวถนนที่รถของเธอจอดไว้เมื่อสักครู่ รอยยิ้มบนใบหน้าสวยของนางแบบสาวผุดขึ้นอีกครั้ง
จ้องมองร่างบางไม่กระพริบ
 
ตรีทิพย์เห็นเพชรเกล้าเดินเลี้ยวไปทางซอยด้านข้างเธอจึงรีบเลี้ยวรถกลับไปจอดที่เดิม
หันซ้ายหันขวามองดูหนทางให้สะดวกว่ามีใครผ่านไปผ่านมาหรือไม่
เพื่อที่คนอื่นจะได้ไม่แตกตื่นเมื่อบังเอิญเห็นเธอเข้า
ก่อนจะรีบเปิดประตูลงจากรถพร้อมกับเร่งฝีเท้าเดินไปตามเป้าหมาย
“ ไปไหนของเขานะ? ” ริมฝีปากสวยยิ้มพูดเบาๆมองตามแผ่นหลังสาวน้อยเสื้อขาวอย่างอารมณ์ดี
 
เพชรเกล้าเดินมาได้สักระยะจนสุดทางตันใบหน้าเรียวหันมองตรงนั้นตรงนี้เหมือนกับกำลังหาอะไรบางอย่าง
 
“ อยู่ไหนๆ ออกมาเร็ว ”
 
เสียงเล็กเอ่ยเรียกนุ่มนิ่มพร้อมกับตบมือแปะๆสองสามครั้ง ตรีทิพย์ที่แอบมองอยู่ห่างๆ
นิ่วหน้าสงสัยไม่นานนักกับมีเจ้าสุนัขขนสีน้ำตาลเพศเมียตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากโพลงหญ้า
ถลาเข้ามาหาคนเรียกส่ายหางไปมาเหมือนกับรู้จักกันเป็นอย่างดี
 
“ มาแล้วเหรอ..หิวมั้ย มากินข้าวดีกว่านะ ” เพชรเกล้าย่อตัวลงหยิบกล่องข้าวที่อยู่ในถุงมาวางให้เจ้าสุนัขตัวเล็กกินอย่างเอร็ดอร่อย
 
“ ที่แท้ก็เอาข้าวมาเลี้ยงลูกหมา ใจบุญจริงๆนะ ” ตรีทิพย์ยิ้มพูดอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้
 
“ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ ”
 
ร่างบางสะดุ้งขึ้นเพราะเวลานั้นมีแต่ความเงียบดวงหน้าเรียวค่อยๆหันมองถึงต้นเสียง
เพชรเกล้าตกใจพอสมควรที่เห็นสาวสวยอย่างตรีทิพย์เธอจึงรีบยืนขึ้น
มองใบหน้านางแบบสาวด้วยความสงสัยก่อนจะตั้งคำถามออกไป
“ คุณมาทำอะไรที่นี่? ”
สติทั้งหมดของตรีทิพย์ถูกเรียกกลับคืนมาเพราะเธออยู่ในโหมดเหม่อลอยชั่วขณะ
เพียงแค่เผลอมองคนตรงหน้าในระยะประชิดนานไปหน่อยเท่านั้นเอง
 
“ ก็... ” ร่างสูงติดขัดเพราะเธอไม่ได้เตรียมคำตอบมาน่ะซิ
“ คุณตามฉันมาเหรอ? ”
ร่างบางถามขึ้นอีกครั้งแต่กับทำให้ตรีทิพย์อมยิ้มเพราะเธอชอบน้ำเสียงของเพชรเกล้า
แต่เอาเข้าจริงเธอก็ชอบสาวน้อยตรงหน้าไปเสียทุกอย่างแล้วล่ะ
 
“ เอ่อคือ..แค่บังเอิญผ่านมาแถวนี้ ”
เสียงหวานตอบราบเรียบ ดวงหน้าเรียวมองพฤติกรรมของคนตรงหน้าแล้ว
ดูจะไม่เนียนเท่าไหร่แต่เธอก็ไม่ได้อยากพูดอะไรด้วยอีก
 
เพชรเกล้าหันมองลูกหมาตัวเดิมที่ยังคงกินข้าวที่เธอนำมาให้ไม่หมด
ใบหน้าเรียวเหลือบมองไปยังตรีทิพย์อีกครั้งเห็นซุปเปอร์โมเดลขายาวยิ้มหวานๆ
หว่านเสน่ห์มองมาเช่นกัน ร่างบางไม่ค่อยอยากมองหน้าหรือสบตาตรีทิพย์เท่าไหร่นัก
เธอจึงตัดสินใจเดินกลับออกไปจากตรงนั้นด้วยความเสียดายเพราะที่จริงเธอตั้งใจว่า
จะอยู่เล่นกับเจ้าสุนัขน้อยตัวนั้นเสียหน่อย
 
" เดี๋ยวก่อนค่ะ "
 
ดวงตาของตรีทิพย์แวววาวน้ำเสียงจริงจังยิ้มบอกพร้อมกับรีบเดินเข้ามาขวางหน้า
เมื่อเห็นว่าอีกคนนั้นไม่มีทีท่าว่าจะสนใจหรือตื่นเต้นอะไรในตัวเธอเลยสักนิด
" ถอยไปค่ะ ฉันจะกลับ "
 
เพชรเกล้าพูดขึ้นก่อนจะก้าวขาเดินเลี่ยงไป..ตรีทิพย์จึงกางแขนซ้ายของเธอออก
เพื่อสกัดร่างบางเอาไว้เป็นเหตุให้เรียวแขนของเธอได้สัมผัสกับหน้าท้องแบนราบ
ผ่านเสื้อยืดตัวสวยมิหนำซ้ำด้วยสัญชาตญาณของคนสองมือของเพชรเกล้า
จึงคว้าจับแขนตรีทิพย์ไว้อีกด้วย สองใบหน้าหันมองกันอย่างอัตโนมัติความใกล้ชิด
จึงเป็นเหตุให้ทั้งคู่ได้กลิ่นน้ำหอมของกันและกันมันช่างทำให้ใจสั่นไม่เบา…
 
“ ตอบคำถามมาก่อนซิคะ ” ตรีทิพย์เอ่ยบอกเสียงหวาน
“ คำถามอะไรของคุณ ”
 
แม้เพชรเกล้าจะพอเดาออกว่านางแบบสาวคงจะหมายถึงเรื่องที่อีหนูของเขา
ลอยละลิ่วปลิวมาล้มลงตรงหน้าเธอ แต่เธอขอเลือกไม่ตอบอะไรจะดีกว่า
และรีบยกมือออกพร้อมกับถอยห่างทันทีเมื่อเห็นอีกคนมองมาแต่ในระหว่างนั้นเอง
ตรีทิพย์กับฉวยโอกาสรวบเอวบางเข้ามากอดไว้อย่างรวดเร็ว
ก็ในเมื่อเธอไม่อยากให้สาวน้อยเดินหนีไปนี่นา
 
“ นี่คุณ!! ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!! ” เพชรเกล้าตกใจเป็นอย่างมากเธอพยายามแกะวงแขนอันเหนียวหนึบนี้ให้หลุดแต่ก็ไร้ประโยชน์เพราะความชำนาญและคล่องแคล่วของคนด้านหลังนั้นมีมากกว่า
“ ไม่..ปล่อยก็หนีไปซิ ”
 
ลบเนื้อหาบางส่วน