บัลลังก์ฉิมพลี

          เวลาผ่านไปจนพระอาทิตย์ ใกล้จะตกดินรถคันหรูของตรีทิพย์ยังคงจอดอยู่ที่เดิมตามแนวถนน

ห่างออกมาจากประตูบ้านอัศวัฒน์ระยะหนึ่ง เธอไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองมาทำอะไรอยู่ตรงนี้

ปกติแล้วเวลาที่เหลือครึ่งค่อนวันของเธออย่างวันนี้ก็คงจะเทไปให้กับแหล่งท่องเที่ยวทั้งนั้น

ไม่เคยต้องมานั่งชะเง้อมองหาใครเหมือนอย่างตอนนี้เลย ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากัน

นึกคิดถึงสิ่งแปลกๆที่เกิดขึ้นในใจมือเรียวจึงเอื้อมจับพวงมาลัยหันซ้ายมองขวา

เพื่อความปลอดภัยก่อนจะทำการเลี้ยวรถวนกลับ...

“ ก็แค่ขับรถเล่นเพลินๆ..ไม่ได้มีอะไรซะหน่อย ”

ร่างสูงกลิ้งตาไปมานิดๆเอ่ยพูดกับตัวเองเบาๆพลางเหลือบมองกระจกหลังตามปกติ

แต่กับเห็นร่างของเพชรเกล้าเดินออกมาจากประตู ตรีทิพย์เหยียบเบรคทันที

ใบหน้าสวยรีบหันขวับกลับมามองเห็นสาวน้อยเสื้อยืดคอกลมสีขาว

พร้อมกางเกงขาสั้นสีชมพูตัวจิ๋วบวกกับรองเท้าแตะช่างลำลองน่าดูถือถุงบางอย่างเดินมาตาม

แนวถนนที่รถของเธอจอดไว้เมื่อสักครู่ รอยยิ้มบนใบหน้าสวยของนางแบบสาวผุดขึ้นอีกครั้ง

จ้องมองร่างบางไม่กระพริบ

ตรีทิพย์เห็นเพชรเกล้าเดินเลี้ยวไปทางซอยด้านข้างเธอจึงรีบเลี้ยวรถกลับไปจอดที่เดิม

หันซ้ายหันขวามองดูหนทางให้สะดวกว่ามีใครผ่านไปผ่านมาหรือไม่

เพื่อที่คนอื่นจะได้ไม่แตกตื่นเมื่อบังเอิญเห็นเธอเข้า

ก่อนจะรีบเปิดประตูลงจากรถพร้อมกับเร่งฝีเท้าเดินไปตามเป้าหมาย

“ ไปไหนของเขานะ? ” ริมฝีปากสวยยิ้มพูดเบาๆมองตามแผ่นหลังสาวน้อยเสื้อขาวอย่างอารมณ์ดี

เพชรเกล้าเดินมาได้สักระยะจนสุดทางตันใบหน้าเรียวหันมองตรงนั้นตรงนี้เหมือนกับกำลังหาอะไรบางอย่าง

“ อยู่ไหนๆ ออกมาเร็ว ”

เสียงเล็กเอ่ยเรียกนุ่มนิ่มพร้อมกับตบมือแปะๆสองสามครั้ง ตรีทิพย์ที่แอบมองอยู่ห่างๆ

นิ่วหน้าสงสัยไม่นานนักกับมีเจ้าสุนัขขนสีน้ำตาลเพศเมียตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากโพลงหญ้า

ถลาเข้ามาหาคนเรียกส่ายหางไปมาเหมือนกับรู้จักกันเป็นอย่างดี

“ มาแล้วเหรอ..หิวมั้ย มากินข้าวดีกว่านะ ” เพชรเกล้าย่อตัวลงหยิบกล่องข้าวที่อยู่ในถุงมาวางให้เจ้าสุนัขตัวเล็กกินอย่างเอร็ดอร่อย

“ ที่แท้ก็เอาข้าวมาเลี้ยงลูกหมา ใจบุญจริงๆนะ ” ตรีทิพย์ยิ้มพูดอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้

“ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ ”

ร่างบางสะดุ้งขึ้นเพราะเวลานั้นมีแต่ความเงียบดวงหน้าเรียวค่อยๆหันมองถึงต้นเสียง

เพชรเกล้าตกใจพอสมควรที่เห็นสาวสวยอย่างตรีทิพย์เธอจึงรีบยืนขึ้น

มองใบหน้านางแบบสาวด้วยความสงสัยก่อนจะตั้งคำถามออกไป

“ คุณมาทำอะไรที่นี่? ”

สติทั้งหมดของตรีทิพย์ถูกเรียกกลับคืนมาเพราะเธออยู่ในโหมดเหม่อลอยชั่วขณะ

เพียงแค่เผลอมองคนตรงหน้าในระยะประชิดนานไปหน่อยเท่านั้นเอง

“ ก็... ” ร่างสูงติดขัดเพราะเธอไม่ได้เตรียมคำตอบมาน่ะซิ

“ คุณตามฉันมาเหรอ? ”

ร่างบางถามขึ้นอีกครั้งแต่กับทำให้ตรีทิพย์อมยิ้มเพราะเธอชอบน้ำเสียงของเพชรเกล้า

แต่เอาเข้าจริงเธอก็ชอบสาวน้อยตรงหน้าไปเสียทุกอย่างแล้วล่ะ

“ เอ่อคือ..แค่บังเอิญผ่านมาแถวนี้ ”

เสียงหวานตอบราบเรียบ ดวงหน้าเรียวมองพฤติกรรมของคนตรงหน้าแล้ว

ดูจะไม่เนียนเท่าไหร่แต่เธอก็ไม่ได้อยากพูดอะไรด้วยอีก

เพชรเกล้าหันมองลูกหมาตัวเดิมที่ยังคงกินข้าวที่เธอนำมาให้ไม่หมด

ใบหน้าเรียวเหลือบมองไปยังตรีทิพย์อีกครั้งเห็นซุปเปอร์โมเดลขายาวยิ้มหวานๆ

หว่านเสน่ห์มองมาเช่นกัน ร่างบางไม่ค่อยอยากมองหน้าหรือสบตาตรีทิพย์เท่าไหร่นัก

เธอจึงตัดสินใจเดินกลับออกไปจากตรงนั้นด้วยความเสียดายเพราะที่จริงเธอตั้งใจว่า

จะอยู่เล่นกับเจ้าสุนัขน้อยตัวนั้นเสียหน่อย

" เดี๋ยวก่อนค่ะ "

ดวงตาของตรีทิพย์แวววาวน้ำเสียงจริงจังยิ้มบอกพร้อมกับรีบเดินเข้ามาขวางหน้า

เมื่อเห็นว่าอีกคนนั้นไม่มีทีท่าว่าจะสนใจหรือตื่นเต้นอะไรในตัวเธอเลยสักนิด

" ถอยไปค่ะ ฉันจะกลับ "

เพชรเกล้าพูดขึ้นก่อนจะก้าวขาเดินเลี่ยงไป..ตรีทิพย์จึงกางแขนซ้ายของเธอออก

เพื่อสกัดร่างบางเอาไว้เป็นเหตุให้เรียวแขนของเธอได้สัมผัสกับหน้าท้องแบนราบ

ผ่านเสื้อยืดตัวสวยมิหนำซ้ำด้วยสัญชาตญาณของคนสองมือของเพชรเกล้า

จึงคว้าจับแขนตรีทิพย์ไว้อีกด้วย สองใบหน้าหันมองกันอย่างอัตโนมัติความใกล้ชิด

จึงเป็นเหตุให้ทั้งคู่ได้กลิ่นน้ำหอมของกันและกันมันช่างทำให้ใจสั่นไม่เบา…

“ ตอบคำถามมาก่อนซิคะ ” ตรีทิพย์เอ่ยบอกเสียงหวาน

“ คำถามอะไรของคุณ ”

แม้เพชรเกล้าจะพอเดาออกว่านางแบบสาวคงจะหมายถึงเรื่องที่อีหนูของเขา

ลอยละลิ่วปลิวมาล้มลงตรงหน้าเธอ แต่เธอขอเลือกไม่ตอบอะไรจะดีกว่า

และรีบยกมือออกพร้อมกับถอยห่างทันทีเมื่อเห็นอีกคนมองมาแต่ในระหว่างนั้นเอง

ตรีทิพย์กับฉวยโอกาสรวบเอวบางเข้ามากอดไว้อย่างรวดเร็ว

ก็ในเมื่อเธอไม่อยากให้สาวน้อยเดินหนีไปนี่นา

“ นี่คุณ!! ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!! ” เพชรเกล้าตกใจเป็นอย่างมากเธอพยายามแกะวงแขนอันเหนียวหนึบนี้ให้หลุดแต่ก็ไร้ประโยชน์เพราะความชำนาญและคล่องแคล่วของคนด้านหลังนั้นมีมากกว่า

“ ไม่..ปล่อยก็หนีไปซิ ”

ลบเนื้อหาบางส่วน