เสน่ห์รักเจ้าเมืองเหนือ

          ในขณะที่พิมพรรณกำลังคิดถึงจิตใจของหลานสาวตัวเองในตอนนี้อยู่นั้น ก็ไม่ได้รู้เลยว่ากำลังมีรถที่ขับตามออกมาจากบ้านทิ้งระห่างๆเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย คือเพาภิรมย์นั่นเอง
นพเลี้ยวรถเข้าโรงแรมไปเป็นที่เรียบร้อย เพาภิรมย์จึงจอดรถอยู่ด้านนอกเพราะรู้แล้วว่าพิมพรรณพักที่นี่ กันต์ก็คงอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน ริมฝีปากสวยยิ้มดีใจหวังว่าสาวน้อยของเธอคงยังไม่หนีไปไหนเสียก่อน
เมื่อเพาภิรมย์กลับมาบ้านก็เจอกับเมธาวีที่ยืนรออยู่
“ เมย์ไม่ถามหรอกนะ ว่าเพาไปไหนมา เมย์ไม่อยากรู้อยู่แล้ว ”
“ เอาเป็นว่า พรุ่งนี้เมย์จะออกไปสังสรรค์กับเพื่อน เพาอย่าลืมจ่ายค่าเลี้ยงดูให้เมย์ก็แล้วกันนะคะ ” เมธาวีพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องไปอย่างอารมณ์ดี เพาภิรมย์ยืนกำมือแน่นเธอจำเป็นจะต้องยับยั้งอารมณ์โกรธของตัวเองไปอีกนานแค่ไหน
 
เพาภิรมย์ทิ้งร่างนั่งลงกับโซฟาในห้องนอนถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า เมื่อนึกถึงกันต์ก็เริ่มคิดถึงทันที ยิ่งเรื่องราวเมื่อหลายปีก่อนที่ได้รับรู้มาก็ยิ่งทำให้เธอรักกันต์มากเหลือเกิน แววตาแน่วแน่เพาภิรมย์ตั้งมั่นกับตัวเองว่าจะไม่ยอมให้รักครั้งนี้พังทลายลงเพราะเมธาวีเป็นอันขาด ระหว่านั้นเองเสียงโทรศัพท์ของเพาภิรมย์ก็ดังขึ้น
“ ฮัลโหล... ” น้ำเสียงเหนื่อยล้าเอ่ยพูดขึ้นต่อผู้โทรเข้ามา
“ สวัสดีครับ คุณเพา ผมนพ นะครับ ” ปลายสายตอบกลับมาเป็นนพนั่นเองจึงทำให้เพาภิรมย์แปลกใจปนดีใจไปด้วยเพราะจะได้ถามถึงตัวเล็กของเธอ
“ นพ!! กันต์ล่ะ กันต์เป็นยังไงบ้าง ” เพาภิรมย์รีบถามถึงคนรักทันที
“ เจ้าอยู่ในห้องตลอด ยังไม่ทานอะไรเลยครับตั้งแต่กลับมา ” นพบอกน้ำเสียงเป็นห่วงเจ้านายเช่นกัน เพาภิรมย์น้ำตาคลอเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“ แต่เมื่อสักครู่คุณพรรณบอกกับผม ว่าวันพรุ่งนี้จะกลับแล้ว ” เพาภิรมย์ยืนขึ้นร้อนรนทันที
“ เจ้าจะไปสนามบินตอน 5 โมงเย็น คุณเพารีบมาดักรอนะครับ ” นพรีบบอก
“ ได้ ฉันจะไปรอ ขอบใจเธอมาก ขอบใจจริงๆ ” เพาภิรมย์วางสายโทรศัพท์สีหน้าคุ่นคิดว่าควรทำอย่างไรต่อไป ก่อนที่ความคิดจะถูกรวบรวมออกผ่านทางสายตา
 
เวลา 5 โมงตรงเพาภิรมย์จอดรถรออยู่มุมหนึ่งใกล้ๆโรงแรมที่กันต์พัก ไม่นานนักรถเบนซ์ก็แล่นออกจากประตูของโรงแรม เพาภิรมย์รีบขับตามไปทันที นพมองกระจกหลังคลี่ยิ้มบางๆเมื่อเห็นรถของเพาภิรมย์ ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของผู้ติดตามในตอนนี้ว่าจะทำยังไงเพื่อที่จะได้เจอกับเจ้านายของตนเอง
นพขับรถไปตามถนนด้วยความเร็วที่ปกติเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต เพาภิรมย์ขับตามไปสักพักก่อนที่จะตัดสินใจเร่งความเร็วของรถปรี่แซงขึ้นไปและจอดปาดหน้ารถเบนซ์ทันที
“ เอี๊ยดดด!!! ” นพเบรกรถเสียงดังลั่นตกใจนิดๆเพราะไม่ได้เตรีมการอะไรเลยไม่คิดว่าเพาภิรมย์จะทำอย่างนี้ สองน้าหลานที่นั่งรถมาเพลินๆมองไปยังด้านหน้าตกใจไม่แพ้กัน
“ เพา.... ” พิมพรรณเรียกชื่อออกมาเบาๆเมื่อเห็นรถที่ขวางหน้าและคนขับที่เปิดประตูกำลังเดินมุ่งตรงมา
“ กันต์ไม่ไปกับเค้านะ ” ร่างบางเหมือนรู้จุดประสงค์ของเพาภิรมย์เอ่ยบอกจนปากสั่น
************************
ลบเนื้อหาบางส่วน