เสน่ห์รักเจ้าเมืองเหนือ

          ร่างบางเริ่มตัวสั่นเทามองดวงตาคู่สวยที่จ้องลงมาปานจะกลืนกิน ปากบางเม้มเข้าหากันเหมือนกำลังลุ้นระทึกว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เพาภิรมย์กวาดสายตาไปทั่วใบหน้าเรียวหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ กลัวเหรอ.... ” เพาภิรมย์ยิ้มกระซิบถามเบาๆ กันต์ยังคงนิ่งไม่ตอบอะไรเพราะแค่เสียงเต้นของหัวใจก็น่าจะแทนคำตอบได้แล้ว
“ ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่จะทะนุถนอมกันต์ให้มากที่สุด ” ริมฝีปากสวยยิ้มบอกเบาๆ ก่อนจะค่อยๆกดจุมพิตกลีบปากบางอย่างนุ่มนวล ริมฝีปากสวยจูบดูดเม้มคลอเคลียทักทายเบาๆและผละออกมา กันต์ลืมตาขึ้นเมื่อเพาภิรมย์หยุดการกระทำและรีบละสายตาหลบไปทางอื่นเมื่ออีกคนกำลังจ้องมองเธออยู่
“ ทำไมต้องหลบสายตาพี่ด้วย ”
“ ก็คุณเพาน่ะ มองอยู่ได้ ”
“ ก็กันต์น่ามองนิ ” เพาภิรมย์ตอบกลับทำให้ร่างบางเริ่มเขินทันที
“ ตัวเล็ก....มองคุณเพาซิคะ ” เสียงออดอ้อนเอ่ยบอกบางเบาๆ ใบหน้าเรียวค่อยๆหันมา
“ มองตาพี่ไว้ อย่าหลบสายตานะรู้มั้ย ” เพาภิรมย์ยิ้มบอกและค่อยๆก้มลงประทับริมฝีปากบางอีกครั้ง กันต์หลี่ดวงตาลงเล็กน้อยแต่ก็ยังสบตาเพาภิรมย์ไว้
ริมฝีปากสวยส่งจูบดูดดื่มไปอย่างเชื่องช้าสายตาจ้องมองไม่หนีหาย เรียวลิ้นร้อนค่อยๆสอดลึกเข้าไปยังโพลงปากหอมบทจูบจึงปรับเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนทันควันลิ้นเล็กถูกกลิ้งพลิกตามเกี่ยวกวัดมาดูดคลึงอย่างกับหิวโหย ดวงตาคู่เสน่ห์เริ่มกระพริบถี่ๆไม่อาจจ้องมองสายตาหวานได้อีกต่อไปเมื่อความวาบหวามก่อตัวมากขึ้น
เรียวปากร้อนเคลื่อนลงมายังข้างแก้มใสจูบเม้มซุกไซร้เลยไปยังกกหูส่งเสียงครางเบาๆชักชวนอารมณ์ให้กับสาวน้อยก้มลงดูดเม้มซอกคอหอมกรุ่นวนมายังลำคอระหงตวัดลิ้นไล่เลียขบกัดเล่นเบาๆ ร่างบางเริ่มอ่อนระทวยไปกับรสเสน่หาสองมือเอื้อมขึ้นลูบไล้เส้นผมหนาส่งเสียงลมหายใจติดๆขัดๆให้ได้ยินเป็นระยะๆ
เพาภิรมย์จัดการกับเสื้อผ้าที่แสนจะถอดง่ายทุกชิ้นของกันต์และเธอออกไปจนหมดสิ้น มือเรียวสองข้างลูบไล้ทรวงอกอิ่มบีบเคล้นเบาๆพร้อมกับริมฝีปากสวยที่เคลื่อนกลับไปทำหน้าที่ยังซอกคอขาวกดจูบดูดเน้นลากปลายลิ้นร้อนวนเวียนลงมายังสองเต้าชูชัน
 
************************
ลบเนื้อหาบางส่วน