[Man Vandalism] นรกร้าย ผู้ชายป่าเถื่อน

 
 
 
AuThor : นามิ 
 
 
“พี่พลอยซื้อเสร็จยังฮะ” จัสมินเดินมาหาพลอยหลังจากที่ซื้อเค้กเสร็จแล้ว
 
“เสร็จพอดี นี่หรอของที่จะซื้อเป็นเค้กนี่เอง ชอบกินเค้กหรอเรา” พลอยหันมาตอบก่อนจะยิ้มให้จัสมิน
 
“ฮะ มินชอบกินเค้กมากเลยฮะ” จัสมินฉีกยิ้มให้พลอย พลอยมองเด็กหนุ่มด้วยความเอ็นดู
 
“ซื้อไปแล้วรีบกินให้หมดเลยนะ อย่าให้เหลือหรือถ้าเหลือต้องเอาไปซ่อน” พลอยบอกด้วยเสียงจริงจังเมื่อนึกขึ้นได้ ทำให้จัสมินคิ้วขมวด
 
“ทำไมละฮะ” จัสมินถามด้วยความสงสัย
 
“เชื่อพี่เถอะจ้ะ แล้วมันจะเป็นผลดีต่อมินเอง” พลอยไม่ตอบ แต่ก็ยิ้มให้จัสมิน
 
“ฮะ” ถึงจะยังมึนงง แต่จัสมินก็เลือกที่จะไม่ถามต่อ
 
“งั้นเรารีบกลับกันเถอะ” พลอยหันไปจูงมือจัสมินให้เดินตามไปที่รถซึ่งจัสมินก็เดินตามไปแต่โดยดี
 
พอมาถึงบ้านจัสมินก็ช่วยป้านมทำอาหาร ด้วยความที่จัสมินชอบช่วยแม่ทำอาหารทุกเช้า ร่างบางจึงช่วยทำได้อย่างคล่องแคล่ว ส่วนพลอยก็แกล้งจัสมินบ้าง จัสมินที่โดนแกล้งก็เอาคืนบ้างทำให้ป้านมดุทั้ง 2 อยู่บ่อยครั้ง
 
แต่ร่างบางไม่รู้เลยว่าทุกกิริยาบทของร่างบางได้ตกอยู่ในสายตาของจีซัสอยู่ตลอดเวลา ยิ่งเวลาเห็นร่างบางยิ้มอย่างมีความสุขจีซัสก็ยิ่งหน้านิ่วคิ้วขมวด
 
“หึ! คิดว่ามาขัดดอกแล้วมันสบายหรอ แล้วกูจะทำให้มึงรู้ว่านรกมีอยู่จริง” จีซัสมองร่างบางอย่างใช้ความคิด ก่อนที่จะเดินเข้ามาในครัว
 
“นี่ห้องครัวนะไม่ใช่สนามเด็กเล่น” เสียงอันทรงพลังดังขึ้นทำให้พลอยและจัสมินที่กำลังเล่นกันอยู่หยุดชะงักทันที ไม่เว้นแม้แต่ป้านมเองก็ด้วย
 
“ขะ ขอโทษคะคุณจี” พลอยรีบขอโทษก่อนจะชวนจัสมินไปหันผักที่ป้านมล้างไว้
 
“มึงก็เหมือนกัน อย่าคิดว่าเป็นเด็กแล้วกูจะไม่ทำอะไรนะ กูเอามึงมาขัดดอกอย่ามาทำเป็นเล่นเพราะกูไม่เหมือนเจ้าหนี้คนอื่นๆ” จีซัสชี้ไปที่จัสมิน ทำให้จัสมินที่กำลังลงมือหั่นผักสะดุ้งมีดบาดนิ้วเรียวทันที
 
“ตายแล้วมินระวังหน่อยสิ” พลอยเห็นเลือดที่นิ้วของจัสมิน จึงรีบพาไปล้างที่ก๊อกน้ำ
 
“อย่าไปว่าน้องเลยนะคะคุณจี” ป้านมช่วยพูด รู้สึกสงสารร่างบางที่ยืนตัวสั่นเพราะยังไม่เคยเห็นจีซัสในโหมดนี้มาก่อน จีซัสไม่พูดอะไรต่อก่อนจะเดินออกไปแต่สายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องเค้กกล่องหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
 
“ใครซื้อมา” จีหันไปถามคนใช้ด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
 
“อะ เอ่ออ คือ คือ” พลอยอ้ำอึ้งไม่กล้าบอก
 
“ใคร!!!!” คราวนี้เปลี่ยนเป็นเสียงตะคอกดังๆ ทำให้จัสมินสะดุ้งอีกครั้ง
 
“มะ มินเองฮะ” จัสมินตอบเสียงสั่นๆ และไม่เข้าใจในท่าทีของจีซัสที่เหมือนจะโมโหที่เห็นกล่องเค้ก
 
“ถ้ามึงจะมาอยู่ที่นี้มึงต้องศึกษาให้ดีว่าคนในบ้านหลังนี้ชอบอะไรและไม่ชอบอะไร” จีซัสจ้องหน้าจัสมินเขม็ง ก่อนจะโยนกล่องเค้กลงพื้นแล้วตามไปกระทืบซ้ำ และเดินเข้าไปบีบแขนของจัสมินอย่างแรง
 
“อึกๆ มินขอโทษฮะ” จัสมินน้ำตาคลอเพราะเจ็บที่แขน จีซัสออกแรงบีบโดยไม่คิดว่าจัสมินจะเจ็บหรือเปล่า จีซัสคิดแต่ว่าต้องทำให้คนๆ นี้เจ็บ
 
“คุณจีคะ ใจเย็นก่อนค่ะ น้องยังเด็กและอีกอย่างน้องก็เพิ่งมาอยู่ที่นี้ยังไม่รู้จักนิสัยใจคอของคนในบ้านเลยนะคะ”  ป้านมเดินมาจับข้อมือจีซัสที่กำลังบีบแขนของจัสมินอยู่ พลอยได้แต่ยืนมองอยู่เงียบๆ ใจอยากจะเข้าไปช่วยจัสมิน แต่พลอยรู้นิสัยจีซัสดีว่าจีซัสเป็นคนยังไง พลอยไม่ได้บอกจัสมินว่าจีซัสไม่ชอบเค้กเพราะคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย
 
“แล้วทำไมป้านมถึงไม่บอกไปละว่าผมชอบอะไรไม่ชอบอะไรบ้าง” จียังคงระเบิดอารมณ์ออกมา ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือที่บีบแขนจัสมินออก
 
“ป้าขอโทษค่ะ ป้าผิดเองต่อไปป้าจะระวังให้มากกว่านี้” ป้านมก้มหน้าตอบ
 
หลังจากที่ป้านมแกะมือของจีซัสออกจากแขนตนเองแล้ว จัสมินวิ่งไปกอดพลอยด้วยความกลัว เนื้อตัวสั่งระริกเสียงสะอื้นค่อยๆ ดังขึ้น
 
“จำไว้! อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก” จีหันไปบอกคนใช้ทุกคนก่อนจะเดินออกจากครัวไปด้วยความหงุดหงิด
 
“อึกๆ มินขอโทษนะฮะที่ทำให้เป็นแบบนี้” จัสมินผละออกจากอ้อมกอดของพลอยก่อนจะหันมาขอโทษทุกคน
 
“ไม่ใช่ความผิดของมินหรอกนะอย่าคิดมาก” พลอยส่งยิ้มบางๆ ให้จัสมิน
 
“มินไปพักที่ห้องเถอะคงเสียขวัญกับเรื่องเมื่อกี้ เดี๋ยวป้ากับพลอยจัดการที่เหลือเอง” ป้านมบอกจัสมินก่อนจะเดินไปจัดเตรียมถ้วยสำหรับใส่อาหาร
 
“ไม่เป็นไรฮะมินไม่เป็นไร เดี๋ยวมินช่วยฮะ” จัสมินตอบเสียงสั่นๆ
 
“เจอเหตุการณ์แบบนี้มินคงไม่กล้าไปสู้หน้าคุณจีหรอกพี่รู้นะมิน ฉะนั้นหลบไปพักในห้องก่อนเถอะ” พลอยพูดเสริม
 
“แต่ว่า” จัสมินจะพูดต่อ
 
“เชื่อที่ป้านมพูดเถอะ” พลอยพูดสีหน้าจริงจัง
 
“ฮะ” จัสมินตอบก่อนจะเดินมาหยิบซากเค้กที่จีซัสเหยียบจนเละไปลงถังขยะอย่างเสียดาย แล้วเดินออกไปจากครัว
 
“สงสารน้องมินนะป้า” พลอยหันไปคุยกับป้านมหลังจากที่จัสมินออกไปแล้ว
 
“นั่นสิ ถูกส่งมาขัดดอกไหนจะเกิดเรื่องแบบนี้อีก ต่อไปมินคงอยู่ไม่เป็นสุขแน่” ป้านมทำหน้าอย่างเหนื่อยใจ
 
“แล้วเราจะทำไงดีละป้า พลอยสงสารน้อง” พลอยหันไปถามป้านมอีกครั้ง
 
“ก็คงต้องดูอยู่ห่างๆ เพราะถึงจะช่วยก็ช่วยไม่ได้เราก็รู้นิสัยคุณจีดีนี่” ป้านมหันไปตอบหลานสาว
 
..
 
..
 
..
 
“เห้อออ” หลังจากที่ออกมาจากครัวจัสมินก็มุ่งตรงมาที่ห้องตนเองทันที ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆ
 
“จะทนได้นานแค่ไหนนะมิน” น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมา
 
“อึกๆ แม่ พี่คริส...อึกๆ ...มินไม่ชอบแบบนี้เลย” จัสมินนั่งกอดเข่าร้องไห้ เนื้อตัวสั่นระริก
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
 
เสียงเคาะประตูดังขึ้น จัสมินเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาเพราะคิดว่าพลอยจะเรียกไปทานข้าวที่ห้องครัว
 
“มินยังไม่หิวเลยฮะพี่พลอย” จัสมินเดินมาเปิดประตู โดยไม่ได้มองว่าใครมา
 
“หรอ” เสียงทุ่มหนาตอบ จัสมินรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที
 
“พะ พี่จี” จัสมินตาเบิกกว้างและตกใจไม่น้อยที่จีซัสยืนอยู่ตรงนี้
 
จีซัผลักมินเข้าไปในห้องและตามเข้าไปแล้วจัดการล็อคห้องทันที
 
“พี่จีมีอะไรหรอฮะ” จัสมินใจเต้นแรงเพราะอยู่ในห้องกับจีซัสแค่ 2 คน
 
“ไม่มี” จีซัสตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างบางตรงหน้า
 
จัสมินทำตัวไม่ถูกจึงเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะตกใจเมื่อถอยหลังไปชนขอบเตียง จัสมินเสียหลักหงายหลังลงไปนอนบนเตียง จีซัสได้โอกาสจึงรีบทาบทับคร่อมร่างบางไว้ทันที
 
“หึหึ กูอยากจะรู้จริงๆ ว่าเด็กที่เอามาขัดดอกจะเอาสนุกหรือเปล่า” จีแสยะยิ้มเมื่อเห็นร่างบางตัวสั่นระริก
 
“หมายความว่าไงฮะ” ถึงพอจะรู้ที่จีซัสพูด แต่จัสมินก็อดที่จะถามไม่ได้
 
“หึหึ” จีซัสไม่ตอบแต่ก้มลงสูดดมความหอมจากซอกคอแทน
 
“อย่านะฮะ” จัสมินใช้แขน 2 ข้างดันหน้าอกของจีซัสไว้
 
“อยู่นิ่งๆ สิวะ” จีจัดการกระชากเสื้อของจัสมินออก ทำให้เห็นผิวเนียนสีขาวและยอดอกสีชมพูที่ชูชันล่อตาล่อใจจีซัสเป็นอย่างดี
 
“พี่จีอย่า....” จัสมินร้องห้ามได้แค่นั้น เมื่อจีซัสก้มลงจูปิดปากจัสมิน
 
จีซัสยังฉกชิมความหวานในปากของจัสมินไม่หยุด อดแปลกใจไม่ได้ที่ปากเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ทำไมถึงได้หอมหวานขนาดนี้
 
ยิ่งหอมหวานยิ่งติดใจ ลิ้นหนาสอดเข้าไปเกี่ยวหยอกล้อกับลิ้นเล็กอย่างสนุกสนาน จากนั้นก็เปลี่ยนไปเลาะเล็มตามซี่ฟันสวย เมื่อสมใจอยากที่ได้เล่นลิ้นกับจัสมิน จีซัสก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกช้าๆ อย่างอ้อยอิงแล้วเปลี่ยนไปฟัดแก้มใส 2 ข้างแทน
 
“หึหึ” จีซัสหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นปากของจัสมินบวมเจ่อ จัสมินรีบหลบสายตาทันทีเมื่อหันไปสบตากับจีซัสพอดี แต่จีซัสก็จับหน้าหันมาให้สบตากับตนเอง ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นเสียระเรื่อเมื่อสบตากับจีซัสตรงๆ
 
“ขาววะ” จีซัสจ้องไปที่หน้าท้องแบนราบแล้วเลื่อนสายตาสูงขึ้นไปอีก ก่อนจะมาหยุดที่ยอดอกทั้ง 2 ข้างสีชมพู
 
“อะ อื้ม พะ พี่จี..อย่า” จัสมินสะดุ้งเมื่อจีซัสก้มลงขบเม้มที่ยอดอกของตนเองอย่างรุนแรง
 
“อยู่นิ่งๆ สิ” จีซัสใช้ลิ้นตวัดและดูดชิมด้วยความหื่นกระหาย
 
“อื้ออ...พี่จี..อ๊า” จีซัสเลียวนรอบฐานยอดอกเบาๆ มืออีกข้างก็บดขยี้ยอดอกอีกข้างไปด้วยจากนั้นก็เปลี่ยนไปอีกข้าง จีซัสไล้วนรอบฐานยอดอกอย่างช้าๆ ส่งผลให้ยอดอกค่อยๆ แข็งชูชันขึ้น
 
“อ๊า..พะ..พอแล้วฮะ...พี่จี..อื้ออ..เสียว” จัสมินแอ่นอกขึ้นอย่างลืมตัว เพราะจีซัสละเลงลิ้นอย่างเร็วจนจัสมินใจจะขาด
 
จีซัสยังคงเล่นกับยอดอกอยู่อย่างนั้นสักพักใหญ่ๆ ก่อนจะผละออกอย่างเสียดาย ความหวานยังติดอยู่ริมฝีปากจีซัสอยู่ จีซัสจ้องมองร่างบางที่เปลี่ยนเปีสีแดงด้วยความต้องการ จีซัสรู้สึกปวดหนึบที่แก่นกายเป็นอย่างมาก
 
“ไม่ไหวละ กูขอเลยละกัน” จีซัสจัดการถอดเสื้อผ้าของตนออกจนหมด แก่นกายขนาดใหญ่ก็โผล่ออกจากกางเกงราคาแพง จัสมินหันหน้าหนีด้วยความรู้สึกร้อนๆ ที่ใบหน้าและไม่กล้ามองแก่นกายของจีซัสมากนัก
 
“หึหึ เดี๋ยวมันก็เข้าไปอยู่ในตัวมึง” จีซัสยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นอาการของจัสมิน
 
“ยะ อย่านะพี่จี” เสียงร้องห้ามไม่เป็นผลเมื่อจีซัสถอดกางเกงของจัสมินรวดเร็ว จนเหลือแค่กางเกงในตัวจิ๋วที่จัสมินพยายามยื้อไว้สุดชีวิต แต่ก็สู้แรงจีซัสไม่ได้อยู่ดี จีซัสจัดการถอดกางเกงในปราการสุดท้ายออก ทำให้แก่นกายเล็กสีชมพูโผล่ออกมา
 
“อ้าขาออกกว้างๆ” จีซัสผละออกจากร่างกายที่ตอนนี้เป็นสีชมพูระเรื่อ แล้วสั่งให้จัสมินอ้าขาออก แต่จัสมินกลับหุบเข้า
 
“กูบอกให้อ้าไงวะ” ด้วยความที่ต้องการปลดปล่อยแต่ร่างบางกลับทำตรงข้ามกับสิ่งที่เขาสั่ง ทำให้จัสหงุดหงิดขึ้นมาเสียดื้อๆ แต่จัสมินก็ยังหุบเข้าอยู่อย่างนั้น
 
จีซัสจัดการกระชากขา 2 ข้างของมินมาใกล้ตนเอง แล้วจับขาทั้ง 2 ข้างให้อ้าออก จากนั้นก็จับแก่นกายของตนไปจ่อที่ช่องทางรักสีสวย
 
“ไม่นะพี่จี อย่าทำ...อึก..แบบนี้..อึก” มินที่พอจะรู้ว่าต้องเจออะไร จึงรีบดันหน้าอกของคนตัวสูงไว้ แต่เหมือนจะไม่เป็นผล
 
“อยู่นิ่งๆ ไม่เป็นหรือไงวะมึงเนี่ย” จัสมินยังคงดิ้นหนี ขา 2 ข้างพยายามถีบคนตรงหน้า จีซัสจังยกขา 2 ข้างของจัสมินขึ้นมาพาดบ่าตนเองไว้ แล้ว...
 
สวบ !
 
จัสมินน้ำตาร่วงเมื่อจีสอดแก่นกายเข้ามาอย่างป่าเถื่อนโดยไม่เบิกทางให้แม้แต่น้อย
 
“อึกๆ ..เจ็บ..ฮื้ออ..เอาออกไป..อึกๆ” เสียงสะอื้นเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ แต่จีไม่สนใจ
 
“อยู่เฉยๆ ดิวะ!! กูเข้าไปได้นิดเดียวเอง” จีซัสตะคอกเสียงดัง เพราะเพิ่งเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเอง และช่องทางรักก็รัดส่วนหัวเขาแน่น
 
“เจ็บ..อึก..ปล่อย” จัสมินกรีดร้องด้วยความเจ็บ ใบหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา แต่จีซัสกับไม่สนใจเพราะต้องการปลอดปล่อยมากกว่า
 
“ผ่อนคลายสิวะ หายใจเข้าลึกๆ  เหี้ย! อย่าพึ่งรัดกูดิวะ!” เมื่อได้ยินที่จีซัสบอก จัสมินจึงหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะรับรู้ว่าจีซัสดันแก่นกายเข้ามาเรื่อยๆ
 
“เจ็บ..อึก..เจ็บ ปล่อยๆ ...คนใจร้าย..อึก..เจ็บ” จัสมินกรีดร้องอีกครั้งเมื่อจีซัสดันแก่นกายเข้ามารวดเดียวจนมิดด้าม
 
“อ๊า..แน่นชิบหาย” จีซัสเริ่มขยับแก่นกายโดยไม่สนใจเลือดที่กำลังไหลออกจากช่องทางรักแม้แต่น้อย
 
“เจ็บ..อึกๆ..แม่จ๋าช่วย..อึก..มินด้วย” จัสมินทำได้แต่นอนให้จีซัสเล่นกับร่างกายของตนเองอยู่อย่างนั้น
 
“อ่า..เสียวสุดๆ เลยวะ” จีซัสเพิ่มแรงกระแทกเข้าไปอีก ไม่สนใจเสียงสะอื้นที่ดังขึ้นเรื่อยๆ
 
“อึกๆ..อื้ออ” จัสมินมินพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ รู้สึกแสบที่ช่องทางรักเป็นอย่างมาก
 
“ครางออกมากูอยากได้ยิน” จีซัสเริ่มกระแทกแรงขึ้นและกระแทกเน้นๆ ไปโดนจุดเสียวเข้าอย่างจัง
 
“อื้ออ..อ๊า” จัสมินหลุดเสียงครางออกมาส่งผลให้จีซัสยิ้มหื่น จีซัสรู้สึกมีอารมณ์มากขึ้นเมื่อได้ยินเสียงครางหวานๆ ของจัสมิน
 
“อ๊า...อื้ออ” รางเล็กยกมือไปคล้องคอจีอย่างลืมตัว เมื่อจีซัสกระแทกโดนจุดเสียว จีซัสแปลกใจเล็กน้อยที่จัสมินยกมือขึ้นมาคล้องคอตนเองแบบนี้ แต่พอมองไปที่ใบหน้าหวานจัสมินก็รีบปล่อยมือออกทันที
 
“ยกมือขึ้นมาคล้องไว้เหมือนเดิม..ซี๊ด!” จีซัสบอกเสียงเรียบ ก่อนจะกระแทกแก่นกายต่อ โดยไม่สนใจว่าร่างเล็กจะรับไหวหรือเปล่า
 
“อื้อ..อ๊า” จัสมินยกมือขึ้นคล้องคอตามเดิม ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อเผลอครางออกมาและจีซัสยังจ้องหน้าตนเองอยู่
 
“ซี๊ด...เสียวชิบ” จีซัสกระแทกรัวๆ ก่อนจะผ่อนให้ช้าและหยุดลง
 
จีซัสพลิกให้จัสมินขึ้นมาอยู่ด้านบนโดยที่แก่นกายยังเชื่อมกันอยู่
 
“ขยับให้กูหน่อย” จีซัสยิ้มเจ้าเล่ห์
 
“มะ มินทำไม่เป็นฮะ” จัสมินหน้าแดงเมื่อเห็นสภาพตนเองที่กำลังนั่งค่อมจีซัสอยู่แบบนี้
 
“ก็ค่อยๆ ยกสะโพกมึงขึ้นลงดีวะ แค่นี้เอง” จีซัสบอกแล้วค่อยๆ ยกสะโพกของจัสมินขึ้นและกดลงมาเบาๆ
 
“อึก..เจ็บ” จัสมินรู้สึกแสบที่ช่องทางรักขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาเริ่มคลออีกครั้ง แต่จัสมินก็กลั้นเอาไว้เพราะไม่อยากให้จีซัสเห็น
 
“ขยับเองดูดิ้!” จีซัสปล่อยมือจากสะโพกและรอให้จัสมินทำเอง จัสมินขาสั่นระริก ริมฝีปากแห้งผาก แต่เพราะอยากให้เรื่องมันจบๆ ไป จึงค่อยๆ ยกตัวขึ้นแล้วจับแก่นกายของร่างสูงขึ้นมาจ่อที่ช่องทางรักและกดลงไปอย่างช้าๆ
 
“อ๊า..ละ ลึกไป..อื้ออ..เจ็บ..อึก” จัสมินเริ่มขยับเองช้าๆ ความแสบแล่นเข้ามาปะทะอย่างจัง จัสมินรู้สึกเหนียวๆ ที่ช่องทางรัก พอก้มลงดูก็พบว่าเป็นเลือด จัสมินเม้มปากแน่นไม่กล้าบอกจีซัส
 
“ขยับเร็วๆ ดิ” จีซัสเริ่มอยากปลดปล่อยจึงเร่งจัสมินที่ค่อยๆ ขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ เพราะพึ่งทำเป็นครั้งแรก เลือดสีสดไหลออกมาเรื่อยๆ แต่จีซัสไม่เห็นเอาแต่เร่งให้ร่างเล็กขยับเร็วๆ
 
“มินเมื่อยสะโพกฮะ” จัสมินหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ
 
“ไอ้สัส รัดแน่นไปแล้ว” จีซัสพลิกให้จัสมินมาอยู่ข้างร่างก่อนจะกระแทกใส่ไม่ยั้งเพราะช่องทางรักกำลังรัดแน่น
 
“อึก!” ตอนนี้จัสมินรู้สึกแสบตรงช่องทางรักเป็นอย่างมาก น้ำตาก็ไหลออกมาเป็นสาย จัสมินมองใบหน้าร่างสูงที่เต็มไปด้วยความสุขกำลังเล่นกับร่างกายของตนเองอย่างสนุกสนาน โดยไม่นึกถึงคนตรงหน้าเลยว่าจะเจ็บแค่ไหน จะรู้สึกยังไง...
 
“ซี๊ด...กูจะไม่ไหวแล้ว”จีซัสกระแทกเเร็วขึ้น จัสมินได้แต่นอนแน่นิ่งให้จีซัสเล่นกับร่างกายของตนเองให้พอใจ
 
ริมฝีปากหนาก้มลงฉกชิมยอดอกสีสวยอีกครั้ง ละเลงบนยอดอกจนมันแข็งชูชันขึ้นมา มืออีกข้างก็เอื้อมไปรูดแก่นกายเล็กของจัสมิน
 
“อื้ออ..พี่จี...มินไม่ไหวแล้วฮะ” ถึงแม้จะแสบที่ช่องทางรัก แต่เพราะจะปลดปล่อยจัสมินจึงครางออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
 
“พร้อมกูละกัน..อ่า” จีซัสกระแทกเน้นย้ำต่อ 2 - 3 ครั้งแล้วปล่อยน้ำรักใส่ช่องทางรักจนเอ่อลนออกมาข้างนอก ส่วนจัสมินก็ปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องตนเอง
 
“อึก...พอแล้ว” จัสมินยกมือที่มีแรงอันน้อยนิดดันหน้าอกจีไว้เมื่อรู้สึกแก่นกายของจีซัสเริ่มขยายใหญ่ขึ้น
 
“ยัง มันแค่เริ่มต้นเอง” จีซัสไม่สนใจว่าน้ำตาจะไหลออกจากดวงตาคู่สวยของจัสมินมากแค่ไหหน ตอนนี้เขาต้องการปลดปล่อยแค่นั้น
 
ความทรมานเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่จีซัสกระแทกเข้ามาในช่องทางรัก จัสมินต้องจมอยู่กับความทรมานแบบนั้น ต้องทนรองรับการกระแทกอย่างไม่เต็มใจ
 
ดวงใจน้อยๆ แทบแตกสลายไม่มีแม้แต่ความเสียว ไม่มีแม้แต่เสียงคราง มีแต่น้ำตาใสๆ ค่อยๆ ไหลออกจากดวงตา
 
จัสมินสลบทันทีหลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียง จีซัสมองดูนาฬิกาอีกทีก็เกือบเช้าแล้ว จึงลุกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะออกมาใส่เสื้อผ้าออกจากห้องไปโดยไม่สนใจร่างเล็กที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง
 
 
 
++++++++++++++++