[Man Vandalism] นรกร้าย ผู้ชายป่าเถื่อน

 

 

 

AuThor : นามิ

 

 

..เช้า..

 

“ป้า เห็นมินมั้ยอะ” พลอยเดินเข้ามาในครัวเพื่อจะไปซื้อของที่ตลาด แต่พอมาถึงก็เจอแต่ป้านมอยู่ในครัวคนเดียว

 

“ไม่เห็นเลย สงสัยยังไม่ตื่นมั้ง” ป้านมตอบโดยไม่ได้หันมามอง

 

“แปลกจังปกติมินตื่นเช้านี่นา” พลอยทำหน้าสงสัย

 

“ลองไปดูที่ห้องสิ เผื่อน้องตื่นสาย” ป้านมบอก พลอยจึงเดินไปหาจัสมินที่ห้อง แต่ระหว่างทางก็เจอจีซัสที่กำลังจะเดินเข้าไปในคฤหาสน์

 

“คุณจีนี่นา มาทำอะไรแถวนี้นะ” พลอยคิ้วขมวด เพราะทางที่จีซัสเดินออกมาเป็นทางที่เดินไปบ้านพักจัสมิน

 

“แปลกจังแฮะ ปกติคุณจีไม่ค่อยมาแถวนี้และในเวลานี้ด้วย” พลอยพูดขึ้นด้วยความสงสัย

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

“มินๆ อยู่หรือเปล่า” พลอยสะบัดหัวไล่ความคิดก่อนหน้าออก แล้วเดินมาเคาะประตูห้องจัสมินแต่ไร้เสียงตอบรับ

 

“มิน นี่พี่พลอยนะ มินเปิดประตูให้พี่หน่อย” ก็ยังไร้เสียงตอบรับอยู่

 

“พี่เข้าไปนะมิน” พลอยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป ก็พบหับร่างเล็กที่นอนขดอยู่ในผ้าห่มผืนใหญ่

 

“ยังไม่ตื่นอีกหรอเราเนี่ย” พลอยไม่ได้สังเกตเลือดเป็นรอยกว้างบนที่นอน ก่อนจะนั่งลงข้างเตียงทับรอยเลือดพอดี

 

“มินๆ ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ” พลอยเขย่าจัสมินเบาๆ ก่อนที่จัสมินจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น ใบหน้าหวานเหยเกเล็กน้อยเนื่องจากขยับตัวแล้วสะเทือนไปถึงช่องทางรัก

 

พรึ่บ!!

 

จัสมินรีบเด้งตัวขึ้นมาและกระชับผ้าห่มแน่น เพราะกลัวพลอยจะเห็นรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

 

“พี่พลอย” จัสมินตกใจไม่น้อยที่พลอยเข้ามาเจอตนเองในสภาพแบบนี้ ความเจ็บแล่นมาที่สะโพกอย่างจัง จัสมินกัดริมฝีปากจนเป็นจ้ำสีแดง

 

“เป็นอะไรมิน หน้าตาตื่นเชียว” พลอยพูดอย่างขำๆ เพราะเห็นหน้าตาแตกตื่นของจัสมิน

 

“เปล่าฮะ” จัสมินหลบสายตาที่พลอยมองมา

 

“ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำเร็ว”พลอยรู้สึกโล่งที่จัสมินไม่ได้เป็นอะไร แต่ก็สงสัยกับท่าทางของจัสมินอยู่

 

“เมื่อกี้พี่เจอคุณจีด้วยนะ เดินออกมาจากทางห้องพักมินด้วย” พลอยพูดขึ้นโดยไม่ได้คิดอะไร จัสมินก็นั่งฟังเงียบๆ เพราะถ้าแสดงกิริยาอะไรออกมาก็กลัวพลอยจะสงสัย

 

“แล้วทำไมนอนห่มผ้าซะมิดเชียว” พลอยแกล้งจะดึงผ้าออก เพราะจัสมินห่มผ้าเหลือโผล่แต่หน้าไว้

 

“อย่านะฮะพี่พลอย” จัสมินเผลอตะโกนเสียงดัง พลอยชะงักเล็กน้อย

 

“เอ่อ..คือว่ามินกำลังโป๊อยู่ฮะ” จัสมินตอบเสียงอ่อย

 

“โถ่ ก็นึกว่าเป็นอะไร เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอกก็แล้วกัน” พลอยยิ้มก่อนจะลุกขึ้น ทำให้จัสมินมองเห็นรอยเลือดที่พลอยนั่งทับเข้า

 

พรึ่บ!

 

จัสมินรีบย้ายมานั่งทับรอยเลือดนั้นทันที ช่องทางรักเสียดสีกันอย่างรุนแรง จัสมินเบะปากด้วยความเจ็บ

 

“เป็นอะไรหรือเปล่ามิน แลหน้าซีดๆ” พลอยมองด้วยความเป็นห่วง

 

“ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวมินตามไปทีหลังนะฮะ” จัสมินหันไปยิ้มให้พลอย

 

“งั้นพี่ออกไปรอข้างนอกนะ” พลอยจึงเดินออกจากห้องไป

 

จัสมินค่อยๆ หอบสังขารไปกดล็อกประตูแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยความลำบาก แรงเสียดสียังคงมีตลอด

 

“อึก..อึก..ใจร้าย” พอเข้ามาในห้องน้ำและเห็นเงาตนเองในกระจกก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้ว่าทำไมจีซัสต้องใจร้ายกับตนเองมากขนาดนี้

 

“มินทำอะไรผิด..อึกๆ” จัสมินนั่งกอดเข่าร้องไห้ มือ 2 ข้างก็พยายามเช็ดถูรอยน่ารังเกียจเหล่านั้นจนแดงเถือก

 

..

 

..

 

..

 

หลังจากที่เดินออกมาจากบ้านพักของจัสมินแล้ว จีซัสก็ตรงดิ่งขึ้นห้องทันที พอเข้ามาในห้องจีซัสก็อาบน้ำ แล้วลงไปข้างล้างเพื่อทานอาหาร เพราะเมื่อคืนใช้พลังไปเกือบเท่าตัวที่เคยใช้ไป

 

“วันนี้แกแลอารมณ์ดีนะ” ไมยราพเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นลูกชายเดินผิวปากลงมาจากข้างบน

 

“หึหึ” จีซัสหัวเราะในลำคอ ไม่ได้พูดอะไรออกมา ส่วนหนึ่งเพราะไม่อยากคุยกับผู้เป็นพ่อมากกว่า

 

“คุณจี คุณท่าน ทานข้าวเลยมั้ยคะ” ป้านมเดินเข้ามาถามเพราะเห็นว่าเริ่มสายแล้ว ทุกคนคงหิว

 

“ก็ดีครับ” จีเป็นคนตอบ เพราะคุณท่านมักตามใจลูกชายเสมอ

 

คนใช้ทุกคนเริ่มทยอยเอาอาหารมาเสิร์ฟ คนแล้วคนเล่าจีซัสก็ยังไม่เห็นร่างเล็ก จีซัสคิ้วขมวดอย่างเห็นได้ชัด หรือเพราะเมื่อคืนเขาจัดหนักไปหน่อย?

 

“เป็นอะไร เมื่อกี้ยังอารมณ์ดีอยู่เลย” ไมยราพมองหน้าลูกชายที่ตอนนี้คิ้วขมวดเป็นปมอย่างสงสัย

 

“ป้านม ไอ้ตัวเล็กไปไหน” จีซัสไม่ตอบ แต่หันไปถามป้านมแทน ไมยราพก็ไม่ได้ถามอะไรต่อจึงนั่งฟังอยู่เงียบๆ

 

“ตัวเล็กหรอคะ” ป้านมทำหน้างง

 

“อ่อ น้องมินหรอคะคุณจี เมื่อเช้าพลอยไปหาที่ห้องมา น้องแลหน้าซีดๆ เหมือนจะไม่สบายเลย” พลอยที่กำลังเดินมาตักข้าวได้ยินที่คุยกัน จึงตอบแทนป้านม และสังเกตท่าทีของจีซัสไปด้วย เพราะพลอยก็สงสัยท่าทางของจัสมินเมื่อเช้าและตอนที่จัซัสเดินออกมาจากบ้านพักของจัสมินด้วย

 

“ตายจริง แล้วตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างเนี่ย” ป้านมทำหน้าตกใจก่อนจะหันไปถามพลอยด้วยความเป็นห่วง

 

“เมื่อเช้าตอนไปซื้อของด้วยกัน มินทำท่าจะเป็นลมด้วยนะ พลอยเลยให้รอที่รถ” พลอยบอก จีซัสยังคงมีสีหน้าเรียบๆ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

“แล้วตอนนี้มินเป็นยังไงบ้างละเนี่ย ทานข้าวทานยายัง” ป้านมถามต่อ

 

“เดี๋ยวพลอยไปดูให้ก็ได้ค่ะ” พลอยทำท่าจะเดินออกไปดู

 

“ไม่ต้อง ปล่อยไว้แบบนั้นแหละ” จีซัสบอกอย่างไม่ใส่ใจ มุมปากยกยิ้มอย่างสะใจที่รู้ว่าร่างบางไม่สบายเพราะอะไร

 

“ทะ ทำไมละคะ” พลอยถามด้วยความไม่เข้าใจ

 

“มีปัญญาเดี๋ยวมันก็ลุกมาเองแหละ” จีซัสตอบแล้วตักข้าวเข้ามาปากโดยไม่สนใจใครทั้งสิ้น

เมื่อจีซัสพูดแบบนั้นก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไรออกมา รวมทั้งคนเป็นพ่อที่นั่งเงียบมาได้สักพัก

“หึหึ” ไมยราพหัวเราะในลำคอ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ก่อนจะลงมือทานข้าวเช่นกัน

 

..

 

..

 

..

 

“ทำไมแกไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้” ป้านมบ่นขึ้นขณะที่เดินไปบ้านพักของจัสมินพร้อมกับหลานสาว

 

“โหยป้าอย่าบ่นน่า รีบไปดูมินเหอะ”พลอยทำหน้าเซ็งเมื่อถูกบ่น

 

“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลย” ป้านมตีไปที่ไหล่ของพลอยไม่จริงจังนัก ก่อนทั้งคู่จะรีบเดินไปบ้านพักของจัสมิน

 

เมื่อไปถึงหน้าห้องพลอยจึงเคาะประตูแต่ก็ไม่มีใครมาเปิด ป้านมจึงเดินไปเอากุญแจสำรองมาเปิด ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปก็พบกับจัสมินนอนหน้าซีดอยู่บนเตียง

 

“มินตัวร้อนมากเลยอะป้า”พลอยเดินไปนั่งข้างเตียงก่อนจะอังมือที่หน้าผากก็ต้องตกใจเพราะสัมผัสได้ถึงความร้อน

 

“รีบเช็ดตัวให้มินเร็วพลอย” ป้าบอกพลอย พลอยจึงรีบไปหากะละมังและผ้ามาเช็ดตัวให้จัสมิน

 

“อื้มมมม” จัสมินขยับตัวเล็กน้อย รู้สึกเหมือนมีคนมารบกวนการนอน แต่ลืมตาไม่ขึ้นเพราะรู้สึกหนักอึ้งที่ตา

 

“เป็นไงบ้างมิน” พลอยถามหลังจากที่เช็ดตัวได้สักพัก จัสมินค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก

 

“ปะ ปวดหัวฮะ” ความปวดแล่นมาที่ส่วนหัวอย่างรวดเร็วจนจัสมินต้องกุมขมับไว้

 

“ไหวหรือเปล่า ไปหมอมั้ย” ป้านมถามขึ้น จัสมินส่ายหน้าไปมา

 

“มินไม่เป็นไรฮะ” จัสมินรีบสะบัดเรื่องเมื่อคืนออกจากหัว ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง พลอยจึงรีบมาพยุงให้จัสมินนั่งได้ถนัดขึ้น

 

“แต่เราหน้าซีดๆ นะมิน” พลอยมองด้วยความเป็นห่วง พลอยคิดว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างจีซัสกับจัสมินแน่ เพียงแต่ยังไม่อยากถามไปตอนนี้ เพราะพลอยรู้ดีว่าจัสมินยังไม่พร้อมที่จะพูดตอนนี้

 

“มินไม่เป็นอะไรแล้วฮะ ขอมินนอนพักผ่อนนะฮะ” จัสมินบอกปัดแกมของร้อง เพราะตอนนี้สภาพจิตใจของจัสมินค่อนข้างแย่

 

“แต่มินไม่สบายนะ” พลอยยังอยากให้จัสมินไปหาหมออยู่ดี

 

“พลอยเราออกไปกันเถอะ” ป้านมพูดขึ้นและมองจัสมินอย่างเข้าใจ พลอยทำหน้างง

 

“ทำไมละป้า” พลอยหันไปถามป้านมด้วยความสงสัย

 

“ไปกันเถอะ มินอยากพักผ่อน” ป้านมบอกแล้วเดินออกไปข้างนอกทันที

 

“มีอะไรเรียกพี่นะมิน” พลอยถึงยังจะไม่เข้าใจในสถานการณ์แต่ก็จำใจทำตามที่ป้านมบอก

 

หลังจากที่ทั้ง 2 ออกจากห้องไป น้ำตาก็ค่อยๆ ไหลออกจากดวงตา จัสมินสั่นเทาไปทั้งตัว รู้สึกน้อยใจที่โชคชะตากลั่นแกล้งตนเองแบบนี้

 

แกร็ก!!!

 

“มะ มีอะไรหรอฮะ” จัสมินได้ยินเสียงคนเปิดประตูจึงรีบเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ

 

“ไง” เสียงที่ออกจะเยาะเย้ยดังขึ้นมา จัสมินรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที

 

“อ๊ะ เจ็บ” จัสมินหน้านิ่วทันทีเพราะช่องทางรักเสียดสีอย่างแรง

 

“หึหึ” จีซัสหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทางของจัสมิน

 

“พะ พี่จี มะ มีอะไรหรือป่าวฮะ” จัสมินถามอย่างด้วยความกลัว กลัวว่าจีซัสจะทำแบบเมื่อคืนอีก

 

“มี” จีตอบสั้นๆ ก่อนจะจ้องหน้าจัสมิน

 

“มึงต้องไปทำความสะอาดบ้านเล็ก” จีซัสตอบก่อนจะแสยะยิ้ม ความสนุกกำลังเริ่มขึ้นแล้ว

 

“แต่ว่าบ้านหลังนั้นไม่มีใครไปอยู่แล้วนี่ฮะ” จัสมินตอบเสียงสั่นๆ เพราะป้านมเคยบอกว่าไม่มีใครอยู่แล้วตั้งแต่ที่คุณผู้หญิงจากไป

 

“ก็กูจะให้มึงทำ หน้าที่มึงคือคนใช้” จีซัสตะคอกเสียงดังจนจัสมินสะดุ้งด้วยความตกใจ

 

“มินยังเจ็บอยู่เลยฮะ พรุ่งนี้เดี๋ยวมินไปทำให้นะฮะ” จัสมินเอ่ยขอ แต่จีซัสกับยกยิ้มที่มุมปาก

 

“ไม่ได้ ภายในวันนี้มึงต้องทำความสะอาดบ้านเล็กให้เสร็จ ถ้าไม่เสร็จไม่ต้องกลับมานนอนที่นี่” จีซัสชี้หน้าจัสมิน ทำให้จัสมินถอยรูดไปติดที่หัวเตียงด้วยความกลัว

 

“ตะ แต่...” จัสมินกำลังจะพูด

 

“ไม่มีแต่ เลือกเอาจะไปทำดีๆ หรือจะให้กูตบให้เลือดกบปากก่อนแล้วค่อยทำ” จีซัสยื่นคำขาด จัสมินแทบผวาเมื่อได้ยินที่จีซัสพูดแบบนี้

 

“กูให้เวลามึงยี่สิบนาที แล้วออกไปรอกูที่บ้านเล็ก” จีซัสมองที่นาฬิกาแล้วหันมาบอกร่างเล็กที่นั่งตัวสั่นอยู่ ก่อนจะเดินออกไป

 

“อึกๆ ใจร้ายที่สุดเลย” เมื่อร่างสูงออกไปแล้ว จัสมินก็นั่งกอดเข่าร้องไห้ด้วยความกลัว ทั้งเสียใจที่จีซัสทำกับตนเองแบบนี้

 

จัสมินค่อยๆ พยุงร่างกายอันบอบช้ำเดินไปเข้าห้องน้ำ เมื่อนึกถึงใบหน้าของคนใจร้ายน้ำตาใสๆ ก็ไหลลงมาอีกครั้ง

 

“อยากกลับบ้าน อึกๆ คิดถึงแม่ คิดถึงพี่คริส” จัสมินส่องกระจกที่สะท้อนเงาตนเองที่กำลังร้องไห้ตาแดงก่ำ

 

..

 

..

 

..

 

“ช้าจังวะ” จีนั่งมองนาฬิกาที่ตอนนี้จะครึ่งชั่วโมงแล้วที่นั่งรอร่างเล็ก

 

เพียงไม่นานจัสมินก็ค่อยๆ เดินมาถึงบ้านเล็กด้วยสีหน้าอิดโรย จีซัสนั่งมองนิ่งๆ ด้วยความหมั่นไส้กับท่าทางสำออยของจัสมิน

 

“มึงมาช้า ต้องโดนทำโทษ” จีซัสพูดพลางเดินเข้าไปกระชากร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตักอย่างแรง จัสมินเบะปากด้วยความเจ็บ

 

“อ๊ะ พี่จีอย่า....อื้อ” จัสมินจะร้องห้ามแต่ไม่ทันเสียแล้ว จีซัสก้มลงประกบริมฝีปากบางทันที

 

ร่างสูงชะงักเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงไอร้อนในโพรงปากนิ่ม แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรก่อนที่ลิ้นหนาค่อยๆ สอดเข้าไปในปากบางแล้วดูดลิ้นเล็กอย่างแรงจนจัสมินสะดุ้ง มือสองข้างระดมตีเพื่อหวังให้จีซัสหยุด

 

แต่ก็ไม่เป็นผล จีซัสยังคงเลาะเล็มไปตามซอกฟันสลับกับดูดลิ้นเล็กเป็นระยะๆ จัสมินที่กำลังจะหมดลมหายใจ จึงทุบหน้าอกจีเบาๆ เพื่อเตือนว่าตนเองหายใจไม่ออก

 

จีซัสผละออกอย่างเสียดายก่อนจะกัดริมฝีปากล่างของจัสมินจนเลือดซิบ แล้วเลียวนรอบแผลที่ตนเองพึ่งทำ จัสมินสะดุ้งรู้สึกเจ็บจี๊ดที่แผล จีซัสผละออกแล้วมองผลงานตนเองอย่างพอใจ

 

 

 

+++++++++++++++