The lost princess

    “นี่...ยัยลอร่าทำอะไรเธอบ้างหรอ”
อยู่ๆเขาก็ถามขี้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยขณะที่ฉันกำลังเคี้ยวข้าวไว้ในปาก ฉันรีบเคี้ยวเพื่อจะตอบคำถามของเขา แต่ก็ติดคอจนได้ =_=
แค่กๆๆ~
    “ฉะ...ฉันขอโทษ ฉันไม่น่าถามตอนเธอทานข้าวอยู่เลย” 
ฉันรีบกลืนข้าวแล้วตอบเขาไปทันที
    “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันอิ่มพอดี” ฉันยิ้ม “เรื่องลอร่า...”
    “ยัยนั่นจะฆ่าเธอหรือเปล่า”
ฉันอึกอักนิดหน่อยเพราะไม่รู้จะตอบหรือไม่ตอบไปดี ฉันกลัวว่าถ้าบอกไปว่าลอร่าจะฆ่าฉัน แล้วลอ
ร่าดันรู้ว่าฉันเอาเรื่องนี้มาฟ้องเขาล่ะก็ ได้ตายอนาถากว่าเดิมแน่ๆ
    “ก็...มะ...ไม่เลยค่ะ! เธอแค่พูดขู่เฉยๆ” ฉันเลี่ยงตอบ
    “มีพิรุทจังนะ :) แต่ช่างเถอะ ระวังตัวไว้ด้วยแล้วกัน ในเมื่อยัยนั่นลั่นวาจาไว้แล้วว่าเธอคือเหยื่อ
ไม่นานนักเธออาจจะตายด้วยน้ำมือยัยลอร่าก็เป็นได้”
    “แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่าจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง”
    “ก็เคยรู้น่ะ แต่แค่เคยนะ เพราะฉันกับลอร่าเป็นฝาแฝดกัน เราจึงอยู่บ้านหลังนี้ด้วยกันมาตลอด
แต่ทว่าคุณยายของฉันน่ะ ไม่ยอมให้ฉันกับลอร่าออกไปไหนเลย เลยล็อกประตูบ้านไว้ทุกครั้งก่อนท่านจะออกจากบ้าน ฉันกับลอร่าไม่กล้าขัดคำสั่งคุณยายหรอก เพราะถ้าขัดคำสั่ง เราทั้งคู่ต่างรู้ดีว่าคุณยายอาจจะโกรธมาก เรื่องอาจจะคล้ายราพันเซลไปหน่อยนะ แต่มันคือเรื่องจริง อ้อ! พ่อกับแม่
ของฉันเลิกรากันไปแลัวล่ะ พวกท่านทั้งคู่ก็ได้มีครอบครัวใหม่แล้ว”
อืม...มันก็จริงอย่างที่เขาพูดนะ เรื่องตอนแรกๆดูคล้ายกับราพันเซล แถมผู้ชายคนนี้ก็หน้า
เหมือนลอร่ามากด้วย ตอนแรกที่ฉันเจอเขา ก็แอบคิดว่าคงจะเป็นพี่ชายหรือน้องชายของลอร่า
    “นายกับลอร่าก็เลยไม่ได้ออกไปไหนเลยนับจาก...”
    “ฉันกับลอร่าอายุได้หนึ่งเดือนน่ะ อืม ลืมแนะนำตัวเองเลยแฮะ ฉันชื่อไมค์นะ”
    “ฉันบาร์นี่ เออ...ถามอะไรหน่อยสิ ทำไมนายถึงไม่ฆ่าคนเหมือนลอร่าล่ะ”
    “พูดแบบนี้ก็หมายความว่าลอร่าจะฆ่าเธอ!”
อึ๋ย~ ไม่น่าเลย TOT
    “มะ...ไม่ใช่อย่างนั้น แค่คำขู่ของลอร่ามันแสดงออกน่ะ”
    “งั้นก็แล้วไป ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมยัยนั่นถึงชอบฆ่าคนนัก คุณยายก็ด้วย ส่วนฉันก็มีหน้าที่แค่ดูแลบ้านน่ะ แต่เราตั้งกฏกันไว้ว่าจะไม่ปกป้องปราณีเหยื่อของคนอื่นและตัวเอง ฉันก็ไม่เคยเอาใครมาเป็นเหยื่อในการฆ่าอยู่แล้วเพราะฉันไม่ฆ่าคน ทุกวันๆคุณยายจะไปหาเหยื่อมาให้ฆ่าน่ะ ยัย
ลอร่าก็แบ่งกันกับคุณยาย โอ๊ะ...นี่ฉันไม่ได้หมายความว่าเหยื่อคือตัวหนอนอะไรนะ หมายถึงคนนี่แหละ แต่จะสลบอยู่ทุกราย ฉันจะไม่เคยไปยุ่งหรือปราณีกับเหยื่อของคุณยายและยัยลอร่าเลย แต่ทำไมฉันถึงอยากช่วยเธอก็ไม่รู้ บ้านนี้ได้ชื่อว่าบ้านอาถรรพ์เพราะบ้านเราฆ่าคนมานับพัน และด้วยความอาถรรพ์ภายในตัวบ้านก็ทำให้อาวุธทุกอย่างกลายเป็นอาวุธพิเศษที่มีระดับการฆ่าทำลายล้าง
รุนแรงขึ้น อืม...เอาเป็นว่าฉันจะพยายามช่วยเธอแล้วกัน”
    “นับว่าเป็นโชคดีของฉัน \(>O<)/”
ฉันชูแขนสองข้างขึ้นอย่างดีใจ แต่เมื่อเห็นว่าไมค์อยู่ข้างๆจึงรีบเอาแขนลง
ให้ตายเถอะ! ฉันนี่ไร้มารยาทสิ้นดี
    “ฉันจะพาเธอหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้ บาร์นี่!”
เขาพูดอย่างนี้แล้วฉันนี่อุ่นใจสุด!
    “นายจะพาเหยื่อของฉันหนีไปไม่ได้นะ ไมค์!”
เฮือก! เสียงนี้มัน...
นรกแตก!!!
ลอร่า =[]=