The lost princess

ร่างบางร่างหนึ่งที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงนอนถูกปลุกโดยเสียงอันอ่อนโยนแต่ขนลุกของหญิงวัยชราคนหนึ่ง ร่างบางนั้นค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เจอกับบรรยากาศห้องที่ ‘ไม่เหมือนเดิม’ หญิงสาวตัวเล็กตกใจ เธอเด้งตัวขึ้นมานั่งอย่างหน้าตาเฉยพร้อมมองไปรอบๆห้อง เธอเห็นหญิงสาววัยชรากำลังยิ้มให้เธออยู่ข้างเตียงอย่างน่ากลัว

    “หนูน้อย...ต่อไปนี้เธอจะไม่ได้เจอแม่ของเธออีกต่อไป”

หญิงสาววัยชรากล่าวด้วยเสียงอันเบาแล้วเดินออกจากห้องไป สาวน้อยที่นั่งอยู่บนเตียงนั้นทำหน้างงเพราะเธอไม่ได้ยินสิ่งที่หญิงชราพูดเมื่อกี้ เธอฉุดนึกอะไรได้บางอย่างจึงรีบลุกขึ้นวิ่งไปตรงประตูแล้วบิดลูกบิด

กึก...กึก

    “เปิดไม่ออก” สาวน้อยบ่นพึมพำ “แล้วคุณยายเมื่อกี้คือใคร”

เธอพูดกับตัวเองอย่างหวาดกลัว เพราะขนาดสถานที่เธอยังไม่รู้เลยว่าเธอมาอยู่ที่ไหน มาที่นี่ได้ยังไง เธอคิดไปเรื่อยว่าอาจถูกจับตัวมา

สาวน้อยเริ่มวิ่งเพ่นพ่านไปทั่วห้องเพื่อหากุญแจที่หญิงชราคนนั้นอาจซ่อนไว้ ไม่นานนักเธอก็เจอ ‘สิ่งบางสิ่ง’ ที่ดูเหมือนเธอนั้นจะ ‘คุ้น’ ดี

    “จี้ของสร้อยคอรูปเสี้ยวพระจันทร์...?” เธอพึมพำ

เธอจ้องสร้อยนั้นอยู่นาน และเธอก็นึกอะไรออก ใบหน้าอันขาวเนียนของเธอเริ่มโกรธ กำมือแน่น

    “ใครจับตัวท่านแม่ของฉันไป!!!"

หญิงสาวผู้นั้นเอะใจมากว่าจี้สร้อยคอนี้มาอยู่ในห้องนี้ได้อย่างไร และสิ่งที่ทำให้เธอโกรธมากยิ่งขึ้นคือ ‘รอยเลือด’ ที่เปื้อนจี้สร้อย เธอคิดว่าหญิงชราคนนั้นอาจมีความแค้นกับท่านแม่ของตัวเองเลยจับท่านมาทำร้าย และสาวน้อยคนนั้นก็ได้คิดไปอีกอย่าง

เธอจะกลายเป็นรายต่อไปหรือเปล่า...

    “คุณยายแก่คนนั้นอยู่ไหน! ฉันจะไปฆ่าหล่อน!!” เธอตะโกนใส่ประตูอย่างเหลืออด น้ำตานองหน้า แต่ไม่นานนัก ประตูก็เปิดออกโดย...

แอ๊ดดด~

ใช่...หญิงชราคนเดิมที่เดินเข้ามา

    “อ้าว หนูน้อย รู้สึกตัวแล้วหรอจ๊ะ” หญิงชราพูดพร้อมยิ้มแสยะ

สาวน้อยคนนั้นรีบหยิบไม้กวดแถวนั้นขึ้นมาชี้หน้าหญิงชรา

    “คุณฆ่าท่านแม่ฉัน!” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

    “หืม...นี่หนู ให้เกียรติกันบ้างก็ดีนะจ๊ะ หยุดเอาไม้กวาดโง่ๆชี้หน้าฉันเสียที แล้วก็...เรื่องที่เธอพูดว่าฉันฆ่าแม่เธอน่ะ ไปเอามาจากไหนจ๊ะ”

    “ก็จี้ของท่านแม่มีคราบเลือดอยู่ไงล่ะ!”

ปึ้ก!

สาวน้อยคนนั้นปาจี้รูปเสี้ยวพระจันทร์ใส่หน้าหญิงชราทันที

    “กรี๊ด! นี่แกกล้าปาของใส่ฉันเรอะ นังเด็กโง่!”

    “คุณมันก็โง่! ที่บังอาจมาฆ่าท่านแม่ฉัน รู้ไหมว่าท่านแม่ฉันเป็นใคร!”

    “เออ! รู้! นังนั่นเป็นราชินีของประเทศนี้ แต่ฉันไม่กลัวหรอก”

    “อีกไม่นานพวกองครักษ์จากปราสาทฉันก็จะแห่กันมาถล่มที่นี่!”

    “ปากดี!!!”

หญิงชราโกรธจัดพร้อมหยิบมีดขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วแทงเข้าที่ท้องสาวน้อยคนนั้นทันที

ฉัวะ!!

สาวน้อยตาค้างสักพักแล้วล้มลงไปกองกับพื้น

เธอหลับตาพริ้มเหมือนตอนหลับไม่มีผิด